สวัสดีค่ะวันนี้จกท.จะมาบอกเรื่องที่เจอมากับตัวค่ะ
เรื่องนี้อาจเกิดขึ้นกับหลายๆคนซึ่งเหยื่อเหล่านี้เป็นเด็กนักเรียนชั้นม.ต้นหรือม.ปลายส่วนมากคนร้ายจะมองเด็กรุ่นแบบนี้ค่ะ
ส่วนจกท.เองอายุ 15ค่ะ (ยืมบัญชีพี่สาวมาค่ะเผื่อสงสัย)
เริ่มเรื่องนะคะ ขอบอกชื่อสมมุติก่อนค่ะสมมุติว่าจกท.(ชื่อแพรว) และมีเพื่อนอีกสองคนที่โดนด้วย (ชื่อแบ๋ม) กับ (นีน่า)
เหตุเกิดวันที่ 2 มกราคม พ.ศ.2557 เวลาโดยประมาณ15.30 น.เหตุเกิดหน้าไทยประกันชีวิตข้างพร้อมรัชดา
ตอนนั้นแพรวกับแบ๋มและนีน่าพึ่งเลิกเรียนแล้วนัดกันว่าเดี๋ยวหลังเลิกเรียนแล้วจะแวะไปเอสพลานาดเพื่อซื้อของมาทำงานกลุ่ม
ตอนระหว่างทางที่ไปก็ไม่มีอะไรค่ะพอไปถึงเอสพลานาดแบ๋มกับนีน่ากับแพรวก็แวะกินแม็คโดนัลก่อน
พอกินเสร็จออกจากร้านปุ๊บระหว่างทางเดินก็หยิบโทรสับขึ้นมากดมาดูกัน
พอกำลังจะลงบันได้เลื่อนเพื่อลงไปชั้นฟาดฟู๊ดส์เพื่อจะไปร้านไดโซะเพื่อซื้อของทำงานค่ะ
แต่ระหว่างทางลงมีคนเดินตามแพรวกับเพื่อนแต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะเป็นอะไรค่ะเพราะมันเป็นทางลงบันไดเลื่อน
ตอนนั้นแพรวหยิบไอแพดออกมาจากกระเป๋าค่ะดูว่าจะซื้ออะไรบ้าง
พอเดินไปถึงร้านไดโซะก็มีผู้หญิงสาวเดินตามเข้ามาค่ะแต่เป็นสาวประเภทสองคนนึง
แพรวกับแบ๋มและนีน่าก็แยกกันเดินตามล็อคของร้านเพื่อหาของที่จะซื้อ
แต่แบ๋มกับนีน่าสังเกตุเห็นว่าสาวประเพศสองคนนี้มองจ้องมาที่เเพรว
แบ๋มกับนีน่าเลยเดินมาบอกแพรวที่อยู่อีกล็อคค่ะก็คุยกันว่าเออแพรวเห็นพี่คนนั้นเขามองแกอ่ะ
แพรวเลยก็พูดกับเพื่อนต่อว่ามองไรอ่ะคนไหนแล้วสาวประเภทสองคนนั้นเหมือนจะได้ยินก็เดินออกจากร้านไดโซะไปยืนอยู่น่าร้าน
เเพรวกับเพื่อนก็ไม่ได้เอะใจว่ามายืนรออะไรหรือยังไงก็ไม่ได้สนใจค่ะ
ก็เดินออกมาจากร้านไดโซะเพราะซื้อของเสร็จก็ยืนคุยกับแบ๋มและนีน่าว่าจะแยกกันกับตรงไหน
แต่ก็คุยกับเรียบร้อยเลยเดินไปด้วยกันแล้วระหว่างทางออกจากชั้นฟาดฟู๊ดส์
สาวประเภทสองก็เดินตีคู่มาเลยค่ะแล้วถามว่าน้องเดินไปทางไหนหรอค้ะ
ด้วยความที่ไม่ได้คิดร้านอะไรก็ตอบว่าอ่อไปทางซ้ายค่ะแล้ว
สาวประเภทสองก็บอกว่า อ่องั้นพี่เดินไปด้วยนะเดินกลับใช่รึเปล่าเรา
แพรวก็ตอบว่าค่ะ แต่แบ๋มกับนีน่าก็เดินตามหลังแพรวกับสาวประเภทสอง
(ย้อนกับไปตอนที่เดินออกตรงบันไดทางออกแพรวก็ถือไอแพดอยู่ค่ะแต่ว่าถือแบบกอดไว้)
พอแพรวกับเพื่อนเดินพ้นเอสพลานาดมาก็จะถึงหน้าคลีนิคนึงพี่สาวประเถทสองก็เริ่มชวนคุยค่ะ
สาวประเภทสอง: เนี่ยน้องพี่มีน้องอยู่โรงเรียนกุนนทีอ่ะคือเมื่อวานมันโดนใครตบไม่รู้เห็นบอกชื่อฟ้า อยู่ม.2โรงเรียนเตรียมอ่ะ(ขออนุญาติเอ่ยชื่อโรงเรียนนะคะเพราะจะได้รู้ว่าเขาแอบอ้างยังไง)
แพรว: ฟ้าไหนหรอค้ะม.2ไม่ได้มีคนชื่อฟ้าคนเดียวคงไม่รู้จักหรอกค่ะ
สาวประเภทสอง: พี่ก็ไม่แน่ใจอ่ะเดี๋ยวไปถามแล้วเดี๋ยวบอก
แพรว:ค่ะ
สาวประเภทสอง:เนี้ยน้องเดี๋ยวข้างหน้าเป็นไทยประกันชีวิตละแวะคุยซักแป๊บนึงได้มั้ยอ่ะ
แพรว: มันจะมืดแล้วค่ะพี่แม่โทรมาตามแล้วด้วยคงไม่อ่ะค่ะ
สาวประเภทสอง:แป๊บเดียวเองน้องแถวนี้คนผุกพล่านน้องไม่ต้องกลัว
แพรว: ได้ค่ะแป๊บเดียวนะพี่
สาวประเภทสอง: งั้นไปนั่งตรงไปทางลงข้างตู้กดเงินแล้วกัน
แพรวกับเพื่อนก็เดินไปนั่งค่ะ
สาวประเพศสองเริ่มชวนคุยค่ะทักเรื่องดวง
สาวประเภทสอง: เนี่ยน้องคนนี่ชื่อไร แพรวเลยบอกชื่อแบ๋มค่ะ แล้วนางก็บอกเนี่ยน้องคนนี้เป็นคนเก็บกดมีเจ้ากรรมนายเวรตามมาตลอดเลยนะภายในสามวันเจ็ดวันนี่หล่ะเพื่อนน้องตายแน่ๆเพราะมีเพื่อนจากชาติที่แล้วมาเอาชีวิตไป ถ้าไม่แก้บนนะตายอย่างเดียวแต่ถ้าเพื่อนน้องไม่ตายพี่ให้เอาตีนมาเหยียบหน้าเลย แพรวกับเพื่อนก็กลัวๆเลยถามว่าจะทำยังไง แล้วสาวประเภทสองบอก แพรวเราอ่ะเงียบก่อนเดี๋ยวบอกว่าต้องทำยังไง
แพรวก็เลยเงียบเลยฟังต่อ
ต่อไปสาวประเภทสองทักนีน่าเพื่อนคนที่สองบอกว่าทำตัวให้ดีเหมือนนามสกุลหน่อยนะ
แล้วเขาก็มาทักแพรวต่อบอกว่านี่แกอ่ะปากร้ายแต่ใจดีคิดอะไรพูดเนี่ยมีแฟนยังงู้นยังเงี้ยะ (แต่เขาทายไม่ค่อยตรงเท่าไหร่แต่ที่เชื่อเพราะกลัวเรื่องเพื่อนจะตาย) แพรวก็เชื่อที่เขาบอกเลยถามว่าแล้วต้องทำไงหรอ
สาวประเภทสอง: น้องแก้บนนะถึงจะดีแก้ทั้งสามคนเลย
แพรว: แล้วต้องแก้ยังไงใช้อะไรแก้
สาวประเภทสอง: น้องมีพวกของมีค่ามั้ยแบบพวกโทรสับเอาขึ้นมาวางไว้บนตักนะเดี๋ยวพี่ให้ผ้ายันต์ไปวางไว้บนจอ
แพรว: ไม่มีโทรสับอะค่ะมีแต่ไอแพดไม่ได้พกโทรสับ
สาวประเภทสอง: เอออันนั้นก็ได้ เดี๋ยวเสร็จแล้วพี่ให้ผ้ายันต์ไปวางแล้วยกขึ้นเหนือหัวแล้วอธิฐานเลยนะ
พอมาถึงสาวประเพศสองให้เพื่อนเราที่ชื่อแบ๋มทำก่อนค่ะแล้วให้นีน่าทำแล้วเราเป็นคนสุดท้าย
พอแพรวทำเสร็จสาวประเภทสองก็บอกแพรวว่าถ้าไม่เชื่อดูที่หลังพี่ได้นะพี่สักที่หลังมีครู
สาวประเภทสองก็แหวกเสื้อให้ดูค่ะแพรวก็มองเขาสักเป็นอะไรสักอย่างค่ะไม่รู้ชื่อ
แล้วสาวประเภทสองบอกว่าเขาเป็นลูกพระฆิตคเนศนะมีครูอย่าหลบหลู่
แพรวกับเพื่อนก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วสาวประเภทสองก็บอกว่าพี่จะบอกวิธีและของที่ใช้แก้บน
แพรว: ใช้ไรบ้างอ่ะค้ะจะได้ให้แม่ไปซื้อทำให้
สาวประเภทสอง: เดี๋ยวๆตอนนี้น้องมีตังรึเปล่าไปซื้อทำตอนนี้เลย
แพรวก็หันไปถามเพื่อนว่ามีตังป่าวเพื่อนก็บอกมีๆ
แพรวเลยถามอีกว่าแล้วต้องซื้ออะไรค้ะ
สาวประเภทสองบอก เดี๋ยวน้องกับเพื่อนคนนี้ไปซื้อไก่นะแล้วให้อีกคนอยู่กับพี่แล้วน้องฝากโทรสับกับไอแพดไว้กับเพื่อน
(คือสาวประเภทสองบอกให้แพรวกับนีน่าไปด้วยกันแล้วให้แบ๋มอยู่กับสาวประเภทสองคนนี้แล้วให้แพรวกับนีน่าฝากไอแพดกับโทรสับไว้ที่แบ๋มแล้วค่อยไป)
แพรวกับนีน่าก็ฝากของไว้ที่แบ๋มพอเสร็จถามว่าซื้อไก่ไรอ่ะพี่
สาวประเภทสองบอก ไก่เคเอฟซีกับทาจไข่ด้วย แพรวกับนีน่ากับเดินไปด้วยกันค่ะทิ้งแบ๋มไว้กับของ
แต่ตอนจะเดินไปนางบอกว่า เดินจับมือกันด้วยอย่าปล่อยมือกันเดินไปห้ามนินทานินทาอะไรรู้หมด
แพรวกับนีน่าเลยเดินจับมือกันรีบไปซื้อไก่เคเอฟซี
ก็ไปต่อคิวคือคนเยอะมากพอสักพักกำลังจะถึงคิวเพื่อนที่ชื่อแบ๋มเดินตามมาค่ะ
แพรวเลยเอ้าใครดูของของอยู่กับใครแบ๋มก็บอกของอยู่กับพี่เค้าเค้าเฝ้าให้อยู่
เพื่อนที่ชื่อนีน่าเริ่มเอะใจเลยบอกวิ่งกับไปดูกันเถอะเริ่มไม่แน่ใจแล้วหว่ะ
คือจะบอกนานแล้วว่าไม่ต้องดูแต่ไม่กล้าพูด
เลยวิ่งกับไปดูพอไปถึงที่นั่งตอนแรกเหลือแค่ของที่ซื้อกับกระเป๋านักเรียนสามใบ แค่นั้น
แพรวนี่ล้มทั้งยืนเลยค่ะร้องไห้ฟูมฟาย แล้วบอกคนแถวนั้นว่าพี่ค้ะขอยื้มโทรสับโทรหาแม่หน่อยค่ะพอดีโดนหลอกค่ะขอยืมจริงๆค่ะร้องไห้ด้วยพูดด้วย
เพื่อนแพรวก็พูดไม่ออกร้องไห้โทรหาพ่อแม่ไม่ได้ติดต่อใครลำบากมากต้องยืมคนแถวนั้นโทร
มีพี่คนนึงนั่งอยู่น่าตู้กดเงินเขาก็ให้ยืมโทรสับแล้วพี่ผู้หญิงอีกคนก็วิ่งไปตามยามให้ตามไปดูให้เผื่อจะเจอ
ตอนนั้นเก็บของเก็บกระเป๋าแล้วไปส.น.ห้วยขวางเพื่อที่จะแจ้งความ
พอไปถึงส.น.ตำรวจบอกว่าพักนี้โดนกันเยอะมากแล้วเจาะจงเฉพาะพวกเด็กนักเรียนหรือเด็กวัยรุ่นด้วย
ตำรวจก็เปิดคลิปของอีกเคสนึงให้ดูว่าคนร้ายใช่คนเดียวกันมั้ยแต่คลิปในกล้องวงจรไม่ค่อยชัดเลยไม่แน่ใจ
พอหลังจากนั้นเพื่อนแพรวที่ชื่อแบ๋มก็ไปเสริชดูในกูเกิ้ลหาไปหามามันเด้งเต็มไปหมดเลย
มีคนโดนเยอะอยู่พอสมควรก่อเหตุมาแล้วสิบกว่าครั้งจับได้ก็หลายครั้ง
แบ๋มเลยหาชื่อคนร้ายที่เป็นสาวประเภทสองในข่าวที่ลงทั้งในเว็บหลายๆเว็บ
แล้วลองเอาชื่อให้ตำรวจเปิดในทะเบียนให้ดูค่ะ ป๊าดโถ๊ะ ชื่อมันเด้งค่ะมีประวัติและออกหมายจับค้างอยู่ด้วย!!!(เจ็บใจนัก)
คนร้ายชื่อ นายรัตนพล พุ่มแจ่ม ลองเสริชดูนี่ขึ้นเพียบ
รอยสักที่หน้าอกและหลังลายเดียวกันเป๊ะ
ตอนนี้ก็11เดือนแล้วค่ะคดีเงียบกริบจับไม่ได้
ตามคดีมาเรื่อยๆแต่พอหลังจากที่แพรวกับเพื่อนโดนเพื่อนที่บดินทร์ก็โดนอีก7คนค่ะ
ตอนนี้ไม่รู้จะตามยังไงแล้วได้แต่มาพูดบอกเล่าเป็นอุทาหรณ์เผื่อจะมีใครโดนแบบเรากับเพื่อนๆค่ะ
พกของมีค่าต้องระวังมากพยายามอย่าหยิบมือถือขึ้นมาเล่นระหว่างเดิน
อยากให้ระวังมากๆค่ะเตือนไว้เป็นอุทาหรณ์ ตำรวจก็เหมือนจะช่วยนะคะแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเพราะเห็นว่าเราเป็นเด็กอายุ15
ถ้าของที่เราเสียไปเราหามาเองก็คงไม่คิดเอาความหรอกค่ะแต่นี่ยังหาไม่ได้น้ำพักน้ำแรมของพ่อแม่
ฝากไว้แค่นี้ค่ะอีกอย่างก็อาจจะเป็นที่ความประมาทของเราด้วยค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบฝากโหวตเยอะๆแล้วแชร์ด้วยยิ่งดีค่ะคดีมีอายุอีกหนึ่งปีค่ะถ้าจับได้ก็จะดีมาก
เพราะไม่ใช่แค่เราที่โดนแค่นี้ ฝากแชร์ต่อๆบอกเล่าเป็นอุทาหรณ์ให้ลูกๆได้ฟังระวังตัวกันด้วยค่ะอย่าเชื่อคนง่ายๆอย่าคุยกับคนแปลกหน้า
ปล.ขออนุญาติแท็กรวมๆนะคะไม่รู้ต้องแท็กอันไหนฝากด้วยค่ะถ้าพิมพ์ผิดพลาดหรือพิมพ์ผิดต้องขอโทษด้วยค่ะ
มาเตือนให้เป็นอุทาหรณ์สำหรับใครที่มีลูกเป็นนักเรียนค่ะ
เรื่องนี้อาจเกิดขึ้นกับหลายๆคนซึ่งเหยื่อเหล่านี้เป็นเด็กนักเรียนชั้นม.ต้นหรือม.ปลายส่วนมากคนร้ายจะมองเด็กรุ่นแบบนี้ค่ะ
ส่วนจกท.เองอายุ 15ค่ะ (ยืมบัญชีพี่สาวมาค่ะเผื่อสงสัย)
เริ่มเรื่องนะคะ ขอบอกชื่อสมมุติก่อนค่ะสมมุติว่าจกท.(ชื่อแพรว) และมีเพื่อนอีกสองคนที่โดนด้วย (ชื่อแบ๋ม) กับ (นีน่า)
เหตุเกิดวันที่ 2 มกราคม พ.ศ.2557 เวลาโดยประมาณ15.30 น.เหตุเกิดหน้าไทยประกันชีวิตข้างพร้อมรัชดา
ตอนนั้นแพรวกับแบ๋มและนีน่าพึ่งเลิกเรียนแล้วนัดกันว่าเดี๋ยวหลังเลิกเรียนแล้วจะแวะไปเอสพลานาดเพื่อซื้อของมาทำงานกลุ่ม
ตอนระหว่างทางที่ไปก็ไม่มีอะไรค่ะพอไปถึงเอสพลานาดแบ๋มกับนีน่ากับแพรวก็แวะกินแม็คโดนัลก่อน
พอกินเสร็จออกจากร้านปุ๊บระหว่างทางเดินก็หยิบโทรสับขึ้นมากดมาดูกัน
พอกำลังจะลงบันได้เลื่อนเพื่อลงไปชั้นฟาดฟู๊ดส์เพื่อจะไปร้านไดโซะเพื่อซื้อของทำงานค่ะ
แต่ระหว่างทางลงมีคนเดินตามแพรวกับเพื่อนแต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะเป็นอะไรค่ะเพราะมันเป็นทางลงบันไดเลื่อน
ตอนนั้นแพรวหยิบไอแพดออกมาจากกระเป๋าค่ะดูว่าจะซื้ออะไรบ้าง
พอเดินไปถึงร้านไดโซะก็มีผู้หญิงสาวเดินตามเข้ามาค่ะแต่เป็นสาวประเภทสองคนนึง
แพรวกับแบ๋มและนีน่าก็แยกกันเดินตามล็อคของร้านเพื่อหาของที่จะซื้อ
แต่แบ๋มกับนีน่าสังเกตุเห็นว่าสาวประเพศสองคนนี้มองจ้องมาที่เเพรว
แบ๋มกับนีน่าเลยเดินมาบอกแพรวที่อยู่อีกล็อคค่ะก็คุยกันว่าเออแพรวเห็นพี่คนนั้นเขามองแกอ่ะ
แพรวเลยก็พูดกับเพื่อนต่อว่ามองไรอ่ะคนไหนแล้วสาวประเภทสองคนนั้นเหมือนจะได้ยินก็เดินออกจากร้านไดโซะไปยืนอยู่น่าร้าน
เเพรวกับเพื่อนก็ไม่ได้เอะใจว่ามายืนรออะไรหรือยังไงก็ไม่ได้สนใจค่ะ
ก็เดินออกมาจากร้านไดโซะเพราะซื้อของเสร็จก็ยืนคุยกับแบ๋มและนีน่าว่าจะแยกกันกับตรงไหน
แต่ก็คุยกับเรียบร้อยเลยเดินไปด้วยกันแล้วระหว่างทางออกจากชั้นฟาดฟู๊ดส์
สาวประเภทสองก็เดินตีคู่มาเลยค่ะแล้วถามว่าน้องเดินไปทางไหนหรอค้ะ
ด้วยความที่ไม่ได้คิดร้านอะไรก็ตอบว่าอ่อไปทางซ้ายค่ะแล้ว
สาวประเภทสองก็บอกว่า อ่องั้นพี่เดินไปด้วยนะเดินกลับใช่รึเปล่าเรา
แพรวก็ตอบว่าค่ะ แต่แบ๋มกับนีน่าก็เดินตามหลังแพรวกับสาวประเภทสอง
(ย้อนกับไปตอนที่เดินออกตรงบันไดทางออกแพรวก็ถือไอแพดอยู่ค่ะแต่ว่าถือแบบกอดไว้)
พอแพรวกับเพื่อนเดินพ้นเอสพลานาดมาก็จะถึงหน้าคลีนิคนึงพี่สาวประเถทสองก็เริ่มชวนคุยค่ะ
สาวประเภทสอง: เนี่ยน้องพี่มีน้องอยู่โรงเรียนกุนนทีอ่ะคือเมื่อวานมันโดนใครตบไม่รู้เห็นบอกชื่อฟ้า อยู่ม.2โรงเรียนเตรียมอ่ะ(ขออนุญาติเอ่ยชื่อโรงเรียนนะคะเพราะจะได้รู้ว่าเขาแอบอ้างยังไง)
แพรว: ฟ้าไหนหรอค้ะม.2ไม่ได้มีคนชื่อฟ้าคนเดียวคงไม่รู้จักหรอกค่ะ
สาวประเภทสอง: พี่ก็ไม่แน่ใจอ่ะเดี๋ยวไปถามแล้วเดี๋ยวบอก
แพรว:ค่ะ
สาวประเภทสอง:เนี้ยน้องเดี๋ยวข้างหน้าเป็นไทยประกันชีวิตละแวะคุยซักแป๊บนึงได้มั้ยอ่ะ
แพรว: มันจะมืดแล้วค่ะพี่แม่โทรมาตามแล้วด้วยคงไม่อ่ะค่ะ
สาวประเภทสอง:แป๊บเดียวเองน้องแถวนี้คนผุกพล่านน้องไม่ต้องกลัว
แพรว: ได้ค่ะแป๊บเดียวนะพี่
สาวประเภทสอง: งั้นไปนั่งตรงไปทางลงข้างตู้กดเงินแล้วกัน
แพรวกับเพื่อนก็เดินไปนั่งค่ะ
สาวประเพศสองเริ่มชวนคุยค่ะทักเรื่องดวง
สาวประเภทสอง: เนี่ยน้องคนนี่ชื่อไร แพรวเลยบอกชื่อแบ๋มค่ะ แล้วนางก็บอกเนี่ยน้องคนนี้เป็นคนเก็บกดมีเจ้ากรรมนายเวรตามมาตลอดเลยนะภายในสามวันเจ็ดวันนี่หล่ะเพื่อนน้องตายแน่ๆเพราะมีเพื่อนจากชาติที่แล้วมาเอาชีวิตไป ถ้าไม่แก้บนนะตายอย่างเดียวแต่ถ้าเพื่อนน้องไม่ตายพี่ให้เอาตีนมาเหยียบหน้าเลย แพรวกับเพื่อนก็กลัวๆเลยถามว่าจะทำยังไง แล้วสาวประเภทสองบอก แพรวเราอ่ะเงียบก่อนเดี๋ยวบอกว่าต้องทำยังไง
แพรวก็เลยเงียบเลยฟังต่อ
ต่อไปสาวประเภทสองทักนีน่าเพื่อนคนที่สองบอกว่าทำตัวให้ดีเหมือนนามสกุลหน่อยนะ
แล้วเขาก็มาทักแพรวต่อบอกว่านี่แกอ่ะปากร้ายแต่ใจดีคิดอะไรพูดเนี่ยมีแฟนยังงู้นยังเงี้ยะ (แต่เขาทายไม่ค่อยตรงเท่าไหร่แต่ที่เชื่อเพราะกลัวเรื่องเพื่อนจะตาย) แพรวก็เชื่อที่เขาบอกเลยถามว่าแล้วต้องทำไงหรอ
สาวประเภทสอง: น้องแก้บนนะถึงจะดีแก้ทั้งสามคนเลย
แพรว: แล้วต้องแก้ยังไงใช้อะไรแก้
สาวประเภทสอง: น้องมีพวกของมีค่ามั้ยแบบพวกโทรสับเอาขึ้นมาวางไว้บนตักนะเดี๋ยวพี่ให้ผ้ายันต์ไปวางไว้บนจอ
แพรว: ไม่มีโทรสับอะค่ะมีแต่ไอแพดไม่ได้พกโทรสับ
สาวประเภทสอง: เอออันนั้นก็ได้ เดี๋ยวเสร็จแล้วพี่ให้ผ้ายันต์ไปวางแล้วยกขึ้นเหนือหัวแล้วอธิฐานเลยนะ
พอมาถึงสาวประเพศสองให้เพื่อนเราที่ชื่อแบ๋มทำก่อนค่ะแล้วให้นีน่าทำแล้วเราเป็นคนสุดท้าย
พอแพรวทำเสร็จสาวประเภทสองก็บอกแพรวว่าถ้าไม่เชื่อดูที่หลังพี่ได้นะพี่สักที่หลังมีครู
สาวประเภทสองก็แหวกเสื้อให้ดูค่ะแพรวก็มองเขาสักเป็นอะไรสักอย่างค่ะไม่รู้ชื่อ
แล้วสาวประเภทสองบอกว่าเขาเป็นลูกพระฆิตคเนศนะมีครูอย่าหลบหลู่
แพรวกับเพื่อนก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วสาวประเภทสองก็บอกว่าพี่จะบอกวิธีและของที่ใช้แก้บน
แพรว: ใช้ไรบ้างอ่ะค้ะจะได้ให้แม่ไปซื้อทำให้
สาวประเภทสอง: เดี๋ยวๆตอนนี้น้องมีตังรึเปล่าไปซื้อทำตอนนี้เลย
แพรวก็หันไปถามเพื่อนว่ามีตังป่าวเพื่อนก็บอกมีๆ
แพรวเลยถามอีกว่าแล้วต้องซื้ออะไรค้ะ
สาวประเภทสองบอก เดี๋ยวน้องกับเพื่อนคนนี้ไปซื้อไก่นะแล้วให้อีกคนอยู่กับพี่แล้วน้องฝากโทรสับกับไอแพดไว้กับเพื่อน
(คือสาวประเภทสองบอกให้แพรวกับนีน่าไปด้วยกันแล้วให้แบ๋มอยู่กับสาวประเภทสองคนนี้แล้วให้แพรวกับนีน่าฝากไอแพดกับโทรสับไว้ที่แบ๋มแล้วค่อยไป)
แพรวกับนีน่าก็ฝากของไว้ที่แบ๋มพอเสร็จถามว่าซื้อไก่ไรอ่ะพี่
สาวประเภทสองบอก ไก่เคเอฟซีกับทาจไข่ด้วย แพรวกับนีน่ากับเดินไปด้วยกันค่ะทิ้งแบ๋มไว้กับของ
แต่ตอนจะเดินไปนางบอกว่า เดินจับมือกันด้วยอย่าปล่อยมือกันเดินไปห้ามนินทานินทาอะไรรู้หมด
แพรวกับนีน่าเลยเดินจับมือกันรีบไปซื้อไก่เคเอฟซี
ก็ไปต่อคิวคือคนเยอะมากพอสักพักกำลังจะถึงคิวเพื่อนที่ชื่อแบ๋มเดินตามมาค่ะ
แพรวเลยเอ้าใครดูของของอยู่กับใครแบ๋มก็บอกของอยู่กับพี่เค้าเค้าเฝ้าให้อยู่
เพื่อนที่ชื่อนีน่าเริ่มเอะใจเลยบอกวิ่งกับไปดูกันเถอะเริ่มไม่แน่ใจแล้วหว่ะ
คือจะบอกนานแล้วว่าไม่ต้องดูแต่ไม่กล้าพูด
เลยวิ่งกับไปดูพอไปถึงที่นั่งตอนแรกเหลือแค่ของที่ซื้อกับกระเป๋านักเรียนสามใบ แค่นั้น
แพรวนี่ล้มทั้งยืนเลยค่ะร้องไห้ฟูมฟาย แล้วบอกคนแถวนั้นว่าพี่ค้ะขอยื้มโทรสับโทรหาแม่หน่อยค่ะพอดีโดนหลอกค่ะขอยืมจริงๆค่ะร้องไห้ด้วยพูดด้วย
เพื่อนแพรวก็พูดไม่ออกร้องไห้โทรหาพ่อแม่ไม่ได้ติดต่อใครลำบากมากต้องยืมคนแถวนั้นโทร
มีพี่คนนึงนั่งอยู่น่าตู้กดเงินเขาก็ให้ยืมโทรสับแล้วพี่ผู้หญิงอีกคนก็วิ่งไปตามยามให้ตามไปดูให้เผื่อจะเจอ
ตอนนั้นเก็บของเก็บกระเป๋าแล้วไปส.น.ห้วยขวางเพื่อที่จะแจ้งความ
พอไปถึงส.น.ตำรวจบอกว่าพักนี้โดนกันเยอะมากแล้วเจาะจงเฉพาะพวกเด็กนักเรียนหรือเด็กวัยรุ่นด้วย
ตำรวจก็เปิดคลิปของอีกเคสนึงให้ดูว่าคนร้ายใช่คนเดียวกันมั้ยแต่คลิปในกล้องวงจรไม่ค่อยชัดเลยไม่แน่ใจ
พอหลังจากนั้นเพื่อนแพรวที่ชื่อแบ๋มก็ไปเสริชดูในกูเกิ้ลหาไปหามามันเด้งเต็มไปหมดเลย
มีคนโดนเยอะอยู่พอสมควรก่อเหตุมาแล้วสิบกว่าครั้งจับได้ก็หลายครั้ง
แบ๋มเลยหาชื่อคนร้ายที่เป็นสาวประเภทสองในข่าวที่ลงทั้งในเว็บหลายๆเว็บ
แล้วลองเอาชื่อให้ตำรวจเปิดในทะเบียนให้ดูค่ะ ป๊าดโถ๊ะ ชื่อมันเด้งค่ะมีประวัติและออกหมายจับค้างอยู่ด้วย!!!(เจ็บใจนัก)
คนร้ายชื่อ นายรัตนพล พุ่มแจ่ม ลองเสริชดูนี่ขึ้นเพียบ
รอยสักที่หน้าอกและหลังลายเดียวกันเป๊ะ
ตอนนี้ก็11เดือนแล้วค่ะคดีเงียบกริบจับไม่ได้
ตามคดีมาเรื่อยๆแต่พอหลังจากที่แพรวกับเพื่อนโดนเพื่อนที่บดินทร์ก็โดนอีก7คนค่ะ
ตอนนี้ไม่รู้จะตามยังไงแล้วได้แต่มาพูดบอกเล่าเป็นอุทาหรณ์เผื่อจะมีใครโดนแบบเรากับเพื่อนๆค่ะ
พกของมีค่าต้องระวังมากพยายามอย่าหยิบมือถือขึ้นมาเล่นระหว่างเดิน
อยากให้ระวังมากๆค่ะเตือนไว้เป็นอุทาหรณ์ ตำรวจก็เหมือนจะช่วยนะคะแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเพราะเห็นว่าเราเป็นเด็กอายุ15
ถ้าของที่เราเสียไปเราหามาเองก็คงไม่คิดเอาความหรอกค่ะแต่นี่ยังหาไม่ได้น้ำพักน้ำแรมของพ่อแม่
ฝากไว้แค่นี้ค่ะอีกอย่างก็อาจจะเป็นที่ความประมาทของเราด้วยค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบฝากโหวตเยอะๆแล้วแชร์ด้วยยิ่งดีค่ะคดีมีอายุอีกหนึ่งปีค่ะถ้าจับได้ก็จะดีมาก
เพราะไม่ใช่แค่เราที่โดนแค่นี้ ฝากแชร์ต่อๆบอกเล่าเป็นอุทาหรณ์ให้ลูกๆได้ฟังระวังตัวกันด้วยค่ะอย่าเชื่อคนง่ายๆอย่าคุยกับคนแปลกหน้า
ปล.ขออนุญาติแท็กรวมๆนะคะไม่รู้ต้องแท็กอันไหนฝากด้วยค่ะถ้าพิมพ์ผิดพลาดหรือพิมพ์ผิดต้องขอโทษด้วยค่ะ