ช่วย วิเคราะห์วิจารณ์บทกวีนิพนธ์เรื่อง ยะเยือกร้าว เป็นเรื่องที่17 ของกวีนิพนธ์ไม่รู้เลยว่ารัก

เมฆนุ่มเป็นผ้านวม
มาห่มฟ้าให้หายหนาว
ดึกตื่นก็เก็บดาว
มากอดไว้กับอกเดือน
คลี่หมอกมาห่มภู
ยะเยือกอยู่รางรางเลือน
สะทกสะท้านเหมือน
จะสั่นเทาในแดดทอ
ดอกไม้ก็ห่มไม้
ระดาดไล้เรณูลออ
โลมละมุมให้อุ่นพอ
เป็นเพื่อนถิ่นแผ่นดินเย็น
เหน็บหนาวถึงเพียงนี้
มิมีใครจะมาเห็น
ดีร้ายหรือตายเป็น
เฝ้าโหยหา...ผ้าห่มรัก
ช่วยด้วยค่ะ ขอบพระคุณอย่างสูง
ตัวอย่าง
วิเคราะห์วิจารณ์บทกวีนิพนธ์เรื่อง อกหัก
วิเคราะห์โดย สมจิตต์ วัฒนวงศ์
"อกหัก" บทกวีนิพนธ์เรื่องที่ ๑ ในรวมบทกวีนิพนธ์ไม่รู้เลยว่ารัก
ผลงานของ คุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์
แต่งด้วยคำประพันธ์ประเภทกลอนสุภาพ เป็นการบรรยายเพื่อให้กำลังใจ
แก่คนที่ผิดหวังจากความรัก
"อกหัก " กล่าวถึงความรักว่าเป็นสิ่งที่สวยงาม ทำให้มีความสุข
ใครที่เคยอกหักก็อย่าเศร้าโศกหรือเป็นทุกข์อยู่กับความรัก เมื่ออกหัก
ให้หาความรักใหม่ เพราะความรักคือความทุกข์ แต่ก็มีความสุขเมื่อมีรัก
การอกหักจึงเป็นเหมือนภูมิต้านทานให้มีใจที่เข้มแข็ง คนที่ไม่เคยอกหัก
แสดงว่ายังไม่รักใครจริง ซึ่งเป็นการให้กำลังใจแก่คนที่อกหัก
คุณค่าด้านวรรณศิลป์
ผู้แต่งใช้คำที่ง่ายต่อการเข้าใจ มีการใช้การกล่าวซ้ำในบทที่ ๓
ขึ้นต้นว่า "รักทุกครั้ง" เพื่อเน้นย้ำ ใช้คำตรงกันข้าม ได้แก่ รักคือทุกข์-
สุขคือรัก และยังใช้สัมผัสในทำให้บทประพันธ์มีความไพเราะมากขึ้นเช่น
"ยิ่งโตกช้ำซ้ำตรมยิ่งโทรมทรุด" คำที่ขีดเส้นใต้ใช้สัมผัสพยัญชนะ "ช"
คุณค่าทางสังคมและการนำไปใช้
สอนให้เข้มแข็ง ไม่เศร้าโศกเมื่อผิดหวังจากความรัก