กระทู้นี้ผมกะลังพูดถึงคนประเภทหนึ่งในที่ทำงาน ที่พยายามแสดงพาวเ ด้วยวิธีโบราณ ๆ เชยระเบิด
แต่เขา หรือ เธอ ก็ยังคงใช้มันข่มคนอื่นให้ตัวเองดูเหนือกว่า
1. ชอบพูดเสียงดัง ตะคอกใส่ ทั้งที่ปัญหาที่เกิดเป็นข้อผิดพลาดเล็ก ๆ น้อยๆ
ที่ทั้งมัน (เขา,เธอ) และเราเองก็คิดทันว่าไม่ใช่เรื่องที่แก้ไขกันไม่ได้ แถมแก้ไข
ได้ง่าย ๆ ทันเวลา เพียงแค่แก้คำผิดอ่ะ มันจะตะคอกทำไม
2.จากที่เมื่อก่อนมัน(เขา,เธอ)ไม่ค่อยสุงสิงกะเรา ต่างคนต่างทำงานของตัวเอง และเราก็ไม่
สุงสิงกะมัน แต่ที่เราไม่สุงสิงเพราะนั่งโต๊ะไกลกัน เลยไม่มีโอกาส
ทำความรู้จักถึงขั้นสนิท เราก็เลยเลือกที่จะไม่พูดถึง แต่ตอนหลังมันได้
เลื่อนต่ำแหน่ง เขา, เธอ เรียกพบเราบ่อยมากจัง บางเรื่องไร้สาระมากจนเราคิดว่า
เขาจงใจแกล้งหาเรื่องมาตำหนิมากกว่า แทนที่จะมีสมาธิจดจ่อกับงานกลับกลาย
เป็นว่าต้องมาคอยระแวงคนพาลอีก
3.ชอบแกล้งพูดให้เราอับอาย เช่น วิจารณ์การแต่งตัว สิว การพลาดหกล้ม หน้าตาแปลก หรือ แม้แต่การเป็นหวัด
ก็จะพูดดัง ๆให้คนอื่นได้ยินแหมือนเราเป็นตัวน่าขยะแขยง เอิ่ม...แถมยังหาคนอื่นเป็นแนวร่วมสนับสนุนอีก
เจอคนดีมีสติ เขาก็จะเฉย ๆ ไม่เล่นด้วย แต่ถ้าบังเอิญเจอคนบ้าทางสติปัญญาเข้าไป ก็เออออห่อหมก หัวเราะขำผสมโรง...
4. พวกเชื่อไสยศาสตร์ พรายกระซิบทำว่าหยั่งรู้ความคิดคนอื่น บางทีก็พูดดักเราว่ารู้ เรานี่เหวอเลย ที่เหวอไม่ใช่อะไรนะ
คืองง ผสมตกใจ นี่เขาปกติดีอยู่หรือเปล่า แต่ไม่กล้าพูดแรง ๆ ใส่ และเราเองหวังดี ด้วยไม่แน่ใจว่ามันจะไปทำให้เขาฟันเฟื่อน
กว่าเดิมหรือเปล่า. ทั้งที่ในใจเราก็ได้แต่ เอิ่ม... เขา,เธอ เชื่องมงายก็เรื่องของแกนะ แต่แกรรรร ประสาท-ไปป่ะเนี่ย จู่ ๆ
ก็มาเพูดอะไรพี้ยน ๆ ให้ใครต่อใครเค้าด่าว่าบ้าเนี่ย ( ถอนใจเบาด้วยความสงสาร)
5. พวกที่บังเอิญรู้จักคนในที่ทำงานเดิมของเรา แต่ขอโทษ เขา,หรือ เธอ รู้จักแค่ไม่กี่เดือน
แต่ก็ยังเชื่อคนพวกนั้น แต่ไม่เคยมาถามเราสักครั้งเดียว แถมยังคอยเอาเรื่องต่าง ๆ เกี่ยวกับเรา
ไปเล่าให้คนที่ทำงานเดิมฟัง [ เอิ่ม....หูเบา ไม่ถามกรู ไม่สนิทกับกรู แต่พูดถึงกรูอย่าง
กับคนสนิทกันมากเลยว่ะครับ ] ประมาณนั้น
นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่ผมสรุปมาได้เป็นข้อ ๆ ครับ. คนอื่น ๆเคยเจออะไรคล้าย ๆ แบบนี้ หรือนอก
เหนือจากที่ผมสรุปมาแชร์กันนะครับ ผมกำลังรวบรวมพฤติกรรมมนุษย์เมื่ออยู่
ในสังคมการทำงานครับ
ใครยังเจอคนแบบนี้อยู่บ้างครับ (แชร์)
แต่เขา หรือ เธอ ก็ยังคงใช้มันข่มคนอื่นให้ตัวเองดูเหนือกว่า
1. ชอบพูดเสียงดัง ตะคอกใส่ ทั้งที่ปัญหาที่เกิดเป็นข้อผิดพลาดเล็ก ๆ น้อยๆ
ที่ทั้งมัน (เขา,เธอ) และเราเองก็คิดทันว่าไม่ใช่เรื่องที่แก้ไขกันไม่ได้ แถมแก้ไข
ได้ง่าย ๆ ทันเวลา เพียงแค่แก้คำผิดอ่ะ มันจะตะคอกทำไม
2.จากที่เมื่อก่อนมัน(เขา,เธอ)ไม่ค่อยสุงสิงกะเรา ต่างคนต่างทำงานของตัวเอง และเราก็ไม่
สุงสิงกะมัน แต่ที่เราไม่สุงสิงเพราะนั่งโต๊ะไกลกัน เลยไม่มีโอกาส
ทำความรู้จักถึงขั้นสนิท เราก็เลยเลือกที่จะไม่พูดถึง แต่ตอนหลังมันได้
เลื่อนต่ำแหน่ง เขา, เธอ เรียกพบเราบ่อยมากจัง บางเรื่องไร้สาระมากจนเราคิดว่า
เขาจงใจแกล้งหาเรื่องมาตำหนิมากกว่า แทนที่จะมีสมาธิจดจ่อกับงานกลับกลาย
เป็นว่าต้องมาคอยระแวงคนพาลอีก
3.ชอบแกล้งพูดให้เราอับอาย เช่น วิจารณ์การแต่งตัว สิว การพลาดหกล้ม หน้าตาแปลก หรือ แม้แต่การเป็นหวัด
ก็จะพูดดัง ๆให้คนอื่นได้ยินแหมือนเราเป็นตัวน่าขยะแขยง เอิ่ม...แถมยังหาคนอื่นเป็นแนวร่วมสนับสนุนอีก
เจอคนดีมีสติ เขาก็จะเฉย ๆ ไม่เล่นด้วย แต่ถ้าบังเอิญเจอคนบ้าทางสติปัญญาเข้าไป ก็เออออห่อหมก หัวเราะขำผสมโรง...
4. พวกเชื่อไสยศาสตร์ พรายกระซิบทำว่าหยั่งรู้ความคิดคนอื่น บางทีก็พูดดักเราว่ารู้ เรานี่เหวอเลย ที่เหวอไม่ใช่อะไรนะ
คืองง ผสมตกใจ นี่เขาปกติดีอยู่หรือเปล่า แต่ไม่กล้าพูดแรง ๆ ใส่ และเราเองหวังดี ด้วยไม่แน่ใจว่ามันจะไปทำให้เขาฟันเฟื่อน
กว่าเดิมหรือเปล่า. ทั้งที่ในใจเราก็ได้แต่ เอิ่ม... เขา,เธอ เชื่องมงายก็เรื่องของแกนะ แต่แกรรรร ประสาท-ไปป่ะเนี่ย จู่ ๆ
ก็มาเพูดอะไรพี้ยน ๆ ให้ใครต่อใครเค้าด่าว่าบ้าเนี่ย ( ถอนใจเบาด้วยความสงสาร)
5. พวกที่บังเอิญรู้จักคนในที่ทำงานเดิมของเรา แต่ขอโทษ เขา,หรือ เธอ รู้จักแค่ไม่กี่เดือน
แต่ก็ยังเชื่อคนพวกนั้น แต่ไม่เคยมาถามเราสักครั้งเดียว แถมยังคอยเอาเรื่องต่าง ๆ เกี่ยวกับเรา
ไปเล่าให้คนที่ทำงานเดิมฟัง [ เอิ่ม....หูเบา ไม่ถามกรู ไม่สนิทกับกรู แต่พูดถึงกรูอย่าง
กับคนสนิทกันมากเลยว่ะครับ ] ประมาณนั้น
นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่ผมสรุปมาได้เป็นข้อ ๆ ครับ. คนอื่น ๆเคยเจออะไรคล้าย ๆ แบบนี้ หรือนอก
เหนือจากที่ผมสรุปมาแชร์กันนะครับ ผมกำลังรวบรวมพฤติกรรมมนุษย์เมื่ออยู่
ในสังคมการทำงานครับ