รู้สึกว่าแม่รักน้องมากกว่าเรา ในสายตาแม่เราคือคนเลวใช่ไหม...

คือเรารู้สึกถึงความเอนเอียงนี้ของแม่มานานแล้ว ในทุกการกระทำของแม่น้องต้องมาก่อนเราเสมอ ในทุกครั้งที่เรากับน้องทำผิดร่วมกัน แต่คนที่โดนดุคือเรา คนเดียว ซึ่งเราก็เข้าใจนะว่าเราโตแล้ว แต่แม่จะไม่ดุน้องบ้างเลยเหรอ? ในทุกครั้งที่เราต้องเสียสละ แต่มันจำเป็นมากใช่ไหมว่าเราต้องเสียสละทุกอย่างแม้สิ่งของที่เรารัก อยู่กับเรามาตั้งแต่เด็กๆ มีเพียงตัวเดียวในโลกที่กอดอุ่นที่สุด เพียงเพื่อให้ใครอีกคนเอาไปเหยียบเล่น แล้วทิ้งไป...ในครั้งที่เราทะเลาะกับแม่ คำที่ออกจากปากแม่ที่ว่าเราคือ คนชั่ว! คนเลว! นี่เราไม่ดีในสายตาของแม่เลยใช่ไหม? เราพยายามทำดีทุกอย่าง เราตั้งใจเรียนจนสอบได้ที่หนึ่ง แต่คำที่เราได้ยินคือยังเหมือนเดิม ส่วนคนที่ดีที่สุดคือน้องแม่จะเปรียบเทียบเรากับน้องน้องนี่สวรรค์เลยดีมากๆส่วนเราไม่มีอะไรดีสักอย่างเลย แม่ยังเปรียบเทียบเรากับคนโน้นคนนี้อีกนะนี่เราไม่มีอะไรดีสักอย่างเลยเหรอ? เรากำลังทำการบ้านอยู่ น้องมากวนเราก็บอกน้องว่าให้หนีไปอย่ามากวน พี่รีบ เท่านั้นแหละพี่หาว่าเราไล่น้องเลย แค่น้องไปดูก็ไม่ได้ แม่บอกน้องว่าคราวหลังไม่ต้องไปดูมัน ต่อให้มันครางโอดโอยก็ไม่ต้องไปดู น้ำตาเรานี่ไหลพรากเลย บอกกับตัวเองตอนนั้นว่ามันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกแม่พูดเล่น...แต่น้ำตาเรากับไหลมากกว่าเดิม เราไม่มีสิทธิ์ดุด่าหรือตีลงโทษน้องเลย แต่น้องได้สิทธ์นั้นเพราะน้องเป็นเด็ก! แค่นี้เหรอ? ตอนนี้เด็กน้อยข้างบ้านไม่ค่อยชอบเล่นกับน้องเท่าไหร่ ซึ่งเหตุผลเราก็ไม่ทราบหรอกนะ แต่เราดูจากพฤติกรรมของเด็กพวกนั้น เราขอเงินแม่ไปทำรายงานแม่บอกว่าเราใช้เงินเก่งมากเป็นตัวสิ้นเปลือง แต่กับน้องขอเงินค่าขนมวันละหลายๆครั้งแม่ไม่เคยว่าเลย วันนี้เราไปสอบแข่งขันวิทย์ฯมา ซึ่งต้องเสียเงินค่าสมัครแข่งขัน 40 บาท เรากลับมาแล้วบอกกับแม่ว่าทำข้อสอบไม่ค่อยได้ แม่บอกกับเราอย่างแทงใจว่า ไปสอบทำไมให้เปลืองเงิน ซึ่งพรุ้งนี่เราก็ต้องไปสอบภาษไทยแล้ว เรากลัวว่า ถ้าเราสอบไม่ได้รางวัลกับเขาแม่จะพูดกับเราว่าเปลืองเงินอีกไหม?