มีปัญหาที่อยากจะมาปรึกษาค่ะ อยากได้ความคิดเห็นในการใช้ชีวิตคู่ ยาวหน่อย แต่รบกวนหน่อยนะคะ เครียดมากกตอนนี้
ตอนนี้เราอายุ 29 แล้ว ตอนนี้เรียนโทอยู่ที่ประเทศหนึ่งในเอเชียค่ะ
อารมณ์นึงก็อยากจะลงหลักปักฐาน อยากมีลูก อยากเลี้ยงเด็ก
อีกอารมณ์ก็อยากจะปล่อยให้มันเป็นไป อะไรจะเกิดก็ช่างมัน ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆก่อน
คนแรก : คบกันมาประมาณกว่า 2 ปีครึ่ง อายุ 36 ทำงานบริษัท เป็นคนเอเชียประเทศที่เราอยู่ตอนนี้
ช่วงปีที่ผ่านมาต้องอยู่ห่างกันเลยเจอกันแค่เดือนละครั้งสองครั้ง นิสัยพื้นฐานค่อนข้างต่างกันมาก
เขาจะเป็นคนนอนเร็วตื่นเช้า เจ้าระเบียบจุกจิกขี้บ่น ขี้เหนียว
ในขณะที่เราจะนอนดึกตื่นสาย ไม่ค่อยเรียบร้อย หลุดๆ ซุ่มซ่าม เราโดนดุโดนบ่นประจำ บางทีถึงกับขึ้นเสียงในเรื่องเล็กๆน้อยๆ
เขาจะทำทุกอย่างแบบรวดเร็ว ทุกอย่างต้องตามแผน ไปเที่ยวถึงต่างประเทศก็จะแค่มองๆไม่กี่ที่แล้วกลับ ทานอาหารเฉพาะมื้อหลักๆ
แต่เราจะอยากเที่ยวดูนู่นนี่ให้เต็มที่ ชิมอาหารหลายๆอย่างตามข้างทาง (ใช้เงินเราซื้อ แต่เขาก็ไม่พอใจอยู่ดี แต่ก็ชิมด้วย -“-)
ที่ผ่านมาจะทะเลาะกันเกี่ยวกับเรื่องความต่างบ่อยมาก เราจะโดนดุแรงๆ หรือขัดใจบ่อยมากกก
เวลาอยากอ้อน ก็จะโดนดุใส่ว่าไม่ใช่เด็กๆนะ เงิบไปหลายรอบแบบนับไม่ถ้วน
คุยกันบางทีรู้สึกเหมือนทำธุรกิจ ไม่พอใจอะไรให้เขียนรายงานส่งทางอีเมล์
ถ้าร้องไห้ปุ๊บ จบการสนทนา ไล่ให้ไปร้องกับคนอื่นเลย ไม่ง้อไม่ตาม
จนบางทีอารมณ์โมโหคิดอยากจะเลิกๆไปซะ แต่พอนึกถึงว่าถ้าเขาไม่อยู่แล้วจริงๆ ก็หายโมโหไปเลย
นอกจากเรื่องพวกนี้แล้วก็คุยกันรู้เรื่องดี ปรึกษากันและกันในทุกๆเรื่อง ชอบที่เขาถามความคิดเห็นเรา แล้วก็ให้คำแนะนำเวลาเราต้องการ
เขาจะล้อเล่นกับเราเหมือนเราเป็นเด็กประถม ชอบแหย่จนเราโกรธ แล้วก็บ่นว่าเราโกรธแล้วน่ากลัว เราก็จะยิ่งโมโห.. T T
คนนี้จะให้ความสำคัญกับครอบครัว เลิกงานแล้วตรงกลับบ้าน (ตรงนี้เราชอบมาก) แทบไม่สนใจเพื่อนหรือคนที่ทำงานเลย
เขาบอกชอบเราที่ใจดีมาก ดูแลเขาดี ถ้าไม่โกรธก็เป็นพวกรักสงบดี อยู่ด้วยแล้วก็(เหมือนจะ)สนุกดี..
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ช่วงกลางปีที่ผ่านมาทะเลาะกับคนแรก ห่างกันแล้วก็กลับไปคบใหม่ แต่ก็ติดต่อกันน้อยลง
ประกอบกับช่วงประมาณปลายก.ค. ก็ได้เจอคนที่สอง เขามาแบบระยะสั้น แต่คุยกันแบบเพื่อน ไม่เคยออกไปไหนด้วยกันสองคน
เขารู้ว่าเรามีแฟนแล้ว ก็มีนั่งดูหนัง นั่งคุยเล่น ทำงานด้วยกันสองคนตรงพื้นที่ส่วนกลางของหอบ่อยๆ
มารู้ว่าเขาชอบก็วันที่เขาจะกลับไปประเทศเขา
หลังจากนั้นไม่นานก็ทะเลาะกับคนแรกอีกด้วยเรื่องเดิมๆ พยายามปรับตัวกันมาหลายรอบ เหนื่อยกันทั้งคู่
จนคนแรกออกปากว่าเลิกกันเถอะแบบไม่มีการรีเทิร์น ตัดขาดกันไป
เขาบอกว่าเขาอายุมากแล้ว ถ้าคบกันต่อแล้วมาเลิกกันอีก เขาจะหาแฟนใหม่ไม่ได้ เขาอยากแต่งงาน
เขาไม่อยากเสียเวลาเปล่า เราก็ไปหาแฟนใหม่เถอะ แต่อาจจะเจอคนไม่ดีก็ได้นะ
ไอ้เราฟังแล้วก็รู้สึกว่า เอ็งอยากแต่งกับใครก็ได้นี่หว่าแบบนี้ ก็เลยตกลงเลิก
แล้วไปคุยกับคนที่สองแบบจริงจัง มาได้ประมาณเดือนกว่า..
คนแรกมีติดต่อกลับมาแบบตีมึนบ้าง เขาบอกว่าเขาแสดงออกว่ารักไม่ค่อยเป็น
แล้วก็มีเรื่องให้ต้องเจอกันอีก เพราะญาติผู้ใหญ่ทางเขาเสีย เราเลยไปร่วมงานศพ ได้คุยกับเขาแบบจริงจังอีกรอบ
ว่าถ้ากลับไปคบกันก็ต้องอยู่ด้วยกันตลอด ไม่มีเลิกกันอีก ไม่งั้นก็จบกันไปเลย เลยทำให้ต้องมาเลือกแบบจริงจังค่ะ
ไม่อยากคบซ้อนแบบนี้ ถึงแม้จะอยู่ห่างกับทั้งคู่ก็เถอะ
คนที่สอง : อายุ 23 เป็นคนจากยุโรปตะวันตก เรียนโท คุยถูกคอกันตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรก มีอารมณ์ขันแบบเดียวกัน
อยู่ด้วยแล้วสนุกเฮฮา กวนกันไปมา เป็นพวกชอบตอนกลางคืนเหมือนกัน ถ้าว่างก็คุยสไกป์กันได้ 7-8 ชม. (แต่ก็เข้าใจว่าเป็นช่วงแรก)
บางทีก็นั่งดูหนังด้วยกันผ่านสไกป์ คิดว่าอยู่ด้วยแล้วน่าจะมีความสุข
ติดตรงที่ว่ายังไม่รู้ว่าถ้าคบกันจริงๆ แล้วนิสัยต่างๆ เช่น กินข้าว ซื้อของ จะเข้ากันได้มั๊ย
แถมด้วยความที่ยังเด็ก จะออกแนวหัวแข็ง เชื่อมั่นในความคิดของตัวเอง ไม่สนใจชาวบ้าน ติดเกมส์ ติดเพื่อน
ชอบปาร์ตี้สังสรรค์ ไปบาร์ไปแด๊นซ์ตามไนท์คลับบ้างตามโอกาส
ตอนนี้เขาพยายามหาทางกลับมาประเทศที่เราอยู่ ถ้าผ่านก็คงอยู่ได้ตั้งแต่เดือนกุมภาถึงกันยาปีหน้า (ตรงนี้ถือว่าเขาจริงจังเหมือนกัน เพราะมันเกี่ยวพันกับการทำงานในอนาคตของเขา) หลังจากนั้นยังไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง
คนนี้เขาว่าชอบที่เราตลก บ้าๆ ติงต๊อง อยู่ด้วยแล้วไม่เคยเบื่อ
เราคิดว่าเราเองออกแนวเป็นคนสองบุคคลิก ชอบอ่านหนังสือ ดูหนังอยู่เงียบๆ ไม่ออกไปไหน
แต่บางทีก็อยากไปเที่ยว ไปเจอเพื่อนๆ (นานๆนั่งกินเหล้าบ้าง แต่ไม่เคยไปไนท์คลับ)
เวลาอยู่กับคนแรกจะออกแนวเรื่อยๆ กวนบ้างแต่อยู่ในโอวาท ไม่ถึงกับฝืนแต่บางทีก็รู้สึกขัดใจบ้างเวลาโดนดุ
ตอนอยู่กับคนที่สองก็เฮฮา รู้สึกสนุก แต่กลัวว่าอยู่กับคนที่สองจะเหนื่อยที่ต้องออกไปเข้าสังคมบ่อยๆจะกลายเป็นฝืนตัวเองไป
ถ้าคบกับคนแรกต่อ คงได้แต่งไม่เกินปลายปีหน้า แล้วเราก็ต้องอยู่ที่ประเทศนี้ตลอดชีวิต
จะทำงานหรือเป็นแม่บ้านก็ได้ ซึ่งอนาคตก็ดูชัดเจนดี แถมเขาน่าจะให้เวลากับครอบครัวเต็มที่ ซึ่งเราคิดว่าดีมาก
แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทนหรือปรับตัวเรื่องความต่างกันไปได้ตลอดรอดฝั่งหรือเปล่า
คนแรกบอกว่าคบกันยังไงก็ต้องทะเลาะกันอยู่ดี ความรักจะจืดจางไป เฉยชาใส่กันบ้างก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะควรจะเน้นที่ลูกอย่างเดียว
ซึ่งเราเองคิดว่าควรจะอยู่กันด้วยความรัก ไม่อยากอยู่แบบเนือยๆไปตลอด แต่เขาบอกว่าเราเพ้อฝัน อ่านการ์ตูนดูหนังมากเกินไป
ในขณะที่คนที่สอง เรากังวลว่าเขายังเด็กมาก แล้วคงไม่ใช้ความอดทนในการคบกันไปตลอด เพราะเขาบอกว่าไม่รู้อนาคต อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
เป็นฝรั่งแบบที่ว่า ถึงคบกันถึงขั้นมีลูกก็ไม่ได้อยากแต่งงาน (พูดถึงเรื่องจดทะเบียน ไม่ใช่งานแต่งนะคะ)
เราไม่อยากจะคอยเปลี่ยนคู่ไปเรื่อยๆในอนาคต เลยแอบกังวล
เวลาเห็นครอบครัวที่ดูมีความสุข เราก็อยากจะมีแบบนั้นบ้าง อยากทุ่มเทให้ลูก
แต่ก็กลัวว่าถ้าลูกโต มีชีวิตของตัวเอง แล้วชีวิตเราจะเป็นยังไงต่อไป จะต้องทนอยู่แบบเนือยๆต่อไปเหรอ
กลัวว่าถ้าเลือกพลาดแล้วชีวิตจะพลิกไปเลยค่ะ เลยอยากฟังความคิดเห็นของคนอื่นที่มีประสบการณ์มากกว่าบ้าง
(แต่รู้ตัวดีว่าสุดท้ายก็ต้องเลือกเองแล้วยอมรับผลค่ะ)
อยากฟังความคิดเห็นการใช้ชีวิตคู่ค่ะ เลือกแบบพออยู่ๆกันได้ตลอดไป หรือมีความสุข แต่อนาคตยังไม่แน่นอน
ตอนนี้เราอายุ 29 แล้ว ตอนนี้เรียนโทอยู่ที่ประเทศหนึ่งในเอเชียค่ะ
อารมณ์นึงก็อยากจะลงหลักปักฐาน อยากมีลูก อยากเลี้ยงเด็ก
อีกอารมณ์ก็อยากจะปล่อยให้มันเป็นไป อะไรจะเกิดก็ช่างมัน ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆก่อน
คนแรก : คบกันมาประมาณกว่า 2 ปีครึ่ง อายุ 36 ทำงานบริษัท เป็นคนเอเชียประเทศที่เราอยู่ตอนนี้
ช่วงปีที่ผ่านมาต้องอยู่ห่างกันเลยเจอกันแค่เดือนละครั้งสองครั้ง นิสัยพื้นฐานค่อนข้างต่างกันมาก
เขาจะเป็นคนนอนเร็วตื่นเช้า เจ้าระเบียบจุกจิกขี้บ่น ขี้เหนียว
ในขณะที่เราจะนอนดึกตื่นสาย ไม่ค่อยเรียบร้อย หลุดๆ ซุ่มซ่าม เราโดนดุโดนบ่นประจำ บางทีถึงกับขึ้นเสียงในเรื่องเล็กๆน้อยๆ
เขาจะทำทุกอย่างแบบรวดเร็ว ทุกอย่างต้องตามแผน ไปเที่ยวถึงต่างประเทศก็จะแค่มองๆไม่กี่ที่แล้วกลับ ทานอาหารเฉพาะมื้อหลักๆ
แต่เราจะอยากเที่ยวดูนู่นนี่ให้เต็มที่ ชิมอาหารหลายๆอย่างตามข้างทาง (ใช้เงินเราซื้อ แต่เขาก็ไม่พอใจอยู่ดี แต่ก็ชิมด้วย -“-)
ที่ผ่านมาจะทะเลาะกันเกี่ยวกับเรื่องความต่างบ่อยมาก เราจะโดนดุแรงๆ หรือขัดใจบ่อยมากกก
เวลาอยากอ้อน ก็จะโดนดุใส่ว่าไม่ใช่เด็กๆนะ เงิบไปหลายรอบแบบนับไม่ถ้วน
คุยกันบางทีรู้สึกเหมือนทำธุรกิจ ไม่พอใจอะไรให้เขียนรายงานส่งทางอีเมล์
ถ้าร้องไห้ปุ๊บ จบการสนทนา ไล่ให้ไปร้องกับคนอื่นเลย ไม่ง้อไม่ตาม
จนบางทีอารมณ์โมโหคิดอยากจะเลิกๆไปซะ แต่พอนึกถึงว่าถ้าเขาไม่อยู่แล้วจริงๆ ก็หายโมโหไปเลย
นอกจากเรื่องพวกนี้แล้วก็คุยกันรู้เรื่องดี ปรึกษากันและกันในทุกๆเรื่อง ชอบที่เขาถามความคิดเห็นเรา แล้วก็ให้คำแนะนำเวลาเราต้องการ
เขาจะล้อเล่นกับเราเหมือนเราเป็นเด็กประถม ชอบแหย่จนเราโกรธ แล้วก็บ่นว่าเราโกรธแล้วน่ากลัว เราก็จะยิ่งโมโห.. T T
คนนี้จะให้ความสำคัญกับครอบครัว เลิกงานแล้วตรงกลับบ้าน (ตรงนี้เราชอบมาก) แทบไม่สนใจเพื่อนหรือคนที่ทำงานเลย
เขาบอกชอบเราที่ใจดีมาก ดูแลเขาดี ถ้าไม่โกรธก็เป็นพวกรักสงบดี อยู่ด้วยแล้วก็(เหมือนจะ)สนุกดี..
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
คนที่สอง : อายุ 23 เป็นคนจากยุโรปตะวันตก เรียนโท คุยถูกคอกันตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรก มีอารมณ์ขันแบบเดียวกัน
อยู่ด้วยแล้วสนุกเฮฮา กวนกันไปมา เป็นพวกชอบตอนกลางคืนเหมือนกัน ถ้าว่างก็คุยสไกป์กันได้ 7-8 ชม. (แต่ก็เข้าใจว่าเป็นช่วงแรก)
บางทีก็นั่งดูหนังด้วยกันผ่านสไกป์ คิดว่าอยู่ด้วยแล้วน่าจะมีความสุข
ติดตรงที่ว่ายังไม่รู้ว่าถ้าคบกันจริงๆ แล้วนิสัยต่างๆ เช่น กินข้าว ซื้อของ จะเข้ากันได้มั๊ย
แถมด้วยความที่ยังเด็ก จะออกแนวหัวแข็ง เชื่อมั่นในความคิดของตัวเอง ไม่สนใจชาวบ้าน ติดเกมส์ ติดเพื่อน
ชอบปาร์ตี้สังสรรค์ ไปบาร์ไปแด๊นซ์ตามไนท์คลับบ้างตามโอกาส
ตอนนี้เขาพยายามหาทางกลับมาประเทศที่เราอยู่ ถ้าผ่านก็คงอยู่ได้ตั้งแต่เดือนกุมภาถึงกันยาปีหน้า (ตรงนี้ถือว่าเขาจริงจังเหมือนกัน เพราะมันเกี่ยวพันกับการทำงานในอนาคตของเขา) หลังจากนั้นยังไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง
คนนี้เขาว่าชอบที่เราตลก บ้าๆ ติงต๊อง อยู่ด้วยแล้วไม่เคยเบื่อ
เราคิดว่าเราเองออกแนวเป็นคนสองบุคคลิก ชอบอ่านหนังสือ ดูหนังอยู่เงียบๆ ไม่ออกไปไหน
แต่บางทีก็อยากไปเที่ยว ไปเจอเพื่อนๆ (นานๆนั่งกินเหล้าบ้าง แต่ไม่เคยไปไนท์คลับ)
เวลาอยู่กับคนแรกจะออกแนวเรื่อยๆ กวนบ้างแต่อยู่ในโอวาท ไม่ถึงกับฝืนแต่บางทีก็รู้สึกขัดใจบ้างเวลาโดนดุ
ตอนอยู่กับคนที่สองก็เฮฮา รู้สึกสนุก แต่กลัวว่าอยู่กับคนที่สองจะเหนื่อยที่ต้องออกไปเข้าสังคมบ่อยๆจะกลายเป็นฝืนตัวเองไป
ถ้าคบกับคนแรกต่อ คงได้แต่งไม่เกินปลายปีหน้า แล้วเราก็ต้องอยู่ที่ประเทศนี้ตลอดชีวิต
จะทำงานหรือเป็นแม่บ้านก็ได้ ซึ่งอนาคตก็ดูชัดเจนดี แถมเขาน่าจะให้เวลากับครอบครัวเต็มที่ ซึ่งเราคิดว่าดีมาก
แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทนหรือปรับตัวเรื่องความต่างกันไปได้ตลอดรอดฝั่งหรือเปล่า
คนแรกบอกว่าคบกันยังไงก็ต้องทะเลาะกันอยู่ดี ความรักจะจืดจางไป เฉยชาใส่กันบ้างก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะควรจะเน้นที่ลูกอย่างเดียว
ซึ่งเราเองคิดว่าควรจะอยู่กันด้วยความรัก ไม่อยากอยู่แบบเนือยๆไปตลอด แต่เขาบอกว่าเราเพ้อฝัน อ่านการ์ตูนดูหนังมากเกินไป
ในขณะที่คนที่สอง เรากังวลว่าเขายังเด็กมาก แล้วคงไม่ใช้ความอดทนในการคบกันไปตลอด เพราะเขาบอกว่าไม่รู้อนาคต อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
เป็นฝรั่งแบบที่ว่า ถึงคบกันถึงขั้นมีลูกก็ไม่ได้อยากแต่งงาน (พูดถึงเรื่องจดทะเบียน ไม่ใช่งานแต่งนะคะ)
เราไม่อยากจะคอยเปลี่ยนคู่ไปเรื่อยๆในอนาคต เลยแอบกังวล
เวลาเห็นครอบครัวที่ดูมีความสุข เราก็อยากจะมีแบบนั้นบ้าง อยากทุ่มเทให้ลูก
แต่ก็กลัวว่าถ้าลูกโต มีชีวิตของตัวเอง แล้วชีวิตเราจะเป็นยังไงต่อไป จะต้องทนอยู่แบบเนือยๆต่อไปเหรอ
กลัวว่าถ้าเลือกพลาดแล้วชีวิตจะพลิกไปเลยค่ะ เลยอยากฟังความคิดเห็นของคนอื่นที่มีประสบการณ์มากกว่าบ้าง
(แต่รู้ตัวดีว่าสุดท้ายก็ต้องเลือกเองแล้วยอมรับผลค่ะ)