บางทีมาคิดดู มีเพื่อนเก่าก็เหมือนไม่มี ไม่เคยคิดถึงกันบ้าง

จขกท ใกล้จบ ป.ตรี แล้วครับ

ทุกวันนี้เหนื่อยมากครับ กับที่ต้องวิ่งตามหา เป็นฝ่ายพยายามเริ่มติดต่อเพื่อนเก่า (ประถม มัธยม หรือคนอื่นๆ ที่เคยไปเข้าค่ายต่างๆ ทำกิจกรรมมา)

ทั้งๆ ที่เพื่อนเก่าได้เคยบอกกันว่า "จบแยกย้ายแล้วอย่าลืมกันนะ" "มีไรติดต่อกัน วันหลังเดี๋ยวนัดเจอกัน"

แต่กลับกลายเป็นว่า ผมต้องเป็นฝ่ายเริ่มสนทนาเท่านั้น ต้องเป็นคนเริ่มนัด เริ่มคุย ไม่งั้นก็คือไม่มีใครโทรแม้จะไม่กี่วินาทีก็ตาม หรือข้อความแค่ไม่กี่คำ

ที่น่าหงุดหงิดคือ

- "มีอะไรโทรหากันได้เลย พร้อมคุยเสมอ" แต่ผมโทรไป ส่งข้อความไป เงียบหมดเลยครับ และไม่มีแม้แต่จะโทรกลับ

- ส่งข้อความ ส่งไลน์ไป เราจะถามเรื่องทั่วไป สบายดีมั้ย ทำไรอยู่ไหน เราก็อยากคุย ดันตอบอีกทีข้ามวัน

- "วันนี้ไม่ว่างเจออ่ะ เอาเป็นอาทิตย์หน้าได้ป่ะ ไปห้าง...กัน" แต่ผมลองไม่ทัก ปรากฏ สองเดือนก็ยังไม่ติดต่อกลับมา ผมต้องทักไปถึงรู้ตัว

หรือไม่ก็เหตุผลที่เพื่อนจะโทรมาหา ก็พวก ขายตรง ยืมเงิน ฯลฯ มีแต่ผลประโยชน์ ไม่มีนัดเจอ นัดคุยกันเลยสักคน

ท้อแล้วๆๆ กับการที่ต้องรักษาคำว่า "เพื่อน" แต่เราต้องเหนื่อยอยู่คนเดียว พูดอะไรไปก็ขอให้รักษาคำพูดเถอะ