พระประสงค์ขอข้าฯ (โคลงสี่สุภาพ) toshare

...ยามตกต่ำเจ็บไข้.......พระพร ตั้งสติเร่งร่ำวอน...........ค่ำเช้า มั่นใจเมื่อจากจร...........ลาโลก พบพระสร่างโศกเศร้า....รอดพ้นภัยสุม ...ยิ่งกลุ้มยิ่งบ่นซ้ำ........อันตราย พรพระจักห่างหาย........มิช

@ ยิ่งกลุ้มยิ่งบ่นซ้ำ      อันตราย พรพระจักห่างหาย      มิช้า ตั้งจิตมอบเจ็บตาย      ในหัตถ์..พระเฮย พระประสงค์ขอข้า      รับใช้มั่นเสมอ

@ ยามตกต่ำ ซ้ำเจ็บไข้ จงใจจิต วอนทรงฤทธิ์ โปรดพระพร เช้าค่ำสาย เปี่ยมความหวัง พลังฟื้น สุขใจกาย ไป่เดียวดาย กลัววายชึพ ไปไยกัน @ พระประสงค์ จงสำเร็จ&

กลอนเก้า @ ยามตกต่ำ ซ้ำเจ็บไข้ จงใจจิต วอนทรงฤทธิ์ โปรดพระพร เช้าค่ำสาย เปี่ยมความหวัง พลังพลิกฟื้น สุขใจกาย ไป่เดียวดาย กลัววายชึพ ไปไยกัน @ พระประสงค์ จงสำเร็จ ในตัวข

....จง พรพระ พราวพร่างฟ้า........แพรวธรณิน แด่พระเทพฯ ศรีขวัญนรินทร์........ราษฎร์ซ้อง ธรรม ธ ท่านประจักษ์จินต์...........เจิดจรัส ร่ายร่ำเกริกพระเกียรติก้อง............กระหึ่มหล้าลุสวรรค์ ....ผองผู

@ จง พรพระ พราวพร่างฟ้า ....แพรวธรณิน แด่พระเทพฯ ศรีขวัญนรินทร์ ....ราษฎร์ซ้อง ธรรม ธ ท่านประจักษ์จินต์ ....เจิดจรัส ร่ายร่ำเกริกพระเกียรติก้อง ....กระหึ่มหล้าลุสวรรค์&nb

** นิราศแม่ฮ่องสอน ** ( ร่ายสุภาพ ) ๐ ฮ่องสอนดอนดินสมัย ล้านช้างไทใหญ่เหนือ จักรเครือภพชายแดน ระบัดแสนเสน่ห์หวน กำสรวลรจนาร้อย เสกถ้อยคำรำพัน ชีวันชีวินจร จากสมรจากแรมไกล ครรไลครรลองบถ หลากรสหลากว

** สำเนียงเพี้ยงสะอื้น ครวญหา ทุกข์ก่อไข้โศกา ก็รู้ พิรุณร่ำนำพา พึงเอ่ย ฤๅใคร่รำบายสู้ ตรู่เช้าเคล้าลมฯ เสียงสอื้นครวญหา ....... ไข้โศกาโศกอดสู พิรุณร่ำพร่างพรู ....... ทุกข์ก็รู้สู้รำบาย ป่านแก้

โคลงสี่สุภาพ ....ใคร ใช่ญาติจากแคว้น......แดนไกล ใคร ชุบจิตแจ่มใส................เมื่อเศร้า ใคร ให้แห่งพักใจ................ยามตก...ต่ำเฮย ใคร ร่างเหลือเพียงเถ้า..........ร่ำเฝ้าอวยพร.............(**