สวัสดีเพื่อนๆ ชาวพันทิปทู๊กกคนน้ะคะ วันนี้เรามีเรื่องความรักของเรามาแชร์ให้ฟัง
คือเกริ่นก่อน เราอ่ะอยู่ ม. 4 ส่วนน้องคนที่เราชอบอยู่ ม.3 | โรงเรียนชื่อดังในจังหวัดก่อนถึงประจวบ... | สำหรับเรานะน้องเขาค่อนข้างดังและยังเป็นนักกีฬาอีกด้วย ส่วนเราก็คนปกติไม่ดัง ไม่สวย อ่ะ
เริ่มเลย >>> เราชอบน้องคนนี้มากๆ มากจนถึงมากที่สุด 555 ทุกๆเช้าเราจะไปนั่งที่โรงอาหาร ไม่ได้ไปกินข้าวอะไรหรอกแต่เราไปนั่งรอส่องน้องคนนี้แหละ **ตอนนี้ทำจนเป็นนิสัยแล้ว ** พอถึงเวลาโรงเรียนเลิก เราก็มีเรียนพิเศษทุกวันอ่ะ แต่เราก็ต้องนั่งในโรงเรียน นั่งข้างๆสนาม มองเขา **ย้ำว่า ' ทุกวัน '** จนวันหนึ่งเราก็รู้สึกแบบอยากคุยด้วย อยากสนิทอ่ะ เราเลยทักแชทเขาไป แต่ก็ไม่ได้คุยอะไรมาก//เขิน// ทักไปหลายวันอ่ะ จนเขาน่าจะจำหน้าเราได้แล้ว เราคิดว่าได้นะเเพราะมีอยู่วันหนึ่งเรานั่งรอเรียนอยู่ แล้วกลุ่มเขาก็อยู่แถวๆนั้นอ่ะ เราก็นั่งมองเขา //เขาหันมาเห็นพอดี เขาก็หันไปคุยกับเพื่อนในโต๊ะ หลังจากนั้น ทุกคนในโต๊ะก็หันมามองเราพร้อมกัน เราอึ้งเลย// และวันนี้เราเดินผ่านหน้าห้องที่เขาเรียน เขานั่งกับเพื่อนกลุ่มเดิมหน้าห้อง เขาเห็นเรา เขาหันไปกระซิบกับเพื่อน แล้วเพื่อนก็หันมามองเราเหมือนเดิม /อีกแล้วนะ// เราเลยค่อนข้างมั่นใจว่า น้องเขารู้แล้ว ...
วันนี้ตอนเย็น เราเดินไปเรียนพิเศษ ผ่านตรงที่ นักกีฬาวางกระเป๋ากันอ่ะ เราเลยเดินไปซื้อขนมมาแล้วเขียนๆๆๆๆ แปะไว้หน้ากล่อง อย่างดีเลย แต่พอเราโยนเขารั้วไปตรงกองกระเป๋าอ่ะ กระดาษมันพับปิดชื่อน้องเขาที้เราเขียนหน้ากล่อง แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้แล้วเพราะมันเลยเวลาเริ่มเรียนพิเศษมาแล้วอ่าา TTTTT
หลังจากเรียนเสร็จ เราก็เดินผ่านจุดเดิม เราอยากรู้มากว่า มีใครเก็บมันไปมั้ย เราหันไปมองแต่ขนมยังอยู่ที่เดิม //รู้สึกจุกมาก ที่ไม่มีใครเก็บไปอ่ะ เราไม่รู้นะว่าน้องเขาคิดว่า มันเป็นกล่องที่กินหมดแล้วหรือไม่เห็นอ่ะ แต่รู้สึกโคตรจุก เลย
เรื่องเราอาจจะดูโรคจิตอ่ะ แต่แบบมันมาจากใจเราเลย นะ
เราอยากรู้ว่าเราควรทำไงต่อดี จะเอาขนมไปให้ต่อหรือเลิกทำดีน้าา #สับสนมึนงง 555555
ปล.ขอบคุนที่เข้ามาอ่านนะ อาจจะมีเรื่องเล่ามาต่อ ♡♡♡
แอบชอบรุ่นน้อง
คือเกริ่นก่อน เราอ่ะอยู่ ม. 4 ส่วนน้องคนที่เราชอบอยู่ ม.3 | โรงเรียนชื่อดังในจังหวัดก่อนถึงประจวบ... | สำหรับเรานะน้องเขาค่อนข้างดังและยังเป็นนักกีฬาอีกด้วย ส่วนเราก็คนปกติไม่ดัง ไม่สวย อ่ะ
เริ่มเลย >>> เราชอบน้องคนนี้มากๆ มากจนถึงมากที่สุด 555 ทุกๆเช้าเราจะไปนั่งที่โรงอาหาร ไม่ได้ไปกินข้าวอะไรหรอกแต่เราไปนั่งรอส่องน้องคนนี้แหละ **ตอนนี้ทำจนเป็นนิสัยแล้ว ** พอถึงเวลาโรงเรียนเลิก เราก็มีเรียนพิเศษทุกวันอ่ะ แต่เราก็ต้องนั่งในโรงเรียน นั่งข้างๆสนาม มองเขา **ย้ำว่า ' ทุกวัน '** จนวันหนึ่งเราก็รู้สึกแบบอยากคุยด้วย อยากสนิทอ่ะ เราเลยทักแชทเขาไป แต่ก็ไม่ได้คุยอะไรมาก//เขิน// ทักไปหลายวันอ่ะ จนเขาน่าจะจำหน้าเราได้แล้ว เราคิดว่าได้นะเเพราะมีอยู่วันหนึ่งเรานั่งรอเรียนอยู่ แล้วกลุ่มเขาก็อยู่แถวๆนั้นอ่ะ เราก็นั่งมองเขา //เขาหันมาเห็นพอดี เขาก็หันไปคุยกับเพื่อนในโต๊ะ หลังจากนั้น ทุกคนในโต๊ะก็หันมามองเราพร้อมกัน เราอึ้งเลย// และวันนี้เราเดินผ่านหน้าห้องที่เขาเรียน เขานั่งกับเพื่อนกลุ่มเดิมหน้าห้อง เขาเห็นเรา เขาหันไปกระซิบกับเพื่อน แล้วเพื่อนก็หันมามองเราเหมือนเดิม /อีกแล้วนะ// เราเลยค่อนข้างมั่นใจว่า น้องเขารู้แล้ว ...
วันนี้ตอนเย็น เราเดินไปเรียนพิเศษ ผ่านตรงที่ นักกีฬาวางกระเป๋ากันอ่ะ เราเลยเดินไปซื้อขนมมาแล้วเขียนๆๆๆๆ แปะไว้หน้ากล่อง อย่างดีเลย แต่พอเราโยนเขารั้วไปตรงกองกระเป๋าอ่ะ กระดาษมันพับปิดชื่อน้องเขาที้เราเขียนหน้ากล่อง แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้แล้วเพราะมันเลยเวลาเริ่มเรียนพิเศษมาแล้วอ่าา TTTTT
หลังจากเรียนเสร็จ เราก็เดินผ่านจุดเดิม เราอยากรู้มากว่า มีใครเก็บมันไปมั้ย เราหันไปมองแต่ขนมยังอยู่ที่เดิม //รู้สึกจุกมาก ที่ไม่มีใครเก็บไปอ่ะ เราไม่รู้นะว่าน้องเขาคิดว่า มันเป็นกล่องที่กินหมดแล้วหรือไม่เห็นอ่ะ แต่รู้สึกโคตรจุก เลย
เรื่องเราอาจจะดูโรคจิตอ่ะ แต่แบบมันมาจากใจเราเลย นะ
เราอยากรู้ว่าเราควรทำไงต่อดี จะเอาขนมไปให้ต่อหรือเลิกทำดีน้าา #สับสนมึนงง 555555
ปล.ขอบคุนที่เข้ามาอ่านนะ อาจจะมีเรื่องเล่ามาต่อ ♡♡♡