ก่อนหน้านี้ผมได้เข้าทำงานในบริษัทแห่งนึง เดินทางสะดวก เงินเดือนโอเคครับ
แต่ผมสามารถเข้าได้เพราะผมรู้จักกับเพื่อนในนั้น
เดิมทีผมตั้งใจทำงานไปสักพักกะว่าพ้นช่วงปีใหม่ค่อยขอลาก็ได้ถ้าไม่ชอบจริงๆ (ช่วงโปร)
ปรากฎว่าวันเริ่มงานจริง ผมเกิดอาการ Culture Shock ครับ คือวัฒนธรรมองค์กรไม่เหมือนกับที่เคยทำอยู่
ลักษณะงานเดิมทีรู้อยู่แล้ว แต่ผมกลับเครียดมากในเวลางาน
ทั้งๆที่เริ่มงานได้ไม่กี่วัน
พอวันแรกผมกลับบ้านมาคิดว่าจะลาออกเลยดีไหม แต่ช่วงนั้นก็ชั่งใจอยู่ว่าถ้าลาออกมันจะอยู่ช่วงเกือบๆปลายปีจะหางานยาก
และลาออกโดยเร็วเพื่อนจะทำหน้ายังไง
ปรากฎว่า ผ่านไปสามสี่วัน ผมยังเกิดอาการคิดมาก กลัวทำงานไม่ได้ กลัวเขาจ้างมาแล้วไม่คุ้ม
ผมจึงเกิดอาการวิตกจริตอย่างมาก กลัวว่าจะทำเพื่อนเสียหน้าด้วยที่เขาอุตส่าพาเราเข้ามาทำงาน
กลัวว่าจะเปลี่ยนงานบ่อย เพราะคิดว่างานที่ทำอยู่จะทำไม่ถึงปีแน่ เพราะคงทำไม่ไหว
กลัวเพื่อนๆจะมองว่าเปลี่ยนงานบ่อย ไม่อยากให้เพื่อนรู้เลยว่าเราเคยเข้ามาทำงานที่นี่
กลัวทุกอย่างสาระพัด แต่ลืมไปอย่างเดียวว่า ถ้าออกจากงานนี้ สถานะภาพของเราคือ "คนตกงาน"
สุดท้ายผมเหมือนขาดสติ เดินไปขอเขาลาออก เมื่อทำงานไปได้ 1 สัปดาห์ และลืมเป้าหมายของตัวเองตั้งแต่แรกแล้วว่าลองทำไปก่อน
ให้ผ่านพ้นช่วงปีใหม่เพราะช่วงปีใหม่หางานยาก เพราะเหตุผลที่ผมคิดมากอย่างหนักเรื่อง รีบๆออกเลยดีกว่า นายจ้างจะได้ไม่ต้องเสียตังไปกับเรามาก
ด้วยเหตุนี้ผมกลับมาคิด ก็เหมือนคนขาดสติจริงๆที่ว่า แค่เงินไม่กี่บาท นายจ้างคงไม่คิดมากขนาดนั้น
แต่ผมคิดไปไกลกว่านั้นว่า เงินไม่กี่บาทก็จริง แต่เพื่อนผมที่พาผมเข้ามาทำงาน มันจะรู้สึกยังไง เพราะเหมือนทำเพื่อนเสียหน้า
ตอนนี้สติผมกลับมาบ้างหลังจากวิตกไปหลายวัน ผมกลับมาคิดดูว่า ตอนนั้นผมตัดสินใจบ้าอะไรขึ้นไป คิดแล้วรู้สึกเศร้าจังครับ
เหมือนอาการไม่มั่นใจตัวเอง สติแตก และตอนนี้เข้าสู่ห่วง ผิดในใจกับอดีต ไม่ให้อภัยกับตัวเอง เคว้งคว้างกับการหางาน
คิดอยู่บ่อยๆว่าตอนนั้นไม่น่าเลย อยากจะกลับไปแก้ไขอดีตอยู่บ่อยๆ
ผมควรไปพบจิตแพทย์ได้เลยไหมครับ
ขอบคุณครับ
แก้อาการคิดมากอย่างไรดีครับ
แต่ผมสามารถเข้าได้เพราะผมรู้จักกับเพื่อนในนั้น
เดิมทีผมตั้งใจทำงานไปสักพักกะว่าพ้นช่วงปีใหม่ค่อยขอลาก็ได้ถ้าไม่ชอบจริงๆ (ช่วงโปร)
ปรากฎว่าวันเริ่มงานจริง ผมเกิดอาการ Culture Shock ครับ คือวัฒนธรรมองค์กรไม่เหมือนกับที่เคยทำอยู่
ลักษณะงานเดิมทีรู้อยู่แล้ว แต่ผมกลับเครียดมากในเวลางาน
ทั้งๆที่เริ่มงานได้ไม่กี่วัน
พอวันแรกผมกลับบ้านมาคิดว่าจะลาออกเลยดีไหม แต่ช่วงนั้นก็ชั่งใจอยู่ว่าถ้าลาออกมันจะอยู่ช่วงเกือบๆปลายปีจะหางานยาก
และลาออกโดยเร็วเพื่อนจะทำหน้ายังไง
ปรากฎว่า ผ่านไปสามสี่วัน ผมยังเกิดอาการคิดมาก กลัวทำงานไม่ได้ กลัวเขาจ้างมาแล้วไม่คุ้ม
ผมจึงเกิดอาการวิตกจริตอย่างมาก กลัวว่าจะทำเพื่อนเสียหน้าด้วยที่เขาอุตส่าพาเราเข้ามาทำงาน
กลัวว่าจะเปลี่ยนงานบ่อย เพราะคิดว่างานที่ทำอยู่จะทำไม่ถึงปีแน่ เพราะคงทำไม่ไหว
กลัวเพื่อนๆจะมองว่าเปลี่ยนงานบ่อย ไม่อยากให้เพื่อนรู้เลยว่าเราเคยเข้ามาทำงานที่นี่
กลัวทุกอย่างสาระพัด แต่ลืมไปอย่างเดียวว่า ถ้าออกจากงานนี้ สถานะภาพของเราคือ "คนตกงาน"
สุดท้ายผมเหมือนขาดสติ เดินไปขอเขาลาออก เมื่อทำงานไปได้ 1 สัปดาห์ และลืมเป้าหมายของตัวเองตั้งแต่แรกแล้วว่าลองทำไปก่อน
ให้ผ่านพ้นช่วงปีใหม่เพราะช่วงปีใหม่หางานยาก เพราะเหตุผลที่ผมคิดมากอย่างหนักเรื่อง รีบๆออกเลยดีกว่า นายจ้างจะได้ไม่ต้องเสียตังไปกับเรามาก
ด้วยเหตุนี้ผมกลับมาคิด ก็เหมือนคนขาดสติจริงๆที่ว่า แค่เงินไม่กี่บาท นายจ้างคงไม่คิดมากขนาดนั้น
แต่ผมคิดไปไกลกว่านั้นว่า เงินไม่กี่บาทก็จริง แต่เพื่อนผมที่พาผมเข้ามาทำงาน มันจะรู้สึกยังไง เพราะเหมือนทำเพื่อนเสียหน้า
ตอนนี้สติผมกลับมาบ้างหลังจากวิตกไปหลายวัน ผมกลับมาคิดดูว่า ตอนนั้นผมตัดสินใจบ้าอะไรขึ้นไป คิดแล้วรู้สึกเศร้าจังครับ
เหมือนอาการไม่มั่นใจตัวเอง สติแตก และตอนนี้เข้าสู่ห่วง ผิดในใจกับอดีต ไม่ให้อภัยกับตัวเอง เคว้งคว้างกับการหางาน
คิดอยู่บ่อยๆว่าตอนนั้นไม่น่าเลย อยากจะกลับไปแก้ไขอดีตอยู่บ่อยๆ
ผมควรไปพบจิตแพทย์ได้เลยไหมครับ
ขอบคุณครับ