***ก่อนจะเข้าเนื้อหาบอกก่อนเลยว่า จขกท ไม่ได้บ้านะครับแต่ผมเวลาอยู่คนเดียวชอบพูดนู่นพูดนี่เหมือนมีคนนั่งฟังอยู่จริงๆ
คนส่วนใหญ่มักมองว่าการพูดคนเดียวมันบ้า แต่ความจริงไม่ใช่เลยครับ มันคือการได้ระบายความในใจที่ไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้ต่างหาก
ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบพูดคนเดียวครับไม่ว่าจะตอน ดูหนัง(ดูคนเดียวนะในโรงผมไม่พูด) เล่นเกม(เล่นไปบ่นไป) อ่านหนังสือนิยาย(พากย์ไปเรื่อย) หรือเวลาคิดเนื้อหาที่จะใช้แต่งนิยงนิยาย พอนึกออกผมก็จะเล่าสิ่งที่ผมคิดออกมาถึงแม้ว่าจะไม่มีใครฟังอยู่ก็ตาม ระหว่างอาบนํ้าก็พูดนู่นพูดนี่ไปเรื่อย
ผมเป็นคนเพื่อนน้อยครับ นั่นอาจเป็นเหตุผลส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมต้องหาเพื่อนที่คุยกับผมได้ทุกๆเรื่อง พร้อมที่จะฟังในสิ่งที่ผมเล่าทุกๆอย่าง
แม้คนอื่นอาจจะมองว่าการพูดคนเดียวมันดูประหลาด เหมือนคนบ้า พวกจิตไม่ปกติ แต่ผมกลับมองว่ามันทำให้ผมรู้สึกดี ได้ระบายสิ่งที่คิดอยู่ในใจออกไป
บางอย่างที่เราพูด กับเพื่อน กับพ่อแม่ ไม่ได้เราก็พูดออกมาคนเดียว ผมว่าผมไม่ใช่คนเดียวที่เป็นแบบนี้นะครับ
มีใครเป็นแบบผมบ้างมั้ยครับ?
มีใครเคยพูดคนเดียวไหมครับ?
คนส่วนใหญ่มักมองว่าการพูดคนเดียวมันบ้า แต่ความจริงไม่ใช่เลยครับ มันคือการได้ระบายความในใจที่ไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้ต่างหาก
ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบพูดคนเดียวครับไม่ว่าจะตอน ดูหนัง(ดูคนเดียวนะในโรงผมไม่พูด) เล่นเกม(เล่นไปบ่นไป) อ่านหนังสือนิยาย(พากย์ไปเรื่อย) หรือเวลาคิดเนื้อหาที่จะใช้แต่งนิยงนิยาย พอนึกออกผมก็จะเล่าสิ่งที่ผมคิดออกมาถึงแม้ว่าจะไม่มีใครฟังอยู่ก็ตาม ระหว่างอาบนํ้าก็พูดนู่นพูดนี่ไปเรื่อย
ผมเป็นคนเพื่อนน้อยครับ นั่นอาจเป็นเหตุผลส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมต้องหาเพื่อนที่คุยกับผมได้ทุกๆเรื่อง พร้อมที่จะฟังในสิ่งที่ผมเล่าทุกๆอย่าง
แม้คนอื่นอาจจะมองว่าการพูดคนเดียวมันดูประหลาด เหมือนคนบ้า พวกจิตไม่ปกติ แต่ผมกลับมองว่ามันทำให้ผมรู้สึกดี ได้ระบายสิ่งที่คิดอยู่ในใจออกไป
บางอย่างที่เราพูด กับเพื่อน กับพ่อแม่ ไม่ได้เราก็พูดออกมาคนเดียว ผมว่าผมไม่ใช่คนเดียวที่เป็นแบบนี้นะครับ
มีใครเป็นแบบผมบ้างมั้ยครับ?