เรื่องราวนี้ เกิดเมื่อวันที่13 พย57 ขอให้เก็บไว้เป็นข้อคิดเตือนใจ เราเองก็ได้สติจากการทัวร์ทำบุญครั้งนี้
เกริ่นก่อน ช่วงนี้เราเจอปัญหาหนักในชีวิต คนที่เราคิดไม่ถึง ทำร้ายจิตใจเราสาหัส เราล้มทั้งยืน
เราก็ไปดูดวงนะ อาจารย์บอก ช่วงนี้ดวงตกหนักเลย เเละมันจะหนักเเบบตรอมใจเรื่อยๆ เราก็พยายามทำบุญ เเต่จิตใจเราเสียหาย
จะยืน จะเดิน จะนอน หลับตา เราก็ถูกหลอกหลอน จากเหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้สึกว่าชีวิตเราพัง
วันนี้ไปทำบุญที่จังหวัดสุพรรณ คณะเรามี เรา เเม่ เพื่อนเเม่ คนขับ รวม4คน เราเตรียมไป ไตร5ชุด หมวกพระถักเอง 2 ใบ ซองปัจจจัย
ออกสายเพราะรถติด ร่อนเร่เดินทางโดยไม่มีจุดหมายว่าจะไปวัดไหน คือว่าถึงวัดไหนเข้าวัดนั้น เวลา9.30น.กว่าๆ
ก็ถึงวัดเเรก ก็ไม่คิดอะไร เห็นมีการก่อสร้าง มากมาย เเต่พอจะกลับ หลวงพ่อเรียกให้ไปถวายไตร เราก็ไป จู่ๆหลวงพ่อบอก
มีบุญมาให้ช่วยเหลือ พอดีทางวัดต้องจ่ายค่าปูนทราย 3พันกว่าบาท ตอนนี้หลวงพ่อมีเเค่ 1200 บาท ถ้าจะจ่ายต้องไปเบิกเงินวัด
หลวงพ่อยื่นใบเสร็จดู เรา เเม่ เพื่อนเเม่ก็ ร่วมบุญช่วยกันออก ดีเลยจะได้ช่วยชำระหนี้สงฆ์ เเบบเห็นทันตา เพราะช่างเขามารอเงินเเล้ว
หลังจากนั้น หลวงพ่อก็ให้คนไปเอา ทรายใส่พาน ใบเสร็จใส่ซอง ส่วนเงินเราจ่ายกับคนงานที่มารอรับเงิน งานนี้เราก็อิ่มบุญเเบบงงๆ
เเต่ก็สนุกสนานดี เพราะหลวงพ่อประกาศขอบคุณ คณะของเรา 3 รอบ ว่าเราเป็นประธานทำทรายสร้างวัด ชำระหนี้สงฆ์ ครั้งนี้
เเล้วเราก็เดินทางต่อ วัดที่ 2 วัดนี้ดูไฮโซ พระทำด้วยทองคำ ดูหรูหรา สบายตา ถวายไตรเสร็จก็เดินทางต่อ
วัดที่3 วัดนี้เป็นวัดมอญ อยู่เเบบเบาๆ กันเอง เหมือนญาติ พูดคุยง่าย ถวายไตรเสร็จ เเล้วก็เดินทางไปวัดที่ 4
ทางเข้าวัดห่างไกล ชนบทล้วนๆ ไม่มีเมรุเผาศพ มีเเต่เชิงตะกอน วัดนี้เราสังเกตุว่าเจ้าอาวาส ดูดวงได้ เลยให้ท่านดูให้
เละ เละ มาก ดาวบาปพระเคราะห์เพียบ
ท่านถามเรื่องราว เหตุเกิดที่ใคร ก็ให้จบที่คนๆนั้น เราก็เลยเล่าเรื่องราวเเห่งความทุกข์ทรมาณให้ท่านฟัง ท่านว่าทนสัก2ปี
เเต่เราบอกเเค่นี้ก็หลอนจนนอนไม่หลับ ร้องไห้ทุกคืน สติเรามลายหายไป ทุกวันนี้เราคือคนที่เดินได้ เเต่ไร้สติที่ควบคุมจิตใจ
หลวงพ่อเลยเคาะหัวให้ อวยพรให้มีสติ ท่านบอก วันหลังมา ท่านจะเทศนาให้ฟัง ท่านบอกว่าเราโทรมมาก ทานข้าว
คิดถึงเเม่ให้มากๆ เเละให้เราทำการค้าซะ เราก็บอกท่านว่า เดือนหน้าเราจะต้องผ่าตัด เเล้วเราจะเอากำลังใจที่ไหนฟื้นตัว
พระท่านว่า หลังผ่าก็ฟังธรรมะเยอะซิ รึไม่ก็โทรหาท่าน ท่านจะเทศนาให้ฟัง หลังจากนั้นลากลับไปเพื่อเดินทางไปหาวัดที่ 5 ต่อ
เชื่อไหม หาไม่ได้เลย พอเข้าวัดนั้น ดันมีงานศพ พระไม่ว่าง เราก็ถอยกลับ อีกวัดก็งานเต็ม บางทีก็ขับเลย ไปไกล
วนรอบ ตัวเมืองสุพรรณอีกรอบ หลงไปทางเลี่ยงเมือง บ่าย3ครึ่งเเล้ว กะว่า เอาว่ะ วัดไหนก็ได้ ไตรเหลือ 1 ผืนสุดท้าย
เราก็มั่วๆ ทางไป คิดในใจ ไตรที่5 น่าจะมีอะไรเเจ่มๆบ้าง เเต่ก็ช่างเหอะ ไม่อยากมาเสียเที่ยว จะยังไงก็ได้ จบๆซะที จะกลับบ้านเเล้ว
เลยเลี้ยวเข้าวัด ที่5 เเบบไม่ได้ตั้งใจ วัดนี้ก็เงียบๆ มีที่ให้อาหารโค มีโคเเค่ 2 ตัว มีช่างกำลังช่วยกันกุฎิ เราก็เลยถามว่า
มีพระไหม เห็นเงียบๆ เรามาทำบุญ คนงานบอกรอเเป๊บ ให้ไปรอเจ้าอาวาสในกุฎิ เจ้าอาวาสก็มาบ่นๆ เรื่องการคุมงานก่อสร้าง
ช่างทำผิด ทำเสีย ทุกอย่างต้องใช้เงิน ก่อนเราจะกล่าวคำถวายไตรที่5 เเม่เราดันพูดขึ้นมาว่า ที่นี่มีพระอาพาธด้วยเหรอ
หลวงพ่อว่ามี ซึ่งตอนเดินเรามา เราก็ไม่เห็น เราช่างไม่สังเกตจริงๆ
หลวงพ่อเล่าประวัติว่า พระรูปนั้นอายุ 70 ป่วย เคลื่อนไหวช้า นอนเเผลกดทับ ท่านเป็นพระจากกรุงเทพ บวชเมื่อถึงวัย ตั้งเเต่หนุ่มๆ
พอชรา เคลื่อนไหวไม่ได้ก็ ถูกเชิญออกจากวัด อาตมาเคยลั่นวาจาไว้ หากไม่มีที่อาศัยก็มาวัดนี้ได้ ท่านก็มาจริง ให้สามล้อพามา
ท่านเดินไม่ไหว วัดเคยพารับการรักษาที่โรงพยาบาล เรียก4หมื่น วัดไม่มีเงินจ่าย ต้องเรียกกรมประชาสงเคราะห์ ท่านว่าท่านขอตายที่วัด
ท่านมีญาติอยู่คนนึง วัดก็ติดต่อ ญาติถามว่าหลวงตามีเงินไหม หลวงตาตอบว่าไม่มีเงิน ญาติก็ติดต่อไม่ได้
ทางวัดก็ดูเเลหลวงตาเเบบตามมีตามเกิด เจ้าอาวาสพูดว่า หมาเเมวในวัดยังให้ข้าวให้น้ำได้ ทำไมพระรูปเดียวจะให้ข้าว น้ำไม่ได้
หลังจากเราฟังประวัติ เราเลยเดินเข้าไปเยี่ยม พร้อมถวายซองปัจจัย เเว๊บเเรกที่เห็นคือ ชายชรา นอนบนขื่อไม้ เเมลงวันตอมตัว ใบหน้า ส่งกลิ่น
เเละก็ใส่เเต่กางเกงผ้าอ้อมผู้ใหญ่ ข้างตัวมีขวดน้ำพลาสติก มีหลอด เรานึกถึงคุณตาของเราเลย ช่างน่าเวทนาเเท้
เเถมมีป้ายติด ช่วยพระสงฆ์อาพาธ เลยออกไปหน่อย เป็นคอกวัว เเต่นี่คือคอกคนคน เพื่อนเเม่เราสงสาร จนร้องไห้เลย
เราก็ถามหลวงพ่อ อยากได้อะไรไหม หนูกลับกรุงเทพ จะซื้อส่งมาถวายให้ ท่านว่าอะไรก็ได้ ก่อนกลับเราถวายซองท่าน
นึกถึงตัวเอง ชีวิตคนเรามี 5 อย่าง สร้างขึ้น อู่ฟู่หรูหรา ผ่อนลงยื้อเอาไว้ เบาบางพลิกผัน รอวันดับสูญ
ปัญหาที่เรา โวยวาย ทรมาณ ว่าเราเจ็บมาก เทียบไม่ได้ กับปัญหาของใครบางคน
เราบอกว่าชีวิตเราพัง เราท้อ เราไม่เหลือใคร เเต่ไตรที่ 5 ให้เราเห็นมากกว่า ทุกข์ของเราดูไร้สาระ
เเม่เราบอกว่า ขอบคุณทั้ง 5ไตร วันนี้ เเม่ได้เรียนรู้ชีวิตมากขึ้น เป็นการทัวร์ทำบุญ ที่อิ่มใจ
เเต่ก็ไข้กินกันทุกคนเลย เหนื่อยมาก อาจเป็นเพราะเราไม่ยอมเข้าวัดไผ่โรงวัวมั้ง เพราะเราบอกเราไม่ถึงเวลาที่จะปลง
เลยเจอวัดที่ 5 เราปลงความทุกข์เราเลย พรุ่งนี้เราจะไปซื้อของถวายส่งไป
เรื่องราว 5 วัด 5ไตร กับชีวิตของเรา
เกริ่นก่อน ช่วงนี้เราเจอปัญหาหนักในชีวิต คนที่เราคิดไม่ถึง ทำร้ายจิตใจเราสาหัส เราล้มทั้งยืน
เราก็ไปดูดวงนะ อาจารย์บอก ช่วงนี้ดวงตกหนักเลย เเละมันจะหนักเเบบตรอมใจเรื่อยๆ เราก็พยายามทำบุญ เเต่จิตใจเราเสียหาย
จะยืน จะเดิน จะนอน หลับตา เราก็ถูกหลอกหลอน จากเหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้สึกว่าชีวิตเราพัง
วันนี้ไปทำบุญที่จังหวัดสุพรรณ คณะเรามี เรา เเม่ เพื่อนเเม่ คนขับ รวม4คน เราเตรียมไป ไตร5ชุด หมวกพระถักเอง 2 ใบ ซองปัจจจัย
ออกสายเพราะรถติด ร่อนเร่เดินทางโดยไม่มีจุดหมายว่าจะไปวัดไหน คือว่าถึงวัดไหนเข้าวัดนั้น เวลา9.30น.กว่าๆ
ก็ถึงวัดเเรก ก็ไม่คิดอะไร เห็นมีการก่อสร้าง มากมาย เเต่พอจะกลับ หลวงพ่อเรียกให้ไปถวายไตร เราก็ไป จู่ๆหลวงพ่อบอก
มีบุญมาให้ช่วยเหลือ พอดีทางวัดต้องจ่ายค่าปูนทราย 3พันกว่าบาท ตอนนี้หลวงพ่อมีเเค่ 1200 บาท ถ้าจะจ่ายต้องไปเบิกเงินวัด
หลวงพ่อยื่นใบเสร็จดู เรา เเม่ เพื่อนเเม่ก็ ร่วมบุญช่วยกันออก ดีเลยจะได้ช่วยชำระหนี้สงฆ์ เเบบเห็นทันตา เพราะช่างเขามารอเงินเเล้ว
หลังจากนั้น หลวงพ่อก็ให้คนไปเอา ทรายใส่พาน ใบเสร็จใส่ซอง ส่วนเงินเราจ่ายกับคนงานที่มารอรับเงิน งานนี้เราก็อิ่มบุญเเบบงงๆ
เเต่ก็สนุกสนานดี เพราะหลวงพ่อประกาศขอบคุณ คณะของเรา 3 รอบ ว่าเราเป็นประธานทำทรายสร้างวัด ชำระหนี้สงฆ์ ครั้งนี้
เเล้วเราก็เดินทางต่อ วัดที่ 2 วัดนี้ดูไฮโซ พระทำด้วยทองคำ ดูหรูหรา สบายตา ถวายไตรเสร็จก็เดินทางต่อ
วัดที่3 วัดนี้เป็นวัดมอญ อยู่เเบบเบาๆ กันเอง เหมือนญาติ พูดคุยง่าย ถวายไตรเสร็จ เเล้วก็เดินทางไปวัดที่ 4
ทางเข้าวัดห่างไกล ชนบทล้วนๆ ไม่มีเมรุเผาศพ มีเเต่เชิงตะกอน วัดนี้เราสังเกตุว่าเจ้าอาวาส ดูดวงได้ เลยให้ท่านดูให้
เละ เละ มาก ดาวบาปพระเคราะห์เพียบ
ท่านถามเรื่องราว เหตุเกิดที่ใคร ก็ให้จบที่คนๆนั้น เราก็เลยเล่าเรื่องราวเเห่งความทุกข์ทรมาณให้ท่านฟัง ท่านว่าทนสัก2ปี
เเต่เราบอกเเค่นี้ก็หลอนจนนอนไม่หลับ ร้องไห้ทุกคืน สติเรามลายหายไป ทุกวันนี้เราคือคนที่เดินได้ เเต่ไร้สติที่ควบคุมจิตใจ
หลวงพ่อเลยเคาะหัวให้ อวยพรให้มีสติ ท่านบอก วันหลังมา ท่านจะเทศนาให้ฟัง ท่านบอกว่าเราโทรมมาก ทานข้าว
คิดถึงเเม่ให้มากๆ เเละให้เราทำการค้าซะ เราก็บอกท่านว่า เดือนหน้าเราจะต้องผ่าตัด เเล้วเราจะเอากำลังใจที่ไหนฟื้นตัว
พระท่านว่า หลังผ่าก็ฟังธรรมะเยอะซิ รึไม่ก็โทรหาท่าน ท่านจะเทศนาให้ฟัง หลังจากนั้นลากลับไปเพื่อเดินทางไปหาวัดที่ 5 ต่อ
เชื่อไหม หาไม่ได้เลย พอเข้าวัดนั้น ดันมีงานศพ พระไม่ว่าง เราก็ถอยกลับ อีกวัดก็งานเต็ม บางทีก็ขับเลย ไปไกล
วนรอบ ตัวเมืองสุพรรณอีกรอบ หลงไปทางเลี่ยงเมือง บ่าย3ครึ่งเเล้ว กะว่า เอาว่ะ วัดไหนก็ได้ ไตรเหลือ 1 ผืนสุดท้าย
เราก็มั่วๆ ทางไป คิดในใจ ไตรที่5 น่าจะมีอะไรเเจ่มๆบ้าง เเต่ก็ช่างเหอะ ไม่อยากมาเสียเที่ยว จะยังไงก็ได้ จบๆซะที จะกลับบ้านเเล้ว
เลยเลี้ยวเข้าวัด ที่5 เเบบไม่ได้ตั้งใจ วัดนี้ก็เงียบๆ มีที่ให้อาหารโค มีโคเเค่ 2 ตัว มีช่างกำลังช่วยกันกุฎิ เราก็เลยถามว่า
มีพระไหม เห็นเงียบๆ เรามาทำบุญ คนงานบอกรอเเป๊บ ให้ไปรอเจ้าอาวาสในกุฎิ เจ้าอาวาสก็มาบ่นๆ เรื่องการคุมงานก่อสร้าง
ช่างทำผิด ทำเสีย ทุกอย่างต้องใช้เงิน ก่อนเราจะกล่าวคำถวายไตรที่5 เเม่เราดันพูดขึ้นมาว่า ที่นี่มีพระอาพาธด้วยเหรอ
หลวงพ่อว่ามี ซึ่งตอนเดินเรามา เราก็ไม่เห็น เราช่างไม่สังเกตจริงๆ
หลวงพ่อเล่าประวัติว่า พระรูปนั้นอายุ 70 ป่วย เคลื่อนไหวช้า นอนเเผลกดทับ ท่านเป็นพระจากกรุงเทพ บวชเมื่อถึงวัย ตั้งเเต่หนุ่มๆ
พอชรา เคลื่อนไหวไม่ได้ก็ ถูกเชิญออกจากวัด อาตมาเคยลั่นวาจาไว้ หากไม่มีที่อาศัยก็มาวัดนี้ได้ ท่านก็มาจริง ให้สามล้อพามา
ท่านเดินไม่ไหว วัดเคยพารับการรักษาที่โรงพยาบาล เรียก4หมื่น วัดไม่มีเงินจ่าย ต้องเรียกกรมประชาสงเคราะห์ ท่านว่าท่านขอตายที่วัด
ท่านมีญาติอยู่คนนึง วัดก็ติดต่อ ญาติถามว่าหลวงตามีเงินไหม หลวงตาตอบว่าไม่มีเงิน ญาติก็ติดต่อไม่ได้
ทางวัดก็ดูเเลหลวงตาเเบบตามมีตามเกิด เจ้าอาวาสพูดว่า หมาเเมวในวัดยังให้ข้าวให้น้ำได้ ทำไมพระรูปเดียวจะให้ข้าว น้ำไม่ได้
หลังจากเราฟังประวัติ เราเลยเดินเข้าไปเยี่ยม พร้อมถวายซองปัจจัย เเว๊บเเรกที่เห็นคือ ชายชรา นอนบนขื่อไม้ เเมลงวันตอมตัว ใบหน้า ส่งกลิ่น
เเละก็ใส่เเต่กางเกงผ้าอ้อมผู้ใหญ่ ข้างตัวมีขวดน้ำพลาสติก มีหลอด เรานึกถึงคุณตาของเราเลย ช่างน่าเวทนาเเท้
เเถมมีป้ายติด ช่วยพระสงฆ์อาพาธ เลยออกไปหน่อย เป็นคอกวัว เเต่นี่คือคอกคนคน เพื่อนเเม่เราสงสาร จนร้องไห้เลย
เราก็ถามหลวงพ่อ อยากได้อะไรไหม หนูกลับกรุงเทพ จะซื้อส่งมาถวายให้ ท่านว่าอะไรก็ได้ ก่อนกลับเราถวายซองท่าน
นึกถึงตัวเอง ชีวิตคนเรามี 5 อย่าง สร้างขึ้น อู่ฟู่หรูหรา ผ่อนลงยื้อเอาไว้ เบาบางพลิกผัน รอวันดับสูญ
ปัญหาที่เรา โวยวาย ทรมาณ ว่าเราเจ็บมาก เทียบไม่ได้ กับปัญหาของใครบางคน
เราบอกว่าชีวิตเราพัง เราท้อ เราไม่เหลือใคร เเต่ไตรที่ 5 ให้เราเห็นมากกว่า ทุกข์ของเราดูไร้สาระ
เเม่เราบอกว่า ขอบคุณทั้ง 5ไตร วันนี้ เเม่ได้เรียนรู้ชีวิตมากขึ้น เป็นการทัวร์ทำบุญ ที่อิ่มใจ
เเต่ก็ไข้กินกันทุกคนเลย เหนื่อยมาก อาจเป็นเพราะเราไม่ยอมเข้าวัดไผ่โรงวัวมั้ง เพราะเราบอกเราไม่ถึงเวลาที่จะปลง
เลยเจอวัดที่ 5 เราปลงความทุกข์เราเลย พรุ่งนี้เราจะไปซื้อของถวายส่งไป