มีใครชอบมีเพื่อนสนิทบ้างคะ

คือรู้จักกันมาปีหนึ่งแล้ว เรียนอยู่ห้องเดียวกัน อยู่กลุ่มเดียวกัน ในกลุ่มมีเพื่อนอีก 5 คน ด้วยความที่เพื่อนบอกว่า "เราชอบอะไรเหมือนกัน คุยอะไรถูกคอกัน" อีกทั้ง เวลา จขกท. มีปัญหาชอบปรึกษาเพื่อนคนนี้ เพราะเป็นคนที่ให้คำแนะนำได้ดีที่สุดในกลุ่ม คือเพื่อนสนิทมันเป็นสิ่งที่ออกมาจากความรู้สึกใช่ไหมคะ? ตอนแรก จขกท. ก็รู้สึกสนิทกับเขาจริงๆ แต่ก็ไม่ได้ตัวติดกันนะคะ เพราะในกลุ่มมีเพื่อนอีก 5 คน ก็ถือว่าชอบเม้าท์มอยกันสองคนบ้าง พอเมื่อสองวันที่แล้วเพื่อนก็บอกว่า เขาก็รู้สึกสนิทกับ จขกท. นะ อะไรทำนองนี้ เพื่อนคนนี้เค้าเคยมีเพื่อนสนิทที่คบกันมาตั้งแต่ม.1 ยันปัจจุบัน แต่ด้วยเพื่อนคนนั้นเป็นคนเจ้าอารมณ์ (และอยู่ในกลุ่ม 5 คนของ จขกท. ด้วย) ที่สนิทกันไม่ใช่เพราะนิสัยเหมือนกันแต่เพราะเรียนด้วยกันมานานมาก และอยู่กลุ่มเดียวกัน เข้าเรื่องต่อคะ ตอนแรก  จขกท. ก็โอเค เราก็ยอมรับว่าเราสนิทกันแก [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้โมเม้นท์เหมือนสารภาพรัก ปกติ จขกท. จะเป็นคนประเภทสองบุคลิคคะ บางวันเล่น วันไหนมีสอบ มีงานด่วน จะเงียบไม่คุยกับใคร คือในสมองมีแต่เรื่องงาน แบบจะเสร็จทันไหม? จะออกมาดีไหม? จะสอบผ่านไหม? อ่านไปพอไหม? อีกบุคลิคนึงคือบ้าสุดติ่ง เล่น คุย เม้าท์ แกล้งเพื่อน เล่าเรื่อง พูดมากสุดๆ .. พอคราวนี้หลังจจากวันที่เผยความในใจกันไป วันต่อมาจะมีสอบ จขกท. ก็สเต๊ปเดิม คือจะเงียบ ไม่ค่อยคุย กั้นโลกส่วนตัวสูงมากก ไม่สุงสิงกับใคร และไม่มีใครมาสุงสิงเพราะบุคลิคตอนนั้นเราเพื่อนเราบอกว่าน่ากลัว และเข้าถึงยากสุดๆ (ก็ถือว่าโอเค) วันนั้นเราก็คือไม่ค่อยได้พูดกับเพื่อน นิสัยนี้เราเป็นบ่อยคะ จนเพื่อนในกลุ่มชิน คือปกติแก๊งค์ผู้หญิงไปไหนไปคู่ ไปกลุ่ม เราก็จะเดินไปคนเดียวของเราคะ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้บางครั้งมันหงุดหงิดนะคะ รอกันไปรอกันมา กว่าจะได้เคลื่อนตัวแต่ละที พอกลับมาบ้าน ทำงานบ้านเสร็จ เตรียมเปิดหนังสืออ่านสอบ เพื่อนสนิทเราโทรมาเลยคะ ถามว่า เราเป็นอะไร ทำไมวันนี้ไม่คุยกับเค้าเลย เราก็งงสิคะ ปกติไม่มีเพื่อนโทรมาแบบนี้ เราก็อธิบายให้เค้าเข้าใจนะคะ ว่าเราเป็นคนแบบนี้นะ สองบุคลิค เขาก็บอก เขารู้แล้วว่าเราเป็นคนยังไง แค่ไม่เข้าใจทำไมไม่คุยด้วยเลย ทำไมเราไปคุยกับคนอื่นมากกว่าคุยกับเขา ตอนนั้นในใจเราก็ เอิ่ม..  คือ เราก็ไม่ได้โกรธเขาใดๆ คะ เหตุผลมันมีแค่นิสัยเราแค่นั้นจริงๆ วันนี้เราก็เป็นคะ พรุ่งนี้มีเล่นละคร เพิ่งซ้อมวันนี้ เราเป็นผู้กำกับด้วย เครียดเลย เราก็เหมือนเดิมคะ คือมันเป็นสันดารโลกส่วนตัวสูงจริงๆ อีกทั้งเทอมนี้เราเกรดตกลงไปด้วย เวลาเล่นก็อยากเล่นเต็มที่ เวลาสอบก็อยากสอบจริงจัง  เพื่อนสนิทเขาก็ว่าเราว่า เราจริงจังกับชีวิตมากเกินไป อีกทั้งมันมีอารมณ์แบบ อยากไปเล่นกับเพื่อนกลุ่มนั้น อยากไปแกล้งเพื่อนกลุ่มนี้ บางครั้งเราก็ปลีกตัวออกจากกลุ่มไปช่วยกลุ่มนี้ทำงานบ้าง คือในห้องเรียนจะมีเพื่อนเป็นกลุ่มๆ แล้วก็เข้ากันได้ทุกกลุ่มนะคะ เพื่อนสนิทเราก็จะทำสีหน้าแบบไม่พอใจเรา เราก็ เอิ่ม.. มากไปมั้ย? อีกอย่างเราเป็นคนชอบเล่าเรื่องึะ ในพันทิปนี่อ่านแล้วไปเล่าให้เพื่อนฟังหมด นิทานสอนใจอะไรเต็มหัวเราเลย เวลานั่งในกลุ่มเพื่อนคือทุกคนเงียบฟังเราเลยประมาณนั้น บางครั้งเราอ่านในพันทิปมาก็อยากมาแชร์ให้เพื่อนฟังๆ พอเพื่อนนั่งกระจุกกันกลุ่มไหน เราก็ไปเปิดเรื่องเลย บางวันเล่าสาม-สี่ครั้งแหน่ะ  จขกท. รู้สึกชอบอารมณ์ตอนที่เป็นเพื่อนกัน และรู้สึกสนิทกันมากกว่า เราไม่ต้องมานั่งแคร์ว่า วันนี้เขาจะงอนไหม? หรือเขาจะได้ไม่ต้องมานั่งคิดทำไมวันนี้เราไม่คุยกับเขาเลย เฮ้อ