อันนี้ขอเล่าประสบการณ์ที่เจอกับตัวเองนะคะ
เมื่อประมาณเดือนที่แล้ว ในช่วงสุดสัปดาห์มีความตั้งใจจะไปทำงานตอนเช้าศุกร์ แล้วเย็นวันนั้นเลยตั้งใจจะกลับบ้านตจว. แล้วในคืนของวันพฤหัสบดีก็ต้องเก็บเสื้อผ้า ข้าวของ ใส่กระเป๋าเพื่อจะถือไปทำงานด้วย แล้วในคืนของวันพฤหัสบดีก็เก็บของจนดึก รู้สึกง่วงก็ไปนอน แล้วก็นอนคิดได้ว่าเราลืมของอีกนี่นา ก็ลุกจากเตียงเปิดไฟไปหยิบของใส่กระเป๋า แล้วก็กลับมานอน แล้วจู่ๆ ก็รู้สึกว่าตัวเองเดินวนไปมาหาสิ่งของอยู่
สักพักก็เหมือนมีอะไรมาสะกิดไหล่ แล้วเขาก็พูดออกมาว่า “เร็วๆ กลับเข้าไป เห็นมั้ยลิ้นจุกปากแล้ว” ในเวลานั้นที่จำได้ คือ เรางง?? มองไปตรงที่นอน เออ..นั่นเราจริงด้วย แล้วก็โดนผลักที่หลังด้วย “เข้าไป เข้าไป” ได้ยินเสียงอีกครั้ง
แล้วเราก็เดินเข้าไปนอนทับตัวเอง สักพักไม่กี่วินาที เราก็สำลักไอไม่หยุด คอแห้งมาก กินน้ำเข้าไปเป็นขวดเลย
มันคือภาวะอะไรกัน อันนี้ไม่ใช่ครั้งแรก เราเคยหลุดแล้วครั้งนึงเมื่อประมาณ 2 ปีแล้ว
เรื่องเมื่อ 2 ปีที่แล้วคือ เหมือนกึ่งจริง กึ่งฝัน
มีทหารผู้หญิง 2 คนมาที่หน้าประตูห้องนอน อีกคนแอบอยู่หลังประตูเราไม่ได้คุยกับคนนี้ แต่อีกคนขาซ้ายเขาขาดไป คนนั้นเราพูดกับเราว่า “เอาขาคืนมา”
เราก็ถามกลับไปว่า “เป็นเจ้ากรรมนายเวรใช่มั้ย” เขาพยักหน้า
ตอนนั้นเราบอกกลับพร้อมกับตอนนั้นกลัวมาก ยกมือไหว้เขา แล้วบอกว่า “ขอโทษหนูจำไม่ได้ว่าทำอะไรไปบ้าง ตอนนี้ขอแผ่เมตตาให้ก่อนได้มั้ย” เขาพยักหน้า แล้วชี้กลับไปที่เตียง เราเห็นตัวเรานอนอยู่ เขาบอกให้เรา “กลับไป”
เราเดินมาที่เตียงนั่งทับตัวเอง แล้วก็เริ่มแผ่เมตตา สัพเพ สัตตา.....
สุดท้ายลืมตาขึ้นมาปากตัวเองก็ยังท่องแผ่เมตตาอยู่ มือก็ยังพนมอยู่
ทุกวันนี้เลยแผ่เมตตาก่อนนอนทุกวัน ทำบุญมากขึ้น นึกถึงเจ้ากรรมนายเวรอยู่ตลอด และอีกอย่างที่เราเป็นมาตลอดคือ เราปวดขาข้างซ้ายตั้งแต่เข่าลงมา ชาบ้าง ปวดเข่าบ้าง ปวดมาเกือบ 10 ปี
หลุดออกจากร่าง ออกมายืนมองตัวเองนอนอยู่
เมื่อประมาณเดือนที่แล้ว ในช่วงสุดสัปดาห์มีความตั้งใจจะไปทำงานตอนเช้าศุกร์ แล้วเย็นวันนั้นเลยตั้งใจจะกลับบ้านตจว. แล้วในคืนของวันพฤหัสบดีก็ต้องเก็บเสื้อผ้า ข้าวของ ใส่กระเป๋าเพื่อจะถือไปทำงานด้วย แล้วในคืนของวันพฤหัสบดีก็เก็บของจนดึก รู้สึกง่วงก็ไปนอน แล้วก็นอนคิดได้ว่าเราลืมของอีกนี่นา ก็ลุกจากเตียงเปิดไฟไปหยิบของใส่กระเป๋า แล้วก็กลับมานอน แล้วจู่ๆ ก็รู้สึกว่าตัวเองเดินวนไปมาหาสิ่งของอยู่
สักพักก็เหมือนมีอะไรมาสะกิดไหล่ แล้วเขาก็พูดออกมาว่า “เร็วๆ กลับเข้าไป เห็นมั้ยลิ้นจุกปากแล้ว” ในเวลานั้นที่จำได้ คือ เรางง?? มองไปตรงที่นอน เออ..นั่นเราจริงด้วย แล้วก็โดนผลักที่หลังด้วย “เข้าไป เข้าไป” ได้ยินเสียงอีกครั้ง
แล้วเราก็เดินเข้าไปนอนทับตัวเอง สักพักไม่กี่วินาที เราก็สำลักไอไม่หยุด คอแห้งมาก กินน้ำเข้าไปเป็นขวดเลย
มันคือภาวะอะไรกัน อันนี้ไม่ใช่ครั้งแรก เราเคยหลุดแล้วครั้งนึงเมื่อประมาณ 2 ปีแล้ว
เรื่องเมื่อ 2 ปีที่แล้วคือ เหมือนกึ่งจริง กึ่งฝัน
มีทหารผู้หญิง 2 คนมาที่หน้าประตูห้องนอน อีกคนแอบอยู่หลังประตูเราไม่ได้คุยกับคนนี้ แต่อีกคนขาซ้ายเขาขาดไป คนนั้นเราพูดกับเราว่า “เอาขาคืนมา”
เราก็ถามกลับไปว่า “เป็นเจ้ากรรมนายเวรใช่มั้ย” เขาพยักหน้า
ตอนนั้นเราบอกกลับพร้อมกับตอนนั้นกลัวมาก ยกมือไหว้เขา แล้วบอกว่า “ขอโทษหนูจำไม่ได้ว่าทำอะไรไปบ้าง ตอนนี้ขอแผ่เมตตาให้ก่อนได้มั้ย” เขาพยักหน้า แล้วชี้กลับไปที่เตียง เราเห็นตัวเรานอนอยู่ เขาบอกให้เรา “กลับไป”
เราเดินมาที่เตียงนั่งทับตัวเอง แล้วก็เริ่มแผ่เมตตา สัพเพ สัตตา.....
สุดท้ายลืมตาขึ้นมาปากตัวเองก็ยังท่องแผ่เมตตาอยู่ มือก็ยังพนมอยู่
ทุกวันนี้เลยแผ่เมตตาก่อนนอนทุกวัน ทำบุญมากขึ้น นึกถึงเจ้ากรรมนายเวรอยู่ตลอด และอีกอย่างที่เราเป็นมาตลอดคือ เราปวดขาข้างซ้ายตั้งแต่เข่าลงมา ชาบ้าง ปวดเข่าบ้าง ปวดมาเกือบ 10 ปี