ขอระบาย..อึกอัดไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง

เราเข้าใจแม่นะค่ะว่าวันนึงแม่ต้องทำงานหนักเพื่อเรา...บ้างครั้งเราหักห้ามใจตัวเองไม่ได้เลยที่บ้างครั้ง เราเจอนิยายแล้วเราอยากได้นิยายเล้มนั้น เวลาเห็นแม่หยิบเงินแล้วแบบมทำไมน้ำตามันจะไหล..ความรู้สึกคือสงสารแม่ รุ้สึกว่านิยายไร้สาระไปทันทีเลย เราก็เลยพูดกะแม่ว่าถ้าเราจะนิยาย จะออกตนละครึ่งนะแม่ครึ่งเราครึ่ง จนมาวันนึง เราอยากได้มากแล้วเราตอนนั้นไม่มีเงินเก็บเลย ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราใช้เงินเยอะมากเพราะมันคือช่วงเวลาแห่งการทำ รายงาน โครงงาน หรือของที่เราอยากได้เล็กๆน้อย เพราะบ้างครั้งเห็นเพื่อนมี แต่เราไม่มีอะ รู้สึกแบบกูแผลกมากเลยนะในกลุ่มอะ  เราเลยบอกแม่ว่าซื้อให้ก่อนนะ เล่มต่อไปเราจะหารกะแม่นะ แม่ก็พูดก่อนมาแล้วว่า เงินนั้นเงินนี้แม่ยังไม่ได้จ่ายเลย..แต่ความอยากได้อะค่ะ ทำให้เราแบบต้องเอาอะ แม่ก็ยอมให้เงินเรามาซื้อนิยาย....จนวันนี้เราเสียใจมากที่ทำไม เราถึงหักห้ามใจตัวเองไม่ได้ ทั้งที่แม่ก็พูดอยู่ว่าเงินไม่มี..แต่เราก็ยังดันทุรั้งให้ได้สิ่งที่เราต้องการ..กลายเป็นคนเห็นแก่ตัวในทันที เพราะแค่นิยายสำหรับบ้างคนคงจะไร้สาระมาก เพราะมันเพ้อเจ้อเราเข้าใจ แต่สำหรับบ้างคน มันคือเพื่อนคลายเหงาเวลาเราไม่ได้ไปไหนหรือทำอะไร...ตอยนี้พยายามอ่านให้น้อยลง หรือพยายามเอาเล่มถูกๆ หรือเห็นแล้วแต่ไม่เอา ข่มใจตัวสุดๆอะ แล้วคนนึงที่พยายามบอกว่า อ่านนิยายไปเถอะ ไม่ต้องอ่านมากแต่ให้อ่าน นิยายมันก็คือความรู้ส่วนนึง คนนั้นคือลุง ลุงจะบอกเราว่า เรามีโอกาสได้หนังสือที่ดี อาจจะไม่ดีสำหรับใครแต่ขอให้มันดีสำหรับเรา คนอื่นไม่ได้ความรู้จากตรงนี้แต่เราได้ความรู้จากตรงนี้...คนไม่เพ้อไม่ฝันไม่จิตนาการคงไม่มี นิยายก็เป็นส่วนนึงให้เราพัฒนาจิตนาการ อ่ายได้แต่พอประมาณ ไม่ใช่อ่านจนทิ้งเริ่องเรียน

เราไม่ได้อ่านจนทิ้งเรื่องเรียนนะค่ะ..หนังสือเรียนก็อ่านค่ะ แต่ก่อนสอบนะค่ะ 55555555
ปล.ที่มาระบายที่นี้เพราะ เวลาเราเอาตนในครอบครัวเราไปเล่าหรือไปปรึกษาคนอื่น คนอื่นจะมองเรายังไง คนแถวบ้ายเรานี้มองเราแบบนี้เลยนะว่า โอ้ อีนี้ก็เนอะ แม่ไม่มีเงินมันยังอยากจะเอาอีก คนอื่ยก็จะเอาไปพูดๆๆต่อปากต่อปาก ความจริงจะกลายเป็นเท็จทันที...ไม่อยากให้ครอบครัวได่รับความเสียหาบเพราะตัวเราเอง หากใครที่ไม่ชอบที่ราทำแบบนี้กับแม่หรือใครก็ ขอโทษด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ