ผมนี่งามหน้าเลยครับ เกิดอะไรขึ้นกับงานประจำปีที่ยิ่งใหญ่ของจังหวัดตรัง

กระทู้ข่าว

ว่าด้วยเรื่องงานเหลิมตรัง ขอรบวนเวลาพี่น้องอ่านสักนิดนะคับ สวัสดีครับพี่น้องชาวไทย ช่วงนี้จังหวัดตรังเรามีงานเหลิมพี่น้องหลายคนก็คงได้ไปเที่ยวกันมาแล้วและก็คงจะรู้สึกได้ว่างานเหลิมปีนี้เปลี่ยนไป ผมเป็นคนตรังมีอาชีพขายของในงาน งานลากพระ งานลอยกระทงกันตัง งานผ้าไทย งานเหลิมผมขายทุกปี แต่ปีนี้งานเหลิมผมไม่สามารถขายของได้ครับ เนื่องจากปีนี้ได้มีการเปลี่ยนแปลงผู้จัดงานโดยผู้จัดงานคนใหม่ซึ่งคนขายของในงานจะเรียกว่าทีมเจ้... ในอดีตที่ผ่านมาไม่ว่าใครจะมาเป็นผู้จัดราคาพื้นที่ขายสินค้าในงานก็จะไม่โหดมาก ที่เต็ง ๆ สวย ๆ ราคาสูงสุดต่อล็อกก็ประมาณ 3 หมื่นกว่าบาทจะไม่เกิน 4 หมื่น แต่ปีนี้ราคาค่าที่ปรับเพิ่มสูงอย่างมหาโหดค่าเช่าพื้นที่ราคา 45000 บาทต่อ 1 ล็อค ถ้าเป็นในซอยก็ 25000 แผงลอยก็ราคาเดียวกัน 25000 นี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้งานเหลิมปีนี้มีห้องว่างมากกว่าครึ่งผิดจากทุกปีที่ผ่านมาที่พ่อค้าแม่ค้าแย่งกันลงร้านค้าเต็มไม่มีว่าง แถมปีนี้แม่ค้าข้าวหลามที่นั่งพื้นซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของงานเหลิมก็แทบจะไม่มีเพราะค่าที่สูงเกินสู้ราคาไม่ไหว และไม่ให้นั่งพื้นขายด้วย ผมเองก็ไม่สามารถลงขายในงานได้ก็เพราะสู้ราคาค่าที่ไม่ไหว ปกติผมจะขายของกินทั้งน้ำและของกินจุกจิก ทุก ๆ ปีที่ผ่านมาจ่ายค่าที่ปีละหมื่นกว่า ๆ แต่ปีนี้ค่าที่ 25000 สาเหตุที่เจ้...ได้เข้ามาจัดในปีนี้ถ้าเป็นคนทั่วไปที่ไม่ได้อยู่ในงานแบบนี้ก็คงไม่รู้ แต่ผมขายของในงานมา 20 กว่าปีผมย่อมจะเข้าใจดี เพราะผู้รับผิดชอบยอมรับผลประโยชน์ที่สูงกว่าปกติที่เค้าทำกันโดยไม่คำนึงว่าผลกระทบที่ตามมาจะเป็นเช่นไร เมื่อเอกชนต้องจ่ายผู้รับผิดชอบงานสูง จึงต้องมาเก็บค่าที่แพง ราคาสินค้าที่ขายในงานก็แพงตาม ยิ่งพ่อค้าแม่ค้าท้องถิ่นอย่างผมที่หากินเลี้ยงครอบครัวแล้วไม่ต้องพูดถึงครับ ค่าที่ 2 หมื่นกว่าสุดท้ายจบงานจะเหลืออะไร ยิ่งในภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ บ้านเราก็ขึ้นอยู่กับราคายาง ยางราคาโลละ 30 กว่าบาท คนที่ไหนจะเอาเงินมาซื้อของ แต่ราคาค่าที่ในงานเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว ฉะนั้นพี่น้องไม่ต้องสงสัยนะครับว่าทำไมปีนี้ร้านค้าถึงว่างเป็นร้อยร้าน บู๊ทโอท็อปหน้าเวทีเป็นเหมือนเมืองร้าง เพราะสู้ค่าที่กันไม่ไหว ถ้าต่อไปทีมเจ้...ยังคงได้อีกมีหวังงานเหลิมเมืองตรังที่เคยยิ่งใหญ่คงเหลือแต่ชื่อ และปีนี้หนังตะลุงมโนราหืที่เคยมีมาทุกปีก็ไม่มี แม่ค้าข้าวหลาม แม่ค้าแผงลอย หนังลุง โนราห์ ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของงานเหลิมหายไปแทบจะหมด ผมจะไปร้องเรียนหรือร้องขอที่ไหนก้ไม่ได้เพราะผมเป็นแค่พ่อค้าตัวเล็ก ๆ ขึ้นร้องผู้ว่าผมก็คงเหมือนมดหมาตัวนึงที่ไม่ต้องสนใจ ผมจึงขอใช้เวบพันทิปเป็นที่บอกกล่าวให้พี่น้องได้รับรู้และช่วยกันรักษาเอกลักษณ์ท้องถิ่นของเราไว้ อย่าให้ใครมาหาผลประโยชน์เกินควร ไม่ว่าที่ไหนการจัดงานก็ต้องมีเอกชนเข้ามาทั้งนั้นเพราะทางราชการเองไม่มีความสามารถพอ แต่คนที่เป็นผู้ตัดสินใจก็ไม่ควรจะเห็นแก่เงินอย่างเดียว ลอยกระทงที่ผ่านมาผมไปขายกันตัง 10 วันค่าที่ 8 พันกว่าบาทเจ้างานก็ไม่เคี่ยวเพราะคนตรังเหมือนกัน หวังว่าเรื่องราวของผมนี้จะไปถึงผู้ใหญ่ในตรังบ้านของพวกเราทุกคน หวังว่าท่านผู้รับผิดชอบ จะรับรู้ถึงความเดือดร้อนของพ่อค้าตัวเล็ก ๆ คนนี้ และไม่เห็นแก่ผลประโยชน์ส่วนตัวจนเกินไป จริง ๆ แล้วมีพ่อค้าแม่ค้าหลายคนที่เดือดร้อนแต่ไม่รู้ว่าจะไปเรียกร้องได้ที่ไหน ผมจึงขอใช้พื้นที่ตรงนี้ทวงความเป็นธรรมให้แก่คนตรังที่หากินในบ้านตัวเอง ขอพี่น้องชาวตรังรับรู้และช่วยกันด้วยครับ ขอบคุณครับ เครดิต: