แม่ของเราเข้มแข็งมากเลยเนอะ

พ่อเราเสียตั้งแต่เด็กมากๆ เลยมีแม่เลี้ยงมาคนเดียว
ปกติไม่สนิทกับแม่เลย เจอกันทะเลาะกันเป็นประจำด้วยซ้ำ
แต่แม่ของเรากำพร้าทั้งพ่อกับแม่ ยายเสียตั้งแต่แม่เด็กพอๆ กับเรา ส่วนตาเสียตอนเราโตประมาณประถม เราจำได้นะว่าแม่ร้องไห้มากๆ ทั้งที่แม่ไม่ได้โตมากับตาเลย ตาไม่ได้เลี้ยงแม่ แม่ก็ไม่ได้เลี้ยงตาตอนที่ตาแก่ เพราะอยู่กันคนละบ้าน

แต่งานศพตา แม่เราร้องไห้หนักมาก เราไม่เคยเห็นแม่ร้องขนาดนั้นเลยตั้งแต่งานศพพ่อ
เราจำได้ว่าตอนพ่อเสีย เราไม่ร้องไห้เลย ในรูปงานศพหน้าตาเราก็ไม่เสียใจไม่รู้สึกอะไรซักนิดเลย ตอนนั้นอายุห้าขวบ

มาตอนนี้เราโตแล้ว เรามานั่งนึกว่า ถ้าในวันนี้เราต้องเสียบุพการี เราต้องโค ตร เสียใจทำใจไม่ได้แน่ๆ
เราเลยรู้สึกว่าเราคิดถึงแม่มากๆ อยากอยู่กับแม่ เลี้ยงดูแม่ และมานึกว่าแม่เรานี่เข้มแข็งเนอะ ตอนนี้ไม่มีทั้งพ่อทั้งแม่แต่แม่ก็มีกำลังใจที่จะเลี้ยงดูเราอยู่ได้ทั้งที่เราไม่ใช่ลูกที่ดีเท่าไหร่เลย

แล้วมาคิดอีกที เราว่าพ่อแม่ของพวกเราหลายคนก็คงต้องสูญเสียพ่อแม่ไปเหมือนกัน ท่านคงคิดถึงพ่อแม่(ปู่ย่าตายายของพวกเราเอง) มากๆ เราที่เป็นลูกๆ ทุกคนล่ะเนอะเมื่อถึงวันเทศกาลแบบนี้