สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรก แต่จะรวบรัดเพราพิมพ์ใส่เวิร์ดมาแล้วค่ะ จบในตอนเดียว พิมพ์ไม่เก่งไม่ถูกยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ
เริ่มต้น ก็ตามหัวข้อเลยค่ะ คือปัจจุบันนี้ ขออธิบายก่อนนะคะว่า เราอายุ 20 ปีค่ะ แฟนเราก็อายุ 20 ค่ะ เรียนที่เดียวกัน ตอนนี้อยู่ปี 2 คบกับแฟนมา อีก 8 วันก็จะ 1 ปี ค่ะ (30/พ.ย.57 วันครบรอบ) เริ่มจาก ตั้งแต่เริ่มคบกับแฟนเลยค่ะ เรารับรู้เรื่องครอบครัวเค้าค่ะ ว่าครอบครัวเค้าเป็นประมาณว่า เคร่งครัด อยู่ในกรอบทุกอย่าง พ่อแม่ถูกเสมอ ต้องเชื่อฟังพ่อแม่ ทำตามพ่อแม่ทุกอย่างค่ะ เค้าเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่นี่รักเค้ามากๆ และเค้าก็รักพ่อกับแม่มากจริงๆค่ะ ยอมรับเค้ากตัญญูมาก เราขอเรียกแฟนเราว่า A เรียกตัวเราว่า B นะคะ
หลังจากคบกันไปสักพักค่ะ เราก็มีอะไรกันค่ะ ซึ่งขอบอกก่อนว่า B ก็ไม่ใช่ ผญ ที่ดีอะไรมากมายค่ะ เที่ยวกลางคืน กินเหล้า แต่เค้าก็ขอให้เราลด ละ บ้าง ทุกวันนี้ เราแทบไม่ได้เที่ยวกลางคืนเลยค่ะ เพราะเค้าขอมา เราก็ทำให้เพราะติดแฟนด้วยค่ะ ตัวติดกันตลอด ที่ไหนมี A ที่นั้นมี B ค่ะ ตลอดเวลาที่คบกันเราก็มีอะไรกันเรื่อยๆค่ะ แต่ครอบครัวเค้ารับรู้เพียงว่าเราคบกันค่ะ ไม่ได้รู้ว่ามีอะไรกัน ซึ่งแม่เค้าเคยถามว่า มีอะไรกับเรารึยัง เค้าก็บอกไม่มีค่ะ เค้าบอกเราว่าไม่อยากให้แม่เสียใจ คือตอนนั้นเราหน้าชาไปเลยค่ะ พูดไม่ออก เพราะ เราต่างกันเรื่องครอบครัวค่ะ ครอบครัวของ B จะเป็นครอบครัวเปิดค่ะ พ่อแม่เข้าใจวัยรุ่น แม่พึ่ง 38 ปี พ่อแค่ 48 ปีเองค่ะ แต่ไม่ใช่ชักจูงให้ทำในสิ่งไม่ดีนะคะ พ่อ B บอกเสมอว่า จะทำอะไรก็ให้คิดก่อนทำ พ่อไม่ห้าม รู้ว่าสมัยนี้มันห้ามไม่ได้ ห้ามไม่ได้ก็สอนให้ป้องกันตัวเองแทน เรื่องแฟน พ่อจะสอนเลยว่า รักตัวเอง ต้องป้องกันตัวเอง ถ้าจะมีแฟน มีได้ แต่ห้ามท้อง ถุงยางพกเองเลย ถ้ามีความต้องการ ไม่ต้องรอให้ถึงคราว ฉุกเฉินแล้วเกิดเรื่องขึ้น และ B ต้องเรียนหนังสือ พ่อจะเป็นแบบนี้ค่ะ พี่ชาย B ก็เหมือนกัน พ่อก็บอกให้พกถุงยากตลอด ถ้าจะมีอะไรกับใคร ทำอะไรก็ตามต้องรับผิดชอบในการกระทำและสิ่งที่จะตามมาด้วย พ่อสอนให้ป้องกันค่ะ พ่อจะไม่ห้ามให้ไปมีอะไรกับใคร คือเป็นครอบครัวเปิดใจเปิดรับเรื่องพวกนี้จริงๆค่ะ ...
และที่ว่ามานั้นแหละค่ะ ทำให้เรากับแฟนเหมือนต่างกันมากค่ะ ในเรื่องมุมมอง ที่เราหน้าชาในตอนนั้นก็เพราะเหตุผลนี้แหละค่ะ เพราะ B เป็น ผญ แต่ครอบครัว B กลับรู้ทุกอย่าง คุยกันได้ทุกเรื่อง ทุกปัญหาจริงๆ ครอบครัว B รู้หมดเลยค่ะ ทุกเรื่องเกี่ยวกับ A คือ B จะเล่าความจริงทุกอย่างค่ะ ไม่ปิดบัง เพราสำหรับ B คิดว่าการพูดความจริง แม้มันจะเจ็บปวด แม้จะทำให้พ่อแม่เสียใจ แต่ที่แน่นอนคือ เราไม่มีความลับกับพ่อแม่ พ่อแม่เชื่อใจและไว้ใจ B ค่ะ เพราะ B เป็นคนนิสัยแบบนี้ พ่อแม่รู้แน่นอนว่า B ทำอะไรไป B จะคิดได้และแก้ปัญหาที่ตามมาได้เสมอ พ่อแม่เลยเลี้ยงมาแบบแมนๆหน่อย นิสัยเป็น ผช หน่อย
แต่กับ A ไม่ใช่ค่ะ พ่อแม่ A จะรับรู้แค่เรื่องที่ดีเท่านั้น เรื่องไหนที่จะทำพ่อแม่เสียใจ ห้ามให้ท่านรู้ (ถ้าจะเป็นแบบนี้แล้ว A ทำเรื่องไม่ดีทำไมเนอะ ???)แต่ก็จะไปว่า A ไม่ได้หรอก เพราะ A เกิดมาในครอบครัวที่อยู่ในกรอบมาตลอด มันเหมือนบีบให้ A ต้องโกหก ถ้าทำสิ่งไม่ดี เพราะ พ่อแม่ A หวังกับ A ไว้มาก เหมือนจะทำอะไรผิดพลาดไม่ได้เลย ถ้าทำผิดมา A ก็ไม่กล้าบอก เพราะรู้นิสัยพ่อแม่ เพราะรู้ว่าท่านต้องรับไม่ได้ A เหมือนเป็นลูกแง่ค่ะ ติดพ่อแม่มากนะ เพราะทั้งชีวิตครอบจะพูดกับ B เสมอว่า ครอบครัวเค้ามีกันแค่นี้ ไม่รักกัน แล้วจะไปรักไปดูแลใคร เราก็เข้าใจนะคะ เราก็รักพ่อแม่เราเหมือนกัน
สักพักเริ่มเข้าถึงปัญหาแล้วค่ะ มีวันนึง พ่อแม่ A มาหา ที่ ม. ค่ะ และครั้งนั้น A มารับเราไปเจอพ่อแม่ด้วยค่ะ คือวันนั้นไปกินหมูกระทะ ใน ม.แหละค่ะ (ไม่ใช่การเจอกันครั้งแรกนะคะ เราเคยเจอพ่อแม่ A มาแล้วก่อนหน้านี้ แต่แค่ไปเจอ ไปไหว้พ่อแม่ A เฉยๆ ค่ะ) เราเริ่มรู้สึกอึดอัดแล้วค่ะ เค้าเดินไปกับครอบครัวเค้า แบบเหมือนลืมเราเลยค่ะ เค้าหยอกล้อกับหลาน คุยกับพ่อแม่ เหมือนโลกนี้ ไม่มีเราอยู่เลยค่ะ เราตัวชาไปหมด เราเข้าใจนะคะ ว่าเค้าต้องให้ความสำคญกับพ่อแม่ก่อน ซึ้งเป็นเราพ่อแม่ก็สำคัญค่ะ แต่ B คิดว่าบางทีเค้ากลัวพ่อแม่มากไป กลัวจนไม่กล้าจะแสดงออกเลยด้วยซ้ำว่า B เป็นแฟน ยอมรับตรงนี้เลยค่ะ ว่า B ไม่ได้เกร็งเลย ไม่ได้อายไม่ได้เขินที่ไปเจอพ่อแม่ A แต่อึดอัดที่ A เป็นแบบนี้มากกว่า เค้าดูเงียบ ไม่พูดกับเรา นิ่ง ไม่เหมือนคนที่ทำตัวปกติเวลาอยุ่ด้วยกัน ในสถานที่ที่ไม่ใช่หน้าพ่อแม่ จนเราแบบ เฮ้ยยย “นี่ชวนกุมาทำไมว่ะ” B คิดว่า ควรเป็นตัวของตัวเองนะ ตัวของตัวเองที่ว่าคือ ทำกับเราแสดงออกกับเราเหมือนที่เคยทำค่ะ ซึ้งไม่ได้หน้าเกลียดอะไรนะคะ สำหรับ B ถ้าแค่จะพูดคุยกันปกติ ต่อหน้าพ่อแม่บ้าง แค่ทำตักปกติ... แต่วันนั้นก็ผ่านไปค่ะ ผ่านไปแบบอึดอัด
จนมาเมื่อวาน (21/11/57) เพื่อนเราคนนึงพูดกับเราว่า เข้าหาครอบครัว A บ้างป่าว เข้าไปเลยมั้ย เข้าไปให้รู้ ถ้าไม่ใช่ ไม่ชอบอะไร จะได้ไม่ต้องฝืน เข้ากับครอบคัรว A ไม่ได้ จะได้เลิกกันตั้งแต่ตอนนี้ ... จะได้ไม่เสียเวลาเสียใจไปมากกว่านี้... B ก็คิดนะ ซึ้ง B เข้าหาแม่ A ก่อนที่เพื่อนจะพูดด้วยซ้ำ ด้วยการแอดเฟชบุคไป ก็ปกติค่ะ ก็ถามปกติ คุยกันปกติทั่วไปกับแม่ของ A แต่ B ไม่ได้บอก A นะคะ เพราะที่ผ่านมา A พยายามทำทุกอย่างไม่ให้แม่รับรู้เรื่องเฟชของ B (ไม่อยากให้แม่กับ B เป็นเพื่อนกันในเฟชบุค) ไม่ว่าจะเป็น รูปคู่ ที่ถ่ายด้วยกัน (รูปที่สื่อว่าอยู่กันสองคนซึ่งจะทำให้รู้ว่ามีอะไรกันค่ะ) A ไม่มีรูปแบบนั้น ในเฟช A เลยค่ะ แต่เฟช B มีค่ะ รูปแค่เราใส่เสื้อสายเดี่ยวกอดหมอน นั่งข้างกัน แค่นี้ก็ชัดเจนเลยค่ะ ว่าอยุ่ด้วยกัน A กลัวแม่รู้มากค่ะ
หลังจากแอดเฟชบุคแม่ A ไปได้แค่ 3 วันค่ะ A ก็รู้ แล้วก็พูดเหมือนไม่พอใจมากว่า
A: “แอดแม่ไปหรอ ? แอดไปหน่ะ ลบรูปทิ้งด้วยนะ โพสก็เหมือนกัน คิดเอานะ คุณก็รู้นะว่าแม่เค้าเป็นยังไง”
B: “แม่ไม่เห็นหรอก แม่ไม่ว่างมานั่งดูหรอก แค่ตอบแชท แม่ยังไม่ค่อยตอบเลย”
A: “แม่เค้าตอบแชทไม่ค่อยเป็น ย้ำอีกครั้งนะ รูปหน่ะ”
B: “ ถ้าแม่รู้ แล้วจะเป็นยังไง ? มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอ ? “
A: “ที่แน่ๆ แม่เค้าเสียน้ำตาแน่ๆ และเค้าอาจต้องเลิกเรียน”
B: “ถึงกับต้องเลิกเรียนเลยหรอ ไม่เข้าใจ เค้าไม่เข้าใจ”
A: “และถ้าแม่รู้ เราก็คงต้องเลิกกัน”
ตอนนั้น B ร้องไห้แล้วค่ะ A ดูหงุดหงิดและไม่พอใจมาก B เลยบอกไปว่า “เค้าอยากเข้าหาแม่นะ อยากคุย อยากรู้แม่รับเค้า ได้มั้ย ถ้าไม่ได้ เค้าตั้งใจจะเลิกกับคุณนะ เพราะคิดว่า ถ้าอยู่ไปแล้วเข้ากับครอบครัวแฟนไม่ได้ อยู่กับความอึดอัด งั้นเราเลิกกันตั้งแต่ตอนที่ยังรักกัน ยังจะดีกว่า” A เงียบ ไม่พูดอะไร ดึงเราไปกอดค่ะ เราร้องไห้หนักกว่าเดิม เพราะยิ่งคิดก็ยิ่งอึดอัด ที่เราเหมือนไม่มีตัวตนในสายตาครอบครัวเค้าเลย เราจริงจังนะกับความรัก เราวางแผนกันไปไกลมากแล้ว อาจจะดูเพ้อฝัน อาจจะพูดได้ว่า อนาคตต้องพบเจอคนอีกมากมาย แต่ B อยากพอแล้วค่ะ B ไม่อยากเสียใครไปอีก ไม่อยากเลิก อยากเป็นคนสุดท้ายแล้วจริงๆ ความคิดอาจดูเพ้อฝันจริงๆค่ะ แต่ยอมรับว่าคิดจริงๆ ...
ซึ้งตอนนี้ก็อึดอัดมากค่ะ B รู้สึกเข้ากับครอบครัว A ไม่ได้เลย ครอบครัว A ดู ระเบียบจัด เกินไป เหมือนเชือกที่ตึงเกินไป แต่เราเป็นเชือก ที่หย่อนค่ะ เรายังไงก็ได้ สบายๆ เราแค่อยากมีตัวตนในสายตาครอบครัว A มากกว่านี้ค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง เหมือนครอบครัว A แค่รับรู้ว่าคบกับเรานะ แค่นั้นค่ะ ก็คบไปเรื่อยๆ เป็นกำลังใจให้กัน โลกสวย ไม่มีอะไรกัน A บอกเราว่า วันนี้ที่พ่อแม่จะรู้ว่าเรามีอะไรกันได้ คือวันที่แต่งง่านแล้วเท่านั้น B ก็แบบ เป็นแบบนี้ จะมีวันนั้นมั้ยน้อ ?
B อยากถามทุกคนค่ะว่า ต้องทำยังไงค่ะ ให้เข้ากับครอบครัวแบบนี้ได้ ต้องแอ๊บเป็นคนดี เรียบร้อยหรอ ต้องทำยังไงถึงจะมีตัวตนในสายตาครอบครัวเค้า ทำยังไงแฟนจะกล้าแสดงออกว่ารักเราบ้างต่อหน้าพ่อกับแม่ แค่เล็กน้อย ไม่ใช่เรื่องน่าเกลียดอะไรเลย หรือยังไงกันค่ะ ตอนนี้อึดอัดค่ะ คิดไม่ออก จะทำยังไงต่อไปจริงๆ TT’
#อยากถามมุมมองคนอื่น เรื่อง ความรักซึ่งเกี่ยวข้องไปถึงครอบครัวของเราและอีกฝ่าย
เริ่มต้น ก็ตามหัวข้อเลยค่ะ คือปัจจุบันนี้ ขออธิบายก่อนนะคะว่า เราอายุ 20 ปีค่ะ แฟนเราก็อายุ 20 ค่ะ เรียนที่เดียวกัน ตอนนี้อยู่ปี 2 คบกับแฟนมา อีก 8 วันก็จะ 1 ปี ค่ะ (30/พ.ย.57 วันครบรอบ) เริ่มจาก ตั้งแต่เริ่มคบกับแฟนเลยค่ะ เรารับรู้เรื่องครอบครัวเค้าค่ะ ว่าครอบครัวเค้าเป็นประมาณว่า เคร่งครัด อยู่ในกรอบทุกอย่าง พ่อแม่ถูกเสมอ ต้องเชื่อฟังพ่อแม่ ทำตามพ่อแม่ทุกอย่างค่ะ เค้าเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่นี่รักเค้ามากๆ และเค้าก็รักพ่อกับแม่มากจริงๆค่ะ ยอมรับเค้ากตัญญูมาก เราขอเรียกแฟนเราว่า A เรียกตัวเราว่า B นะคะ
หลังจากคบกันไปสักพักค่ะ เราก็มีอะไรกันค่ะ ซึ่งขอบอกก่อนว่า B ก็ไม่ใช่ ผญ ที่ดีอะไรมากมายค่ะ เที่ยวกลางคืน กินเหล้า แต่เค้าก็ขอให้เราลด ละ บ้าง ทุกวันนี้ เราแทบไม่ได้เที่ยวกลางคืนเลยค่ะ เพราะเค้าขอมา เราก็ทำให้เพราะติดแฟนด้วยค่ะ ตัวติดกันตลอด ที่ไหนมี A ที่นั้นมี B ค่ะ ตลอดเวลาที่คบกันเราก็มีอะไรกันเรื่อยๆค่ะ แต่ครอบครัวเค้ารับรู้เพียงว่าเราคบกันค่ะ ไม่ได้รู้ว่ามีอะไรกัน ซึ่งแม่เค้าเคยถามว่า มีอะไรกับเรารึยัง เค้าก็บอกไม่มีค่ะ เค้าบอกเราว่าไม่อยากให้แม่เสียใจ คือตอนนั้นเราหน้าชาไปเลยค่ะ พูดไม่ออก เพราะ เราต่างกันเรื่องครอบครัวค่ะ ครอบครัวของ B จะเป็นครอบครัวเปิดค่ะ พ่อแม่เข้าใจวัยรุ่น แม่พึ่ง 38 ปี พ่อแค่ 48 ปีเองค่ะ แต่ไม่ใช่ชักจูงให้ทำในสิ่งไม่ดีนะคะ พ่อ B บอกเสมอว่า จะทำอะไรก็ให้คิดก่อนทำ พ่อไม่ห้าม รู้ว่าสมัยนี้มันห้ามไม่ได้ ห้ามไม่ได้ก็สอนให้ป้องกันตัวเองแทน เรื่องแฟน พ่อจะสอนเลยว่า รักตัวเอง ต้องป้องกันตัวเอง ถ้าจะมีแฟน มีได้ แต่ห้ามท้อง ถุงยางพกเองเลย ถ้ามีความต้องการ ไม่ต้องรอให้ถึงคราว ฉุกเฉินแล้วเกิดเรื่องขึ้น และ B ต้องเรียนหนังสือ พ่อจะเป็นแบบนี้ค่ะ พี่ชาย B ก็เหมือนกัน พ่อก็บอกให้พกถุงยากตลอด ถ้าจะมีอะไรกับใคร ทำอะไรก็ตามต้องรับผิดชอบในการกระทำและสิ่งที่จะตามมาด้วย พ่อสอนให้ป้องกันค่ะ พ่อจะไม่ห้ามให้ไปมีอะไรกับใคร คือเป็นครอบครัวเปิดใจเปิดรับเรื่องพวกนี้จริงๆค่ะ ...
และที่ว่ามานั้นแหละค่ะ ทำให้เรากับแฟนเหมือนต่างกันมากค่ะ ในเรื่องมุมมอง ที่เราหน้าชาในตอนนั้นก็เพราะเหตุผลนี้แหละค่ะ เพราะ B เป็น ผญ แต่ครอบครัว B กลับรู้ทุกอย่าง คุยกันได้ทุกเรื่อง ทุกปัญหาจริงๆ ครอบครัว B รู้หมดเลยค่ะ ทุกเรื่องเกี่ยวกับ A คือ B จะเล่าความจริงทุกอย่างค่ะ ไม่ปิดบัง เพราสำหรับ B คิดว่าการพูดความจริง แม้มันจะเจ็บปวด แม้จะทำให้พ่อแม่เสียใจ แต่ที่แน่นอนคือ เราไม่มีความลับกับพ่อแม่ พ่อแม่เชื่อใจและไว้ใจ B ค่ะ เพราะ B เป็นคนนิสัยแบบนี้ พ่อแม่รู้แน่นอนว่า B ทำอะไรไป B จะคิดได้และแก้ปัญหาที่ตามมาได้เสมอ พ่อแม่เลยเลี้ยงมาแบบแมนๆหน่อย นิสัยเป็น ผช หน่อย
แต่กับ A ไม่ใช่ค่ะ พ่อแม่ A จะรับรู้แค่เรื่องที่ดีเท่านั้น เรื่องไหนที่จะทำพ่อแม่เสียใจ ห้ามให้ท่านรู้ (ถ้าจะเป็นแบบนี้แล้ว A ทำเรื่องไม่ดีทำไมเนอะ ???)แต่ก็จะไปว่า A ไม่ได้หรอก เพราะ A เกิดมาในครอบครัวที่อยู่ในกรอบมาตลอด มันเหมือนบีบให้ A ต้องโกหก ถ้าทำสิ่งไม่ดี เพราะ พ่อแม่ A หวังกับ A ไว้มาก เหมือนจะทำอะไรผิดพลาดไม่ได้เลย ถ้าทำผิดมา A ก็ไม่กล้าบอก เพราะรู้นิสัยพ่อแม่ เพราะรู้ว่าท่านต้องรับไม่ได้ A เหมือนเป็นลูกแง่ค่ะ ติดพ่อแม่มากนะ เพราะทั้งชีวิตครอบจะพูดกับ B เสมอว่า ครอบครัวเค้ามีกันแค่นี้ ไม่รักกัน แล้วจะไปรักไปดูแลใคร เราก็เข้าใจนะคะ เราก็รักพ่อแม่เราเหมือนกัน
สักพักเริ่มเข้าถึงปัญหาแล้วค่ะ มีวันนึง พ่อแม่ A มาหา ที่ ม. ค่ะ และครั้งนั้น A มารับเราไปเจอพ่อแม่ด้วยค่ะ คือวันนั้นไปกินหมูกระทะ ใน ม.แหละค่ะ (ไม่ใช่การเจอกันครั้งแรกนะคะ เราเคยเจอพ่อแม่ A มาแล้วก่อนหน้านี้ แต่แค่ไปเจอ ไปไหว้พ่อแม่ A เฉยๆ ค่ะ) เราเริ่มรู้สึกอึดอัดแล้วค่ะ เค้าเดินไปกับครอบครัวเค้า แบบเหมือนลืมเราเลยค่ะ เค้าหยอกล้อกับหลาน คุยกับพ่อแม่ เหมือนโลกนี้ ไม่มีเราอยู่เลยค่ะ เราตัวชาไปหมด เราเข้าใจนะคะ ว่าเค้าต้องให้ความสำคญกับพ่อแม่ก่อน ซึ้งเป็นเราพ่อแม่ก็สำคัญค่ะ แต่ B คิดว่าบางทีเค้ากลัวพ่อแม่มากไป กลัวจนไม่กล้าจะแสดงออกเลยด้วยซ้ำว่า B เป็นแฟน ยอมรับตรงนี้เลยค่ะ ว่า B ไม่ได้เกร็งเลย ไม่ได้อายไม่ได้เขินที่ไปเจอพ่อแม่ A แต่อึดอัดที่ A เป็นแบบนี้มากกว่า เค้าดูเงียบ ไม่พูดกับเรา นิ่ง ไม่เหมือนคนที่ทำตัวปกติเวลาอยุ่ด้วยกัน ในสถานที่ที่ไม่ใช่หน้าพ่อแม่ จนเราแบบ เฮ้ยยย “นี่ชวนกุมาทำไมว่ะ” B คิดว่า ควรเป็นตัวของตัวเองนะ ตัวของตัวเองที่ว่าคือ ทำกับเราแสดงออกกับเราเหมือนที่เคยทำค่ะ ซึ้งไม่ได้หน้าเกลียดอะไรนะคะ สำหรับ B ถ้าแค่จะพูดคุยกันปกติ ต่อหน้าพ่อแม่บ้าง แค่ทำตักปกติ... แต่วันนั้นก็ผ่านไปค่ะ ผ่านไปแบบอึดอัด
จนมาเมื่อวาน (21/11/57) เพื่อนเราคนนึงพูดกับเราว่า เข้าหาครอบครัว A บ้างป่าว เข้าไปเลยมั้ย เข้าไปให้รู้ ถ้าไม่ใช่ ไม่ชอบอะไร จะได้ไม่ต้องฝืน เข้ากับครอบคัรว A ไม่ได้ จะได้เลิกกันตั้งแต่ตอนนี้ ... จะได้ไม่เสียเวลาเสียใจไปมากกว่านี้... B ก็คิดนะ ซึ้ง B เข้าหาแม่ A ก่อนที่เพื่อนจะพูดด้วยซ้ำ ด้วยการแอดเฟชบุคไป ก็ปกติค่ะ ก็ถามปกติ คุยกันปกติทั่วไปกับแม่ของ A แต่ B ไม่ได้บอก A นะคะ เพราะที่ผ่านมา A พยายามทำทุกอย่างไม่ให้แม่รับรู้เรื่องเฟชของ B (ไม่อยากให้แม่กับ B เป็นเพื่อนกันในเฟชบุค) ไม่ว่าจะเป็น รูปคู่ ที่ถ่ายด้วยกัน (รูปที่สื่อว่าอยู่กันสองคนซึ่งจะทำให้รู้ว่ามีอะไรกันค่ะ) A ไม่มีรูปแบบนั้น ในเฟช A เลยค่ะ แต่เฟช B มีค่ะ รูปแค่เราใส่เสื้อสายเดี่ยวกอดหมอน นั่งข้างกัน แค่นี้ก็ชัดเจนเลยค่ะ ว่าอยุ่ด้วยกัน A กลัวแม่รู้มากค่ะ
หลังจากแอดเฟชบุคแม่ A ไปได้แค่ 3 วันค่ะ A ก็รู้ แล้วก็พูดเหมือนไม่พอใจมากว่า
A: “แอดแม่ไปหรอ ? แอดไปหน่ะ ลบรูปทิ้งด้วยนะ โพสก็เหมือนกัน คิดเอานะ คุณก็รู้นะว่าแม่เค้าเป็นยังไง”
B: “แม่ไม่เห็นหรอก แม่ไม่ว่างมานั่งดูหรอก แค่ตอบแชท แม่ยังไม่ค่อยตอบเลย”
A: “แม่เค้าตอบแชทไม่ค่อยเป็น ย้ำอีกครั้งนะ รูปหน่ะ”
B: “ ถ้าแม่รู้ แล้วจะเป็นยังไง ? มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอ ? “
A: “ที่แน่ๆ แม่เค้าเสียน้ำตาแน่ๆ และเค้าอาจต้องเลิกเรียน”
B: “ถึงกับต้องเลิกเรียนเลยหรอ ไม่เข้าใจ เค้าไม่เข้าใจ”
A: “และถ้าแม่รู้ เราก็คงต้องเลิกกัน”
ตอนนั้น B ร้องไห้แล้วค่ะ A ดูหงุดหงิดและไม่พอใจมาก B เลยบอกไปว่า “เค้าอยากเข้าหาแม่นะ อยากคุย อยากรู้แม่รับเค้า ได้มั้ย ถ้าไม่ได้ เค้าตั้งใจจะเลิกกับคุณนะ เพราะคิดว่า ถ้าอยู่ไปแล้วเข้ากับครอบครัวแฟนไม่ได้ อยู่กับความอึดอัด งั้นเราเลิกกันตั้งแต่ตอนที่ยังรักกัน ยังจะดีกว่า” A เงียบ ไม่พูดอะไร ดึงเราไปกอดค่ะ เราร้องไห้หนักกว่าเดิม เพราะยิ่งคิดก็ยิ่งอึดอัด ที่เราเหมือนไม่มีตัวตนในสายตาครอบครัวเค้าเลย เราจริงจังนะกับความรัก เราวางแผนกันไปไกลมากแล้ว อาจจะดูเพ้อฝัน อาจจะพูดได้ว่า อนาคตต้องพบเจอคนอีกมากมาย แต่ B อยากพอแล้วค่ะ B ไม่อยากเสียใครไปอีก ไม่อยากเลิก อยากเป็นคนสุดท้ายแล้วจริงๆ ความคิดอาจดูเพ้อฝันจริงๆค่ะ แต่ยอมรับว่าคิดจริงๆ ...
ซึ้งตอนนี้ก็อึดอัดมากค่ะ B รู้สึกเข้ากับครอบครัว A ไม่ได้เลย ครอบครัว A ดู ระเบียบจัด เกินไป เหมือนเชือกที่ตึงเกินไป แต่เราเป็นเชือก ที่หย่อนค่ะ เรายังไงก็ได้ สบายๆ เราแค่อยากมีตัวตนในสายตาครอบครัว A มากกว่านี้ค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง เหมือนครอบครัว A แค่รับรู้ว่าคบกับเรานะ แค่นั้นค่ะ ก็คบไปเรื่อยๆ เป็นกำลังใจให้กัน โลกสวย ไม่มีอะไรกัน A บอกเราว่า วันนี้ที่พ่อแม่จะรู้ว่าเรามีอะไรกันได้ คือวันที่แต่งง่านแล้วเท่านั้น B ก็แบบ เป็นแบบนี้ จะมีวันนั้นมั้ยน้อ ?
B อยากถามทุกคนค่ะว่า ต้องทำยังไงค่ะ ให้เข้ากับครอบครัวแบบนี้ได้ ต้องแอ๊บเป็นคนดี เรียบร้อยหรอ ต้องทำยังไงถึงจะมีตัวตนในสายตาครอบครัวเค้า ทำยังไงแฟนจะกล้าแสดงออกว่ารักเราบ้างต่อหน้าพ่อกับแม่ แค่เล็กน้อย ไม่ใช่เรื่องน่าเกลียดอะไรเลย หรือยังไงกันค่ะ ตอนนี้อึดอัดค่ะ คิดไม่ออก จะทำยังไงต่อไปจริงๆ TT’