เคยน้อยใจแฟนจนเหนื่อยบ้างมั้ยครับ?

เรื่องของผมคือ ผมรักแฟนมากนะ ทำอะไรหลายๆอย่างเพื่อเธอ

ผมไม่เคยถือว่าการทำอะไรให้เธอเป็นเรื่องลำบากเลย สำหรับผม

แต่...

ผมรู้สึกว่า ทำไมผมไม่ได้รับบ้าง ในแง่ของ การใส่ใจ การดูแล จากอีกฝั่งนึง

(เธอเป็นแบบนี้ตั้งแต่ต้นนะครับ) มันอธิบายลำบากครับ มันจุหอยู่ข้างใน

วันเวลาผ่านไป ความน้อยใจก้เริ่มเพิ่มพูนขึ้น ปกติผมจะทักไลน์ไปบ่อยครับ

ซึ่งส่วนใหญ่เธอก้ตอบนะ แต่นานมากและตอบแค่ที่ผมถาม ไม่มีการต่อการสนทนาอื่นใด

แต่ผมก้ยังส่งไปนะ แต่พอความรู้สึกน้อยใจเพิ่มขึ้น ผมแค่เหนื่อยครับ เหนื่อยที่จะน้อยใจ

พร่ำถามตัวเองว่า เมื่อไหร่เธอจะแคร์ผม ในแบบที่คนคบกันเค้าควรจะทำให้กันบ้าง

และเริ่มเฝ้าถามตัวเองว่า ที่ผมทำไป ทำเพื่ออะไร เพื่อขอความรัก? เพื่อให้เธอรู้ว่า ยังมีอีกคนที่ห่วงเธอ?

จนกระทั่ง ผมเริ่มทักเธอน้อยลง คุยกับเธอน้อยลง(ซึ่งปกติก้แทบจะไม่ค่อยได้คุยกันอยู่แล้ว)

ผมไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไง ผมรู้สึกว่า ผมเริ่มปิดกั้นตัวเอง เพื่อที่จะไม่เจ็บ มันก็ฝืนเหมือนกันนะ

ฝืนคือ

ฝืนที่จะไม่ดูโซเลียลของเธอ ฝืนไม่ทักเธอ และ

มันเหมือนกับผมฝืนคบเธอต่อ จะหนีก็ฝืน จะอยู่ก็ฝืน ทำไงดีครับ

เธอเป็นคนดีมากครับ เป็นคนมีเหตุผล ไม่งอแง ง้องแง้ง มีความคิดดี

แต่ข้อเสียก้คือข้างต้นนี่แหละครับ มันทำให้ผมรู้สึกเหงา ฝืนบ้างในบางที

เจ็บบ้าง ตั้งแต่คบกันมา ผมไม่ค่อยเห็นเธอหัวเราะเลย เวลาอยู่กับผม

หรือว่าผมก็เธอไม่พอดีกัน??

ปล. ทั้งนี้เธอยังมีปัญหาอื่นนะครับ หลายเรื่อง ผมก็เข้าไปช่วยเธอเท่าที่ช่วยได้

หรือว่านี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เธอยังไม่พร้อม ที่จะคิดและห่วงใครในตอนนี้?