มันคงเป็นแค่ความสุขที่ผ่านพ้นไปแล้ว จากที่เคยคุยด้วยกันทุกวัน ทุกวันนี้ก็ยังคุยกันทุกวัน จากที่มีเรื่องคุยกันตลอด ทุกวันนี้กลายเป็นต้องคอยหาเรื่องคุย จากที่เคยเป็นห่วงตลอด ทุกวันนี้กลายเป็น หน้าเบื่อ หน้ารำคาญ จากที่ไม่จำเป็นค้องทักไปก่อนตลอด ทุกวันนี้ต้องทักไปก่อนตลอด จากที่เคยตอบไวมาก ทุกวันนี้ 1 ชั่วโมงก็แล้ว 2 ชั่วโมงก็แล้ว บางทีไม่ตอบเลย จากที่เคยเติมเงินโทรหาตลอด ทุกวันนี้ถ้าไม่เติมก็ไม่มีทางจะโทรหา จากที่เคยรักมาก ทำไมมันถึงรู้สึกน้อยลง กลับเราจากที่รัก กลับกลายเป็นรักเขามากขึ้นทุกวัน ให้เจออะไรหนักแค่ไหน โดนเขาด้า

เลว หน้าเบื่อ หน้ารำคาญ กลับกันแค่พูดคำหยาบกลับเขา เรายังไม่เคยคิดจะทำ ทุกครั้งที่เขาพูดแบบนั้น เราก็ยอมให้เขาพูดไป ไม่ตอบโต้ แต่มันทำให้เราเจ็บจนน้ำตาไหลออกมาทุกที โดนเขาไล่ให้ไปจากชีวิตเขา เราก็ยังไปจากเขาไม่ได้สักที พอเราคิดจะไปบ้าง เขาก็เหมือนเห็นค่าเรา เขาจะทัก จะโทรไม่หยุดเลย และนอยใส่เรา จนสุดท้ายเราก็ให้อภัย และกลับมาดีกัน เราไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไม เราถึงรักเขามากขนาดนี้ ทั้งๆที่เขาทำกลับเราเหมือนไม่ได้รักเราเลย บางวันที่เขาจะดีเขาก็ดีกลับเราเหลือเกิน ในวันนั้นถ้าเราโกรธ เราก็พร้อมจะให้อภัยเสมอ แต่ในทางกลับกันถ้าเขาโกรธ เราต้องง้อแล้ว ง้ออีก ร้องไห้ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า นี้เรารักกันอยู่หรือเปล่า หรือจะเป็นแค่เราที่ยังรักเขาอยู่ จนเขามองเห็นเราเป็น ของตาย ไปแล้ว
นี้เรารักกันอยู่หรือเปล่า หรือจะเป็นแค่เราที่ยังรักเขาอยู่ จนเขามองเห็นเราเป็น ของตาย ไปแล้ว