ใจที่ไม่นอบน้อม ทำให้เราโยนเพชรทิ้งและเก็บกรวดขึ้นแทน มาไปคนละกี่ครั้งแล้ว ..

เคยไหมที่ทำอะไรไปแล้ว ต้องมาพูดกับตัวเองว่า ..

"รู้อย่างนี้ไม่ทำก็ดี"
"ถ้าเชื่อที่แม่เตือนคงไม่เป็นอย่างนี้"
"ทำไมไม่รู้ซะก่อนหน้านี้"
"รู้อย่างนี้น่าจะฟังท่านบ้าง"
ฯลฯ ...
ถ้าคำพูดลักษณะนี้เกิดขึ้นกับคุณ นั่นเป็นพยานว่า เป็นอีกครั้งแล้วที่ คุณเลือกที่จะเก็บกรวดและโยนเพชรทิ้งไป

ต้องบอกว่าทุกคนเคยเจอเรื่องราวพวกนี้ ..
ในขณะที่เรา ก้มหน้าฟัง คำตักเตือน หรือ คำสอน ของพ่อ แม่ ครู อาจารย์ หรือ กัลยาณมิตร ..
กริยาก็พยักหน้าเหมือนรับรู้ แต่ใจมันไม่ยอมรับ แล้วก็เลือกทำตามวิธีของตน ..
อาจเพราะความถือดีว่าเราทำได้ วิธีแบบของเราถูกกว่า ..
สุดท้ายก็ ต้องมานั่งกอดเข่า สำนึกว่า อีกครั้งแล้วนะ ไม่น่าเชื่อตัวเองเลย ..

คำสอน ตักเตือน เหล่านั้น เราก็ว่าฟังรู้เรื่องนะ แต่เพราะในหัวเรามันเต็มไปด้วยความเห็นความถือตัว ..
ที่ฟังก็สักแต่ว่าฟัง แต่สัมผัสไม่ได้ถึงเจตนาของผู้พูด สิ่งดีๆ มันจึงเข้าไปไม่ถึงใจเรา

เหตุเพราะ ใจเรามันกระด้าง ไม่มีความนอบน้อม ..
เหมือนหน้าดินที่แข็ง น้ำที่รดลงไป จึงไม่ถึงราก ..
---------------------------------------------------------------------------
กริยาอาการที่ใช้ กราบไหว้ พ่อ แม่ ครู อาจารย์ .. ถ้ามีใจที่เคารพนบนอบ กราบลงไปด้วย ..
รวมถึง การสดมนต์ ไหว้พระ .. จะช่วยให้ใจ อ่อนน้อมลง ..

" **ทีนี้เราจะได้เลือกเพชรออกจากกรวดได้** "