เรื่องมันมีอยู่ว่าเรามีแฟนคนนึงซึ่งเธอเป็นคนที่เอาแต่ใจมาก ถึงขั้นมากที่สุด จนบางครั้งเราอยากถอยออกมานะเพราะจะให้เราตามใจทุกอย่างตัวเราเองคงทำไม่ได้ คบกันมาก็ครึ่งปีได้แล้วนะแต่เชื่อมั้ย เราโดนบอกเลิก 3 วันครั้ง แต่สุดท้ายก็กลับมาดีกันเพราะเราง้อเค้า เราเองที่เป็นฝ่ายอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเค้า แล้วล่าสุดนี้เอง เราทะเลาะกันเพราะแค่เรากลับห้องช้าเพราะกินข้าวอยู่ แฟนไม่พอใจ เราเลยทะเลาะกัน จนลามมายันคำว่าเลิก เราคิดว่าเราเองไม่ได้ทำอะไรผิดมากมาย แค่เรากินข้าวอยู่ ข้าวได้ช้า เลยผิดเวลาไปนิดเดียว พอแฟนเรารู้ก็โกรธเป็นฟืนไฟ ไม่ยอมคุย ด่าเรา แต่เราเองก็ง้อนะ จนสีดท้ายอารมเรามา เราบอกว่าทำไมเอาแต่ใจแบบนี้ เราพูดไปเพราะเราอยากให้ดีกัน เราทำทุกทาง แต่ทุกอย่างก็เหมือนเดิม เค้าพูดว่าบางทีเค้าอยากทำอะไรคนเดียว เค้าเบื่อ เค้าเหนื่อย ยิ่งเราตื้อ เค้ายิ่งรำคาญ เค้ายิ่งพูดเราก็ตื้อ จนเค้าพูดมาคำนึงว่า ง้อกับไม่ง้อมีค่าเท่ากัน เค้าเหนื่อย อยากอยู่คนเดียว เราก็เลยยอมวางสาย พอก่อนที่จะสายจะตัดไป แฟนเราก็พูดอออกมาว่า เลิกกับกูไปเลย เราเองก็ไม่ได้โทรกลับไปนะ เพราะใจมันสั่นกับคำพูดต่างๆนาๆของเธอ เราก็มานอนคิดว่าเราควรจะเอายังไงต่อไปดี ขอความคิดเห็นหน่อย ขอบคุณครับ
ควรพอหรือไปต่อดี