อึดอัดกับสายตาคนอื่น เพียงเพราะเราขาวเกินไป..

เราเป็นคนที่มีผิวขาวถึงขาวมาก บางที่ขาวกว่าฝรั่งอีก คือเราเป็นคนที่เม็ดสีผิวผิดปกติตั้งแต่ตอน 5 ขวบจากนั้นก็ขาวมาเรื่อยๆ จนขาวทั้งตัว แต่ผิวจะบางมากเลยมีฝ้าแดด เป็นที่แขนเพราะแขนเราโดนแดดบ่อย หลังจากนั้นเราไปไหน ทำอะไรไม่เคยถอดเสื้อคุมเลย ไม่มีใครเห็นแม้แต่เพื่อนที่เรียนมาด้วยกัน 3 ปี มีแต่แฟนแและครอบครัวที่รู้ คนทั่วไปส่วนใหญ่เขาจะว่าเราเป็นเด็กเผือก ฟังแล้วรู้สึกแย่จริงๆ เห้อออออออออออ T-T
เมื่อก่อนตอนเรียน ม.ต้นเครียดมาก คือเพื่อนโดนล้อ ต่างๆนาๆ เคยคิดที่ไม่อยากจะอยู่บนโลกนี้เลย นั่งร้องไห้ทั้งวัน ได้แต่ถามตัวเองว่าทำไมถึงต้องเกิดมาแปลกกกว่าคนอื่น จนได้ฟังประโยคนึงที่แม่พูดทั้งน้ำตาว่า " ถ้าแม่เลือกได้ แม่ขอเอาผิวแม่ให้เราแล้วให้แม่เป็นแทน "
ทุกวันนี้เรียนมหาลัยฯ แล้ว ตั้งแต่วันนั้นเราไม่เคยคิดว่าสิ่งที่ตัวเองเป็นเป็นจุดด้อยเลย เป็นจุดเด่นสะอีก มีหลายคนที่เขาอิจฉาอยากขาวเหมือนเรา ขาวมากไปก้ยังดีกว่าดำ .. คิดบวกอยู่ตลอด แต่ก็ยังมีเรื่องนึงที่เรารู้สึกไม่ดีเลยเวลาไปไหนมาไหน จะมีคนมองตลอด บางทีนินทาจนเราอ่านปากออกเลยนะ

เราจะทำยังไงดี อึดอัดไม่ชอบเลยเวลามีคนมองด้วยสายที่ไม่ดีเหมือนรังเกียจหรือมองเราแปลก