ผมก็พนักงานออฟฟิสคนนึงนี่แหละ ที่ทำงานไม่เป็นเวลาหรอก ออฟฟิสไม่ได้ฟิกเวลางาน ไม่ต้องตอกบัตร แต่เวลาเลิกงานไม่ค่อยตรงกับชาวบ้าน วันไหนที่งานไม่เสร็จติดพันนู่นนี่ ผมก็ยังกลับไม่ได้ ทำให้พ่อแม่ผมผลัดกันโทรถามทุกวันว่าจะกลับมากินข้าวไม๊ ผมยอมรับว่าแอบหงุดหงิดเหมือนในคลิปเลย แต่ไม่กล้าพูด กลัวบาปปากครับ แบบ คิดในใจ แม่จะโทรมาถามทำไมทุกวันอะคับ กลับไปก็เจอเองแหละไรงี้ พอดูคลิปครั้งที่ 2 ที่ 3 เริ่มอ่านคอมเม้นใน youtube ผมก็คิดตาม แม่ผม พ่อผม คงเป็นแบบนี้แน่เลย จนผมคิดคำพูดเท่ๆคนเดียวในหัวได้ว่า จุดหมายผมมันไม่ใช่แบบนี้ ไม่ใช่การทำงานหาเงิน โดยที่ทิ้งคนที่เป็นห่วงผมไว้ข้างหลัง เพื่อให้เค้าเป็นทุกข์เพราะคอยกังวลเรื่องของผม นอนหลับไปโดยไม่เจอหน้ากัน และตื่นมาโดยเจอหน้ากันแค่ไม่ถึง 30 นาที ผมต่างหากที่มีหน้าที่ดูแลเค้า และคอยถามเค้าว่าวันนี้ทานข้าวหรือยัง เมื่อคืนหลับสบายมั๊ย อยากไปเที่ยวไหนวันหยุดมั๊ย ผมต้องเป็นคนถามคำถามนี้กับคนอายุ 68 ทั้งสองคน
แต่ความจริงผมคงทำงานให้น้อยลงไม่ได้ หรือ 5 โมง ผมคงจะเก็บของออกจากออฟฟิสเลยไม่ได้ แต่สิ่งที่ผมทำได้คือ ต้องมีเวลาอยู่กับท่านให้มากที่สุด อยากอยู่กับเค้าให้นานที่สุด จะเป็นฝ่ายโทรไปถามท่านบ้าง ว่าเที่ยงมีอะไรกินกันมั๊ย หรือตอนเย็นอยากกินอะไรจะซื้อไปฝาก อย่างน้อยวันนี้ผมก็คิดได้แล้ว และผมก็ต้องทำให้ได้
คลิปนี้ดูแล้วผมนี่วางเมาส์เลยครับ
ผมก็พนักงานออฟฟิสคนนึงนี่แหละ ที่ทำงานไม่เป็นเวลาหรอก ออฟฟิสไม่ได้ฟิกเวลางาน ไม่ต้องตอกบัตร แต่เวลาเลิกงานไม่ค่อยตรงกับชาวบ้าน วันไหนที่งานไม่เสร็จติดพันนู่นนี่ ผมก็ยังกลับไม่ได้ ทำให้พ่อแม่ผมผลัดกันโทรถามทุกวันว่าจะกลับมากินข้าวไม๊ ผมยอมรับว่าแอบหงุดหงิดเหมือนในคลิปเลย แต่ไม่กล้าพูด กลัวบาปปากครับ แบบ คิดในใจ แม่จะโทรมาถามทำไมทุกวันอะคับ กลับไปก็เจอเองแหละไรงี้ พอดูคลิปครั้งที่ 2 ที่ 3 เริ่มอ่านคอมเม้นใน youtube ผมก็คิดตาม แม่ผม พ่อผม คงเป็นแบบนี้แน่เลย จนผมคิดคำพูดเท่ๆคนเดียวในหัวได้ว่า จุดหมายผมมันไม่ใช่แบบนี้ ไม่ใช่การทำงานหาเงิน โดยที่ทิ้งคนที่เป็นห่วงผมไว้ข้างหลัง เพื่อให้เค้าเป็นทุกข์เพราะคอยกังวลเรื่องของผม นอนหลับไปโดยไม่เจอหน้ากัน และตื่นมาโดยเจอหน้ากันแค่ไม่ถึง 30 นาที ผมต่างหากที่มีหน้าที่ดูแลเค้า และคอยถามเค้าว่าวันนี้ทานข้าวหรือยัง เมื่อคืนหลับสบายมั๊ย อยากไปเที่ยวไหนวันหยุดมั๊ย ผมต้องเป็นคนถามคำถามนี้กับคนอายุ 68 ทั้งสองคน
แต่ความจริงผมคงทำงานให้น้อยลงไม่ได้ หรือ 5 โมง ผมคงจะเก็บของออกจากออฟฟิสเลยไม่ได้ แต่สิ่งที่ผมทำได้คือ ต้องมีเวลาอยู่กับท่านให้มากที่สุด อยากอยู่กับเค้าให้นานที่สุด จะเป็นฝ่ายโทรไปถามท่านบ้าง ว่าเที่ยงมีอะไรกินกันมั๊ย หรือตอนเย็นอยากกินอะไรจะซื้อไปฝาก อย่างน้อยวันนี้ผมก็คิดได้แล้ว และผมก็ต้องทำให้ได้