คือจริงๆ เราก็ตั้งใจทำงานปกตินะครับ เป็นหัวหน้าทีมด้วยหละ แต่บางทีวันหยุดอยากพักผ่อนสมองบ้างครับ อะไรแบบนี้ ทุกวันไปทำงานก็มีเรื่องให้คิดเยอะพอแรงละ และเป็นคนมีโลกส่วนตัวด้วยมั้งครับ เฟสบุ๊คนี่ผมก็แทบไม่อยากรับเพื่อนที่ทำงานเลย คือเฟสผมมันเอาไว้ผ่อนคลาย โพสเรื่อยเปื่อย ไม่อยากมาอ่านดราม่าที่ทำงาน คนโน้นทะเลาะคนนี้ คนนั้นว่าคนนี้ น่าเบื่อครับ
แต่ก็เข้าใจครับ ทำงานในรูปแบบบริษัทต้องเจอคนหลากหลาย ปัญหาเยอะแยะ พยามปรับตัวให้ชินอยู่ครับ มันก็ยังไม่ชินสักทีแฮะ
น้องที่ทำงานคนนึงก็ชอบโทรมาหาตลอดครับ ทั้งที่ผมก็คุยกะมันบ่อยมากนะ เหมือนมันเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย แล้วเอามาคุยกะเรางี้ พาเราจิตตกไปด้วยครับเวลาคุยกะมัน ตอนผมหยุดงาน อยากมีจิตใจเบิกบานบ้าง ก็เอาดราม่ามาใส่ซะงั้น เลยตัดปัญหาไม่รับโทรศัพท์บ้าง ไม่รู้มันจะคิดไงนะ ฮ่าๆ
ส่วนเฟสบุ๊คนี่เลี่ยงได้ผมจะไม่รับแอดจากคนที่ทำงานเลยครับ รับแต่เพื่อนสนิทกันจริงๆ เพื่อนเก่าๆ เอาไว้ติดตามความเคลื่อนไหว ส่วนเรื่องงานเอาไว้คุยกันในไลน์พอ เพราะยังไงก็ต้องเจอกันทุกวันอยู่แล้ว
วันหยุด ไม่รับโทรศัพท์จากคนที่ทำงาน เฟสบุ๊คไม่รับเพื่อนในที่ทำงาน ใครเป็นเหมือนกันบ้างครับ
แต่ก็เข้าใจครับ ทำงานในรูปแบบบริษัทต้องเจอคนหลากหลาย ปัญหาเยอะแยะ พยามปรับตัวให้ชินอยู่ครับ มันก็ยังไม่ชินสักทีแฮะ
น้องที่ทำงานคนนึงก็ชอบโทรมาหาตลอดครับ ทั้งที่ผมก็คุยกะมันบ่อยมากนะ เหมือนมันเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย แล้วเอามาคุยกะเรางี้ พาเราจิตตกไปด้วยครับเวลาคุยกะมัน ตอนผมหยุดงาน อยากมีจิตใจเบิกบานบ้าง ก็เอาดราม่ามาใส่ซะงั้น เลยตัดปัญหาไม่รับโทรศัพท์บ้าง ไม่รู้มันจะคิดไงนะ ฮ่าๆ
ส่วนเฟสบุ๊คนี่เลี่ยงได้ผมจะไม่รับแอดจากคนที่ทำงานเลยครับ รับแต่เพื่อนสนิทกันจริงๆ เพื่อนเก่าๆ เอาไว้ติดตามความเคลื่อนไหว ส่วนเรื่องงานเอาไว้คุยกันในไลน์พอ เพราะยังไงก็ต้องเจอกันทุกวันอยู่แล้ว