=================== หัวใจผมพองโต เมื่อได้พบ "Mochica" ====================

เมื่อสองวันก่อนครับ...

ทำไมครับ ?

ได้มีโอกาสพบปะสังสรรค์และร่วมโต๊ะอาหารกับท่านผู้หญิงท่านหนึ่ง
นาม "Mochica" พร้อมด้วย เจ้าป้าเห้อ 9 อ. และน้อง ปอ.สระอู

หูยยยย...ดีใจ๊ ดีใจ

ดีใจที่ได้เห็นความสดใสน่ารักเปล่งประกายจากสายตาคุณยายโมฯ

แต่ใจแป้วตุ้มๆต้อมๆ เมื่อรู้ว่า คุณยายบินตรงจากยุโรปคราวนี้
เพื่อต้องการ เฉ่ง กะ นายเฉิ่ม ให้รู้ขาวรู้ดำกันไปเล้ยยยยยย
จะได้ไม่ต้องมีอะไรค้างคาใจ....แฮ่ !

โดน...โดนเฉ่งซะเรี่ยมเร้ไปเลย ... จนต้องหนีกลับก่อนงานเลี้ยงจะเลิกรา

ฮ่า...

ไม่หนีกลับก่อนได้ไง ...มีนัดอ่ะ

แต่...เชื่อมั้ยครับ...

ทำไมต้องเชื่อด้วยวะ..ครับ !
เออ..นั่นซิ...เอาน่ะเชื่อเหอะ

ความน่ารักของคุณยายทำให้หัวใจตาเฉิ่มพองโตขึ้นอีกเท่าตัวแน่ะ...

โห...!

ก็จะไม่ให้พองได้ไง รุ่งขึ้น หมอดันบอลลูนใส่หัวใจผมอีก 1 ลูก...ฮ่า !
นี่ถ้าลอยได้อย่างคุณยายว่า  จะลอยเป็นโคมยี่เป็ง ไปโผล่ข้างคุณยายบนหน้าต่างเครื่องบินเชียวละ

ฟังคุณยายเล่าถึงชีวิตที่ต้องไปเลี้ยงวัว เลี้ยงควาย ที่ อีกัวดอร์ (เอาน่ะเขียนแบบนี้แหละ) แล้วน่าทึ่งมาก
นี่ถ้าตาเฉิ่มเจอคุณยายเมื่อ 50 ปีก่อน คงไม่ยอมให้คุณยายต้องลำบากลำบน
ไปขุดเผือกขุดมันไกลขนาดนั้น...

............แต่....แต่ก็นับว่าเป็นความโชคดีของคุณยายอย่างล้นเหลือแล้วครับที่ไม่เจอ....แฮ่........


ตอนนี้ผมออกจาก ร.พ.มานอนอยู่บ้านแล้วครับ
ขอให้คุณยายเดินทางโดยสวัสดิภาพ ดูแลรักษาสุขภาพให้แข็งแรงไว้นะครับ
ขอให้มีความสุขกับงาน และการเดินทางท่องโลกครับ

สวัสดีครับคุณยาย...!!



ขออภัยมีการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย วางรูปผิดที่อ่ะครับ !