หนักใจกับรูมเมทหรือเราคิดมากไป

คือตอนเเรกๆเราก็อยากอยู่คนเดียวแต่เเม่เป็นคนที่ห่วงเรามากก็เลยให้หาเพื่อนมาเป็นรูมเมทด้วย1คนเราก็ไม่ได้อะไรก็คิดบวกว่าก็น่าจะสนุกได้อยู่กับเพื่อนที่เราก็สนิทพอสมควรและก็ได้ประหยัดช่วยพ่อแม่เเต่พอมาอยู่ด้วยกันจริงๆมันไม่ใช่อย่างที่คิด ทั้งเรื่องการกินของเขาคือเราก็ไม่ได้จะดูถูกแต่เขาก็กินมาม่ากับไข่ทุกวันเลยช่วงนั้นเราแอบรู้สึกแย่เพราะเราก็กินอาหารปกติธรรมดานี่แหละแต่เราไม่ได้ไปกินอะไรแบบนั้นกับเขาไง เราก็เลยซื้อของมาไว้ตู้เย็นบอกเขาทำกินได้เลยนะเเต่ก็ไม่ทำแปลกนะพอเป็นไข่ที่เราซื้อไว้1แผงตอนที่มายุก่อนเขาก็ล่อไปคนเดียวเกือบหมดแผงเราได้กิน7ฟองเองก่อนเขาจะมานะ กับเรื่องใช้ห้องน้ำเนี่ยเส้นผมพอทน เส้นหมออ้อยพอเลย ตอนมาอยู่กับเราแรกๆเนี่ยผ้าห่มแทบไม่พับห้องเเทบไม่กวาดเราก็ไม่พูดกับเขาอีกเลยเขาถามค่อยตอบคำต่อคำมาจะเข้าเดือนที่3แล้ว(แรกๆก็รู้สึกอึดอัดจนแทบมวนท้องเวลายุห้องกับเขา พอเวลาผ่านไปเราใส่หูฟังอยู่ในพื้นที่ของตัวเองก็สบายใจขึ้นมานิดนึ่ง) ทุกคนว่าเราคิดมากเกินไปไหมTT