ใครที่มีแม่เลี้ยงบ้างครับ
ผมนี่ทนมาร่วม18ปีได้แล้ว ตั้งแต่ผมอายุ 11-12
แรกๆมาก็ดีนะ ตอนนั้นย่าผมยังอยู่ ผมก็ไม่ได้รังเกียจอะไรหรอก
เขาก็ดี
พอย่าผมตาย เอาและ
นิสัยแม่เลี้ยงคนนี้ ไม่ใช่แบบเเม่เลี้ยงกับลูกเก่าผัวแบบในละครหรอก
พูดนิ่ม ดี ทน ไม่ว่าอะไร พูดกัวดอกพิกุลจะร่วง
คนๆนี้ เป็นคนที่ดี(กับญาติพี่น้องตัวเอง) เป็นคนที่สงเคราะห์ญาติ
ขยัน ขายของแต่เช้านั่นก็ดี
แต่ปัญหาก็คือ เธอมีลูกติด ขี้ขโมย เคยโดนพ่อผมตะเพิดไล่ไปที
และ ชอบแอบมาบ่อยๆ
และ อย่างที่บอก เธอสงเคราะห์ญาติ มากันอยู่เต็มบ้านเลย หลานเหลิน น้อง เต็มไปหมด
จิงๆสมัยก่อน มีอากับป้าผมอยู่ด้วย
เริ่มจากป้าทนไม่ไหวออกไปก่อน
แล้วก็เป็นอา หลังจากนั้นพอผู้ใหญ่ไม่อยู่เหลือแต่เด็กคือผม(ตอนนั้น19-20 ผมนี่แรงเลย)
พาญาติมาอยู่ 5-6 คน และ มีใครมาไม่รู้หลากหลายมาหา
แต่ละคนดีดีทั้งน้าน ดูดม้าก็มี แว้นก็มี
ปัจจุบัน มีคนนึง ท้องแล้วทิ้งไว้ให้แม่เลี้ยง เลี้ยง แม่เลี้ยงก็แหมะไว้กับพ่อ
พ่อก็ต้องดูแลเด็กเล็กแทน ซึ่งผมก็ไม่เอาด้วย ไม่ใช่น้อง ไม่ใช่ญาติ
จิงๆตลอดสิบเกือบ20ปี มีปัญหามาตลอด สมัยผมมีแฟน แฟนก็ทะเลาะกับตัวหลานสาวมันตลอด
เรื่องยิบย่อยขี้เกียจมาเป็นประเด็นแล้ว ตอนนี้ ปล่อยวาง ตัวใครตัวมัน
ปัจจุบัน เราไปข้างนอก ไปทำงาน กลับมาก็ตรงเข้าห้อง อยู่แต่ห้องเรา
จิงๆพอไม่ยุ่งกับใครในบ้าน ก็ดีนะ ทำแบบนี้มาสิบปีแล้ว
เกิดอะไรขึ้น ไม่ยุ่งไม่สนใจทั้งสิ้น
ล่าสุด พ่อผมเข้ารพ.เมื่อเดือนที่แล้ว คือแกเป็นเบาหวานตัดขา
ผมก็ยุ่งๆไปเฝ้า กลางวันก็ทำงาน ไม่ได้สนใจอะไรที่บ้าน
ตอนหลังๆกับแม่เลี้ยงก็โอเค คุยกัน สงบศึกดีกันบ้าง
จนเมื่อวานเราจะเข้าไปทำความสะอาดห้องพ่อ
เห็นสิ่งผิดปกติ ตู้ที่เก็บพระเครื่องทั้งตู้ของพ่อ อยู่ๆไม่มีแม่กุญแจ
เปิดตู้มา ว่างปล่าว พระเครื่องหายไปทั้งตู้เลย
ตอนแรกโกรธ แต่ก็เฮ้อ กรรมจริงๆ คนป่วยไม่สบาย ตัดขาขนาดนั้นยังกล้าทำเนอะ
ผมเล่นพระไม่เป็นหรอก ถึงรู้ว่าพระในตู้ราคาแพงก็ตาม
หรือ ถึงสักวันก็กลายเป็นของเราก็ตาม แต่ทำไงได้โดนยกเค้าซะและ
ไม่ใช่ใครหรอก พวกมันนั่นแหละ แต่ไม่รู้ตัวไหน
พ่อเข้ารพ.ได้เดือนเต็มๆแล้ว ป่านนี้กระจายไปทั่วท่าพระจันทร์แล้วมั้ง
เราก็ยังไม่อยากเล่า เดี๋ยวเขาคิดมากอีก เยียดเปียด
เฮ้อ แม่เลี้ยง เมื่อไหร่จะจบซะที
ผมนี่ทนมาร่วม18ปีได้แล้ว ตั้งแต่ผมอายุ 11-12
แรกๆมาก็ดีนะ ตอนนั้นย่าผมยังอยู่ ผมก็ไม่ได้รังเกียจอะไรหรอก
เขาก็ดี
พอย่าผมตาย เอาและ
นิสัยแม่เลี้ยงคนนี้ ไม่ใช่แบบเเม่เลี้ยงกับลูกเก่าผัวแบบในละครหรอก
พูดนิ่ม ดี ทน ไม่ว่าอะไร พูดกัวดอกพิกุลจะร่วง
คนๆนี้ เป็นคนที่ดี(กับญาติพี่น้องตัวเอง) เป็นคนที่สงเคราะห์ญาติ
ขยัน ขายของแต่เช้านั่นก็ดี
แต่ปัญหาก็คือ เธอมีลูกติด ขี้ขโมย เคยโดนพ่อผมตะเพิดไล่ไปที
และ ชอบแอบมาบ่อยๆ
และ อย่างที่บอก เธอสงเคราะห์ญาติ มากันอยู่เต็มบ้านเลย หลานเหลิน น้อง เต็มไปหมด
จิงๆสมัยก่อน มีอากับป้าผมอยู่ด้วย
เริ่มจากป้าทนไม่ไหวออกไปก่อน
แล้วก็เป็นอา หลังจากนั้นพอผู้ใหญ่ไม่อยู่เหลือแต่เด็กคือผม(ตอนนั้น19-20 ผมนี่แรงเลย)
พาญาติมาอยู่ 5-6 คน และ มีใครมาไม่รู้หลากหลายมาหา
แต่ละคนดีดีทั้งน้าน ดูดม้าก็มี แว้นก็มี
ปัจจุบัน มีคนนึง ท้องแล้วทิ้งไว้ให้แม่เลี้ยง เลี้ยง แม่เลี้ยงก็แหมะไว้กับพ่อ
พ่อก็ต้องดูแลเด็กเล็กแทน ซึ่งผมก็ไม่เอาด้วย ไม่ใช่น้อง ไม่ใช่ญาติ
จิงๆตลอดสิบเกือบ20ปี มีปัญหามาตลอด สมัยผมมีแฟน แฟนก็ทะเลาะกับตัวหลานสาวมันตลอด
เรื่องยิบย่อยขี้เกียจมาเป็นประเด็นแล้ว ตอนนี้ ปล่อยวาง ตัวใครตัวมัน
ปัจจุบัน เราไปข้างนอก ไปทำงาน กลับมาก็ตรงเข้าห้อง อยู่แต่ห้องเรา
จิงๆพอไม่ยุ่งกับใครในบ้าน ก็ดีนะ ทำแบบนี้มาสิบปีแล้ว
เกิดอะไรขึ้น ไม่ยุ่งไม่สนใจทั้งสิ้น
ล่าสุด พ่อผมเข้ารพ.เมื่อเดือนที่แล้ว คือแกเป็นเบาหวานตัดขา
ผมก็ยุ่งๆไปเฝ้า กลางวันก็ทำงาน ไม่ได้สนใจอะไรที่บ้าน
ตอนหลังๆกับแม่เลี้ยงก็โอเค คุยกัน สงบศึกดีกันบ้าง
จนเมื่อวานเราจะเข้าไปทำความสะอาดห้องพ่อ
เห็นสิ่งผิดปกติ ตู้ที่เก็บพระเครื่องทั้งตู้ของพ่อ อยู่ๆไม่มีแม่กุญแจ
เปิดตู้มา ว่างปล่าว พระเครื่องหายไปทั้งตู้เลย
ตอนแรกโกรธ แต่ก็เฮ้อ กรรมจริงๆ คนป่วยไม่สบาย ตัดขาขนาดนั้นยังกล้าทำเนอะ
ผมเล่นพระไม่เป็นหรอก ถึงรู้ว่าพระในตู้ราคาแพงก็ตาม
หรือ ถึงสักวันก็กลายเป็นของเราก็ตาม แต่ทำไงได้โดนยกเค้าซะและ
ไม่ใช่ใครหรอก พวกมันนั่นแหละ แต่ไม่รู้ตัวไหน
พ่อเข้ารพ.ได้เดือนเต็มๆแล้ว ป่านนี้กระจายไปทั่วท่าพระจันทร์แล้วมั้ง
เราก็ยังไม่อยากเล่า เดี๋ยวเขาคิดมากอีก เยียดเปียด