****เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง ในชีวิตของ หนุ่ม-สาว คู่หนึ่ง****
++++เรื่องอาจยาวหน่อย แต่มันก็เป็นสิ่งสุดท้ายที่จูนจะได้ระบาย ความรู้สึกให้ทุกคนรับฟัง+++++
มันเป็นเรื่องราวชีวิตระหว่างชาย-หญิงคู่หนึ่ง ซึ่งเรื่องมันมีอยู่ว่า.............
ชายหนุ่มที่มีชื่อว่า จูน เขาเป็นคนที่มีชีวิตที่เรียบง่าย ไม่หวือหวา ได้ใช้ชีวิตไปวันๆกับการเรียนตามชีวิตเด็กมหาลัย จูนเป็นเด็กที่ไม่เที่ยว ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ เมื่อเลิกเรียนก็กลับบ้าน เขาได้ใช้ชีวิตแบบนี้มาตลอด 2 ปี จนกระทั่งเขาได้มาเจอกับหญิงสาวคนหนึ่งด้วยความบังเอิญ ในงานอีเวนท์ สาวคนนี้มีนามว่า แอน เป็นหญิงที่มีความน่ารัก สดใส และเรียนเก่ง
เมื่อจูนเห็นสาวคนนี้ มันก็ทำให้จูนอยากทำความรู้จักกับแอน จูนทำทุกวิธีเพื่อที่จะได้คุยกับแอน จากคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย จูนได้ยินคนเรียกชื่อของแอน เลยจำไว้แล้วมาพิมพ์หาในเฟสบุ๊ค เขาใช้เวลานานเกือบ 3 วันเต็ม จนกระทั่งเขาหาชื่อของแอนเจอ
จูนก็ได้ทักทาย ทำความรู้จักกับแอนไปเรื่อย ในทุกๆวัน เวลาเดิมๆ จูนจะโทรหาแอนอยู่เสมอไม่เคยขาด และทั้งคู่ก็ได้นัดกันไปเที่ยวทะเลในวันเทศกาลที่ใครๆก็ชื่นชอบ ซึ่งเป็นวันคริตส์มาสนั่นเอง พอถึงวันนั้นจูนได้แอบทำเซอร์ไพรซ์แอน โดยพาแอนมาเดินเล่นริมชายหาด พร้อมด้วยไอศครีมโคนหวานเย็นที่จูนกับแอนซื้อมากินด้วยกัน เมื่อถึงจุดหนึ่งตรงริมหาด ที่มีแสงไฟสลัวๆ และเสียงคลื่นอันแผ่วเบา บวกกับสายลมอันอ่อนโยน.........จูนได้บอกกับแอนว่า
จูน : นี่แอน เรามีอะไรจะบอกด้วยแหละ
แอน : อื้อ ว่าไงหรอ
จูน : เราอยากจะบอกว่า.......(จูนจับมือแอน)
แอน : ......
จูน : เรามาเป็นแฟนกันนะ??
แอน : .......
หลังจากที่จูนได้บอกความในใจไปเรียบร้อย แอนก็ยังคงนั่งเงียบและเขี่ยทรายไปเรื่อยๆ ทั้งคู่นั่งฟังเสียงคลื่นที่ซัดเข้าสู่ชายฝั่ง อยู่พักใหญ่ และในที่สุดแอนก็พูดขึ้นว่า
แอน : จูน เรากลับกันเถอะ!!!
ตอนนั้นจูนรู้สึกใจไม่ดีเอามากๆ เพราะไม่รู้ว่าที่บอกความในใจไปนั้น มันทำให้จูนไม่พอใจรึเปล่า
เมื่อกลับถึงห้อง จูนก็เข้าไปอาบน้ำเตรียมจะนอน แต่เมื่อออกมาจากห้อง สิ่งที่จูนได้เห็นก็คือ แอนจับมือของจูนขึ้นมาและสวมแหวนให้ ซึ่งแหวนวงนั้นพอกีกับนิ้วนางข้างซ้ายของจูนพอดี ตอนนั้นจูนรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก ที่แอนรู้สึกโอเคกับสิ่งที่จูนได้บอกไป จากวันนั้นทั้งคู่ก็ได้เป็นแฟนกัน ได้ใช้ชีวิตด้วยกัน
ทั้งคู่ได้ผ่านอะไรมาด้วยกัน ไม่ว่าจะสุข ทุกข์ เศร้า ดีใจ เรื่องดีหรือเรื่องไม่ดี แม้กระทั่งเรื่องที่เลวร้ายมากแค่ไหน จูนและแอนจะอยู่เคียงข้างกันเสมอ อย่างที่ทุกคนเคยบอกกัน ช่วงเวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ ช่วงเวลานั้นได้ผ่านไปอย่างรวดเร็วถึง 2 ปี และแล้วก็มีเรื่องเกิดขึ้น.......
แอนเริ่มป่วย และมีอาการแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด จึงรีบไปหาหมอ จากนั้นผลตรวจออกมาว่า แอนเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขั้นสุดท้าย และสามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่ถึงเดือน แต่แอนก็ไม่ได้บอกให้จูนรู้
เหลือเวลาอีกไม่ถึงเดือนก็จะถึงวันครบรอบเป็นปีที่ 3 ซึ่งตรงกับวันคริตส์มาส วันนั้นจูนเลิกงานดึก เมื่อกลับถึงบ้านจูนรู้สึกถึงความผิดปกติ เพราะบ้านไม่มีการเปิดไฟ และมืดสนิท พอจูนเปิดประตูเข้าบ้าน เห็นแอนนอนอยู่ที่พื้น จูนตกใจมากและรีบพาแอนไปหาหมอ
หมอบอกกับจูนว่านับจากนี้แอนอาจมีชีวิตอยู่ได้อย่างมากที่สุดก็สิ้นปี 2557 จากนั้นจูนและแอนเลยใช้ช่วงเวลาแห่งความสุขที่เหลืออยู่อันน้อยนิด ก่อนที่จะจากกันให้คุ้มค่ามากที่สุด........
***ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำอย่างไร เมื่อคุณรู้ว่าคุณมีเวลาใช้กับคนรักได้อีกไม่กี่วัน ก่อนที่จะจากกัน โดยไม่สามารถเจอกันได้อีกแล้ว***
คุณจะทำอย่างไร เมื่อคุณรู้ว่า คุณสามารถมีเวลาอยู่กับคนรักได้ ในอีกแค่ไม่กี่วัน
++++เรื่องอาจยาวหน่อย แต่มันก็เป็นสิ่งสุดท้ายที่จูนจะได้ระบาย ความรู้สึกให้ทุกคนรับฟัง+++++
มันเป็นเรื่องราวชีวิตระหว่างชาย-หญิงคู่หนึ่ง ซึ่งเรื่องมันมีอยู่ว่า.............
ชายหนุ่มที่มีชื่อว่า จูน เขาเป็นคนที่มีชีวิตที่เรียบง่าย ไม่หวือหวา ได้ใช้ชีวิตไปวันๆกับการเรียนตามชีวิตเด็กมหาลัย จูนเป็นเด็กที่ไม่เที่ยว ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ เมื่อเลิกเรียนก็กลับบ้าน เขาได้ใช้ชีวิตแบบนี้มาตลอด 2 ปี จนกระทั่งเขาได้มาเจอกับหญิงสาวคนหนึ่งด้วยความบังเอิญ ในงานอีเวนท์ สาวคนนี้มีนามว่า แอน เป็นหญิงที่มีความน่ารัก สดใส และเรียนเก่ง
เมื่อจูนเห็นสาวคนนี้ มันก็ทำให้จูนอยากทำความรู้จักกับแอน จูนทำทุกวิธีเพื่อที่จะได้คุยกับแอน จากคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย จูนได้ยินคนเรียกชื่อของแอน เลยจำไว้แล้วมาพิมพ์หาในเฟสบุ๊ค เขาใช้เวลานานเกือบ 3 วันเต็ม จนกระทั่งเขาหาชื่อของแอนเจอ
จูนก็ได้ทักทาย ทำความรู้จักกับแอนไปเรื่อย ในทุกๆวัน เวลาเดิมๆ จูนจะโทรหาแอนอยู่เสมอไม่เคยขาด และทั้งคู่ก็ได้นัดกันไปเที่ยวทะเลในวันเทศกาลที่ใครๆก็ชื่นชอบ ซึ่งเป็นวันคริตส์มาสนั่นเอง พอถึงวันนั้นจูนได้แอบทำเซอร์ไพรซ์แอน โดยพาแอนมาเดินเล่นริมชายหาด พร้อมด้วยไอศครีมโคนหวานเย็นที่จูนกับแอนซื้อมากินด้วยกัน เมื่อถึงจุดหนึ่งตรงริมหาด ที่มีแสงไฟสลัวๆ และเสียงคลื่นอันแผ่วเบา บวกกับสายลมอันอ่อนโยน.........จูนได้บอกกับแอนว่า
จูน : นี่แอน เรามีอะไรจะบอกด้วยแหละ
แอน : อื้อ ว่าไงหรอ
จูน : เราอยากจะบอกว่า.......(จูนจับมือแอน)
แอน : ......
จูน : เรามาเป็นแฟนกันนะ??
แอน : .......
หลังจากที่จูนได้บอกความในใจไปเรียบร้อย แอนก็ยังคงนั่งเงียบและเขี่ยทรายไปเรื่อยๆ ทั้งคู่นั่งฟังเสียงคลื่นที่ซัดเข้าสู่ชายฝั่ง อยู่พักใหญ่ และในที่สุดแอนก็พูดขึ้นว่า
แอน : จูน เรากลับกันเถอะ!!!
ตอนนั้นจูนรู้สึกใจไม่ดีเอามากๆ เพราะไม่รู้ว่าที่บอกความในใจไปนั้น มันทำให้จูนไม่พอใจรึเปล่า
เมื่อกลับถึงห้อง จูนก็เข้าไปอาบน้ำเตรียมจะนอน แต่เมื่อออกมาจากห้อง สิ่งที่จูนได้เห็นก็คือ แอนจับมือของจูนขึ้นมาและสวมแหวนให้ ซึ่งแหวนวงนั้นพอกีกับนิ้วนางข้างซ้ายของจูนพอดี ตอนนั้นจูนรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก ที่แอนรู้สึกโอเคกับสิ่งที่จูนได้บอกไป จากวันนั้นทั้งคู่ก็ได้เป็นแฟนกัน ได้ใช้ชีวิตด้วยกัน
ทั้งคู่ได้ผ่านอะไรมาด้วยกัน ไม่ว่าจะสุข ทุกข์ เศร้า ดีใจ เรื่องดีหรือเรื่องไม่ดี แม้กระทั่งเรื่องที่เลวร้ายมากแค่ไหน จูนและแอนจะอยู่เคียงข้างกันเสมอ อย่างที่ทุกคนเคยบอกกัน ช่วงเวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ ช่วงเวลานั้นได้ผ่านไปอย่างรวดเร็วถึง 2 ปี และแล้วก็มีเรื่องเกิดขึ้น.......
แอนเริ่มป่วย และมีอาการแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด จึงรีบไปหาหมอ จากนั้นผลตรวจออกมาว่า แอนเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขั้นสุดท้าย และสามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่ถึงเดือน แต่แอนก็ไม่ได้บอกให้จูนรู้
เหลือเวลาอีกไม่ถึงเดือนก็จะถึงวันครบรอบเป็นปีที่ 3 ซึ่งตรงกับวันคริตส์มาส วันนั้นจูนเลิกงานดึก เมื่อกลับถึงบ้านจูนรู้สึกถึงความผิดปกติ เพราะบ้านไม่มีการเปิดไฟ และมืดสนิท พอจูนเปิดประตูเข้าบ้าน เห็นแอนนอนอยู่ที่พื้น จูนตกใจมากและรีบพาแอนไปหาหมอ
หมอบอกกับจูนว่านับจากนี้แอนอาจมีชีวิตอยู่ได้อย่างมากที่สุดก็สิ้นปี 2557 จากนั้นจูนและแอนเลยใช้ช่วงเวลาแห่งความสุขที่เหลืออยู่อันน้อยนิด ก่อนที่จะจากกันให้คุ้มค่ามากที่สุด........
***ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำอย่างไร เมื่อคุณรู้ว่าคุณมีเวลาใช้กับคนรักได้อีกไม่กี่วัน ก่อนที่จะจากกัน โดยไม่สามารถเจอกันได้อีกแล้ว***