เมื่อผู้ชายน่ากลัวๆอย่างผมมี "ความรัก"

สวัสดีครับ แนะนำตัวก่อน ผมเรียนอยู่มหาลัยวิศวะชื่อดังแห่งหนึ่งในฝั่งธน คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมแอบชอบเพื่อนในรุ่นคนหนึ่งครับสมมุติว่าชื่อพิ๊งค์ เธอเป็นผู้หญิงที่หน้าตาธรรมดา ไม่ได้น่ารักมากมาย ไม่สูงมากๆ คิ้วเข้มๆ คุยเก่งและเวลาที่ผมได้คุยกับเธอหรือมองเธออยู่ทุกสิ่งที่เธอทำมันทำให้ผมยิ้มได้ตลอดตั้งแต่เรารู้จักกันมาผมยังไม่เคยเห็นเธอโกรธใครหรืออารมย์เสียใส่ใครเลย สิ่งเหล่านี้มันทำให้ผมแอบ/ปลื้มในตัวเธอมานานขนาดนี้ เรื่องเรียนเธอก็เก่งอยู่ในระดับต้นๆของภาควิชาเลยทีเดียว(ช่างแตกต่างกับตูมาก5555) ส่วนผมผมเป็นคนเป็นที่ยิ้มไม่เก่ง พูดก็ไม่เก่งดูภายนอกอาจจะมองว่าผมเป็นคนเงียบเป็นคนที่ดูน่ากลัวในสายตาคนอื่น 5555ิ เรื่องเรียนก็ไม่ได้เก่งมากมายอยุ่ในระดับกลางๆ(มากกว่า 3.00 แต่ไม่ถึงเกียรตินิยม 555+) อาจจะเป็นเพราะผมไม่ตั้งใจเรียนด้วยมั้ง ผมเลือกที่จะใช้ชีวิตให้สนุกมากกว่า 555+ อารมย์ประมาณว่า เข้าเรียนสาย วันไหนไม่มีเรียนไปเดินเที่ยงบ้างกินเหล้าบ้าง โดดเรียนบ้าง 555+ (เรียกสั้นๆว่าขี้เกียจนั่นเอง 555+) ถึงผมกับเธอรู้จักกันมาหลายปีได้แล้วแต่เราก็ไม่ได้สนิทกันมากเพราะอยุ่คนละกลุ่มกัน แต่เราก็คุยกันเฮฮากันตามประสาเพื่อนทั่วไปๆ แล้วโดยตอนแรกที่เราเจอกันผมเห็นแล้วก็คิดว่าเฉยๆ แต่พอเวลาผ่านไปเหมือนผมเห็นอะไรในตัวเธอมากขึ้นมันทำให้ผมเห็นว่าเธอคนนี้มันใช่เลย มันโดนใจฉันเลย ไม่มีมากไป ไม่มีน้อยไป ถูกใจฉันเลย ,มาเป็นเพลงเลยถุ้ย!!! 555+ แต่ด้วยความที่ว่าผมเป็นคนค่อนข้างๆขี้อายมาก ห้าๆ ผมก็ได้แต่มองเธออยู่เรื่อยๆทุกๆวันที่ผมและเธอมีเรียนด้วยกัน ทุกๆวันที่ผมและเธอมีเรียนด้วยกัน ผมมักจะชอบที่จะแกล้งเธอเสมอไม่รุ้ว่าเพราะอะไรแต่ทุกๆครั้งที่ผมได้แกล้งเธอผมรู้สึกมีความสุขที่ได้เห็นเธอหัวเราะ มีความสุขที่ได้เห็นเธอยิ้ม (รู้สึกเหมือนโรคจิตนิดๆแกล้งคนอื่นแล้วชอบใจ 555+ ) ตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้แสดงท่าทีที่จะจีบเธอเลยอาจจะเป็นเพราะว่าผมกลัวมั้งครับกลัวที่จะต้องเสียเธอไป กลัวว่าเราจะไม่เหมือนเดิม กลัวที่จะแสดงความรู้สึกออกไป ถึงภายนอกผมจะดูแข็งแกร่งแค่ไหนทุกๆอย่างย่อมมีจุดอ่อนอยู่เสมอ เรื่องนี้คงจะเป็นเรื่องเดียวที่ทำให้ผมเก็บมาคิดอยุ่ในใจมาตลอด (แอบซึ้งนิดนึง) เธออาจจะเป็นความสุขส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันผมเลย 555+ ความจริงผมไม่ใช่คนที่ขยันเรียนมากมายแต่สิ่งที่ทำให้ผมมาเรียนทุกวันคือการที่ได้เรียนในสิ่งผมชอบ สองคือผมมีเพื่อนที่ดีที่คอยช่วยเหลือกันตลอดและสุดท้ายคือการที่ได้พบเจอเธอ ได้แกล้งเธอ ได้เห็นเธอยิ้ม ฮาๆ บ้าๆบอๆ บ้าง แค่นี้ผมก็มีแรงบันดาลใจที่จะมาเรียนในทุกๆคาบแล้ว 555+ หลัวจากที่ผมแอบชอบเธอ ผมก็พยายามที่จะแสดงให้เห็นว่าผมก็คู่ควรกับเขา สำหรับผมแล้วอะไรที่ทำให้เธอมีความสุขได้ผมก็พยายามจะทำให้เธอ 555+ อย่างที่บอกตอนแรกผมแลดูเป็นคนเงียบๆดูน่ากลัวๆ ขรึมๆ ตอนนี้ผมก็พยายามที่จะเปลี่ยนที่จะค่อยๆเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น เปลี่ยนบุคลิคจากคนเงียบเป็นคนที่เฮฮาๆบ้าง 555+ () พยายามที่ลดความขี้อายในตัวเองลงพยายามที่ทำให้เธอเห็นว่าผมก็เป็นคนดี ผมไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดนะอย่าว่าแต่เปลี่ยนบุคลิกของตัวเองเลยแม้แต่กการดื่มเหล้าหรือเกมส์(คือผมเป็นคนชอบเล่นเกมแต่ไม่ติดนะ 55+) ถ้าเธอต้องการให้ผมเลิกผมก็เลิกให้ได้ 5555+ (แลดูเป็นคนดี 55 สำหรับผมแล้วเรื่องแค่นี้มันสบายมากๆ 555+ ถึงแม้จะชอบกินเหล้าหรือเล่นเกมส์มากแค่ไหนแต่ถ้าให้เลิกผมก็ทำได้ 555+) ที่ผมไม่บอกว่าชอบเธออาจจะเป็นเพราะว่าผมกลัวที่จะเสียเธอไปกลัวที่วันหนึ่งเธอจะไม่คุยกับผมไม่เล่นกับผมเหมือนเดิมถึงตอนนั้นผมคงเสียใจน่าดูเลย ผมกลัวที่จะไม่ได้เห็นรอยยิ้มของเธอ กลัวที่จะไม่ได้แกล้งเธอ เพราะมันคือความสุขเล็กๆของคนอย่างผมมั้ง 555+ จริงๆผมอยากพิมให้ยาวๆเป็นหน้าๆเลยแต่มันดึกเลยคิดอะไรไม่ค่อยออก 555+ แล้วผมว่าถ้ามันยาวไปเดี๋ยวมันจะดูรกเกินไป จริงๆเริ่มง่วงแล้ว 555+ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมอาจจะมาเขียนต่อถ้าหลายๆคนอยากอ่าน 555+ บาย บาย ราตรีสสวัสดิ์ครับทุกคน



Ps.เหตุผลที่ผมมาพิมพ์เรื่องนี้ในพันทิปเพราะว่าผมเคยเห็นเธออ่านเรื่องราวต่างๆในพันทิพอยุ่เหมือนกัน  
ผมแค่หวังว่าสักวันหนึ่งเธออาจจะได้อ่านกระทู้นี้แล้วได้รับรู้ถึงความรู้สึกของผม
ถึงแม้เธอจะไม่เห็นอย่างน้อยผมก็ได้ระบายความในใจออกมาแค่นี้ก็เพียงพอแล้วล่ะครับ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้Ep.2 Is coming