ง่ายๆและชัดเจนมาดูอาการของผมครับ
1.ชอบใช้ชีวิตที่มีแบบแผนแบบว่าพรุ่งนี้จะทำอะไร อีกสามวันจะทำอะไร สิ้นเดือนจะไปไหน ต้องมีการวางตารางชีวิตเเละสิ่งของที่ต้องการเสมอ
ทำมาตั้งเเต่เด็กจนโตโดยการโน๊ตเตือนทางแอพโทรศัพท์เป็นประจำ
2.ชอบคิดคำนวนเงินที่ใช้ในการซื้อของในเเต่ล่ะวันว่ามีลิมิตเท่าไร
แล้วเงินที่เหลือจะเก็บไว้ซื้อของที่อยากได้ พอซื้อมาเเล้วชอบคิดหน้าคิดหลังว่ามันจำเป็นหรือ?
3.ชอบมโนคิดสถานการสมมุติไปต่างๆๆนานา เวลาอยู่คนเดียวหรือว่างจากการทำงาน ยกตัวอย่างเช่นเวลานั่งรถกลับจากทำงาน
เห็นอะไรข้างทางก็คิดไปเรื่อย ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจากนี้ แต่ผมชอบคิดจนติดเป็นนิสัยเพราะในความคิดมันมีความสนุกและตลก
แต่ไม่ได้หัวเราะคนเดียวนะเเค่คิดว่ามันตลก ว่าคิดไปได้
4.ชอบทำตามแบบแผนเดิมๆๆในเเต่ละวันเป็นประจำเช่น เคยเล่นเกมเวลานี้ต้องเช็คดูนะ เคยซื้อของเวลากลับห้องถ้าไม่แวะซื้อจะมีอารมณ์แบบต้องเเวะนะ
แม้ไม่ได้ซื้ออะไรมากน้ำสักขวดกะยังดีทั้งๆที่ไม่หิวเเต่ต้องมีของติดมือ เกิดจากความเคยชินรึเปล่าไม่แน่ใจครับ
5.รู้สึกว่าผลจากการทำแบบเดิมซำ้ๆมันมีความรู้สึกว่าเดจาวู เอะเราเคยทำแบบนี้ไปรึเปล่า เอะเคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมาเราจำได้ประมาณนี้อ่ะครับเป็น
ตลอดแต่ไม่บ่อย ประมาณอาทิตย์ล่ะ2-3ครั้ง
6.เวลาเห็นศาลหรือที่ศักดิ์สิทธ์ ชอบคิดว่าเอะเราต้องยกมือไหว้มัย แบบว่าแคร์ความรู้สึกท่านว่าเฮ้ยถ้าเราไม่ไหว้จะเป็นไรไหม จะเกิดอะไรกับเรารึเปล่าพอผ่านมาสักพักก็ไหว้เพราะเกรงใจเจ้าที่-*-
7.ชอบความสัมพันธ์แบบการให้เกียรติเช่น ถ้าคุณจะเป็นเพื่อนกันจะสนิทขนาดไหนก็ต้องให้เกียรติจะมาเล่นหัวเล่นหางเรียกสรรพนามแปลกๆๆไม่ได้
จะมาจับบ่ามาควงแขนไม่ได้(ผู้หญิงที่ทำงานชอบทำ) เอิ่มเราเลยรู้สึกว่าเราสนิทจนเธอกล้าขนาดนี้เลย หรือเธอไม่คิดอะไรเลยเหรอว่ามันสมควรมั้ย-*-
8.ผมเข้ากับคนที่อายุเยอะกว่าหรือเป็นพี่อายุห่างกว่าผมเช่นผมอายุ21 จะเข้ากับคนอายุ24-35ได้ดีกว่าวัยเดียวกันไม่ว่าจะเป็นการพูดจา ความรู้ ความสามารถ รศนิยม เรื่องที่คุย การแลกเปลี่ยนความคิด ผมจะรู้สึกว่าคุยกับผู้ใหญ่จะสนุกเราได้รู้ในสิ่งต่างๆๆเยอะแล้วคิดว่าเค้ามองเราเป็นเด็กเราก็เกรงใจเลยชอบแบบนี้ ดีกว่าแบบเพื่อนที่ไม่ค่อยเข้ากันกับวัยเดียวกันทั้งเรื่องการพูดในเรื่องต่างๆๆที่ผมพูด แบบว่าเค้าไม่ค่อยเข้าใจหรือผมพูดเชิงวิชาการไป คุยด้วยแล้วไม่สนุก
9.ปัจจุบันผมรู้จักคนที่อายุเยอะกว่าในที่ทำงานเวลาผมไม่ได้ไปทำงานจะมีเเต่คนถามหาคือเค้าชอบคุยกับผมเพราะผมเป็นเด็กเลยชอบถามในเรื่องต่างๆและมุมในแบบเด็กๆ และจะทักทายผมตลอด ผิดกับเพื่อนวัยเดียวกันผมมีแบบทางการไม่สนิทสักคนและผมพอใจในจุดนี้ครับ
10.ปัญหาทางบ้านไม่มีอะไรแต่จะเป็นเเค่ไม่อยากอยู่ติดบ้านถ้าว่างก็ไปที่ๆที่เราอยากไป ไปคนเดียวก็ได้ประมาณนี้ หรืออาจจะอ่านหนังสืออยู่คนเดียวไม่ชอบให้ใครมากวน
11.เวลาดูหนัง อนิเมะ ภาพยนต์ ถ้าเป็นเรื่องที่ถูกใจจะอินจัด คิดถึงภาคต่อ และเสียใจเป็นเอามากเวลาหนังไตรภาคจบคิดประมาณ3-4วันติดลืมไม่ลงอยากจะบินไปหาเจ้าของคนเขียบบทให้เขียนต่อวะเหลือเกิน
12.ชอบเล่นเกมเป็นชีวิตจิตใจว่างจากทำงานก็เล่นตลอดและชอบเพื่อนในโลกออนไลน์แม้จะมีการพูดที่รุนแรงแต่ก็ชอบมันเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่ต้องเจอหน้าแต่กล้าคุยด้วยดีอ่ะ ประมาณว่าไม่ต้องรู้จักแต่เล่นด้วยกันเเล้วมันแฟร์ไม่ต้องเป็นทางการไม่ต้องสนิทเหมือนชีวิตจริงเเต่ชอบแบบนี้ไม่รู้จะอธิบายยังไง
13.ชอบพูดกับตัวเองประมาณว่าอีกวันเดียวจะหยุดเเล้วอดทนไว้ สู้ๆ หรือถ้าอยากได้อะไรก็เราจะต้องซื้อให้ได้ต้องเก็บตังค์ หรือไม่ต้องคิดมากไม่ต้องไปสนสายตาใครๆๆตั้งใจใช้ชีวิตของเราไปประมาณว่าให้กำลังใจตัวเองตลอดเวลาอยู่คนเดียวจะพูดออกมาเสมอ
14.แม้จะเป็นคนเข้ากับคนอื่นได้ยากแต่แปลกเวลาไปในที่ ที่เราไม่เคยไปเช่นต่างจังหวัด สวนสนุก มหาลัย หรือต่างถิ่นเราจะกล้าคุยกับคนแปลกหน้ายกตัวอย่างเช่นเวลาถามทาง เวลาถามในเรื่องที่เราไม่รู้ เวลาเห็นของตก เวลาไม่ชอบสถานการณ์ที่มีคนเอาเปรียบคนอื่นเราจะพูดออกมาให้สังคมมองตามเลย
15.สุดท้ายตอนเด็กเราจะมีไดอารี่เขียนวันต่างๆๆที่สำคัญในชีวิตเเต่โตมาไม่ได้เขียนเเล้ว มีแอพโน๊ตเตือนแทน
ตอนเด็กครอบครัวไม่สมบูรณ์พ่อตาย แม่ไม่มีเวลาเลี้ยง ต้องเอนเตอเทรนตัวเองและสแวงหาสิ่งที่อยากได้โดยคิดคำนวนค่าขนมและไปซื้อเอา
เวลาว่างไม่ได้ไปเล่นกับเพื่อนชอบอยู่กับเกมการ์ด คอมพิวเตอร์ หนังสือ โตมาช่วงมหาลัยก็ไม่ติดเพื่อนเคยใช้ชีวิตแบบไปกับเพื่อนแล้วไม่ไหวรู้สึกว่ามันต่างเช่นไปเดินห้างซื้อของทุกวันกับเพื่อนรู้สึก
ว่าไม่ใช่ตัวเราเลยถอยออกมาแล้วใช้ชีวิตแบบตื่นไปเรียนเย็นอยู่กับคอมไม่ต้องบอกเวลาทำรายงานกลุ่ม นี้มันมหกรรมแดรกเหล้าโดยรายงานไม่เกิดเวลาเจอเพื่อน เพื่อนมักตั้งวงเลยทำแบบ เสร็จแล้วเอารายชื่อเข้าเป็นกลุ่มจบไปดีกว่าเรื่องมากหลายความ
วัยทำงานปกติและปัจจุบันที่ใช้ชีวิตอยู่ก็1.ไปทำงาน2.อยู่กับตัวเองโทรศัพท์,คอม3ก่อนนอนคิดว่าพรุ่งนี้จะทำอะไรซื้ออะไรทำอะไรก่อนหลังและวางแผนอนาคตตลอดว่ากี่ปีควรมีอะไรได้อะไรเปลี่ยนแปลงตัวเองทิศทางไหน
16.สุดท้ายอย่าด่าครับเพราะทุกคำด่ามันไม่มีผลต่อชีวิตผมอยู่แล้วเพราะผมให้กำลังใจตัวเองทุกวัน แต่อยากให้มองสิ่งที่ผมพูดมา มันคือความจริงและวิจารณ์มาเลยครับว่าผมแปลกไปรึเปล่าจะได้เอาสิ่งเหล่านั้นมาเปลี่ยนตัวเองเพื่อคนรอบข้าง
ปล เนี่ยมันดีตรงเป็นคนที่ไม่รู้จักแต่เราก็สามารถคุยกันได้โลกออนไลน์มันดีจริงๆๆนะ
หรือว่าเราจะเป็นโรคจิต
1.ชอบใช้ชีวิตที่มีแบบแผนแบบว่าพรุ่งนี้จะทำอะไร อีกสามวันจะทำอะไร สิ้นเดือนจะไปไหน ต้องมีการวางตารางชีวิตเเละสิ่งของที่ต้องการเสมอ
ทำมาตั้งเเต่เด็กจนโตโดยการโน๊ตเตือนทางแอพโทรศัพท์เป็นประจำ
2.ชอบคิดคำนวนเงินที่ใช้ในการซื้อของในเเต่ล่ะวันว่ามีลิมิตเท่าไร
แล้วเงินที่เหลือจะเก็บไว้ซื้อของที่อยากได้ พอซื้อมาเเล้วชอบคิดหน้าคิดหลังว่ามันจำเป็นหรือ?
3.ชอบมโนคิดสถานการสมมุติไปต่างๆๆนานา เวลาอยู่คนเดียวหรือว่างจากการทำงาน ยกตัวอย่างเช่นเวลานั่งรถกลับจากทำงาน
เห็นอะไรข้างทางก็คิดไปเรื่อย ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจากนี้ แต่ผมชอบคิดจนติดเป็นนิสัยเพราะในความคิดมันมีความสนุกและตลก
แต่ไม่ได้หัวเราะคนเดียวนะเเค่คิดว่ามันตลก ว่าคิดไปได้
4.ชอบทำตามแบบแผนเดิมๆๆในเเต่ละวันเป็นประจำเช่น เคยเล่นเกมเวลานี้ต้องเช็คดูนะ เคยซื้อของเวลากลับห้องถ้าไม่แวะซื้อจะมีอารมณ์แบบต้องเเวะนะ
แม้ไม่ได้ซื้ออะไรมากน้ำสักขวดกะยังดีทั้งๆที่ไม่หิวเเต่ต้องมีของติดมือ เกิดจากความเคยชินรึเปล่าไม่แน่ใจครับ
5.รู้สึกว่าผลจากการทำแบบเดิมซำ้ๆมันมีความรู้สึกว่าเดจาวู เอะเราเคยทำแบบนี้ไปรึเปล่า เอะเคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมาเราจำได้ประมาณนี้อ่ะครับเป็น
ตลอดแต่ไม่บ่อย ประมาณอาทิตย์ล่ะ2-3ครั้ง
6.เวลาเห็นศาลหรือที่ศักดิ์สิทธ์ ชอบคิดว่าเอะเราต้องยกมือไหว้มัย แบบว่าแคร์ความรู้สึกท่านว่าเฮ้ยถ้าเราไม่ไหว้จะเป็นไรไหม จะเกิดอะไรกับเรารึเปล่าพอผ่านมาสักพักก็ไหว้เพราะเกรงใจเจ้าที่-*-
7.ชอบความสัมพันธ์แบบการให้เกียรติเช่น ถ้าคุณจะเป็นเพื่อนกันจะสนิทขนาดไหนก็ต้องให้เกียรติจะมาเล่นหัวเล่นหางเรียกสรรพนามแปลกๆๆไม่ได้
จะมาจับบ่ามาควงแขนไม่ได้(ผู้หญิงที่ทำงานชอบทำ) เอิ่มเราเลยรู้สึกว่าเราสนิทจนเธอกล้าขนาดนี้เลย หรือเธอไม่คิดอะไรเลยเหรอว่ามันสมควรมั้ย-*-
8.ผมเข้ากับคนที่อายุเยอะกว่าหรือเป็นพี่อายุห่างกว่าผมเช่นผมอายุ21 จะเข้ากับคนอายุ24-35ได้ดีกว่าวัยเดียวกันไม่ว่าจะเป็นการพูดจา ความรู้ ความสามารถ รศนิยม เรื่องที่คุย การแลกเปลี่ยนความคิด ผมจะรู้สึกว่าคุยกับผู้ใหญ่จะสนุกเราได้รู้ในสิ่งต่างๆๆเยอะแล้วคิดว่าเค้ามองเราเป็นเด็กเราก็เกรงใจเลยชอบแบบนี้ ดีกว่าแบบเพื่อนที่ไม่ค่อยเข้ากันกับวัยเดียวกันทั้งเรื่องการพูดในเรื่องต่างๆๆที่ผมพูด แบบว่าเค้าไม่ค่อยเข้าใจหรือผมพูดเชิงวิชาการไป คุยด้วยแล้วไม่สนุก
9.ปัจจุบันผมรู้จักคนที่อายุเยอะกว่าในที่ทำงานเวลาผมไม่ได้ไปทำงานจะมีเเต่คนถามหาคือเค้าชอบคุยกับผมเพราะผมเป็นเด็กเลยชอบถามในเรื่องต่างๆและมุมในแบบเด็กๆ และจะทักทายผมตลอด ผิดกับเพื่อนวัยเดียวกันผมมีแบบทางการไม่สนิทสักคนและผมพอใจในจุดนี้ครับ
10.ปัญหาทางบ้านไม่มีอะไรแต่จะเป็นเเค่ไม่อยากอยู่ติดบ้านถ้าว่างก็ไปที่ๆที่เราอยากไป ไปคนเดียวก็ได้ประมาณนี้ หรืออาจจะอ่านหนังสืออยู่คนเดียวไม่ชอบให้ใครมากวน
11.เวลาดูหนัง อนิเมะ ภาพยนต์ ถ้าเป็นเรื่องที่ถูกใจจะอินจัด คิดถึงภาคต่อ และเสียใจเป็นเอามากเวลาหนังไตรภาคจบคิดประมาณ3-4วันติดลืมไม่ลงอยากจะบินไปหาเจ้าของคนเขียบบทให้เขียนต่อวะเหลือเกิน
12.ชอบเล่นเกมเป็นชีวิตจิตใจว่างจากทำงานก็เล่นตลอดและชอบเพื่อนในโลกออนไลน์แม้จะมีการพูดที่รุนแรงแต่ก็ชอบมันเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่ต้องเจอหน้าแต่กล้าคุยด้วยดีอ่ะ ประมาณว่าไม่ต้องรู้จักแต่เล่นด้วยกันเเล้วมันแฟร์ไม่ต้องเป็นทางการไม่ต้องสนิทเหมือนชีวิตจริงเเต่ชอบแบบนี้ไม่รู้จะอธิบายยังไง
13.ชอบพูดกับตัวเองประมาณว่าอีกวันเดียวจะหยุดเเล้วอดทนไว้ สู้ๆ หรือถ้าอยากได้อะไรก็เราจะต้องซื้อให้ได้ต้องเก็บตังค์ หรือไม่ต้องคิดมากไม่ต้องไปสนสายตาใครๆๆตั้งใจใช้ชีวิตของเราไปประมาณว่าให้กำลังใจตัวเองตลอดเวลาอยู่คนเดียวจะพูดออกมาเสมอ
14.แม้จะเป็นคนเข้ากับคนอื่นได้ยากแต่แปลกเวลาไปในที่ ที่เราไม่เคยไปเช่นต่างจังหวัด สวนสนุก มหาลัย หรือต่างถิ่นเราจะกล้าคุยกับคนแปลกหน้ายกตัวอย่างเช่นเวลาถามทาง เวลาถามในเรื่องที่เราไม่รู้ เวลาเห็นของตก เวลาไม่ชอบสถานการณ์ที่มีคนเอาเปรียบคนอื่นเราจะพูดออกมาให้สังคมมองตามเลย
15.สุดท้ายตอนเด็กเราจะมีไดอารี่เขียนวันต่างๆๆที่สำคัญในชีวิตเเต่โตมาไม่ได้เขียนเเล้ว มีแอพโน๊ตเตือนแทน
ตอนเด็กครอบครัวไม่สมบูรณ์พ่อตาย แม่ไม่มีเวลาเลี้ยง ต้องเอนเตอเทรนตัวเองและสแวงหาสิ่งที่อยากได้โดยคิดคำนวนค่าขนมและไปซื้อเอา
เวลาว่างไม่ได้ไปเล่นกับเพื่อนชอบอยู่กับเกมการ์ด คอมพิวเตอร์ หนังสือ โตมาช่วงมหาลัยก็ไม่ติดเพื่อนเคยใช้ชีวิตแบบไปกับเพื่อนแล้วไม่ไหวรู้สึกว่ามันต่างเช่นไปเดินห้างซื้อของทุกวันกับเพื่อนรู้สึก
ว่าไม่ใช่ตัวเราเลยถอยออกมาแล้วใช้ชีวิตแบบตื่นไปเรียนเย็นอยู่กับคอมไม่ต้องบอกเวลาทำรายงานกลุ่ม นี้มันมหกรรมแดรกเหล้าโดยรายงานไม่เกิดเวลาเจอเพื่อน เพื่อนมักตั้งวงเลยทำแบบ เสร็จแล้วเอารายชื่อเข้าเป็นกลุ่มจบไปดีกว่าเรื่องมากหลายความ
วัยทำงานปกติและปัจจุบันที่ใช้ชีวิตอยู่ก็1.ไปทำงาน2.อยู่กับตัวเองโทรศัพท์,คอม3ก่อนนอนคิดว่าพรุ่งนี้จะทำอะไรซื้ออะไรทำอะไรก่อนหลังและวางแผนอนาคตตลอดว่ากี่ปีควรมีอะไรได้อะไรเปลี่ยนแปลงตัวเองทิศทางไหน
16.สุดท้ายอย่าด่าครับเพราะทุกคำด่ามันไม่มีผลต่อชีวิตผมอยู่แล้วเพราะผมให้กำลังใจตัวเองทุกวัน แต่อยากให้มองสิ่งที่ผมพูดมา มันคือความจริงและวิจารณ์มาเลยครับว่าผมแปลกไปรึเปล่าจะได้เอาสิ่งเหล่านั้นมาเปลี่ยนตัวเองเพื่อคนรอบข้าง
ปล เนี่ยมันดีตรงเป็นคนที่ไม่รู้จักแต่เราก็สามารถคุยกันได้โลกออนไลน์มันดีจริงๆๆนะ