ใครเชื่อว่าหนังสือเล่มเก่าจะไม่จบเหมือนเดิมบ้างครับ? และใครที่สมหวังกับหนังสือเล่มเก่าคนเก่าบ้างครับ?
เรื่องของผม จะเล่าแบบย่อมากๆๆ มันเริ่มต้นจากที่คบกับคนๆหนึ่ง แต่เราไม่ค่อยได้ใช้เวลาร่วมกันมากสักเท่าไหร่ เราไม่ค่อยได้เจอกันคุยกันในMSNส่วนมาก(เก่ามากอะ)เวลาผ่านไป1ปี ตอนนั้นก็มีคนเข้ามาหาผม คอยดูแล ไปกินข้าวด้วยทั้งๆที่ไม่ได้ชวน เรียกเราดูแลผมดีมากค่อยอยู่ด้วยตลอด มันทำให้ผมหวั่นไหว และในที่สุดผมก็บอกเลิกกับคนเก่ามาคบกับคนใหม่ ตอนนั้นผมรู้สึกผิดมาก แต่ผมคิดว่าผมคงเลือกไม่ผิดเราก็ต้องเลือกคนที่เขาให้เวลากับเราได้มากกว่าสิในตอนนั้นผมคิดแค่นั้น แต่แล้ว2ปีถัดมาผมโดนแฟนใหม่บอกเลิก ในวันนั้นผมนึกถึงคนเก่าขึ้นมาทันทีแต่ไม่คิดว่าจะกลับไปผมคงไม่กล้ากลับไปหาคนที่ผมทิ้งเขามาเองจริงๆก็ไม่ค่อยรู้สึกอะไรด้วยมากตอนนั้นเพราะพึ่งโดนทิ้งมา แต่แล้ววันหนึ่ง ก็มีโอกาสที่ให้เราได้คุยกันกับคนเก่าเธอทักเฟสมา(ตอนนั้นเฟสกำลังมาใหม่ๆ) เธอฝากพิมพ์งาน และก็ชวนไปดูหนัง แค่วันเดียวที่ได้เจอมันก็ย้อนวันเก่าๆความรู้สึกเดิมๆกลับมาหาผมอีกครั้ง ซึ้งเธอคงไม่คิดอะไรกับผมแล้ว แต่ผมกลับรู้สึกมากขึ้นทุกครั้งที่คุยด้วย และผมก็เลือกที่จะรอให้เธอให้โอกาสผมอีกครั้ง เวลาผ่านไป2ปี ที่ผมรอ เธอถามว่าผมคุยกับใครอยู่ไหม ผมก็ตอบว่าไม่เลย เรารอแค่...คนเดียวนะ และเธอก็ยอมกลับมาหาคุยกับผมในตอนนั้นจริงๆเธอก็คุยกับคนอื่นอยู่ด้วยแหละเคยบอกให้ผมเลิกรอหลายครั้งด้วยแต่ผมไม่เคยทำตามได้เลยสุดท้ายเธอก็เลือกคบกับผมและตอนนี้เราได้เจอกันแทบทุกวันไม่เหมือนก่อน ผมทำทุกอย่างเพื่อเธอได้ ไปส่งทุกที่ ที่เธอบอก แค่โทรมาหรือไลน์มาผมจะไปหาทันทีไม่ว่าจะติดอะไร และผมก็คิดว่าผมไม่มีทางที่จะทิ้งเธออีก
แต่เเล้ววันหนึ่งเราไปกินข้าวด้วยกัน ตามปกติ เธอทำสีหน้าไม่มีชีวิตชีวา ผมเลยถามว่าเป็นอะไรๆ แล้วเธอก็ยอมบอก ว่า ความรู้สึกที่มีกับผมอะมันลดลง ตอนนั้นผมถามกลับไปว่า ทำไมหล่ะเครียดอะไรรึเปล่า (เธอเป็นคนที่อารมณ์ขึ้นๆลงๆด้วย ตรงไปตรงมา ) เธอก็บอกว่ากลับไปเป็นเพื่อนกันเถอะเค้ายังไม่รู้เลยว่ารักคืออะไรถ้าจะคบใครจริงๆขอให้เค้ารู้สึกแบบนั้นจริงๆก่อนได้ไหม และเธอก็บอกอีกว่าไม่ต้องรอเค้าคนเดียวนะเปิดใจคุยกับคนอื่นบ้าง ถึงเราจะเลิกกันก็คุยกันได้เหมือนเดิมนะ ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเลย ผมก็แค่ตอบไปว่า ก็เราเจอคนที่ดีที่ใช่สำหรับเราแล้วทำไมต้องไล่ให้เราไปหาคนอื่นด้วยหล่ะ จากนั้นเราก็ไม่ได้เจอกันอีก ได้แค่คุยไลน์และเธอก็ตอบกลับมาสั้นๆ เหมือนถามคำตอบคำไม่มีอะไรเหมือนเดิม
เหมือนโดนเอาคืน ทั้งๆที่ผมไม่คิดจะทิ้งเธออีกและรักเธอมากขึ้นทุกวัน สุดท้ายคงเป็นเพราะเธอไปคุยกับคนอื่นอยู่
มันเป็นคนเดิมที่จบลงไม่เหมือนเดิม
และตอนนี้ถึงจะเลิกกันแล้วผมก็ยังรักยังรอ ให้เธอรู้ว่าไม่ว่ายังไงผมจะรักละก็พร้อมที่จะช่วยเธอเสมอ ไม่รู้สิเราแค่อยากให้คนๆหนึ่งรู้ว่าความรักอะมันให้ได้ทุกอย่างที่ดีและถูกต้อง ไม่ว่าเธอจะเห็นผมอยู่ในสายตาอีกได้ไหม ไม่ว่าสุดท้ายเธอจะมีทางกลับมาได้อีกไหม ผมก็ไม่ได้หวังอะไรมากโอกาสอะถึงน้อยผมก็อยากจะพิสูจน์ว่ามันก็มีทางเป็นไปได้
"ผู้ที่แสวงหาความรักย่อมไม่เจอ เพราะเขาไม่มีความรักมอบให้ใคร เขาแสวงหามันอยู่."
สุดท้ายมีใครไหมมีเรื่องมาแชร์กันบ้างครับ
ใครเชื่อว่าหนังสือเล่มเก่าจะไม่จบเหมือนเดิมบ้างครับ?(หนังสือที่ว่าคือคน) และใครที่สมหวังกับหนังสือเล่มเก่าคนเก่าบ้างครับ
เรื่องของผม จะเล่าแบบย่อมากๆๆ มันเริ่มต้นจากที่คบกับคนๆหนึ่ง แต่เราไม่ค่อยได้ใช้เวลาร่วมกันมากสักเท่าไหร่ เราไม่ค่อยได้เจอกันคุยกันในMSNส่วนมาก(เก่ามากอะ)เวลาผ่านไป1ปี ตอนนั้นก็มีคนเข้ามาหาผม คอยดูแล ไปกินข้าวด้วยทั้งๆที่ไม่ได้ชวน เรียกเราดูแลผมดีมากค่อยอยู่ด้วยตลอด มันทำให้ผมหวั่นไหว และในที่สุดผมก็บอกเลิกกับคนเก่ามาคบกับคนใหม่ ตอนนั้นผมรู้สึกผิดมาก แต่ผมคิดว่าผมคงเลือกไม่ผิดเราก็ต้องเลือกคนที่เขาให้เวลากับเราได้มากกว่าสิในตอนนั้นผมคิดแค่นั้น แต่แล้ว2ปีถัดมาผมโดนแฟนใหม่บอกเลิก ในวันนั้นผมนึกถึงคนเก่าขึ้นมาทันทีแต่ไม่คิดว่าจะกลับไปผมคงไม่กล้ากลับไปหาคนที่ผมทิ้งเขามาเองจริงๆก็ไม่ค่อยรู้สึกอะไรด้วยมากตอนนั้นเพราะพึ่งโดนทิ้งมา แต่แล้ววันหนึ่ง ก็มีโอกาสที่ให้เราได้คุยกันกับคนเก่าเธอทักเฟสมา(ตอนนั้นเฟสกำลังมาใหม่ๆ) เธอฝากพิมพ์งาน และก็ชวนไปดูหนัง แค่วันเดียวที่ได้เจอมันก็ย้อนวันเก่าๆความรู้สึกเดิมๆกลับมาหาผมอีกครั้ง ซึ้งเธอคงไม่คิดอะไรกับผมแล้ว แต่ผมกลับรู้สึกมากขึ้นทุกครั้งที่คุยด้วย และผมก็เลือกที่จะรอให้เธอให้โอกาสผมอีกครั้ง เวลาผ่านไป2ปี ที่ผมรอ เธอถามว่าผมคุยกับใครอยู่ไหม ผมก็ตอบว่าไม่เลย เรารอแค่...คนเดียวนะ และเธอก็ยอมกลับมาหาคุยกับผมในตอนนั้นจริงๆเธอก็คุยกับคนอื่นอยู่ด้วยแหละเคยบอกให้ผมเลิกรอหลายครั้งด้วยแต่ผมไม่เคยทำตามได้เลยสุดท้ายเธอก็เลือกคบกับผมและตอนนี้เราได้เจอกันแทบทุกวันไม่เหมือนก่อน ผมทำทุกอย่างเพื่อเธอได้ ไปส่งทุกที่ ที่เธอบอก แค่โทรมาหรือไลน์มาผมจะไปหาทันทีไม่ว่าจะติดอะไร และผมก็คิดว่าผมไม่มีทางที่จะทิ้งเธออีก
แต่เเล้ววันหนึ่งเราไปกินข้าวด้วยกัน ตามปกติ เธอทำสีหน้าไม่มีชีวิตชีวา ผมเลยถามว่าเป็นอะไรๆ แล้วเธอก็ยอมบอก ว่า ความรู้สึกที่มีกับผมอะมันลดลง ตอนนั้นผมถามกลับไปว่า ทำไมหล่ะเครียดอะไรรึเปล่า (เธอเป็นคนที่อารมณ์ขึ้นๆลงๆด้วย ตรงไปตรงมา ) เธอก็บอกว่ากลับไปเป็นเพื่อนกันเถอะเค้ายังไม่รู้เลยว่ารักคืออะไรถ้าจะคบใครจริงๆขอให้เค้ารู้สึกแบบนั้นจริงๆก่อนได้ไหม และเธอก็บอกอีกว่าไม่ต้องรอเค้าคนเดียวนะเปิดใจคุยกับคนอื่นบ้าง ถึงเราจะเลิกกันก็คุยกันได้เหมือนเดิมนะ ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเลย ผมก็แค่ตอบไปว่า ก็เราเจอคนที่ดีที่ใช่สำหรับเราแล้วทำไมต้องไล่ให้เราไปหาคนอื่นด้วยหล่ะ จากนั้นเราก็ไม่ได้เจอกันอีก ได้แค่คุยไลน์และเธอก็ตอบกลับมาสั้นๆ เหมือนถามคำตอบคำไม่มีอะไรเหมือนเดิม
เหมือนโดนเอาคืน ทั้งๆที่ผมไม่คิดจะทิ้งเธออีกและรักเธอมากขึ้นทุกวัน สุดท้ายคงเป็นเพราะเธอไปคุยกับคนอื่นอยู่
มันเป็นคนเดิมที่จบลงไม่เหมือนเดิม
และตอนนี้ถึงจะเลิกกันแล้วผมก็ยังรักยังรอ ให้เธอรู้ว่าไม่ว่ายังไงผมจะรักละก็พร้อมที่จะช่วยเธอเสมอ ไม่รู้สิเราแค่อยากให้คนๆหนึ่งรู้ว่าความรักอะมันให้ได้ทุกอย่างที่ดีและถูกต้อง ไม่ว่าเธอจะเห็นผมอยู่ในสายตาอีกได้ไหม ไม่ว่าสุดท้ายเธอจะมีทางกลับมาได้อีกไหม ผมก็ไม่ได้หวังอะไรมากโอกาสอะถึงน้อยผมก็อยากจะพิสูจน์ว่ามันก็มีทางเป็นไปได้
"ผู้ที่แสวงหาความรักย่อมไม่เจอ เพราะเขาไม่มีความรักมอบให้ใคร เขาแสวงหามันอยู่."
สุดท้ายมีใครไหมมีเรื่องมาแชร์กันบ้างครับ