เราอยู่ในวัยที่สังคมคาดหวังให้ “พอได้แล้ว”
พอแล้วกับความฝัน
พอแล้วกับความเหนื่อย
พอแล้วกับการดิ้นรน

แต่ในใจเรากลับถามตัวเองว่า...
“แล้วยังไงล่ะ ถ้าเรายังอยากเริ่มใหม่?”

ใช่ครับ… เราอายุเกิน 50 แล้ว

ใครๆ ก็เริ่มพูดเรื่องสุขภาพ เรื่องเกษียณ เรื่องวางมือ
แต่เรากลับรู้สึกว่า… มันยังไม่หมด
มันยังมีบางอย่างที่เรายังไม่ได้ทำ
ยังมีบางอย่างที่ยังไม่กล้าทำ
หรือยังมีบางอย่าง… ที่เราเคย “ฝันไว้” แล้วปล่อยมันทิ้งไป

วันนี้...
ผมกลับมาเปิดสมุดเล่มเก่า
ที่เคยเขียนว่าอยากมีร้านกาแฟเล็กๆ
เคยอยากเขียนหนังสือสักเล่ม
เคยอยากสอนเด็กๆ โดยไม่ต้องมีตำแหน่งหน้าชื่อ
เคยอยากวาดรูป เล่นดนตรี หรือปลูกผักกินเอง
เคยแค่…อยากใช้ชีวิตให้ “เป็นของเรา” จริงๆ สักครั้ง

ผมไม่รู้หรอกว่าผมจะเริ่มต้นได้ไกลแค่ไหน
แต่ผมรู้ว่าผม ยังไม่อยากจบชีวิตด้วยคำว่า “เสียดาย”

บางคนบอกว่า
เราอายุเยอะแล้ว จะเริ่มอะไรตอนนี้ยังไงไหว
แต่ผมอยากถามกลับว่า...
แล้วจะเริ่มตอนไหนล่ะ… ถ้าไม่ใช่ตอนที่ “หัวใจเราตื่นเต็มที่” แบบนี้?

แชร์ประสบการณ์ ความหวัง ความฝัน กันนะครับ
ขอบคุณมากครับ...