เจอความรักแบบนี้กับตัวควรทำยังไง?

ผมบังเอิญเจอ ผญ. คนหนึ่งซึ่งผมชอบเขามากเป็นคนที่นิสัยดีอัธยาศัยดีมากเขาคอยเหลือผมในเรียนต่างปัญหาต่างเราก็เริ่มคบดูใจกันได้ประมาณ2-3อาทิตย์เราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นจนมีวันหนึ่งเราได้นัดพบเจอกันในที่ลับตาคนเราก็นั่งคุยกันกุกกิ๊กกันตามภาษาคนเป็นแฟนแล้วจากนั้นเราก็เกิดชอบกันมาก(ผมไม่รู้หรอกว่าเขาชอบผมจริงไหม?)ผมเลยชวนเขาไปที่ห้องผมเราก็เกิดมีอ่ะใยกัน(งุงิ) หลังจากวันนั้นเราก็เริ่มนัดมาเจอกันที่ห้องบ่อยขึ้น บ่อยขึ้น สิบถึงยี่สิบครั้งได้ จากนั้นก็มีใครก็ไม่รู้โทรเข้ามาเบอร์ของแฟนผมตอนที่ผมอยู่กับแฟนพอดี ผมก็รับแล้วฮัลโหลเป็นเสียงผู้ชายผมก็ถามว่าใครอ่ะเขาก็ไม่ตอบแล้วก็วางไปผมเลยถามแฟนผมว่าใคร(ตอนนั้นเอาแล้ว ในส่วนตัวผมอ่ะไม่เก่งเรื่องความรักเป็นคนที่มีแฟนแล้วไม่เคยคิดจะคุยกับใครเลยมีแฟนแล้วหยิ่งประมาณนั้น) แฟนผมก็บอกว่าไม่รู้ใครผมก็เริ่มคิดละ เห้ย!แฟนเรามีกิ๊กหรอว่ะแล้วหลังจากวันน้ันผมก็บังเอิญเข้าไปดูในแฟนของแฟน ก็เห็นมันไม่มีอ่ะไรนี้ผมเลยลองมาเช็คว่าเฟนเรามีอะไรผิดปกติไหม(เพราะแฟนเรารู้รหัสเฟสเราแต่เราไม่รู้ของแฟน)ดันไปเจอในรายชื่อบล็อคว่าเราไปบล็อคใครก็ไม่รู้ส่วนตัวผมนั้นไม่เคยบล็อคใครเราก็ไปเจอ ผช.ใครก็ไม่รู้ที่เฟสเราไปบล็อคไว้เราก็ปลดบล็อคเท่านั้นเจอแฟนเราไปคุยจูจีกันแต่ไม่มีบอกรักกันน่ะแต่คุยกันสนิทมากผมก็เลยคิดมากน้ำตานี้ไหลออกมาไม่รู้ตัวเลยคิดไปต่างๆนาๆ ผมก็ไปถามแฟนผมเลยนี้ใครเอาเฟสเราไปบล็อคทำแฟนก็บอกหละว่าคุยกับคนนี้ก่อนเจอเรา เราก็เงิบเลยทีนี้ก็ถามเขาไปเลยว่าจะเอาไงอยู่กับเราหรือมัน แฟนก็เลือกเราน่ะแฟนเราก็เลิกคุยกับไอ่นั้นไป พอๆผ่านมาได้สัก3-4 เดือนที่นี้แฟนเราให้รหัสเฟสมาละโอเครเราไม่มีอะไรปิดบังกัน โอเครไว้ใจอยู่ แต่พอไว้ใจเท่านั้นหละเอาอีกหละ คราวนี้แฟนเก่าแต่ก็ยังคุยกันอยู่อีกเขาบอกเป็นพี่น้องกันเราก็โอเครไม่ว่าคนมันรักอ่ะน่ะ แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งเราก็นัดพบเจอกันอีกแล้วเกิดเจอแฟนเราคุยกับแฟนเก่าในไลน์คุยกันสนิทเกินเหมือนยังมีเยื่อใยต่อกัน (ผมก็เข้าใจน่ะเขามาก่อนเราอ่ะนะ อ่ะไม่เป็นไรเรารับได้ทนไหวอยู่) แต่เราก็มีน้อยใจน่ะเลย งอลอยู่นิดหนึ่งแต่แฟนผมไม่เคยมาเอาใจสะเท่าไหร ผมก็อ่ะไม่เป็นไรอย่าเอามาคิดมาก แต่พอปล่อยให้คุยกันนานขึ้นเริ่มมีชวนกันไปนั้นไปนี้เท่านั้นหละคิดมากเลย เสียใจเอะว่าทำไมถึงทำกันแบบนี้แฟนเธอก็มีน่ะบอกเราสิจะไปดูหนังกินข้าวเราก็พาไปหมดแต่กับคุยเหมือนจะไปกับแฟนเก่า เราก็เสียใจน่ะเพราะเรารักเขาคนเดียวทุ่มเทน่ะ แต่เธอกับทำลายความีรู้สึกแบบนี้ ผ่านไป3-4วันเรากลับบ้านด้วยกันจาก รร. (บ้านผมกับแฟนอยู่ห่างกันนิดนุงคนละอำเภอ) แฟนอยู่กับผมมั้งจะปิดเน็ตเพราะเขาไม่ได้ใช้แบบรายเดือนสมัครรายวันเอา วันนั้นนั่งรถมาด้วยกันผมก็เลยลองแชร์เน็ตให้เครื่องของแฟนผม จากนั้นไลน์ก็เด้งขึ้นมาเลย แฟนเก่ามันทักมาเลยว่าจะไปดูหนังไหม รร.เลิกกี่โมงเด่วไปรับ ? เท่านั้นยังไม่พอยังคุยกับอีกคน ผช รร.เดียวกันแต่คนละคณะ ส่งมาถามว่าเลิกเรียนยัง ผมก็เลยตอบแทนแฟนผมไปเลยแฟนผมก็นั่งดูอยู่ข้างๆ ผมก็เนียนทำบอกไปว่า -กำลังกลับ มีอะไรหรอ ไอ่ผช.นั้นตอบกลับมาว่า กำลังจะไปหาเลยกลับไปแล้วไม่เป็นไร รักน่ะจุ๊บๆ! * * ผมนี้อึ่งคิดอยู่แปปนุงเลย แล้วจากนั้นผมก็ตอบแทนแฟนอีกแต่อันนี้ไลน์ของคนรักเก่าของแฟน ผมก็บอกกับแฟนเก่าของแฟนผมว่า เนี่ยกำลังกับละ จะให้ไปเจอที่ไหน (ในความคิดผมกูเนี่ยจะไปเจอเอง) จากนั้นหละแฟนแย่งเอาโทรศัพท์ไปเลยแล้วมางอลใส่ผมอีกบอกว่า ทำแบบนี้ไม่มากเกินไปหรอมาตอบแทนทำไมแล้วก็ไม่คุยกับผม จากนั้นถึงที่หมายลงจากรถจริงแล้วผมต้องนั่งต่อไปน่ะแต่คราวนี้ผมไม่ ผมลงมากับแฟนด้วยแล้วแฟนผมก็เดินหนีผม ผมก็จบแขนเธอแล้วบอกว่า [ทำไมเดินหนีทำไมไม่คุยให้จบไปเลย ไหนบอกว่าไม่คุยแล้วไง] แฟนผมก็ยังเดินหนีผมก็เดินตามไปอีกดักหน้าถามว่าจะเอาไงบอกเลยดีกว่า แฟนผมก็บอกว่า {เออ มาตอบแทนกันแบบนี้เลิกไปเลย เราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว} แต่ตัวผมยังรักเขาอยู่ก็เดินไปดักหน้าอีก แล้วก็บอกว่า [ทำไมมาทำแบบนี้ทำไมไปคุยกับแฟนเก่าทำไมละเราเคยบอกแล้วนี้ถ้าไม่รักเราบอกสิเราจะไปให้เองดีกว่าไปมีคนอื่นแบบนี้] แฟนผมก็ยังเดินนี้+กับร้องไห้ด้วยก็พอเห็นน้ำตาก็ใจอ่อน จากโมโหกลายเป็นผมต้องมาง้อแฟนอีก แฟนผมก็ยังเดินหนีผมก็เดินไปดักหน้าอีก ผมก็บอกว่าเราอ่ะรักเธอมากน่ะอยากมีคนอื่นอยากไปทำไมไม่บอก ไม่รักเราทำไมไม่บอกอ่ะ แฟนเราก็เดินหนีผมก็เดินดักหน้าอยู่พักหนึ่งอ่ะ แล้วจากนั้นผมก็เลิกเดินตามแฟนผม แฟนผมก็เดินหนีผมจากไป ผมก็นั่งที่เก้าอี้หินอ่อนแล้วมาคิดว่าเขาไปละปล่อยเขาไปดีกว่าไม่อยากรั้งอีกแล้วทั้งเหนื่อย ทั้งท้อ ทั้งเจ็บเสียใจก็เสีย (ผมก็ไม่รู้หรอกน่ะว่าเขาไปทำอะไรกันอ่ะป่าว เราไม่มีรถไปรับแค่นั้น มีรักเดียวรักเธอคนนี้คนเดียวไม่ดีหรอ ?) นั่งนี้ถึงกับน้ำตาไหลเยย แต่ยังดีที่แถวนั้นคนน้อยผมคิดแล้วกำลังจะทำใจได้แล้ว(อันนี้นั่งเอ๋อ-คนเดียวพักหนึ่งอ่ะ) นั่งได้สักพักแฟนผมเดินกลับมา แล้วบอกว่าทำไมไม่กลับบ้านผมก็นั่งนิ่งๆ แฟนผมก็บอกว่าถ้าไม่ตอบจะไปละ ผมก็เลยบอกไปว่ายังไม่อยากกลับ แฟนผมก็บอกว่ากลับไปได้ละเด่วมันดึกมาก ผมก็นั่งเฉยๆแฟนผมก็เลยเดินไปที่รถเครื่อง ผมก็เลยเดินไปถามเขาอีกทีว่าจะเลิกกันจริงๆใช่ไหม? แฟนผมบอกว่าไม่รู้หรอกเด่วกลับบ้านคอยคุยกัน ผมก็เครียดอยากจะรู้ว่าจะเอายังไงกันเดินกลับมาทำไมทำไมไม่ทิ้งเราไปเลย แฟนผมก็บอกอย่างเดินเด่วกลับบ้านคอยคุยกัน ผมก็นั่งรถกลับบ้านพอถึงบ้านผมก็โทรไปถามจะเอายังไง แฟนผมก็บอกแล้วแต่ดิจะอยู่ก็อยู่ไม่อยู่ก็ไป ผรักเขามากก็บอกไปว่าอยู่แต่ถ้าอยู่เด่วเธอก็กลับไปคุยกับแฟนเก่าอีกจะให้ทำไง (เท่านี้หละผมนี้น้ำไหลเป็นทางมดเดินเลยครับ) แฟนผมก็บอกแต่คนเดียวแล้วแต่ดิ ผมก็ร้องไห้ยังกับเด็ก แล้วตัดสายแฟนผมไป แฟนผมก็โทรมาอีกถามผมว่า ที่ตัดสายจะเอาไงเลิกใช่ไหมผมก็บอกแบบเดิมรักก็รักแต่กลับไปก็เด่วแฟนผมก็ไปคุยกับแฟนเก่าอีก แฟนผมก็เงียบแปปนุง ผมก็ตัดสายไปอีก ผมทำใจไม่ได้ไว้ใจแล้วไว้ใจอีก แต่ภาพเก่าๆที่เราเคยไปทำอะไรร่วมๆกันแล้วมันก็ทำให้ผมยังตัดใจไม่ได้อยู่ดี สุดท้ายกับเป็นผมเองที่โทรกลับไป แล้วบอกกับแฟนผมว่ายังอยากอยู่ต่อ เราก็ยังคบกันอยู่แต่ไม่เหมือนเดิมละ ผมก็ทั้งเจ็บแต่ก็ยังทน ส่วนแฟนผมก็หลังจากวันนั้นก็ดีอยู่แต่พอผ่านมา2เดือน ก็เหมือนเดิมกับไปคุยอีกเราก็ชินละปล่อยให้คุยแล้วแต่แต่ผมเป็นมีรักเดียวจะให้ผมไปมีคนอื่นแบบแฟนผมก็ทำได้น่ะ แต่ผมรักเธอคนนี้มากจริงเธอคนนี้คงเป็นครั้งแรกของผมด้วย จนถึงวันนี้แฟนผมยิ่งหนักกว่าเก่าอีกเวลาก็ไม่มีให้คุยก็ไม่คอยได้คุยรหัสก็ไม่ให้อีกแล้ว โทรไปก็ไม่คอยรับ แต่ผมยังรักเขาเหมือนวันแรกที่เจอเขาเลยผมช่วงนี้เขาก็บอกว่าถ้าผมคิดว่าเขาไม่ดีจะไปก็ได้ แต่ผมทำไม่ได้จริงว่าจะหลุดจากตรงนี้ยังไง (อ่อ ลืมบอกไปเขาชอบบอกรักผม พอเขาบอกแบบนี้ผมก็ใจอ่อนทุกทีเลย) เพื่อนๆใครก็บอกว่า ก็ปล่อยๆไปเถอะเขาจะไม่ใช่คู่กับเรา ผมก็ได้แค่รับฟังตัวผมเองยังตัดเขาออกไม่ได้ผมไม่รู้จริงว่าจะทำยังไงดี ทนต่อไปหรือเดินจากไป :'(