เรื่องมีอยู่ว่า ผมรู้จักคนๆนึงซึ่งเป็นแฟนเก่าเพื่อนผมตอนต้นปีซึ่งเป็นตอนสอบ 7 วิชาสามัญ ละทีนี้เพื่อนผมดันทิ้งคนๆนี้ไป เขาก็รู้สึกเสียใจมาก และก็ได้ผมคอยปลอบ แต่ไม่รู้ทำไม ตลอดเวลาที่ผมเคยปลอบ ผมกลับรู้สึกหลงรักเขามากขึ้นและมากขึ้น ผมก็เลยได้แต่ปลอบผ่านทางโทรศัพท์ กับ เฟสบุ๊ค(บ้านเราอยู่ห่างกันครับ คนละอำเภอ) แต่พอสักพักผ่านไป เขาก็คิดว่า ทำไมเขาทำดีกับความรักที่ผ่านมา แต่เขากลับได้รับผลตอบแทนคือทิ้งไปมีคนอื่น ทีนี้เขาเลยจะเอามั่ง แรดไปวันๆ ผมแบบก็นะ ทำอะไรไม่ได้ แต่ก็รักเขา ก็เลยทนมา และจีบเขามาเรื่อยๆ คุยโทรศัพท์กันเป็นวันละชั่วโมง และเราก็ได้เรียนที่เดียวกัน ละก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนมาถึงวันที่ 26 กรกฎาคม ผมได้ขอเขาคบเป็นแฟน และเขาก็ตอบตกลง (โดยเหลือผมแค่คนเดียว จากที่เขาเคยคุย 10 กว่าคน) และทีนี้เราก็ตกลงเป็นแฟนกัน (ไม่ได้เปิดเผย เพราะทางบ้านยังไม่โอเคกับเรื่องนี้) คบกัน มีความสุข แต่เขาก็มีคนมาคุยอีกซะงั้น มีคนมาจีบ เขาก็คุย แต่เขาก็บอกว่าคุยกับใครบ้าง คุยกับคนโน้นคนนี้ จากความสุข ก็เริ่มเป็นความหึงหวงเข้ามามาก แล้วเราก็ทะเลาะกันมาก บ่อยครั้งมาก ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องที่เขาคุยกับคนอื่นนี่ล่ะคับ แต่ทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน สุดท้ายผมก็เป็นคนง้อ ไม่รู้ทำไม ผมไม่ได้ว่าเขาห้ามคุยกับใครเลยนะ แต่ถ้าคนมาจีบ คนอื่นงี้ คุยได้ แต่แบบอยากมีเส้นกั้นระหว่างคำว่าพี่น้อง เพื่อน งี้ เขาคุยแบบเหมือนเป็นแฟนกันเลยน่ะครับ มีคำหวานๆเกือบตลอด แต่กับเราแทบไม่เคยมีคำหวานๆแบบคนที่เขาคุยเลย ละด้วยที่เขาเป็นแบบนี้ ผมก็เกิดอาการหึงหวงทุกที เลยแบบเวลาที่ผมติดกิจกรรม ผมก็ชอบโทรไปถามว่าทำไรเงี้ย แบบหลอยเพื่อนไปโทรน่ะคับ คือรวมประมานกลัวเขาคุยกับคนอื่นเงี้ย แบบมันหวงเงี้ย แล้วเขาก็จะว่า จะโทรมาอะไรกันนักหนา เหมือนผมจะเช็คตลอดกลัวคุยกับคนอื่น ผมก็เช็คจริงๆตามที่เขาพูด เพราะผมไม่อยากให้เขาคุยกับคนอื่น และเราก็มีทะเลาะกันอีกบ้างเรื่องพวกนี้ แต่สุดท้ายก็เหมือนจะผ่านมาด้วยดี จนมาถึงวันที่ 25 ตุลา ที่ผ่านมา ผมมีกิจกรรมที่ต้องไปทำงาน เขาก็บอกว่าจะออกไปกับผู้ชายที่คุยด้วย ผมก็พอๆยอมบ้าง เพราะเห็นทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้บ่อย จะยอมบ้าง เพราะเขาคงไม่อยากอยู่คนเดียว และผมก็ไม่ว่างด้วย ก็ยอมครั้งนึง แต่แบบเขาได้ไปนั่งร้านเหล้าด้วยกัน ละกลับมา ผมก็โทรหาคุยไรเงี้ย แล้วรู้ว่าเขาไปร้านเหล้า ก็ปรี๊ดแตก แต่พยายามไม่อะไรมาก เพราะคิดว่าคงจะทะเลาะกันอีก ก็พูดคุยหยอกล้อกันไปงั้นๆ แต่ผมพูดอย่างนึงคือ “ที่เราคบกับเธอ ก็แค่รอคนที่ดีจริงๆ” คือยังอยู่ในช่วงที่ล้อเล่นกัน แต่เขากับจริงจังกับคำที่ผมบอกมาก เขาบอกว่ารู้มั้ย เขาเจ็บมาก เพราะเจอมาอย่างนี้ แล้วยังมาพูดอีก ผมก็บอกว่าพูดเล่น อะไรเงี้ย แล้วก็บอกเลย ผมยังไม่มีความคิดหรือท่าทีที่จะทำอย่างที่ว่าเลยด้วย แต่เขาก็ไม่ฟังอะไรเลย แล้วก็เครียดให้ผม และสุดท้ายมาบอกเราลดความสัมพันธ์เหลือเพื่อนธรรมดาเถอะ ผมนี่แทบช็อค กะอีแค่คำพูดไม่มีอะไรมาก ทำไมเป็นขนาดนี้ แต่ผมจะยื้ออธิบายไง ก็ไม่ฟัง จนตอนนี้ก็เหลือแค่เพื่อน แต่ผมยังรักเขามาก ไม่รู้ทำไม ทั้งที่เขาทำกับผมไว้เยอะ ละตอนนี้เขาก็มีคนๆนึงที่ดูคุยสนิทกันดี แบบมาจีบ ละก็เห็นเขาไปหาคนที่มาจีบบ่อยด้วย ผมนี่เครียดเลย เอาตามตรง ผมก็ยังรักและยังหวังที่จะได้เขาคืนมา พยายามซื้อใจกลับคืนมา แต่บางครั้งก็ทำไปเหมือนสิ่งที่แฟนทำ แบบผมขอไปรับบ้างเวลาที่เขาไปหาคนที่มาจีบที่หอเงี้ย แบบห่วง หวงอยู่น่ะครับ แบบอารมณ์เหมือนตอนที่เป็นแฟนกัน ซึ่งเขาไม่ค่อยโอ ผมควรทำไงดีครับ ผมยังรักเขาน่ะครับ ควรจะทำไงดี?? หรือว่าผมหมดหนทางจริงๆแล้ว แต่ผมติดที่ผมยังรักเขามากที่สุด และยังไม่พร้อมจะออกมา และกลัวว่าถ้าออกมาแล้วจะเจ็บมากกว่านี้สิครับ
โดนลดความสัมพันธ์ ในเมื่อที่ยังรักเขามากที่สุด