วันที่ประสบอุบัติเหตุ ผมได้กลับบ้าน พอถึงบ้านก็คว้ารถออกไปเลย
ผมกำลังจะเดินทางไปไหนก็ไม่รู้ ไปหาใคร ทำอะไรที่ไหนก็ไม่รู้ ?
วันนั้นฝนตกแรงมาก (จากป๋อเต็งตึ๋งเล่า)
ผมจำไม่ได้สักนิดว่ากำลังจะไปไหน กำลังจะไปหาใคร
ผมตื่นมาอีกทีก็อยู่โรงบาล ผมจำทุกคนได้ เพื่อน พ่อ แม่ ครอบครัว ทุกคนที่ผมรู้จัก
แต่มีหนึ่งสิ่งที่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก ว่าผมไปทำอะไรที่นั่น ไปเพื่ออะไร ?
หมอสันนิธานว่า ผมความจำบางส่วนหายไป สาเหตุที่จำไม่ได้ อาจเป็นเพราะเรื่องที่ลืมเป็นเรื่องที่คิดอยู่ตอนนั้น
หรือเป็นเรื่องที่ทำให้เสียใจมากๆ จนสมองลบความจำส่วนนั้นไป
พอดีเส้นทางนั้น เป็นเส้นทางไปบ้านย่าผม
แต่ที่บ้านย่า บอกว่าผมไม่ได้เข้าไปหา
มันเลยทำให้ผมพยายามนึงถึงเรื่องนี้ตลอดมา
ไม่ว่าจะพยายามนึกสักกี่ครั้ง มันก็จำไม่ได้
ไม่ว่าจะพยายามทำอย่างไร ก็ยิ่งแย่ ทุกครั้งจะปวดหัวมากเหมือนคนเป็นไมเกรน
ผมจึงถามเพื่อน ครอบครัวว่ามีอะไรอีกมั้ย
ที่แต่ก่อนผมเคยรู้จัก ผมเคยผูกผัน
(แต่ทุกคนกับไม่ยอมเล่า ให้ฟังแม้แต่คำเดียว)
เพื่อนและครอบครัว พูดอยู่คำเดียวว่า "การที่ความจำเสื่อมเรื่องนั้นอะดีแล้ว"
ถ้าผมยังจำได้มันจะทำให้ผมทรมาน อย่าถามอะไรอีกเลย
เชื่อเราเถอะ เพื่อนกล่าว
แต่มันกลับทำให้ผมอยากรู้มากขึ้น มากขึ้น
จนวันนึงผมรู้ทุกอย่าง ว่าวันนั้นที่ผมกำลังจะไปหาคือแฟนเก่า
คนที่ผมไม่ได้แม้แต่พูดคำว่าเลิก ไม่ได้พูดคำว่าขอให้มีความสุขมากๆ
ฟังจากที่เพื่อนเล่านะ ผมกับแฟนเก่าคุยกัน (ผมมีอะไรก็จะเล่าให้เพื่อนฟังทั้งหมด เพราะเพื่อนคนนี้ไว้ใจได้ อยู่กับผมมาตั้งแต่ยังดีดลูกแก้ว)
ผม : ทำไมเดี๋ยวนี้โทรไปไม่รับเลยอะ
เธอ : พอดีโทรเราพัง (ช่วยออกเงินให้เธอซื้อโทรศัพด้วย 55)
ผม :แล้วเล่นเฟสเล่นไลท์ได้ไง
เธอ :ไปเอาโทรศัพพี่สาวเล่น (จริงๆแล้วก็โทรศัพเธอนั้นแหละ ไม่ได้ซื้อหรอกโกหกทั้งเพ)
ผม : คนนั้นอะใคร ในเฟสอะ
เธอ : อ๋อเพื่อนกัน
เวลาผ่านไป ย่าผมเข้าโรงบาล
เธอ : ฮโหลอยู่ไหน
ผม :อยู่บ้าน
เธอ : มาหาหน่อย
ผม : ไม่ได้หรอกต้องไปหาย่า ย่าเข้าโรงบาลอยู่ห้อง ICU
เธอ : ถ้าไม่มางั้นเลิกกัน
ผม : ??? ตัดสายทิ้ง (เป็นคุณจะเลือกใคร ?) คนที่อยู่กับเราได้อีกไม่นาน กับคนที่เอาแต่โกหก !!
หลังจากนั้น ก็ไม่สามารถติดต่อเธออีกได้
จนวันนึงเพื่อนเอารูป เธอกับแฟนใหม่มาให้ดู
แฟนใหม่ของเธอ ก็คือเพื่อนคนนั้นที่เธอบอก
และการที่ผมไปหา เธอในวันนั้นก็เพราะว่าจะไปบอกเลิกเธอ
ไปพูดให้มันหายค้างคาใจ จริงๆวันนั้นเพื่อนก็จะไปด้วย
แต่เรื่องของผม ผมก็อยากที่จะจบด้วยตนเอง
ถ้าเธอได้อ่าน กระทู้นี้ของผม
ผมก็อยากจะบอกเธอว่า เราไม่เคยโกรธเธอเลยนะ
ถึงแม้เธอจะโกหกเราไว้มากมาย ถึงแม้เธอจะมีคนใหม่
เราขอให้เธอมีความสุขมากๆนะ ขอให้คนนั้นอย่าทำเธอเสียใจ
!! เพื่อนถาม ทำไมทุกวันนี้ถึงยังไม่ยอมมีใหม่
มันก็คงเป็นคำว่า "รัก"แหละมั้ง ถึงยังไม่ยอมมีใคร
ถึงเค้าจะเลวขนาดไหน แต่มันก็มีเส้นบางๆของคำว่ารักขีดอยู่ข้างๆเสมอ ( ถึงผมจะจำเธอไม่ได้ ถึงสิ่งที่รู้ยังต้องให้คนอื่นเล่าให้ฟัง แต่ก็ยังมีความรู้สึกที่บอกไม่ถูก )
ขอบคุณเวลาเสมอมา ขอบคุณทุกเวลาที่เคยอยู่ด้วยกัน
เมื่อก่อน. "ผมรักเธอมาก"
และพร้อมทำทุกอย่างเพื่อเธอ
แต่ตอนนี้. ผมรักเธอ "มากกว่าที่เคยรัก"
และพร้อมจะปล่อยเธอไป
ไปใช้ชีวิตในโลกของเธอ
ส่วนผม "จะเก็บบางอย่าง ทิ้งบางสิ่ง"
ไปใช้ชีวิตในโลกของผม
บ้างครั้งมันอาจดีก็ได้ ที่ผมความจำเสื่อม !!
ขอบคุณนะ. !! ปล. 12มีนาคม 🎁🎉🎂🍰
ผมมีอะไร ... มาเล่าให้ฟัง !! ความรักกับความลืมเลือน
ผมกำลังจะเดินทางไปไหนก็ไม่รู้ ไปหาใคร ทำอะไรที่ไหนก็ไม่รู้ ?
วันนั้นฝนตกแรงมาก (จากป๋อเต็งตึ๋งเล่า)
ผมจำไม่ได้สักนิดว่ากำลังจะไปไหน กำลังจะไปหาใคร
ผมตื่นมาอีกทีก็อยู่โรงบาล ผมจำทุกคนได้ เพื่อน พ่อ แม่ ครอบครัว ทุกคนที่ผมรู้จัก
แต่มีหนึ่งสิ่งที่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก ว่าผมไปทำอะไรที่นั่น ไปเพื่ออะไร ?
หมอสันนิธานว่า ผมความจำบางส่วนหายไป สาเหตุที่จำไม่ได้ อาจเป็นเพราะเรื่องที่ลืมเป็นเรื่องที่คิดอยู่ตอนนั้น
หรือเป็นเรื่องที่ทำให้เสียใจมากๆ จนสมองลบความจำส่วนนั้นไป
พอดีเส้นทางนั้น เป็นเส้นทางไปบ้านย่าผม
แต่ที่บ้านย่า บอกว่าผมไม่ได้เข้าไปหา
มันเลยทำให้ผมพยายามนึงถึงเรื่องนี้ตลอดมา
ไม่ว่าจะพยายามนึกสักกี่ครั้ง มันก็จำไม่ได้
ไม่ว่าจะพยายามทำอย่างไร ก็ยิ่งแย่ ทุกครั้งจะปวดหัวมากเหมือนคนเป็นไมเกรน
ผมจึงถามเพื่อน ครอบครัวว่ามีอะไรอีกมั้ย
ที่แต่ก่อนผมเคยรู้จัก ผมเคยผูกผัน
(แต่ทุกคนกับไม่ยอมเล่า ให้ฟังแม้แต่คำเดียว)
เพื่อนและครอบครัว พูดอยู่คำเดียวว่า "การที่ความจำเสื่อมเรื่องนั้นอะดีแล้ว"
ถ้าผมยังจำได้มันจะทำให้ผมทรมาน อย่าถามอะไรอีกเลย
เชื่อเราเถอะ เพื่อนกล่าว
แต่มันกลับทำให้ผมอยากรู้มากขึ้น มากขึ้น
จนวันนึงผมรู้ทุกอย่าง ว่าวันนั้นที่ผมกำลังจะไปหาคือแฟนเก่า
คนที่ผมไม่ได้แม้แต่พูดคำว่าเลิก ไม่ได้พูดคำว่าขอให้มีความสุขมากๆ
ฟังจากที่เพื่อนเล่านะ ผมกับแฟนเก่าคุยกัน (ผมมีอะไรก็จะเล่าให้เพื่อนฟังทั้งหมด เพราะเพื่อนคนนี้ไว้ใจได้ อยู่กับผมมาตั้งแต่ยังดีดลูกแก้ว)
ผม : ทำไมเดี๋ยวนี้โทรไปไม่รับเลยอะ
เธอ : พอดีโทรเราพัง (ช่วยออกเงินให้เธอซื้อโทรศัพด้วย 55)
ผม :แล้วเล่นเฟสเล่นไลท์ได้ไง
เธอ :ไปเอาโทรศัพพี่สาวเล่น (จริงๆแล้วก็โทรศัพเธอนั้นแหละ ไม่ได้ซื้อหรอกโกหกทั้งเพ)
ผม : คนนั้นอะใคร ในเฟสอะ
เธอ : อ๋อเพื่อนกัน
เวลาผ่านไป ย่าผมเข้าโรงบาล
เธอ : ฮโหลอยู่ไหน
ผม :อยู่บ้าน
เธอ : มาหาหน่อย
ผม : ไม่ได้หรอกต้องไปหาย่า ย่าเข้าโรงบาลอยู่ห้อง ICU
เธอ : ถ้าไม่มางั้นเลิกกัน
ผม : ??? ตัดสายทิ้ง (เป็นคุณจะเลือกใคร ?) คนที่อยู่กับเราได้อีกไม่นาน กับคนที่เอาแต่โกหก !!
หลังจากนั้น ก็ไม่สามารถติดต่อเธออีกได้
จนวันนึงเพื่อนเอารูป เธอกับแฟนใหม่มาให้ดู
แฟนใหม่ของเธอ ก็คือเพื่อนคนนั้นที่เธอบอก
และการที่ผมไปหา เธอในวันนั้นก็เพราะว่าจะไปบอกเลิกเธอ
ไปพูดให้มันหายค้างคาใจ จริงๆวันนั้นเพื่อนก็จะไปด้วย
แต่เรื่องของผม ผมก็อยากที่จะจบด้วยตนเอง
ถ้าเธอได้อ่าน กระทู้นี้ของผม
ผมก็อยากจะบอกเธอว่า เราไม่เคยโกรธเธอเลยนะ
ถึงแม้เธอจะโกหกเราไว้มากมาย ถึงแม้เธอจะมีคนใหม่
เราขอให้เธอมีความสุขมากๆนะ ขอให้คนนั้นอย่าทำเธอเสียใจ
!! เพื่อนถาม ทำไมทุกวันนี้ถึงยังไม่ยอมมีใหม่
มันก็คงเป็นคำว่า "รัก"แหละมั้ง ถึงยังไม่ยอมมีใคร
ถึงเค้าจะเลวขนาดไหน แต่มันก็มีเส้นบางๆของคำว่ารักขีดอยู่ข้างๆเสมอ ( ถึงผมจะจำเธอไม่ได้ ถึงสิ่งที่รู้ยังต้องให้คนอื่นเล่าให้ฟัง แต่ก็ยังมีความรู้สึกที่บอกไม่ถูก )
ขอบคุณเวลาเสมอมา ขอบคุณทุกเวลาที่เคยอยู่ด้วยกัน
เมื่อก่อน. "ผมรักเธอมาก"
และพร้อมทำทุกอย่างเพื่อเธอ
แต่ตอนนี้. ผมรักเธอ "มากกว่าที่เคยรัก"
และพร้อมจะปล่อยเธอไป
ไปใช้ชีวิตในโลกของเธอ
ส่วนผม "จะเก็บบางอย่าง ทิ้งบางสิ่ง"
ไปใช้ชีวิตในโลกของผม
บ้างครั้งมันอาจดีก็ได้ ที่ผมความจำเสื่อม !!
ขอบคุณนะ. !! ปล. 12มีนาคม 🎁🎉🎂🍰