....เชื่อว่าไม่ช้าไม่นาน พวกชูสามนิ้วจะถูกสาดสีเสื้อเป็นเสื้อเเดง ก็อย่าได้เเปลกใจบ้านเมืองนี้เเก้ปัญหาด้วยการถีบอีกฝ่ายไปอยู่ในกลุ่มเดียวกัน โดยไม่สนใจข้อเท็จจริง ไม่ช้าไม่นาน สื่อก็จะคาบออกมายำๆเพื่อให้ประเด็นเปลี่ยนไป จุดยืนทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตย ในสายตาของเหล่าคนดี ช่างน่ากลัวเสียนี่กระไร
ว่ากันด้วยเรื่องเป้าหมายที่ต่างกัน คอการเมืองรุ่นเก่าอ่านทางกันออก เอาชัดๆไม่ต้องเหลากันให้ไกลไป คนนำการปฎิรูปถือธงนำไปทางเป้าหมาย ให้เกิดความพอดี พอใจ กฎระเบียบในการปกครอง เข้าใจว่าน่าจะเป็นเเบบนั้น เหลาภาษาบ้านๆ คือเมื่อฝ่ายที่บอกว่ามีปัญหา มีความรู้สึกว่า กฎกติกาที่มีอยู่เอื้อให้ฝ่ายหนึ่งได้เปรียบในการเลือกคนมาบริหาร รู้สึกเสียเปรียบที่การเลือกตั้ง โดยคนส่วนใหญ่มีเสียงข้างมากเลือกฝ่ายตรงข้ามพวกตน จนพ่ายเเพ้มานับสิบๆปี เมื่อต้องการปฎิรูป ก็เข้ามาช่วยกันจะการให้กติกาที่เป็นธรรม มองผ่านเกมส์ที่เล่น ว่าเป็นเเบบนั้น
เเต่เนื้อเเท้ของเป้าหมายฝ่ายที่ออกมาเรียกร้อง มีวาระซ่อนเล่นที่ไม่อาจพูดออกมาได้เต็มปากเต็มคำ มันเป็นความน่าอับอาย เมื่อพบข้อเท็จจริงที่ว่า หากปล่อยให้มีการเลือกตั้งเเบบ สากล บนกติกาที่เป็นเเบบสากล มันจึงยากนักที่ฝ่าย ถือครองอำนาจหรือพรรคการเมืองเเบบประชาธิปัตย์จะสามารถเอาชนะ ถือความชอบธรรมเข้ามาบริหารประเทศได้ ผีทักษิณ จึงยังคงเป็นภาระกิจที่เป็นเป้าหมายที่จะชูนำหน้าเพื่อนเดินไปยังเป้าหมายที่ต้องการ
เป้าหมายปฎิรูปจึงเป็นเพียงพิธีกรรมอำพราง เป็นเพียงวาทะกรรมฝ่ายต้องการมีอำนาจ ได้ใช้เพื่อสร้างความชอบธรรมในการหาโอกาสเข้าถึงอำนาจ ก็ต้องจับตาดูกันต่อไป หมาจิ้งจอกอย่างพรรคประชาธิปัตย์ที่ซุ่มเงียบ ส่งเสียงบ้างเป็นบางเวลา ในจังหวะที่คิดว่าประโยชน์นั้นอาจหลุดไปไกล เป้าหมายประชาธิปัตย์คือ ทักษิณ ทักษิณที่ประชาธิปัตย์มิอาจก้าวข้ามไปได้ ไม่ใช่ทักษิณชินวัตร หากเเต่ทักษิณที่เป็นต้นเเบบของการทำเพื่อคนส่วนใหญ่ของประเทศ ที่ต่างกับประชาธิปัตย์ที่ทำเพื่อนคนที่เอาอำนาจมาหยิบยื่นให้....นั่นคือเป้าหมาย
เป้าหมายอีกฟากฝ่าย ที่ชี้หน้าตัวเองว่าเป็นคนดี พวกนี้น่ากลัว คนเหล่านี้เกาะกินสังคมมายาวนาน นานพอที่จะเข้าใจได้ว่า ประเทศคือพวกเรา พวกเราคือประเทศ จักวาลของประเทศคือพวกเรา ด้วยความที่เคยชินกับการชี้นิ้วให้ประเทศเดินไปตามทิศทาง การใช้อำนาจเหนือกฎหมาย ที่เเอบสั่งได้ ที่ใครๆบอกว่าพวกเส้นใหญ่ ก๊วยจับ เป้าหมายพวกนี้ชัด ไม่อยากได้พวกที่ประชาชนเลือกเข้ามา อยากได้พวกที่พวกตนเองเเต่งตั้งเข้าไป โดยผ่านองค์กรต่างๆ เพื่อขมวดปมอำนาจไว้ในมือ...นั่นคือเป้าหมาย
อีกฝ่ายที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลยนั่นคือกลุ่ม ผู้ต้องการอำนาจที่มีบทบาทในการเคลื่อนไหวในห้วงที่ผ่านๆมา พวกที่สวมหน้ากาก เอ็นจีโอ พวกสื่อมวลชน พวกผู้นำองค์กรศาสนาที่เเฝงเข้ามาดำเนินการทางการเมือง จริงๆพวกนี้หลายกลุ่มหลายก๊ก เเต่เมื่อมายืนบนถนนเส้นนี้ เป้าหมายเดียวกันคือ ขอส่วนเเบ่งอำนาจ อาจไม่ต้องการถึงระดับบนๆ เเต่เข้าไปมีตำเเหน่งเศษเนื้อหนังหมา เก้าอี้เล็กๆระดับปฎิบัติ สว สิทธิมนุษย์ องกรอิสระหรือตำเเหน่งที่พอมีอำนาจ เป้าหมายพวกนี้ไปในทิศทางเดียวกับพวกด้านบน ที่ไม่สามารถฝ่าอำนาจประชาชนเข้ามานั่งได้ผ่านการคัดเลือกโดยประชาชน ได้ส่วนเเบ่งในการก่อให้เกิดความวุ่นวาย..สมท้ายได้ตำเเหน่ง....นั่นคือเป้าหมาย
พวกท้ายๆที่พวกข้าราชการอธิการบดีที่เข้ามาควบตำเเหน่งเเบ่งกันฝุ่นตลบที่ผ่านตาไป นี่ก็ใช่ย่อยเป็นมือเป็นไม้เป็นเครื่องมือ ที่จะโค่นอำนาจประชาชน พวกนี้ อาจไม่โดดเด่น เออ.ออ ล้อลมพริ้วไหวไปตามกระเเส กระเเสประชาชนมาเเรง พวกนี้นิ่งเงียบไหลตาม กระเเสลมบนเเรง พวกนี้ต่อสายรับใช้กันไวๆๆ ควิกๆ ใครก้าวช้าพลาดขบวรอาจโดนดองหรือถีบไปอยู่ฝ่ายตรงข้ามไม่ไ้ดผุดได้เกิด ต้องการเหยียบหัวคนอื่นขึ้นไปสู่ต้ำดดหน่ง..นั่นคือเป้าหมาย
คงยกตัวอย่างยิบย่อยมาอธิบายคงไม่หมด เป้าหมายเเต่ระกลุ่มพวกล้วนเเล้วเเต่มีเป้าหมายเป็นของตัวเอง การปฎิรูปที่ว่าจึงบอกได้ว่า มันไม่มีอยุ่จริง เมื่อเป้าหมายไม่ได้ตรงกัน เมื่อสิ่งที่ต้องการ ไม่ใช่ของสิ่งเดียวกัน มันจึงไม่มีทางที่จะเดินไปในทิศทางที่ถูกที่ควร เป้าหมายของฝ่ายที่ต้องการมีอำนาจ มันฉุดรั้งกับประชาชนที่ต้องการอำนาจ...เป้าหมายต่างกัน ความหมายต่างการผลลัพธ์ต่างกัน....มันจึงเดินไปคนนะทิศทาง.......
-------------------เป้าหมายที่ต่างกัน-----------------(บทความ)
ว่ากันด้วยเรื่องเป้าหมายที่ต่างกัน คอการเมืองรุ่นเก่าอ่านทางกันออก เอาชัดๆไม่ต้องเหลากันให้ไกลไป คนนำการปฎิรูปถือธงนำไปทางเป้าหมาย ให้เกิดความพอดี พอใจ กฎระเบียบในการปกครอง เข้าใจว่าน่าจะเป็นเเบบนั้น เหลาภาษาบ้านๆ คือเมื่อฝ่ายที่บอกว่ามีปัญหา มีความรู้สึกว่า กฎกติกาที่มีอยู่เอื้อให้ฝ่ายหนึ่งได้เปรียบในการเลือกคนมาบริหาร รู้สึกเสียเปรียบที่การเลือกตั้ง โดยคนส่วนใหญ่มีเสียงข้างมากเลือกฝ่ายตรงข้ามพวกตน จนพ่ายเเพ้มานับสิบๆปี เมื่อต้องการปฎิรูป ก็เข้ามาช่วยกันจะการให้กติกาที่เป็นธรรม มองผ่านเกมส์ที่เล่น ว่าเป็นเเบบนั้น
เเต่เนื้อเเท้ของเป้าหมายฝ่ายที่ออกมาเรียกร้อง มีวาระซ่อนเล่นที่ไม่อาจพูดออกมาได้เต็มปากเต็มคำ มันเป็นความน่าอับอาย เมื่อพบข้อเท็จจริงที่ว่า หากปล่อยให้มีการเลือกตั้งเเบบ สากล บนกติกาที่เป็นเเบบสากล มันจึงยากนักที่ฝ่าย ถือครองอำนาจหรือพรรคการเมืองเเบบประชาธิปัตย์จะสามารถเอาชนะ ถือความชอบธรรมเข้ามาบริหารประเทศได้ ผีทักษิณ จึงยังคงเป็นภาระกิจที่เป็นเป้าหมายที่จะชูนำหน้าเพื่อนเดินไปยังเป้าหมายที่ต้องการ
เป้าหมายปฎิรูปจึงเป็นเพียงพิธีกรรมอำพราง เป็นเพียงวาทะกรรมฝ่ายต้องการมีอำนาจ ได้ใช้เพื่อสร้างความชอบธรรมในการหาโอกาสเข้าถึงอำนาจ ก็ต้องจับตาดูกันต่อไป หมาจิ้งจอกอย่างพรรคประชาธิปัตย์ที่ซุ่มเงียบ ส่งเสียงบ้างเป็นบางเวลา ในจังหวะที่คิดว่าประโยชน์นั้นอาจหลุดไปไกล เป้าหมายประชาธิปัตย์คือ ทักษิณ ทักษิณที่ประชาธิปัตย์มิอาจก้าวข้ามไปได้ ไม่ใช่ทักษิณชินวัตร หากเเต่ทักษิณที่เป็นต้นเเบบของการทำเพื่อคนส่วนใหญ่ของประเทศ ที่ต่างกับประชาธิปัตย์ที่ทำเพื่อนคนที่เอาอำนาจมาหยิบยื่นให้....นั่นคือเป้าหมาย
เป้าหมายอีกฟากฝ่าย ที่ชี้หน้าตัวเองว่าเป็นคนดี พวกนี้น่ากลัว คนเหล่านี้เกาะกินสังคมมายาวนาน นานพอที่จะเข้าใจได้ว่า ประเทศคือพวกเรา พวกเราคือประเทศ จักวาลของประเทศคือพวกเรา ด้วยความที่เคยชินกับการชี้นิ้วให้ประเทศเดินไปตามทิศทาง การใช้อำนาจเหนือกฎหมาย ที่เเอบสั่งได้ ที่ใครๆบอกว่าพวกเส้นใหญ่ ก๊วยจับ เป้าหมายพวกนี้ชัด ไม่อยากได้พวกที่ประชาชนเลือกเข้ามา อยากได้พวกที่พวกตนเองเเต่งตั้งเข้าไป โดยผ่านองค์กรต่างๆ เพื่อขมวดปมอำนาจไว้ในมือ...นั่นคือเป้าหมาย
อีกฝ่ายที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลยนั่นคือกลุ่ม ผู้ต้องการอำนาจที่มีบทบาทในการเคลื่อนไหวในห้วงที่ผ่านๆมา พวกที่สวมหน้ากาก เอ็นจีโอ พวกสื่อมวลชน พวกผู้นำองค์กรศาสนาที่เเฝงเข้ามาดำเนินการทางการเมือง จริงๆพวกนี้หลายกลุ่มหลายก๊ก เเต่เมื่อมายืนบนถนนเส้นนี้ เป้าหมายเดียวกันคือ ขอส่วนเเบ่งอำนาจ อาจไม่ต้องการถึงระดับบนๆ เเต่เข้าไปมีตำเเหน่งเศษเนื้อหนังหมา เก้าอี้เล็กๆระดับปฎิบัติ สว สิทธิมนุษย์ องกรอิสระหรือตำเเหน่งที่พอมีอำนาจ เป้าหมายพวกนี้ไปในทิศทางเดียวกับพวกด้านบน ที่ไม่สามารถฝ่าอำนาจประชาชนเข้ามานั่งได้ผ่านการคัดเลือกโดยประชาชน ได้ส่วนเเบ่งในการก่อให้เกิดความวุ่นวาย..สมท้ายได้ตำเเหน่ง....นั่นคือเป้าหมาย
พวกท้ายๆที่พวกข้าราชการอธิการบดีที่เข้ามาควบตำเเหน่งเเบ่งกันฝุ่นตลบที่ผ่านตาไป นี่ก็ใช่ย่อยเป็นมือเป็นไม้เป็นเครื่องมือ ที่จะโค่นอำนาจประชาชน พวกนี้ อาจไม่โดดเด่น เออ.ออ ล้อลมพริ้วไหวไปตามกระเเส กระเเสประชาชนมาเเรง พวกนี้นิ่งเงียบไหลตาม กระเเสลมบนเเรง พวกนี้ต่อสายรับใช้กันไวๆๆ ควิกๆ ใครก้าวช้าพลาดขบวรอาจโดนดองหรือถีบไปอยู่ฝ่ายตรงข้ามไม่ไ้ดผุดได้เกิด ต้องการเหยียบหัวคนอื่นขึ้นไปสู่ต้ำดดหน่ง..นั่นคือเป้าหมาย
คงยกตัวอย่างยิบย่อยมาอธิบายคงไม่หมด เป้าหมายเเต่ระกลุ่มพวกล้วนเเล้วเเต่มีเป้าหมายเป็นของตัวเอง การปฎิรูปที่ว่าจึงบอกได้ว่า มันไม่มีอยุ่จริง เมื่อเป้าหมายไม่ได้ตรงกัน เมื่อสิ่งที่ต้องการ ไม่ใช่ของสิ่งเดียวกัน มันจึงไม่มีทางที่จะเดินไปในทิศทางที่ถูกที่ควร เป้าหมายของฝ่ายที่ต้องการมีอำนาจ มันฉุดรั้งกับประชาชนที่ต้องการอำนาจ...เป้าหมายต่างกัน ความหมายต่างการผลลัพธ์ต่างกัน....มันจึงเดินไปคนนะทิศทาง.......