สวัสดีค่ะ เรื่องที่เกิด เป็นเรื่องที่เพิ่งจะเกิดเมื่อ 3 วันที่แล้วค่ะ
เราได้เจอเหตุการณ์ที่เศร้ามากๆค่ะ บางครั้งก็อดคิดไม่ได้ว่าสาเหตุมาจากตัวเรา
ครอบครัวเราเป็นครอบครัวรักสัตว์ค่ะ ที่บ้านเก็บแมวจรมาเลี้ยง 5 ตัว และมีน้องหมาไทย อีก 2 ตัวค่ะ
ข้างๆบ้าน (ต่างจังหวัด สภาพแวดล้อมไม่ดีนัก) มีเพื่อนบ้านที่เคยสนิทกัน ขอเรียกเค้าว่าป้า ม. นะคะ บ้านป้าม. อยู่หลังบ้านเรา
ซึ่งบ้านป้าม. ยากจนมาก ไม่ชอบทำงานกันทั้งครอบครัวและสามีป้าม. มักจะตั้งวงดูดกัญชากันเป็นประจำ ป้าม. มักจะมาชอบขอ
เครื่องใช้ในครัว เช่น กะปิ พริก น้ำปลา กับข้าวบ้านเราบ่อยๆ แม่เราก็ใจดีให้ทุกครั้ง
อ่อลืมบอกค่ะ ป้า ม. สติแกไม่ค่อยสมประกอบค่ะ แต่ไม่ถึงขนาดว่าไม่รู้เรื่องอะไรนะคะ
อยู่ว่าวันหนึ่งป้าม. เข้ามาใช้เครื่องซักผ้าบ้านเรา (เครื่องซักอยู่นอกตัวบ้านด้านหลัง ที่จริงที่บ้านมีรั้วค่ะ แล้วมีประตูรั้วด้านหลังซึ่งจะเปิดเฉพาะกลางวันหรือตอนที่มีคนอยู่บ้าน เพราะยายเราชอบออกไปนั่งคุยกับเพื่อนบ้าน ) แม่เรามาเห็นป้า ม. มาใช้เครื่องซักผ้าที่บ้านโดยไม่ได้ขออนุญาต
แม่เราเลยว่าป้าม. ไปค่ะ แต่ไม่ได้รุนแรงและไม่มีคำหยาบใดๆทั้งสิ้น แค่บอกว่า บ้านหนูก็มีภาระเยอะนะคะ ค่าน้ำ ค่าไฟก็ต้องจ่าย ป้ามาใช้แบบนี้ได้ยังไง แม่ว่าแต่ก็ให้ซักต่อนะคะ แต่บอกป้า ม . ว่า อย่าทำแบบนี้อีก
แต่เหตุการณ์นั้นป้า ม . โมโหมากค่ะ ด่ากราดแม่เราเลย ด่าแบบคนไม่มีเหตุผล หาว่าแม่ไม่มีน้ำใจ หาว่าดูถูกเค้า และวันนั้นก็เป็นวันสุดท้าย
ที่ป้าม. มาที่บ้านเรา
หลังจากนั้น 1 อาทิตย์ เรากลับบ้านไปหาแม่ค่ะ (เราพักอยู่หอค่ะ ไม่ค่อยได้กลับบ้าน แต่แม่โทมาเล่าทุกอย่าง )
เราเจอป้า ม . ที่ร้านค้าใกล้บ้าน เรายกมือไหว้เค้าค่ะ แต่เค้าเมินมาก ที่ไหว้เพราะเราคิดว่าเราเป็นเด็ก และนี่ก็เป็นเรื่องของคนใหญ่ ตอนนั้นหน้าแตกเลยค่ะ และวันเดียวกันนั้น ตอน 6 โมงเย็น เราเดินไปหลังบ้าน (หลังบ้านเป็นลานดินกว้างๆ ต้นไม้เยอะ ) มีลูกหมาตัวหนึ่ง เล่นอยู่แถวนั้นค่ะ
เราเลยเดินเข้าไปเล่นด้วย ประมาณ 5 นาที ป้า ม . เดินออกมาจากบ้าน เรียกหมาตัวนั้นเสียงดังมาก เราจำได้ว่าน้องหมาชื่อแดงค่ะ
ตอนนั้นในใจเรารู้แล้วว่า ป้า ม . ไม่พอใจ เราเลยบอกน้องหมาว่า เข้าบ้านไปเร็ว เดี๋ยวแม่ตี เราก็ลุกขึ้นเดินกลับเข้าบ้าน
ยังทันก้าวข้ามประตูรั้วเลยค่ะ เราได้ยินเสียงหมาร้องดังมาก เรารีบหันกลับไปดู ภาพที่เห็นเราเห็นป้า ม . ถือ ท่อนเหล็กอยู่ในมือ
สภาพน้องหมาตอนนั้น คือหมุนเป็นวงกลมเลยค่ะ ส่งเสียงร้องดังมาก ตัวเปื้อนโคลนไปหมด เรารีบวิ่งไปดูเลยค่ะ แล้วเราตะโกนเสียงดังเลยค่ะ
เราถามป้า ม . ว่าป้าทำไรมันเนี้ย ป้า ม . ตอบว่า หมากู จะทำไม แล้วป้าม. ก็เดินเข้าบ้านไป
ตอนนั้นเรายังไม่กล้าจับค่ะ เพราะน้องยังดิ้นอยู่ สักพักน้องก็หยุดดิ้นค่ะ แม่เราเอาผ้ามาห่อ แล้วโทรตามหมอที่รู้จักค่ะ หมอมาได้ตอน 3 ทุ่ม
เราก็รอค่ะ เพราะโรงพยาบาลสัตว์แถวนั้นไกลมาก รถยนต์ก็ไม่มี เราเฝ้าน้องไม่ห่างเลยค่ะ น้องร้องตลอดเลย ช่วงประมาณเกือบ 3 ทุ่ม
น้องทนไม่ไหวค่ะ เสียงค่อยๆแผ่วไป จนน้องสิ้นลมเลยค่ะ เราร้องไห้ออกมาเลย เราได้เจอน้องแค่5 นาทีเอง แต่สภาพน้องตอนนั้น น่าสงสารมาก
สักพักเดียวหมอมาพอดีค่ะ เราเล่าเหตุการณ์ให้หมอฟัง หมอสันนิษฐานว่าน้องอาจจะโดนตีที่หลังจนหลังหักค่ะ
เรากับแม่ช่วยกันฝังศพน้องค่ะ และบอกกับน้องว่าขอให้มาเกิดเป็นคนในครอบครัวเรา หรือไม่ก็มาเป็นสัตว์เลี้ยงของเรานะ
ตั้งแต่นั้นมาเราเกลียดป้า ม . มากค่ะ และเราเชื่อว่าเวรกรรมมีจริง สักวันป้า ม. คงได้รับผลกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป ตอนนี้เวลาทำบุญหรือตักบาตรตอนเช้า เรากับแม่จะนึกถึงน้องแดงทุกครั้งค่ะ
เจอลูกหมาถูกตีตายต่อหน้าต่อตา แต่ก็ช่วยอะไรไว้ไม่ได้เลย
เราได้เจอเหตุการณ์ที่เศร้ามากๆค่ะ บางครั้งก็อดคิดไม่ได้ว่าสาเหตุมาจากตัวเรา
ครอบครัวเราเป็นครอบครัวรักสัตว์ค่ะ ที่บ้านเก็บแมวจรมาเลี้ยง 5 ตัว และมีน้องหมาไทย อีก 2 ตัวค่ะ
ข้างๆบ้าน (ต่างจังหวัด สภาพแวดล้อมไม่ดีนัก) มีเพื่อนบ้านที่เคยสนิทกัน ขอเรียกเค้าว่าป้า ม. นะคะ บ้านป้าม. อยู่หลังบ้านเรา
ซึ่งบ้านป้าม. ยากจนมาก ไม่ชอบทำงานกันทั้งครอบครัวและสามีป้าม. มักจะตั้งวงดูดกัญชากันเป็นประจำ ป้าม. มักจะมาชอบขอ
เครื่องใช้ในครัว เช่น กะปิ พริก น้ำปลา กับข้าวบ้านเราบ่อยๆ แม่เราก็ใจดีให้ทุกครั้ง
อ่อลืมบอกค่ะ ป้า ม. สติแกไม่ค่อยสมประกอบค่ะ แต่ไม่ถึงขนาดว่าไม่รู้เรื่องอะไรนะคะ
อยู่ว่าวันหนึ่งป้าม. เข้ามาใช้เครื่องซักผ้าบ้านเรา (เครื่องซักอยู่นอกตัวบ้านด้านหลัง ที่จริงที่บ้านมีรั้วค่ะ แล้วมีประตูรั้วด้านหลังซึ่งจะเปิดเฉพาะกลางวันหรือตอนที่มีคนอยู่บ้าน เพราะยายเราชอบออกไปนั่งคุยกับเพื่อนบ้าน ) แม่เรามาเห็นป้า ม. มาใช้เครื่องซักผ้าที่บ้านโดยไม่ได้ขออนุญาต
แม่เราเลยว่าป้าม. ไปค่ะ แต่ไม่ได้รุนแรงและไม่มีคำหยาบใดๆทั้งสิ้น แค่บอกว่า บ้านหนูก็มีภาระเยอะนะคะ ค่าน้ำ ค่าไฟก็ต้องจ่าย ป้ามาใช้แบบนี้ได้ยังไง แม่ว่าแต่ก็ให้ซักต่อนะคะ แต่บอกป้า ม . ว่า อย่าทำแบบนี้อีก
แต่เหตุการณ์นั้นป้า ม . โมโหมากค่ะ ด่ากราดแม่เราเลย ด่าแบบคนไม่มีเหตุผล หาว่าแม่ไม่มีน้ำใจ หาว่าดูถูกเค้า และวันนั้นก็เป็นวันสุดท้าย
ที่ป้าม. มาที่บ้านเรา
หลังจากนั้น 1 อาทิตย์ เรากลับบ้านไปหาแม่ค่ะ (เราพักอยู่หอค่ะ ไม่ค่อยได้กลับบ้าน แต่แม่โทมาเล่าทุกอย่าง )
เราเจอป้า ม . ที่ร้านค้าใกล้บ้าน เรายกมือไหว้เค้าค่ะ แต่เค้าเมินมาก ที่ไหว้เพราะเราคิดว่าเราเป็นเด็ก และนี่ก็เป็นเรื่องของคนใหญ่ ตอนนั้นหน้าแตกเลยค่ะ และวันเดียวกันนั้น ตอน 6 โมงเย็น เราเดินไปหลังบ้าน (หลังบ้านเป็นลานดินกว้างๆ ต้นไม้เยอะ ) มีลูกหมาตัวหนึ่ง เล่นอยู่แถวนั้นค่ะ
เราเลยเดินเข้าไปเล่นด้วย ประมาณ 5 นาที ป้า ม . เดินออกมาจากบ้าน เรียกหมาตัวนั้นเสียงดังมาก เราจำได้ว่าน้องหมาชื่อแดงค่ะ
ตอนนั้นในใจเรารู้แล้วว่า ป้า ม . ไม่พอใจ เราเลยบอกน้องหมาว่า เข้าบ้านไปเร็ว เดี๋ยวแม่ตี เราก็ลุกขึ้นเดินกลับเข้าบ้าน
ยังทันก้าวข้ามประตูรั้วเลยค่ะ เราได้ยินเสียงหมาร้องดังมาก เรารีบหันกลับไปดู ภาพที่เห็นเราเห็นป้า ม . ถือ ท่อนเหล็กอยู่ในมือ
สภาพน้องหมาตอนนั้น คือหมุนเป็นวงกลมเลยค่ะ ส่งเสียงร้องดังมาก ตัวเปื้อนโคลนไปหมด เรารีบวิ่งไปดูเลยค่ะ แล้วเราตะโกนเสียงดังเลยค่ะ
เราถามป้า ม . ว่าป้าทำไรมันเนี้ย ป้า ม . ตอบว่า หมากู จะทำไม แล้วป้าม. ก็เดินเข้าบ้านไป
ตอนนั้นเรายังไม่กล้าจับค่ะ เพราะน้องยังดิ้นอยู่ สักพักน้องก็หยุดดิ้นค่ะ แม่เราเอาผ้ามาห่อ แล้วโทรตามหมอที่รู้จักค่ะ หมอมาได้ตอน 3 ทุ่ม
เราก็รอค่ะ เพราะโรงพยาบาลสัตว์แถวนั้นไกลมาก รถยนต์ก็ไม่มี เราเฝ้าน้องไม่ห่างเลยค่ะ น้องร้องตลอดเลย ช่วงประมาณเกือบ 3 ทุ่ม
น้องทนไม่ไหวค่ะ เสียงค่อยๆแผ่วไป จนน้องสิ้นลมเลยค่ะ เราร้องไห้ออกมาเลย เราได้เจอน้องแค่5 นาทีเอง แต่สภาพน้องตอนนั้น น่าสงสารมาก
สักพักเดียวหมอมาพอดีค่ะ เราเล่าเหตุการณ์ให้หมอฟัง หมอสันนิษฐานว่าน้องอาจจะโดนตีที่หลังจนหลังหักค่ะ
เรากับแม่ช่วยกันฝังศพน้องค่ะ และบอกกับน้องว่าขอให้มาเกิดเป็นคนในครอบครัวเรา หรือไม่ก็มาเป็นสัตว์เลี้ยงของเรานะ
ตั้งแต่นั้นมาเราเกลียดป้า ม . มากค่ะ และเราเชื่อว่าเวรกรรมมีจริง สักวันป้า ม. คงได้รับผลกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป ตอนนี้เวลาทำบุญหรือตักบาตรตอนเช้า เรากับแม่จะนึกถึงน้องแดงทุกครั้งค่ะ