ไม่สูญเสียไม่รู้คุณค่า

สวัสดีครับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆชาวพันทิปทุกๆท่าน

กระผมชื่อ ก. ครับแต่อยากจะให้เพื่อนๆใช้สพพรนามแทนผมว่า หมี แล้วกัน

ผมไม่เคยเล่นพันทิปมาก่อน แต่ได้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับพันทิปจากแฟนผมซิ่งชอบเล่นพันทิปเป็นประจำ

เรื่องที่ผมอยากจะเล่าให้เพื่อนๆฟังก็เกี่ยวกับกระผมแล้วเทอนั่นแหละครับ


     ผมะเริ่มแล้วกัน ผมเป็นนศ. มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังครับ แล้วแฟนผมก็เป็นนศ.ที่นี่ด้วยคน โดยที่เค้ามีอายุน้อยกว่าผมอยู่เกือบ 1 ปีเต็มๆครับ ตอนที่คุยกันแรกๆ ผมเองมีความสุขมากแล้วเทอคนนั้นก็ด้วย เวลาไม่นานต่อมาเราก็คบกันเป็นแฟนครับ โดยที่เขามีหอของเขาเองส่วนผมเช่าบ้านอยู่ครับ บางทีเขาก็จะมานอนบ้านผมครับ ส่วนบางทีเขาก็ไปนอนที่ห้องของเขาเอง

     เขาเป็นคนที่ยิ้มแย้มแจ่มใสครับ เขาร่าเริงตลอด แล้วมักจะร่าเริงมากกว่าผมเป็นประจำ ส่วนตัวผมนั้นเองเป็นคนที่ เรื่อยเปื่อย ไม่ค่อยเอาไหนวันๆขับแต่มอเตอไซค ไปๆมาๆ ครับ ๆ แฟนผมเขาเอาใจใส่ผมมากเลยครับ เขามักจะซื้อขนมที่ผมชอบมาฝากผม ติววิชาต่างๆนาๆให้กับผม ไปไหนมาไหนเป็นเพื่อนผมเขามานอนเป็นเพื่อนผมเวลาผมเหงา เวลาผมไม่สบายเป็นไข้ก็ดูแลผมเสมอครับ ถึงกับจับผมแก้ผ้าแล้วเช็ดตัวให้ผมแลยครับ

     แต่ผมเองเป็นคนที่มีความเครียดอยู่ไม่น้อยครับ ผมเครียดแบบที่ว่าบางทีหายใจไม่ทันเลยก็ว่ากันได้แบบไม่โกหกเลยแหละครับ แล้วแฟนผมก็กลัวประการนี้ของผมมากๆเลยครับ (ขอไม่กล่าวสาเหตุจากความเครียดครับ มันมาจากอดีต) แล้ว เวลาเครียดผมไม่เคยที่จะฉลาดพอที่จะรับรู้ไว้ว่าเพื่อนๆและคนรอบข้างเขาเอาใจใส่ตัวผมตลอดครับ เขาเป็นห่วงและยังใยดีต่อตัวผม แล้วผมมองข้ามจุดๆนั้นไปครับ

     หลังจากที่ผมเครียดไปได้เป็นช่วงเวลาสักประมานสับดาเศสๆ เมื่อถึงเวลาที่มหาลัยจะสอบวิชาเลข ผมก็เครียดขึ้นมาด้วยความไม่เอาไหนของผมเป็นต้นเหตุครับ ไม่ยอมตั้งใจเรียนแล้วดูดปุ้นเยอะเกินไปครับ เทอคนนั้นก็บอกผมว่าเขากลัวอะไรจะเกิดขึ้นกับตัวผมและกับตัวเขาเอง


ผมอยากจะให้คนๆนั้นรู้ว่าผมเองเสียใจครับ เสียใจที่ทำให้เขาเป็นจุดรับายความเครียดของผม


ผมไม่ได้ต้องการให้เขาเป็นที่ระบายความเครียดส่วนตัวของผม


ผมรักเขามากๆ


ผมไม่รู้ว่าผมจะขอโทษคนๆนั้นยังไงครับ บางทีผมยังไม่รู้ว่าผมจะให้อภัยตัวผมเองครับอย่างไรดี มีอะไรแนะนำผมบ้างมั๊ยครับ


ขณะนี้ใจผมรู้สึกว่างเปล่าเว้งว้างครับ มีเพียงคำว่าขอโทษแล้วก็ขอโอกาสครับ






- Mr. หมี