ผมอยู่ร.ร.แถวๆสาย1 ม.3 อยู่ชั้น3 ตึก3 แล้วไปแอบชอบคนๆนึง เป็นเด็กม.2
ที่ได้รู้จักกันเพราะต้นปีที่ผ่านมา เค้ารู้ว่าผมชอบเพื่อนของเขา เขาจึงมาหยอก แล้วหลังจากนั้นก็สนิทกันโดยไม่รู้ตัว ผมคุยกับเขามาเรื่อยๆจนผมตัดใจที่จะไม่ชอบเพื่อนเขาได้ วันไหนที่เค้าหายไปผมก็จะรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ยังไม่รู้ใจตัวเอง คุยกันไปคุยกันมา บางครั้งก็ทะเลาะกันบ้าง ปล.เค้าเป็นคนขี้งอล ก็ไปง้อทุกครั้ง แต่แล้วเดือนตุลาคมก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ผมไม่ได้คุยกับเขาไปซักพักใหญ่ เพราะผมไปโดนลบเพื่อนเขา แล้วเค้าก็บล็อคทุกอย่างผมไปเลย ไม่ว่าไลน์ เฟสบุค โทรไปก็ไม่รับ บ้างครั้งรับก็ง้อไปแต่ก็ไม่เป็นผล จึงทำให้ผมซึมมาพักใหญ่
พอเปิดเทอม ผมก็ชอบไปแอบมองเค้า ดูว่าทำอะไรอยู่ เวลาบังเอิญเจอผมกับเค้าก็ต้องหลบหน้ากันทุกที
พอถึงวันก่อนลอยกระทง เขาก็เลิกบล็อคผม วันนั้นก็เริ่มจะรู้ใจตัวเอง พอวันลอยกระทงผมรู้ว่าเค้าจะมาลอยที่วัดใกล้ร.ร ผมก็รอไม่ได้กลับบ้านเพื่อที่จะได้อยู่กับเค้า สรุปเย็นวันนั้นผมก็ได้เจอเค้า แล้วก็ได้เจอกันเวลาอยู่ก็ยิ้มให้กัน เค้าก็รอเพื่อน ผมก็รอเพื่อนเหมือนกัน พอเพื่อนมาก็แยกย้ายกัน แต่หลังจากนั้นไม่นาน ก็ได้เจอกันใหม่ เค้าขอลูกโป่ง ผมก็ไปซื้อให้ เขายิ้มให้ผมก็เริ่มรู้ใจตัวเองขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็แยกกัน ผมไปกินข้าวกับเพื่อน แล้วเห็นเขากำลังซื้อน้ำ ที่เห็นเพราะลูกโป่ง แล้วผมก็รีบไปหาเค้า พอเค้าซื้อน้ำเสร็จ เค้าก็ขอให้ผมพาไปส่งตรงที่เพื่อนอยู่ ผมก็แอบฟิน-///- พอถึงก็บ้ายบายกัน ยิ้มให้กันแล้วผมก็เดินกลับไปกินต่อ พอตอนกลับก็ได้เจอเขาอีกก็บ้ายบายกันอีกรอบ วันนั้นผมต้องจารึกว่าเป็นวันที่มีความสุขที่สุด
แต่ความสุขก็อยู่ไม่นาน เพราะไม่กี่วันก็คุยกันน้อย ไม่ยอมตอบ ตอนนั้นผมรู้ใจตัวเองแล้วนะ
เดี๋ยวมาต่อยังไม่จบ
เรื่องของคนแอบรัก:(
ที่ได้รู้จักกันเพราะต้นปีที่ผ่านมา เค้ารู้ว่าผมชอบเพื่อนของเขา เขาจึงมาหยอก แล้วหลังจากนั้นก็สนิทกันโดยไม่รู้ตัว ผมคุยกับเขามาเรื่อยๆจนผมตัดใจที่จะไม่ชอบเพื่อนเขาได้ วันไหนที่เค้าหายไปผมก็จะรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ยังไม่รู้ใจตัวเอง คุยกันไปคุยกันมา บางครั้งก็ทะเลาะกันบ้าง ปล.เค้าเป็นคนขี้งอล ก็ไปง้อทุกครั้ง แต่แล้วเดือนตุลาคมก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ผมไม่ได้คุยกับเขาไปซักพักใหญ่ เพราะผมไปโดนลบเพื่อนเขา แล้วเค้าก็บล็อคทุกอย่างผมไปเลย ไม่ว่าไลน์ เฟสบุค โทรไปก็ไม่รับ บ้างครั้งรับก็ง้อไปแต่ก็ไม่เป็นผล จึงทำให้ผมซึมมาพักใหญ่
พอเปิดเทอม ผมก็ชอบไปแอบมองเค้า ดูว่าทำอะไรอยู่ เวลาบังเอิญเจอผมกับเค้าก็ต้องหลบหน้ากันทุกที
พอถึงวันก่อนลอยกระทง เขาก็เลิกบล็อคผม วันนั้นก็เริ่มจะรู้ใจตัวเอง พอวันลอยกระทงผมรู้ว่าเค้าจะมาลอยที่วัดใกล้ร.ร ผมก็รอไม่ได้กลับบ้านเพื่อที่จะได้อยู่กับเค้า สรุปเย็นวันนั้นผมก็ได้เจอเค้า แล้วก็ได้เจอกันเวลาอยู่ก็ยิ้มให้กัน เค้าก็รอเพื่อน ผมก็รอเพื่อนเหมือนกัน พอเพื่อนมาก็แยกย้ายกัน แต่หลังจากนั้นไม่นาน ก็ได้เจอกันใหม่ เค้าขอลูกโป่ง ผมก็ไปซื้อให้ เขายิ้มให้ผมก็เริ่มรู้ใจตัวเองขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็แยกกัน ผมไปกินข้าวกับเพื่อน แล้วเห็นเขากำลังซื้อน้ำ ที่เห็นเพราะลูกโป่ง แล้วผมก็รีบไปหาเค้า พอเค้าซื้อน้ำเสร็จ เค้าก็ขอให้ผมพาไปส่งตรงที่เพื่อนอยู่ ผมก็แอบฟิน-///- พอถึงก็บ้ายบายกัน ยิ้มให้กันแล้วผมก็เดินกลับไปกินต่อ พอตอนกลับก็ได้เจอเขาอีกก็บ้ายบายกันอีกรอบ วันนั้นผมต้องจารึกว่าเป็นวันที่มีความสุขที่สุด
แต่ความสุขก็อยู่ไม่นาน เพราะไม่กี่วันก็คุยกันน้อย ไม่ยอมตอบ ตอนนั้นผมรู้ใจตัวเองแล้วนะ
เดี๋ยวมาต่อยังไม่จบ