เพ้อความในใจครับ

ผมเป็นผู้ชายธรรมดาคนนึง ไม่หวานไม่โรแมนติก ไม่เคยจะสนใจใส่ใจผู้หญิงคนไหน
วันนึงโชคชะตาดันเล่นตลกให้ผมไปตกหลุมรักผู้หญิงคนนึงในงานเลี้ยง ผมไม่กล้าไปทักเธอครับ ตอนนี้ก็สายไปแล้วครับ
ผมพยายามตั้งกระทู้ตามหาเธอ และก็พยายามข่มใจไม่ให้คิดถึง แต่ตอนนี้ผ่านมาเป็นสัปดาห์แล้ว ผมยังไม่หายเพ้อถึงเธอเลยครับ
ผมอยากดูแล อยากทะนุถนอม อยากเรียนรู้นิสัยเธอ เธอชอบไม่ชอบอะไร
ถ้าเธอชอบช็อปปิ้ง ผมยินดีจะไปเดินกับเธอ ช่วยเธอเลือกซื้อของ แค่เห็นรอยยิ้มกับแววตาไร้เดียงสาคู่นั้น ผมก็อบอุ่นใจแล้ว
ผมไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอเธอ แต่ผมรู้และมั่นใจว่า ผมจะได้เจอเธออีกแน่นอนครับ
ผมมั่นใจว่าผมดีพอ ผมจะทำให้เธอสนใจผม รับรักผม และรักผมได้ในที่สุด ผมจะใช้ความจริงใจที่มี เป็นเครื่องพิสูจน์ครับ

ทุกท่านที่เข้ามาอ่านอาจจะคิดว่าผมเวอร์ อะไรมันจะขนาดนั้น ก็นั่นสิครับ ผมก็ว่าอะไรมันจะขนาดนั้น
แต่นี่เป็นความรู้สึกจริงๆของผม ที่ผมคิดวนเวียนอยู่ในใจ เป็นความตั้งใจ ว่าถ้าได้เจอเธอ ผมจะทำตามสิ่งที่คิดไว้ อาจจะเอาใจเธอมากกว่านี้ด้วยซ้ำ ผมพยายามเตรียมพร้อมอยู่ ผมอ่านกระทู้อื่นๆ เก็บข้อมูลไว้ จะได้รู้ผู้หญิงชอบไม่ชอบอะไร ควรเอาใจ ควรเซอร์ไพรส์ยังไง ให้เธอปลื้มและมีความสุขที่สุด ผมว่าที่ผมพร้อมจะทุ่มเทขนาดนี้ เพราะผมรู้ว่าเธอคือคนที่ใช่ครับ ความรู้สึกนี้ผมว่าต้องมาเจอกับตัว ถึงจะรู้ว่ามันไม่ธรรมดา ความรู้สึกที่อยากให้เป็นคนๆนี้ อยากมีคนๆนี้ในชีวิตจัง จากที่เคยอยู่โสดโดยไม่รู้สึกเหงา ก็กลายเป็นเหงามาก อยากมีผู้หญิงซักคนในชีวิต คอยเป็นกำลังใจ คอยยิ้มให้ผม
ผมมั่นใจมาก ว่าเธอดีพร้อม สายตาผมไม่เคยมองพลาด ผมอยากได้ผู้หญิงน่ารักคนนี้มาเป็นภรรยาครับ
ผมรอเจอคนที่ใช่มานาน ตอนนี้เจอแล้ว แค่รออีกนิด จะเป็นไรไป..