"ใกล้เขา.. ไม่เห็นเขา" นะขอบอก!! by.. Differ^ ^

‘หากอยากมองให้เห็นถึงปัญหา.. เราต้องถอยหลังออกมาให้มากพอ!! ’


ภายหลังจากที่เสียงระเบิดปริศนาดังขึ้นยามวิกาล ไฟทั่วบริเวณนั้นก็ได้ลุกลามออกไปอย่างรวดเร็ว

นี่ไม่ใช่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นปกติ สำหรับพื้นที่สุ่มเสี่ยงและยิ่งเป็นรอยต่อของชายแดนระหว่างประเทศด้วยแล้ว

ภาวะเช่นนี้ย่อมอาจหมายถึงการถูกลุกรานเข้าพื้นที่จากประเทศเพื่อนบ้านซึ่งทำตัวไม่

น่ารักเท่าใดนัก และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในระยะนี้ที่มักจะมีเรื่องให้ต้องผิดใจกันบ่อยครั้ง..

แต่ด้วยสัมพันธ์อันดีตั้งแต่ครั้งบรรพกาล..  เหตุการณ์ในครั้งนี้จึงยังคงเป็นปริศนาที่ฝ่ายประเทศ

ผู้ถูกรุกรานจะต้องเร่งพิสูจน์เพื่อค้นหาความจริงก่อนที่ทุกอย่างจะบานปลายไปมากกว่านี้.

‘มันไม่ควรจะเป็นเช่นนั้น!! ’ ผู้นำประเทศคนนั้นคิด

และไม่รอช้า ภารกิจสำคัญภารกิจหนึ่งจึงถูกสั่งผ่านไปยังนายทหารคนหนึ่งซึ่งได้ชื่อว่า

เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ฉลาดล้ำของกองทัพให้เร่งหาคำตอบโดยเร็วที่สุด

‘เอ็งไปจัดการเรื่องนี้..!! ’ ผู้นำประเทศคนนั้นย้ำ!

ราวกับสมองที่ถูกจับป้อนด้วยโปรแกรมอัตโนมัติ..

ทันทีที่สิ้นสุดคำสั่ง นายทหารคนนั้นจึงได้เริ่มต้นดำเนินตามแผนการสำหรับภารกิจนี้ทันที

สิ่งที่เขาทำมีอยู่ด้วยกัน 2 เรื่องหลัก ๆ คือ..

เรื่องที่ 1 เขาสั่งให้มีการจัดทีมเฉพาะกิจโดยแบ่งออกเป็นทั้งหมด 2 ทีมย่อย..

ทีมที่ 1 ถูกให้ส่งเข้าไปยังจุดเกิดเหตุเพื่อสืบค้นหาตนเหตุของปัญหา

ส่วนทีมที่ 2 ถูกจัดวางกำลังไว้ห่างจากจุดเกิดเหตุหลายกิโลเมตรเพื่อคอยสังเกตการณ์

จากระยะไกล..

‘ไม่มีใครจะเห็นรูปร่างของภูเขาได้จากในระยะใกล้.. เพราะสิ่งที่ได้เห็น

จะเป็นเพียงกองดินและรากไม้!! ’ เขาคิด..

‘ภูเขาก็เหมือนปัญหา ถ้าอยากจะมองให้เห็นทั้งหมดก็ต้องถอยออกมาให้ห่างพอ..!! ’

และเรื่องที่สองที่เขาคิดทำนั่นก็คือ การเรียกระดมสื่อมวลชนทั้งหมดเข้ามารับรู้และร่วมถ่ายทอดสด

กับเหตุการณ์นี้ ทั้งนี้เพราะนอกจากพวกเขาจะช่วยตีแผ่ภาพเหตุการณ์ให้กับผู้คนจำนวนมากได้เห็น

ผ่านทางหน้าจอโทรทัศน์แบบ Real Time แล้ว มันก็ยังจะเป็นการประชาสัมพันธ์

ชื่อเสียงในการบริหารจัดการให้กับเขาอีกด้วย ผ่านการได้เห็นการแก้ปัญหาอย่างชาญฉลาด,

มีไหวพริบ, คมคาย และมีวิสัยทัศน์อันกว้างไกล..

‘หึ หึ หึ ยิงปืนนัดเดียว ได้นกสองตัว!! ’ นายทหารคนนั้นคิด ขณะเอามือลูกคาง

ที่ไม่มีเคราเลยสักเส้น..

‘ในวิกฤตมีโอกาส.. ’  เขารู้ดี และนี่คือโอกาสที่ว่านั่น..

ที่บนหน้าจอโทรทัศน์ ภาพของไฟกองใหญ่กำลังลุกโชนขึ้นท่ามกลางความมืดสนิทของ

ท้องฟ้า ดวงไฟสีแดงใหญ่ส่องสว่างเผาผลาญทุกสรรพสิ่งในพื้นที่โดยรอบ สีของมันตัดกับสีดำ

ในยามค่ำคืนนั้นอย่างชัดเจน และสามารถมองเห็นได้จากระยะไกล

เมื่อทุกอย่างถูกจัดเตรียมจนเข้าระบบแล้ว.. ไม่นานนักสื่อมวลชนก็ได้ยินเสียงการพูดคุยกันของ

ทหารแนวหน้าผ่านทางวิทยุสื่อสารที่แผดดังขึ้น..

‘... กระซู่เรียกกูปรี ๆ ซ่าส์.. ’

‘… นี่กูปรี เหตุการณ์บนเขาเป็นอย่างไรบ้าง?!  ซ่าส์.. ’

‘ถึงจุดเกิดเหตุแล้ว ไม่พบสิ่งผิดปกติ ขอย้ำ ซ่าส์ ไม่พบสิ่งปกติ

เพลิงลุกเป็นวงกว้างและพบหลุมลึกขนาดใหญ่ในนั้น เปลี่ยน!!  ซ่าส์.. ’

‘… รับทราบ ค้นหาต่อไป! ซ่าส์.. ’

- ตู้ม......ม!!! -  

และในขณะนั้นเอง เสียงของลูกไฟอีกลูกที่ถูกยิงมากระแทกกับด้านหลังของภูเขาเบื้องหน้า

ของพวกเขาก็ดังขึ้นอีก

แสงสว่างของมันเรืองรองราวกับจะทำให้ภูเขาทั้งลูกส่องแสงได้

แผ่นดินทั้งผืนสะเทือนเลือนลั่น ทุกอย่างเกิดเร็วมาก

‘นี่มันเกิดอะไรขึ้น..?! ’

ผู้คนทั้งหมด ณ สถานที่แห่งนั้นรวมถึงสื่อมวลชนได้แต่มองกันตาค้าง จ้องมองภาพ

ที่กำลังเกิดขึ้นเบื้องหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา..

‘… กูปรีเรียกกระซู่ ๆ รายงานมาด่วนตรงนั้นเกิดอะไรขึ้น!! ซ่าส์.. ’

‘… นี่กระซู่ มีลูกไฟขนาดใหญ่ถูกยิงมาที่ทิศ 12 นาฬิกา ห่างจากตำแหน่งที่อยู่

ประมาณ 3 กิโลเมตร ซ่าส์.. ’

และในขณะที่การสื่อสารยังคงสับสนวุ่นวายนั้นเอง ลูกไฟอีกหลายลูกก็ถูกยิงเข้ามาอย่าง

ต่อเนื่องพร้อม ๆ กันทั่วทั้งอาณาบริเวณนั้น..

ตู้ม ตู้ม ตู้ม..!!!!

‘... MAYDAY MAYDAY เราถูกโจมตี มีคนเจ็บ.. ’

‘ขอย้ำ มีคนเจ็บ!! ซ่าส์.. ’

ใจของนายทหารคนนั้นเริ่มเต้นแรงขึ้น ด้วยสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นเบื้องหน้าเป็นสิ่งที่อยู่เหนือ

ความคาดหมายของเขานั้นไปมาก

ลูกทีมของเขากำลังเสียขวัญ มีบาดเจ็บ ข้าศึกกำลังบุกล้อม และเขาจะต้องรีบตัดสินใจ!!

‘... ทีมทั้งหมดถอนกำลังด่วน ขอย้ำ ยกเลิกปฏิบัติการ ทั้งหมดถอนกำลังกลับฐาน ซ่าส์..!! ’  

นายทหารคนนั้นร้องตะโกนสุดเสียง พร้อมกับโบกมือเป็นสัญญาณให้

ทหารทุกนายรวมถึงสื่อมวลชนรีบกลับไปตั้งหลักที่ฐานทัพทหารซึ่งอยู่ไม่ไกล

ไปจากที่นี่เท่าไหร่นัก..

ความโกลาหลเกิดขึ้นในทันที ทุกคนต่างวิ่งหนีไปคนละทิศละทางรวมถึงตากล้องด้วย

ภาพที่สั่นไหวและเสียงหวีดร้องเอะอะโวยวายคือสิ่งที่ผู้ชมที่อยู่ทางบ้านได้ยินอย่างแจ่มชัด

แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น..!!

ขณะที่กล้องตัวหนึ่งหันหลังกลับไปเพื่อที่จะถ่ายภาพเหตุการณ์ต่อจากนั้นเก็บไว้

แต่สิ่งที่เขาจับภาพได้กลับเป็นลูกไฟด้วยใหญ่ที่กำลังพุ่งตรงมาสู่กลุ่มของพวกเขาพอดี

เปลวเพลิงอันเกิดจากความร้อนนั้นแผ่ขยายและอยู่ใกล้กับเขามาก..

แล้วเสียง ๆ หนึ่งดังขึ้นด้วยความตกใจ

‘เฮ้ย!! ’

แล้วหน้าจอที่กำลังถ่ายทอดอยู่ก็ด้บวูบไป


...


ผมซึ่งอยู่อีกซีกโลกได้แต่นั่งจ้องรายงานข่าวเรื่องนี้ด้วยใจระทึก..

‘นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นฟะ?! ’

ความรู้สึกในตอนนั้นคล้ายกับการดูภาพอันเหลือเชื่ออย่างตึกแฝดยักษ์ใหญ่ของทางตะวันตก

ที่โดนถล่ม มันรวดเร็วและเหลือเชื่อจนและดูราวกับจะเป็นฉากในละครเรื่องหนึ่งเท่านั้น

หากแต่มันก็ได้เกิดขึ้นจริงไปแล้ว..

‘หน้าจอที่มืดไม่ได้ให้คำตอบอะไร ’ ผมรู้

และมีแต่คำถามต่าง ๆ เกิดขึ้นเต็มไปหมด!!

ผมเฝ้ารอหาคำตอบอยู่นาน และในที่สุดความจริงของเรื่องทั้งหมดก็ถูกเปิดเผยขึ้น

หลายชั่วโมงต่อจากนั้น ข่าวทุกช่องก็รายงานเป็นเสียงเดียวกันว่า..

เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้ เป็นเหตุการณ์ ‘อุกาบาต ’ ตกครั้งที่ใหญ่ที่สุดครั้งหนึ่งของโลก

และได้สร้างความเสียหายอย่างหนักให้กับประเทศ ๆ หนึ่งที่อยู่ไกลออกไป

จากกการสื่อสารที่ล้าหลังของประเทศนั้นทำให้ ‘ท่านผู้นำ ’ นั้นตกข้อมูลข่าวสารสำคัญ

ในเรื่องนี้ และส่งผลให้เกิดการสูญเสียจากเหตุการณ์ไม่คาดฝันนี้อย่างมาก..

‘หากอยากมองให้เห็นถึงปัญหา เราต้องถอยหลังออกมาให้มากพอ.. ’ และทันใดนั้น

เสียงคำพูดของนายทหารผู้หนึ่งก็ได้ดังขึ้นมาในความคิดผม

คำพูดที่ดูคมคายและดูจะมีความหมายอย่างลึกซึ้ง..

‘คำสอนของท่านถูกต้อง! ’ จำได้ว่าผมเห็นตัวเองพยักหน้าตาม

และเห็นด้วยไปกับความคิดนั้น

‘เพียงแต่ปัญหาของมันไม่ใช่แค่ที่ภูเขาลูกเดียวลูก หากแต่เป็นทั้งพื้นที่นั่นเลยต่างหาก ’

..?!


‘หวังว่าท่านคงจะถอยหลังออกมาได้ทัน?! ’

ผมได้แต่ถอนหายใจและเฝ้าภาวนา..



‘ถ้าท่านจะไม่จมอยู่กับปัญหาไปเสียก่อนนะ!! ’

...