สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาวพันทิป ไม่คิดเลยว่าจะได้มาตั้งกระทู้แบบนี้ อิๆๆ ผิดพลาดยังไงก็ขอโทษนะค้า เริ่มเลยแล้วกันเนอะ ยาวหน่อยน้า พยายามตัดออกแล้วจริงๆ
คือเราชื่อ เล นะคะ (นามสมมุติ) เราเรียนมหาวิทยาลัยใกล้จะจบแล้วว แต่เรายังมีเรื่องที่มันค้างคาใจมากกกกกมาตั้งแต่สมัยเรียน ม.ต้น จนถึง ณ บัด Now!!! คือตอนสมัยเราเรียน ม.ต้นเนี่ย เราเป็นตัวแสบของห้องคนนึงเลยวันไหนไม่มาโรงเรียนเนี่ย เพื่อนจะบอกว่า ห้องเงียบเหมือนป่าช้า (เว่อร์ปะ 5555) ทีนี้เรื่องมันเริ่มตอน ม. สองค่ะ เรามีเพื่อนร่วมห้องคนใหม่ค่ะ ย้ายมาจากที่อื่น ชื่อ โล (นามสมมุติ) โลเป็นผู้ชายนะคะ เป็นคนไม่ค่อยพูดนะคะ (แต่มันพูดมากเวลาอยู่กับเพื่อนๆ) คือตลอดเวลาที่อยู่ห้องเดียวกับโลเนี่ย เราคุยกันนับคำได้เลยค่ะ เรากับเพื่อนๆของโลจะเล่นด้วยกันบ่อยๆ แต่เวลาเราเข้าไปคุยเล่นด้วยกับโล โลจะไม่คุยกับเราเลยค่ะ เวลาเราถามอะไร เค้าจะมองหน้าเราเฉยๆอ่ะค่ะ คือมองแบบสบตาเลยนะคะ เป็นอย่างนี้บ่อยมากก เราเลยมองว่าโลเนี่ย เป็นคน กวนบาทาแบบน่าโมโหอ่ะ เราเลยไม่ชอบขี้หน้าโลเอามากๆ ตอนแรกก็คิดนะคะ ว่าเราทำอะไรผิด ทำไมไม่คุยกับเราวะ ทำไมถึงเป็นกับเราแค่คนเดียว แต่มันก็ไม่น่าจะใช่ เพราะเราไม่เคยคุยกันเลย แล้วเราก็มั่นใจว่าเราไม่ไปทำอะไรให้ใครเดือดร้อนจนถึงขั้นไม่คุยด้วยแบบนี้แน่ๆ เราเลยเลี่ยงที่จะคุยกับโลค่ะ มีอยู่วันนึง เรากับเพื่อนเค้าเล่นๆกันอยู่ พอเค้าเดินมาเราก็เดินออกจากตรงนั้นเลยค่ะ อารมณ์แบบว่า ไม่คุยกับฉันฉันก็ไม่อยากยุ่งกับแก อะไรปรมาณนี้ เราก็เลี่ยงที่จะอยู่ใกล้เค้าไป ผ่านไปประมาณอาทิตย์นึง จู่ๆโลมันเดินเข้ามาคุยกับเราก่อนเลยค่ะ คือเราก็งงสิคะ อะไรของเค้า อยู่ดีๆก็มาคุยด้วย คุยด้วยไม่พอ เล่นด้วยอีกต่างหาก (เด็กมากก 5555) เราก็เลยแบบเอ้าๆ เล่นด้วยก็เล่น คุยด้วยก็คุย ทีนี้เราก็เริ่มที่จะคุยกันได้นะคะ แต่ยังไม่สนิทเหมือนเพื่อนคนอื่นๆในห้อง แต่เรื่องแปลกๆมันก็ยังมีมาเรื่อยๆ เวลาโรงเรียนเลิกเนี่ย เราก็จะเดินกลับบ้านพร้อมๆกับแก๊งเพื่อนๆของเรา ระหว่างทางกำลังเดินกลับเนี่ย อยู่ดีๆเพื่อนในกลุ่มก็สะกิดเราค่ะ บอกว่า “แกๆ มองไปทางฝั่งโน้นดิ” เราก็หันไปมองอีกฝึกของถนนที่มีม้านั่งอยู่ค่ะ เราเห็นโลนั่งอยู่กับเพื่อนๆ พวกเค้านั่งเล่นกันอยู่ค่ะ แต่ที่มันแปลกคือ โลนั่งมองเราค่ะ มองแบบไม่ละสายตาไปไหน เราหันไป เราก็สบตากันอยู่พักนึงนะคะ พอตั้งสติได้ก็หันมาถามเพื่อนๆว่ามันมองฉันทำไมวะ มีไรติดหัวไหม บลาๆ เราก็ยังงงค่ะ แล้วตั้งแต่นั้นมา ไอ้โล มันก็ยังไม่เลิกมองเราค่ะ ทุกครั้งที่เดินสวนกัน หรือนั่งอยู่ในห้อง หรือนั่งเล่น ไม่ว่าจะทำอะไร เราจะเห็นโลมองมาที่เราอยุ่เสมอ จนเพื่อนเราบอกว่า มันชอบเราแน่ๆ แต่เราไม่เชื่อค่ะ เพราะเราก็ไม่ได้สวยอะไรเลย มันจะมาชอบเราได้ไง สนิทก็ไม่สนิท ถึงชอบเราก็ไม่เอาหรอก (ตอนนี้เราก็ยังไม่ค่อยชอบเค้านะ รู้สึกว่าเค้าเป็นคนหยิ่งๆ เราไม่ชอบคนแบบนี้อ่ะ) แต่พอถูกมองทุกวัน สบตากันทุกวัน เราก็เริ่มหวั่นไหวค่ะ จนกลายเป็น เราก็ชอบแกนะ (เขิลลลลจัง อิๆ) แต่เราก็ยังไม่มั่นใจนะคะ ว่าเค้าจะชอบเราจริงหรือเปล่า เพื่อนเราก็เลยไปสืบค่ะ คือตอนเข้าแถวเพื่อนเรานั่งอยู่ข้างๆกับโลค่ะ ส่วนเราอยู่ท้ายแถวเลย เพราะมาสาย เราเห็นเพื่อนๆเรากับโลกำลังเมาท์มอยกันค่ะ แล้วก็หันมาที่เราเป็นพักๆ พอเลิกแถวเราก็ลากเพื่อนมาสอบสวนเลยค่ะ ว่าไปพูดอะไร เพื่อนเราเล่าให้ฟังว่า แค่ไปถามเฉยๆว่าโลชอบผู้หญิงแบบไหน มีแฟนหรือยัง โลตอบว่าแบบไหนก็ได้ เค้าไม่เลือกมากหรอก แฟนก็ยังไม่มี แล้วเพื่อนเราก็เลยถามต่อไปอีกว่า แล้วแบบ เล ล่ะ ชอบไหม เค้าก็พยักหน้าค่ะ พอเพื่อนพูดจบเราก็เขินสิคะ แต่ตั้งแต่วันนั้นจนจบ ม. 3 ความสัมพันธ์ของเราก็ยังไม่คืบหน้าเพราะเราก็เป็นคนขี้อาย เค้าก้เป็นผู้ชายเงียบๆ ค่ะ ได้แต่มองหน้ากัน ส่งสายตา ทักทายกันบ้างนิดหน่อย เป็นอย่างนี้ จนเราขึ้น ม. 4 ค่ะ.....
เธอจะรักฉันได้ไหม ถ้าเธอยังไม่รักใคร..... (สายเกินไปไหม ที่จะขอให้เธอกลับมา)
คือเราชื่อ เล นะคะ (นามสมมุติ) เราเรียนมหาวิทยาลัยใกล้จะจบแล้วว แต่เรายังมีเรื่องที่มันค้างคาใจมากกกกกมาตั้งแต่สมัยเรียน ม.ต้น จนถึง ณ บัด Now!!! คือตอนสมัยเราเรียน ม.ต้นเนี่ย เราเป็นตัวแสบของห้องคนนึงเลยวันไหนไม่มาโรงเรียนเนี่ย เพื่อนจะบอกว่า ห้องเงียบเหมือนป่าช้า (เว่อร์ปะ 5555) ทีนี้เรื่องมันเริ่มตอน ม. สองค่ะ เรามีเพื่อนร่วมห้องคนใหม่ค่ะ ย้ายมาจากที่อื่น ชื่อ โล (นามสมมุติ) โลเป็นผู้ชายนะคะ เป็นคนไม่ค่อยพูดนะคะ (แต่มันพูดมากเวลาอยู่กับเพื่อนๆ) คือตลอดเวลาที่อยู่ห้องเดียวกับโลเนี่ย เราคุยกันนับคำได้เลยค่ะ เรากับเพื่อนๆของโลจะเล่นด้วยกันบ่อยๆ แต่เวลาเราเข้าไปคุยเล่นด้วยกับโล โลจะไม่คุยกับเราเลยค่ะ เวลาเราถามอะไร เค้าจะมองหน้าเราเฉยๆอ่ะค่ะ คือมองแบบสบตาเลยนะคะ เป็นอย่างนี้บ่อยมากก เราเลยมองว่าโลเนี่ย เป็นคน กวนบาทาแบบน่าโมโหอ่ะ เราเลยไม่ชอบขี้หน้าโลเอามากๆ ตอนแรกก็คิดนะคะ ว่าเราทำอะไรผิด ทำไมไม่คุยกับเราวะ ทำไมถึงเป็นกับเราแค่คนเดียว แต่มันก็ไม่น่าจะใช่ เพราะเราไม่เคยคุยกันเลย แล้วเราก็มั่นใจว่าเราไม่ไปทำอะไรให้ใครเดือดร้อนจนถึงขั้นไม่คุยด้วยแบบนี้แน่ๆ เราเลยเลี่ยงที่จะคุยกับโลค่ะ มีอยู่วันนึง เรากับเพื่อนเค้าเล่นๆกันอยู่ พอเค้าเดินมาเราก็เดินออกจากตรงนั้นเลยค่ะ อารมณ์แบบว่า ไม่คุยกับฉันฉันก็ไม่อยากยุ่งกับแก อะไรปรมาณนี้ เราก็เลี่ยงที่จะอยู่ใกล้เค้าไป ผ่านไปประมาณอาทิตย์นึง จู่ๆโลมันเดินเข้ามาคุยกับเราก่อนเลยค่ะ คือเราก็งงสิคะ อะไรของเค้า อยู่ดีๆก็มาคุยด้วย คุยด้วยไม่พอ เล่นด้วยอีกต่างหาก (เด็กมากก 5555) เราก็เลยแบบเอ้าๆ เล่นด้วยก็เล่น คุยด้วยก็คุย ทีนี้เราก็เริ่มที่จะคุยกันได้นะคะ แต่ยังไม่สนิทเหมือนเพื่อนคนอื่นๆในห้อง แต่เรื่องแปลกๆมันก็ยังมีมาเรื่อยๆ เวลาโรงเรียนเลิกเนี่ย เราก็จะเดินกลับบ้านพร้อมๆกับแก๊งเพื่อนๆของเรา ระหว่างทางกำลังเดินกลับเนี่ย อยู่ดีๆเพื่อนในกลุ่มก็สะกิดเราค่ะ บอกว่า “แกๆ มองไปทางฝั่งโน้นดิ” เราก็หันไปมองอีกฝึกของถนนที่มีม้านั่งอยู่ค่ะ เราเห็นโลนั่งอยู่กับเพื่อนๆ พวกเค้านั่งเล่นกันอยู่ค่ะ แต่ที่มันแปลกคือ โลนั่งมองเราค่ะ มองแบบไม่ละสายตาไปไหน เราหันไป เราก็สบตากันอยู่พักนึงนะคะ พอตั้งสติได้ก็หันมาถามเพื่อนๆว่ามันมองฉันทำไมวะ มีไรติดหัวไหม บลาๆ เราก็ยังงงค่ะ แล้วตั้งแต่นั้นมา ไอ้โล มันก็ยังไม่เลิกมองเราค่ะ ทุกครั้งที่เดินสวนกัน หรือนั่งอยู่ในห้อง หรือนั่งเล่น ไม่ว่าจะทำอะไร เราจะเห็นโลมองมาที่เราอยุ่เสมอ จนเพื่อนเราบอกว่า มันชอบเราแน่ๆ แต่เราไม่เชื่อค่ะ เพราะเราก็ไม่ได้สวยอะไรเลย มันจะมาชอบเราได้ไง สนิทก็ไม่สนิท ถึงชอบเราก็ไม่เอาหรอก (ตอนนี้เราก็ยังไม่ค่อยชอบเค้านะ รู้สึกว่าเค้าเป็นคนหยิ่งๆ เราไม่ชอบคนแบบนี้อ่ะ) แต่พอถูกมองทุกวัน สบตากันทุกวัน เราก็เริ่มหวั่นไหวค่ะ จนกลายเป็น เราก็ชอบแกนะ (เขิลลลลจัง อิๆ) แต่เราก็ยังไม่มั่นใจนะคะ ว่าเค้าจะชอบเราจริงหรือเปล่า เพื่อนเราก็เลยไปสืบค่ะ คือตอนเข้าแถวเพื่อนเรานั่งอยู่ข้างๆกับโลค่ะ ส่วนเราอยู่ท้ายแถวเลย เพราะมาสาย เราเห็นเพื่อนๆเรากับโลกำลังเมาท์มอยกันค่ะ แล้วก็หันมาที่เราเป็นพักๆ พอเลิกแถวเราก็ลากเพื่อนมาสอบสวนเลยค่ะ ว่าไปพูดอะไร เพื่อนเราเล่าให้ฟังว่า แค่ไปถามเฉยๆว่าโลชอบผู้หญิงแบบไหน มีแฟนหรือยัง โลตอบว่าแบบไหนก็ได้ เค้าไม่เลือกมากหรอก แฟนก็ยังไม่มี แล้วเพื่อนเราก็เลยถามต่อไปอีกว่า แล้วแบบ เล ล่ะ ชอบไหม เค้าก็พยักหน้าค่ะ พอเพื่อนพูดจบเราก็เขินสิคะ แต่ตั้งแต่วันนั้นจนจบ ม. 3 ความสัมพันธ์ของเราก็ยังไม่คืบหน้าเพราะเราก็เป็นคนขี้อาย เค้าก้เป็นผู้ชายเงียบๆ ค่ะ ได้แต่มองหน้ากัน ส่งสายตา ทักทายกันบ้างนิดหน่อย เป็นอย่างนี้ จนเราขึ้น ม. 4 ค่ะ.....