เป็นครั้งแรกที่ผมอยากระบายกับสิ่งที่อยู่ในใจออกมา
ผมอาจจะเขียนออกมาได้ไม่ดี แต่ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่อึดอัดอยู่ในใจผมตลอดมา
---------------------------------------------------------
ผมเจอเธอครั้งแรก
ตอนนั้นเธอได้คบกับรุ่นพี่ที่ผมรู้จักคนนึง สำหรับผมเธอเป็นคนที่น่ารักมากๆ คนนึง
ผมแอบเฝ้ามองเธอมาตลอด ผมไม่กล้าเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาใครเลยแม้แต่เพื่อนสนิทของผม
ผมยิ้มเวลาผมเห็นรูปที่เธอมีความสุขกับรุ่นพี่คนนั้น
ผมเศร้าเวลาผมรู้ว่าเธอกำลังเศร้า
ผมไม่กล้าแม้แต่จะแอดเฟสเธอไป
ผมไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเธอเวลาเดินผ่าน
ผมรู้แค่ว่าสิ่งที่ผมทำได้คือแอบมองเธอเท่านั้น
แต่ตอนนั้นมันไม่ใช่ความรัก ถ้าให้พูดให้ถูกมันคือความชื่นชอบแค่นั้น
ในตอนนั้นผมก็มีคนอื่นเข้ามาในชีวิตเหมือนกัน
แต่ทุกครั้งที่ผมเจอหน้าเธอ ผมกลับมีความรู้สึกแปลกๆ
บางคนอาจจะว่าผมหลายใจหรืออะไรก็แล้วแต่
ผมเลือกที่จะบอกผ่านคนใหม่ เพื่อกลับไปเฝ้ามองดูเธออีกครั้ง
ในตอนนั้นผมรู้แค่ผมได้ทำผิดอย่างมาก
ผมรวบรวมความกล้าที่จะทักเฟสเธอไป
แต่ว่าผมกลับเห็นว่าเธอพึ่งได้คบกับแฟนใหม่เป็นรุ่นน้องคนนึง
อาจจะเป็นเพราะอะไรก็แล้วแต่ ผมอาจจะถูกลงโทษเพราะผมทิ้งผู้หญิงที่รักผมไป
ผมเลยได้แต่กลับไปเฝ้ามองดูเธอมีความสุขอีกครั้ง
แม้คนที่มอบความสุขให้เธอนั้นจะไม่ใช่ผมก็ตาม
--------------------------------------------------------
ผมได้รู้จักกับเธอ
เธอพึ่งถูกบอกเลิกกับรุ่นน้องคนนั้น บวกกับ ปีหน้าผมต้องย้ายไปเรียนที่อื่น
ผมจึงได้รวบรวมความกล้าที่มีทั้งหมดทักเธอไป
ตอนแรกผมกับเธอก็แค่คุยกันไม่มากทักทายตามภาษาคนที่พึ่งรู้จัก
ผมรู้สึกเศร้าทุกครั้งเมื่อเธอระบายลงในทวิตเตอร์ถึงแฟนเก่าของเธอ
ผมรู้สึกเศร้าทุกครั้งที่ผมทำอะไรไม่ได้
ผมได้แต่เห็นเธอเศร้าผ่านตัวอักษรที่เธอระบายออกมา
ผมเริ่มพยายามคุยกับเธอมากขึ้น มากขึ้น
ผมขอไลน์ของเธอมา เพื่อให้เราได้คุยกันมากกว่านี้
ผมชวนเธอคุยทุกอย่างที่ผมคิดออก
จนในที่สุดผมก็เริ่มมีความหวังขึ้นมาบ้าง
เธออาจจะไม่ได้ชอบผม หรือผมอาจจะคิดไปเองอะไรก็แล้วแต่
เราการคุยกันของเรามันยกระดับขึ้น
อาจจะไม่เรียกว่าแฟน คนรัก หรือ คนรู้ใจ
แต่มันก็ไม่ใช่แบบที่เรียกว่าเพื่อน หรือ รุ่นพี่รุ่นน้องแน่นอน
เธอเริ่มค่อยๆ ลืมเรื่องแฟนเก่าของเธอ
ผมสังเกตเห็นเธอยิ้มมากขึ้น
ซึ่งนั้นมันก็ทำให้ผมมีความสุข
จนกระทั้ง..
----------------------------------------------------
เธอได้เจอแฟนเก่าของเธอ
มันเป็นงานเทศกาลนึง ที่เธอไปกับเพื่อนของเธอ
เธอได้ไปเจอกับรุ่นน้องที่เธอเคยคบ
ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น
ตอนเธอกลับมา ผมรู้สึกได้ว่าเธอเปลี่ยนไป
เราเริ่มคุยกันน้อยลง มีทะเลาะกันบ้าง
ผมกลัวที่ว่าเราอาจจะได้เลิกคุยกัน
ผมถามเธอ แต่เธอกับบอกว่าจะไม่ไปไหน
ผมเชื่อเธอ ผมคุยกับเธอเหมือนปกติ
แต่เธอไม่
เธออาจจะบอกว่าไม่มีอะไร แต่ผมรู้สึกได้
ผมถามเธอว่าเป็นอะไรรึเปล่า
เธอก็ได้แต่ขอโทษ แล้วบอกว่าขอเวลา
ผมก็ได้แต่รอ
สำหรับผมการรอไม่ใช่เรื่องเลวร้าย
ผมรอเธอมานาน
แต่สิ่งที่ผมกลัวคือ
กลัวเธอจะจากไป
ผมเริ่มนอนไม่หลับ
มันเป็นอาการที่พอผมหลับตาลง
ผมจะมองเห็นหน้าเธอทุกครั้ง
ทุกเวลาที่ผมฝัน ผมฝันเห็นเธอจากไปทุกครั้ง
ผมไม่รู้ว่าผมควรจะทำยังไง
--------------------------------
ผมที่ได้แต่รอ
สำหรับเธอ ผมอาจจะเป็นคนที่เธอพึ่งรู้จัก
แต่สำหรับผมเธอเป็นคนที่ผมรักมานาน
ผมพึ่งมารู้ตัวว่าผมรักเธอ
ผมพึ่งเคยรู้สึกอยากดูแลใครมากๆ ก็ครั้งนี้
เป็นความรู้สึกเดียวที่ผมมีให้กับคนในครอบครัว
ผมอยากดูแลเธอ
ผมอยากให้เธออยู่เคียงข้างผม
อาจจะไม่ตลอดไป
แต่ผมกล้าพูดได้ว่าผมคิดถึงเธอตลอดเวลา....
---------------------------------------------------
ขอบคุณครับ
นี้เป็นเรื่องที่อึดอัดใจผมมาตลอด
อ้อ ตอนนี้ผมกับเธอก็ยังคุยกันเหมือนเดิมครับ
อีกอย่างผมอยากขอสอบถามวิธีไม่ให้ลุกมากลางดึกด้วยจะได้ไหมครับ
เป็นทุกวันเลย ห้าๆๆ ติดมาจากตอนที่คิดมากเรื่องเธอ
แต่พอหายแล้ว กลับลุกขึ้นมาตื่นเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร
ขอบคุณอีกครั้งครับที่สละเวลาอ่าน
อาจจะมีคำผิดบ้าง เพราะผมพิมสดเลย ต้องขอโทษด้วย
ขอบคุณครับ
[กระทู้ระบาย] ผมกับการรอคอย
ผมอาจจะเขียนออกมาได้ไม่ดี แต่ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่อึดอัดอยู่ในใจผมตลอดมา
---------------------------------------------------------
ผมเจอเธอครั้งแรก
ตอนนั้นเธอได้คบกับรุ่นพี่ที่ผมรู้จักคนนึง สำหรับผมเธอเป็นคนที่น่ารักมากๆ คนนึง
ผมแอบเฝ้ามองเธอมาตลอด ผมไม่กล้าเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาใครเลยแม้แต่เพื่อนสนิทของผม
ผมยิ้มเวลาผมเห็นรูปที่เธอมีความสุขกับรุ่นพี่คนนั้น
ผมเศร้าเวลาผมรู้ว่าเธอกำลังเศร้า
ผมไม่กล้าแม้แต่จะแอดเฟสเธอไป
ผมไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเธอเวลาเดินผ่าน
ผมรู้แค่ว่าสิ่งที่ผมทำได้คือแอบมองเธอเท่านั้น
แต่ตอนนั้นมันไม่ใช่ความรัก ถ้าให้พูดให้ถูกมันคือความชื่นชอบแค่นั้น
ในตอนนั้นผมก็มีคนอื่นเข้ามาในชีวิตเหมือนกัน
แต่ทุกครั้งที่ผมเจอหน้าเธอ ผมกลับมีความรู้สึกแปลกๆ
บางคนอาจจะว่าผมหลายใจหรืออะไรก็แล้วแต่
ผมเลือกที่จะบอกผ่านคนใหม่ เพื่อกลับไปเฝ้ามองดูเธออีกครั้ง
ในตอนนั้นผมรู้แค่ผมได้ทำผิดอย่างมาก
ผมรวบรวมความกล้าที่จะทักเฟสเธอไป
แต่ว่าผมกลับเห็นว่าเธอพึ่งได้คบกับแฟนใหม่เป็นรุ่นน้องคนนึง
อาจจะเป็นเพราะอะไรก็แล้วแต่ ผมอาจจะถูกลงโทษเพราะผมทิ้งผู้หญิงที่รักผมไป
ผมเลยได้แต่กลับไปเฝ้ามองดูเธอมีความสุขอีกครั้ง
แม้คนที่มอบความสุขให้เธอนั้นจะไม่ใช่ผมก็ตาม
--------------------------------------------------------
ผมได้รู้จักกับเธอ
เธอพึ่งถูกบอกเลิกกับรุ่นน้องคนนั้น บวกกับ ปีหน้าผมต้องย้ายไปเรียนที่อื่น
ผมจึงได้รวบรวมความกล้าที่มีทั้งหมดทักเธอไป
ตอนแรกผมกับเธอก็แค่คุยกันไม่มากทักทายตามภาษาคนที่พึ่งรู้จัก
ผมรู้สึกเศร้าทุกครั้งเมื่อเธอระบายลงในทวิตเตอร์ถึงแฟนเก่าของเธอ
ผมรู้สึกเศร้าทุกครั้งที่ผมทำอะไรไม่ได้
ผมได้แต่เห็นเธอเศร้าผ่านตัวอักษรที่เธอระบายออกมา
ผมเริ่มพยายามคุยกับเธอมากขึ้น มากขึ้น
ผมขอไลน์ของเธอมา เพื่อให้เราได้คุยกันมากกว่านี้
ผมชวนเธอคุยทุกอย่างที่ผมคิดออก
จนในที่สุดผมก็เริ่มมีความหวังขึ้นมาบ้าง
เธออาจจะไม่ได้ชอบผม หรือผมอาจจะคิดไปเองอะไรก็แล้วแต่
เราการคุยกันของเรามันยกระดับขึ้น
อาจจะไม่เรียกว่าแฟน คนรัก หรือ คนรู้ใจ
แต่มันก็ไม่ใช่แบบที่เรียกว่าเพื่อน หรือ รุ่นพี่รุ่นน้องแน่นอน
เธอเริ่มค่อยๆ ลืมเรื่องแฟนเก่าของเธอ
ผมสังเกตเห็นเธอยิ้มมากขึ้น
ซึ่งนั้นมันก็ทำให้ผมมีความสุข
จนกระทั้ง..
----------------------------------------------------
เธอได้เจอแฟนเก่าของเธอ
มันเป็นงานเทศกาลนึง ที่เธอไปกับเพื่อนของเธอ
เธอได้ไปเจอกับรุ่นน้องที่เธอเคยคบ
ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น
ตอนเธอกลับมา ผมรู้สึกได้ว่าเธอเปลี่ยนไป
เราเริ่มคุยกันน้อยลง มีทะเลาะกันบ้าง
ผมกลัวที่ว่าเราอาจจะได้เลิกคุยกัน
ผมถามเธอ แต่เธอกับบอกว่าจะไม่ไปไหน
ผมเชื่อเธอ ผมคุยกับเธอเหมือนปกติ
แต่เธอไม่
เธออาจจะบอกว่าไม่มีอะไร แต่ผมรู้สึกได้
ผมถามเธอว่าเป็นอะไรรึเปล่า
เธอก็ได้แต่ขอโทษ แล้วบอกว่าขอเวลา
ผมก็ได้แต่รอ
สำหรับผมการรอไม่ใช่เรื่องเลวร้าย
ผมรอเธอมานาน
แต่สิ่งที่ผมกลัวคือ
กลัวเธอจะจากไป
ผมเริ่มนอนไม่หลับ
มันเป็นอาการที่พอผมหลับตาลง
ผมจะมองเห็นหน้าเธอทุกครั้ง
ทุกเวลาที่ผมฝัน ผมฝันเห็นเธอจากไปทุกครั้ง
ผมไม่รู้ว่าผมควรจะทำยังไง
--------------------------------
ผมที่ได้แต่รอ
สำหรับเธอ ผมอาจจะเป็นคนที่เธอพึ่งรู้จัก
แต่สำหรับผมเธอเป็นคนที่ผมรักมานาน
ผมพึ่งมารู้ตัวว่าผมรักเธอ
ผมพึ่งเคยรู้สึกอยากดูแลใครมากๆ ก็ครั้งนี้
เป็นความรู้สึกเดียวที่ผมมีให้กับคนในครอบครัว
ผมอยากดูแลเธอ
ผมอยากให้เธออยู่เคียงข้างผม
อาจจะไม่ตลอดไป
แต่ผมกล้าพูดได้ว่าผมคิดถึงเธอตลอดเวลา....
---------------------------------------------------
ขอบคุณครับ
นี้เป็นเรื่องที่อึดอัดใจผมมาตลอด
อ้อ ตอนนี้ผมกับเธอก็ยังคุยกันเหมือนเดิมครับ
อีกอย่างผมอยากขอสอบถามวิธีไม่ให้ลุกมากลางดึกด้วยจะได้ไหมครับ
เป็นทุกวันเลย ห้าๆๆ ติดมาจากตอนที่คิดมากเรื่องเธอ
แต่พอหายแล้ว กลับลุกขึ้นมาตื่นเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร
ขอบคุณอีกครั้งครับที่สละเวลาอ่าน
อาจจะมีคำผิดบ้าง เพราะผมพิมสดเลย ต้องขอโทษด้วย
ขอบคุณครับ