ทำไมความรักของเราเป็นแบบนี้

ขอออกตัวว่า ช่วงนี้เครียดๆ อยากระบาย

ไม่รู้มีใครเป็นแบบเรามั้ย คือจะเป็นอะไรมากกับความรักจริงๆ เหมือนความรักเป็นตัวกำหนดชีวิตตัวเองให้มีกำลังใจทำงานหรือใช้ชีวิต
ทั้งที่ เข้าใจค่ะ ว่าเราต้องเข้มแข็งและมีกำลังใจที่เริ่มจากตัวเองด้วย

แต่สำหรับเรา คือตัวเราเองเนี่ยมีปัญหากับความรู้สึกของตัวเองจริงๆ ในด้านความรัก
เวลาสมหวัง มีแฟน ได้อยู่กับคนรัก ชีวิตเราแฮปปี้มาก ตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงาน มีชีวิตปกติราบรื่นมากๆ ถึงมีอุปสรรคก็มีชีวิตที่ปกตุขดี

แต่พออกหัก หรือมีปัญหาเรื่องความรัก ชีวิตเราเริ่มถอยหลัง ตัวเองไม่มีกำลังใจ ไม่มีความหวัง

เราเห็นคนอื่นๆ เช่น เพื่อนเรา คนรอบข้างทั้งหลาย เขาดูปกติกว่าเรามากๆ เลย บางคนอกหักเจ็บกว่าเราอีก แต่เขาปล่อยวางง่ายจริงๆ และแบ่งเวลาดีมากๆ

แต่เราเนี่ย ตรงกันข้าม ขี้เหงาง่ายด้วย และกับสิ่งที่เราเจอมาและอกหักมามันก็รุนแรงนะ แต่เราไม่สามารถเอาใจตัวเองออกจากความรู้สึกเจ็บปวดหรือยายามให้คิดว่าฉันอยู่ได้ไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่

ไม่รู้ดิ ว่าเขียนโพสนี้มาเพื่ออะไรนอกจากการระบาย : )