รู้สึกเคว้งคว้างครับ ไม่มีต้นทุนเหมือนคนอื่น ทั้งๆที่มีวิสัยทัศน์มากกว่า

กระทู้สนทนา
เป็นแค่กระทู้ระบายครับ

ผมแค่อิจฉาคนที่มีต้นทุน ผมรู้ว่าสุดท้ายแล้ว ต้องปรับทัศนคติตัวเองอย่างไร
แต่ก็แค่มาบ่น ระบาย เพราะไม่รู้จะไประบายกับใคร

ตั้งแต่เด็กๆ ผมอยากเรียนนั่นอยากเรียนนี่ แต่ไม่ได้เรียนเหตุด้วยปัจจัยด้านเงินที่บ้าน ไม่เอื้ออำนวย + กับความคิดที่บ้านไม่เน้นเรื่องเรียน
เน้นเรื่องขายของหาตังค์ เรียนอะไรไปก็ได้ ง่ายๆ ให้จบไวๆ ไม่เปลืองเงิน อะไรประมาณนั้น แนวความคิดผู้ใหญ่บ้านๆสมัยก่อน

ช่างมัน.. เปลี่ยนเรื่อง กลับมาเรื่องเดิม

ผมอยากเรียนอะไรต่อมิอะไร ในแบบที่เด็กวัยเดียวกันไม่มีความคิดแบบนี้
และตอนนี้ ในวัยมหาลัย ที่ผู้คนใช้ไอโฟน ขับรถอวดสาว เข้าร้านเหล้า
ผมกลับอยากได้เงินมาเรียนภาษาที่ 2 ให้แน่นกว่าเดิม และเพิ่มภาษาที่ 3
ผมกลับใช้เครื่องทรู 599 บาท โดยเต็มใจ เพราะผมเฉยๆกับพวกนี้ คอมเครื่องเดียวก็ได้ทั้งทำงานทั้งเข้าเนตก็จบละ
ผมอยากได้รถเก่าๆมือสอง มาขายของหาเงินพิเศษ ในขณะที่วัยเดียวกันกับผม ได้รถมาขับอวดเท่
ผมมีเป้าหมาย และก็กำลังไปด้วยตัวเอง แต่บางครั้งก็รู้สึกเหมือนเดินคนเดียวทั้งๆที่ก็มีครอบครัว
ไม่ได้น้อยใจพ่อแม่อะไร แต่เบื่อกับความไม่ยุติธรรมในบางครั้ง ที่คนมีความคิด แทนที่จะได้ต้นทุนสนับสนุนตรงนั้น
แต่กลับกัน คนอยากกินเหล้ากับได้กินทุกวัน เพื่อนผม ร้านเหล้าใน กทม. รู้จักแทบหมด ผมเองร้านหลังมอ ยังไม่เคยไป
แค่ตอนนี้ผมเรียนอยู่ ผมอยากได้รับการสนับสุนน อย่างเต็มที่ และเมื่อจบป.ตรี ผมก็จะตอบแทนอย่างสาสมกับบุญคุณเช่นกัน

เปรียบเสมือน บ้านผมกำลังจมน้ำทั้งบ้าน แล้วถ้าทุกคนในบ้าน ช่วยกันดันผม ให้ผมฝึกว่ายน้ำแข็งๆ
ผมจะได้ว่ายไปเอาเรือ มารับทุกคน
แต่ถ้ายังดันแบบส่งๆ ก็จมตายกันทั้งบ้านแหละ เฮ้อ
ช่างมันเถอะ

อย่าสนใจ ผมแค่ระบาย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่