สวัสดีค่ะ วันนี้เราอยากมาแชร์ประสบการณ์ให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
เรื่องของเราอาจไม่น่ากลัวและไม่น่าตื่นเต้นเหมือนของใครๆแต่ชีวิตหลังความตายนั้นมีอยู่จริงและเราเชื่อว่าคนคนนั้นจะกลับมาได้จริงๆค่ะ โปรดใช้วิจารณญาณ ในการอ่าน เรื่องนี้เป็นความเชื่อส่วนบุคคลเท่านั้น.....เริ่มเลยละกันค่ะ
เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา อาม่าผิงได้เสียชีวิตค่ะ ขอย้อนกลับไป ส่วนตัวอาม่ามีลูกทั้งหมด 7 คน คุณพ่อของผิงเป็นลูกคนที่ 4 ซึ่งอาม่าเป็นห่วงมากที่สุด เพราะป๊าผิงร่างกายไม่แข็งแรงค่ะ ในวันที่ป๊าผิงป่วย อาม่ามักต้มยาจีน นำอาหารมาให้เสมอแม้ว่าท่านจะไม่สบายอยู่ก็ตาม บ้านผิงมี 4 ชั้น อาม่า กับอากง เป็นคนทำงานเก่ง ทำงานหนักจนมีบริษัทใหญ่โต เลี้ยงดูลูกหลานได้เป็นอย่างดี....ก่อนที่อาม่าจะเสีย อาม่าอายุ 95 ปีค่ะ ในวันที่ป๊าผิงป่วย อาม่าจะต้องเป็นคนขึ้นบันไดเพื่อมาหาป๊าที่นอนอยู่บนชั้น 3 ทุกวันโดยไม่สนใจว่าตัวเองจะเดินไหวไม๊ ขอแค่ให้ได้มาดูแลป๊าผิงเท่านั้น ผิงยังจำภาพความรักของแม่และลูกได้เสมอ ทุกครั้งที่อาม่าผิงขึ้นบันได ผิงมักจะห้ามท่านแล้วบอกว่า
ผิง"อาม่า เดี๋ยวผิงเอาไปให้เอง...จะลำบากขึ้นไปทำไม???"
อาม่า"ลื้อไม่ต้องห้ามม่า ป๊าลื้อป่วยจะให้ม่าอยู่นิ่งๆหรือ...<สำเนียงจีนๆ>"
อาม่ามักมาบ้านผิงบ่อยและนอนค้างซึ่งในทุกๆครั้ง ก็จะมีหลานนอนดูแลเผื่ออาม่าจะไปห้องน้ำแต่ในวันนั้นวันที่เกิดเรื่อง ผิงควรเป็นคนที่ดูแลอาม่าแต่ผิงอ่านหนังสือเตรียมสอบไปเมืองนอกจึงออกมาอ่านหนังสือข้างนอกกับเพื่อน ปล่อยให้อาม่านอนคนเดียว ผิงกลับมาประมาณตีสองครึ่ง....ภาพที่ผิงเห็น.....
มันทำให้หัวใจของหลานคนนี้....ตาย แตกเป็นเสี่ยงๆ ผิงพูดไรไม่ออกนอกจากตะโกนดังที่สุด "ป๊าาาาา ช่วยอาม่าด้วย"
=========================TT===============================
อาม่านอนตกเตียง กระดูกหัก และจากคนที่ปกติ กลับกลายเป็นอาการโคม่าทันทีค่ะ ผิงทำอะไรไม่ถูกจริงๆ น้ำตามันไหลลด้วยความรู้สึกผิด ผิดที่ละเลย ผิดที่ไม่ดูแล ผิดที่ทิ้งอาม่าไปอ่านหนังสือ ผิด ผิด และ ผิด ความรู้สึกในตอนนั้นของผิงรู้อย่างเดียว อาม่าผิงขอโทษ.....
=====================================================================
หลังจากวันนั้น อาม่าก็ไม่รู้เรื่องอีกเลยค่ะ จำหลานคนนี้ไม่ได้ จำป๊าผิงไม่ได้ และ จำทุกคนไม่ได้....
กลายเป็นคนที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ วันวันใช้มือตบหัวตัวเอง ทำร้ายตัวเองตลอด บางครั้งทุบจนเลือดออก TT บางครั้งทุบจนสมองบวม ต้องให้ยาหลายตัวเพื่อรักษาอาการ..... กลายเป็นคนที่กินข้าวไม่ได้ ต้องให้อาหารทางสายยาง กินขนมโก๋ ที่อาม่าชอบก็ไม่ได้ ผิงยังจำภาพนั้นได้ติดตา อาการอาม่าที่ผิงจะไม่มีวันลืม.....
แต่บางวัน อาม่าก็อาการดีขึ้นนะคะ ยิ้มให้ผิงกับป๊าด้วย ประมาน 5 นาทีแล้วก็ทุบหัวตัวเองอีกครั้ง......ผิงเจ็บแทนอาม่าทุกครั้งแต่คงไม่เท่าป๊า ที่เห็นแม่แท้ๆของตัวเองต้องทุกข์ทรมานแบบนั้นในทุกๆวัน....ถ้าวันนั้นผิงไม่อ่านหนังสือ อาม่าก็คงไม่เป็นแบบนี้....<อาม่าได้ยินผิงนะ ผิงขอโทษ คงสายเกินไปที่จะบอกอาม่า แต่ถ้าชีวิตหลังคามตายมีจริง หลานคนนี้ขอโทษ>
อาม่านอนบนเตียงแบบนี้ 3 ปีค่ะ ทำร้ายตัวเองตลอด 3 ปีรักษายังไงก็ไม่หาย จนชีพจรอ่อนแรง ตลอดเวลา 3 ปีที่อาม่าเป็นแบบนั้น ผิงเห็นป๊าผิงแอบร้องไห้เสมอ...ทุกครั้งที่ผิงเห็นป๊าร้องไห้ผิงจะเข้าไปหาป๊าและพูดกับป๊ากอดป๊าและอยู่เป็นเพื่อนป๊า...
ผิง" ป๊า.....ผิงขอโทษ"
ป๊า" คิดมากทำไมผิง ผิงไม่ผิดหรอก มันเป็นอุบัติเหตุน่ะ < แล้วป๊าก็กอดผิง>"
ผิง" TT"
ป๊าไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น น้ำตาของป๊าในวันนั้นมันทำให้ทุกๆวันของผิงจะต้องเข้มแข็งและดูแลป๊าให้ดีเหมือนที่อาม่าทำ แม้ว่ามันจะไม่เท่าก็ตาม หลังจากนั้นไม่นานอาม่าได้เสียชีวิตเมื่อเดือนที่ผ่านมา
หมอ "เอาเครื่องช่วยหายใจออกไม๊ครับ ผมว่าคนไข้ไม่ไหวแล้ว.."
ป๊า" ....น้ำตาผชคนนี้ไหลออกมา แบบที่ผิงไม่เคยเก็นมาก่อน ก่อนจะพูดว่า ครับ"
ตี๊ดดดดดดด-------
ผิง" ป๊า..."
ผิงไม่ได้ร้องไห้ในวันนั้น แต่พอกลับจาก รพ ผิงทำใจแทบไม่ได้เลย ผิงรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นต้นเหตุจริงๆ
ในวันที่เผา ผิงบอกกับม่าว่า
ผิง" ม่า ผิงขอโทษที่ไม่ได้ดูแลม่าให้ดี ผิงรักม่านะ และผิงจะดูแลป๊าให้ดี ผิงขอโทษ"
อาม่า"..................."
อาม่าแน่นอนไม่ตอบผิง ไม่มีแม้แต่สัญญาณที่บอกว่าท่านรับรู้....ผิงรู้สึกเสียใจก็คงเหมือนกับหลายๆคนที่สุญเสียคนที่รักไป
หลังจากนั้น ผิงก็บินมานอกเพื่อเรียนต่อให้จบค่ะเพราะผิงสอบติดมหาลัยที่หนึ่งในสวิส
ผิงจำได้ วันนั้นวันที่ 6/10/2557 ผิงฝัน......ในฝันมันเหมือนจริงมากๆ อาม่าใส่เสื้อลายจีนๆแบบที่อาม่าชอบ
อาม่ากำลังกินข้าวอยู่ข้างข้างป๊า........ในฝันผิงเข้าไปกอดม่าทันที
ผิง "ม่า ม่าตายแล้วไม่ใช่หรอ?????"
ม่า " อื้อ อาผิง....<ม่ากอดผิงแตะที่บ่าข้างขวาของผิง>....."
เวลานั้นผิงรู้ตัวเลยว่า มันไม่ใช่แค่ความฝันค่ะ อาม่ามาหาผิงจริงๆ มืออุ่นๆ อ้อนกอดนี้ผิงจำได้เสมอ....
ผิง"ม่า...ผิงขอโทษ ผิงไม่ได้ตั้งใจ ผิงรักม่าน่ะ"
ม่า" <ยิ้ม> อาผิง....ดูแลป๊าลื้อดีๆน่ะ ลื้อต้องดูแลป๊าดีๆ"
ผิง "ม่า....ผิง..."
แล้วผิงก็ตื่นค่ะ....น้ำตาอาบแก้ม ตื่นมารู้ทันทีว่าม่ามาหาผิงจริงๆ อ่านมาถึงตรงนี้ ผิงอาจโดนหลายๆคนด่าก็ได้ว่าแต่งเรื่อง เพ้อเจ้อ งมงาย ผิงไม่แคร์หรอกนะคะ แค่อยากให้เรื่องของผิงเป็นอุทาหรณ์ให้ใครหลายๆคนที่ มี คุณ ตา คุณ ยาย คนแก่ๆที่ บ้าน ให้ดูแลท่านให้ดีที่สุด เพราะเราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรกับท่านบ้าง ความประมาทเป็นหนทางแห่งความตาย.....
ดูอย่างอาม่าผิงสิค่ะ แค่ตกเตียง อาม่าเป็นหนักขนาดนี้เลย
ผิงแค่อยากตั้งกระทู้เตือนใจ และอยากบอกให้อาม่าผิงได้รู้ว่า ผิงขอโทษและผิงสัญญาว่าจะดูแลป๊าให้ดีที่สุด
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
>>>>แชร์ประสบการณ์ ชีวิตหลังความตาย---- ดูแลคนในครอบครัวบ้างรึยัง???
เรื่องของเราอาจไม่น่ากลัวและไม่น่าตื่นเต้นเหมือนของใครๆแต่ชีวิตหลังความตายนั้นมีอยู่จริงและเราเชื่อว่าคนคนนั้นจะกลับมาได้จริงๆค่ะ โปรดใช้วิจารณญาณ ในการอ่าน เรื่องนี้เป็นความเชื่อส่วนบุคคลเท่านั้น.....เริ่มเลยละกันค่ะ
เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา อาม่าผิงได้เสียชีวิตค่ะ ขอย้อนกลับไป ส่วนตัวอาม่ามีลูกทั้งหมด 7 คน คุณพ่อของผิงเป็นลูกคนที่ 4 ซึ่งอาม่าเป็นห่วงมากที่สุด เพราะป๊าผิงร่างกายไม่แข็งแรงค่ะ ในวันที่ป๊าผิงป่วย อาม่ามักต้มยาจีน นำอาหารมาให้เสมอแม้ว่าท่านจะไม่สบายอยู่ก็ตาม บ้านผิงมี 4 ชั้น อาม่า กับอากง เป็นคนทำงานเก่ง ทำงานหนักจนมีบริษัทใหญ่โต เลี้ยงดูลูกหลานได้เป็นอย่างดี....ก่อนที่อาม่าจะเสีย อาม่าอายุ 95 ปีค่ะ ในวันที่ป๊าผิงป่วย อาม่าจะต้องเป็นคนขึ้นบันไดเพื่อมาหาป๊าที่นอนอยู่บนชั้น 3 ทุกวันโดยไม่สนใจว่าตัวเองจะเดินไหวไม๊ ขอแค่ให้ได้มาดูแลป๊าผิงเท่านั้น ผิงยังจำภาพความรักของแม่และลูกได้เสมอ ทุกครั้งที่อาม่าผิงขึ้นบันได ผิงมักจะห้ามท่านแล้วบอกว่า
ผิง"อาม่า เดี๋ยวผิงเอาไปให้เอง...จะลำบากขึ้นไปทำไม???"
อาม่า"ลื้อไม่ต้องห้ามม่า ป๊าลื้อป่วยจะให้ม่าอยู่นิ่งๆหรือ...<สำเนียงจีนๆ>"
อาม่ามักมาบ้านผิงบ่อยและนอนค้างซึ่งในทุกๆครั้ง ก็จะมีหลานนอนดูแลเผื่ออาม่าจะไปห้องน้ำแต่ในวันนั้นวันที่เกิดเรื่อง ผิงควรเป็นคนที่ดูแลอาม่าแต่ผิงอ่านหนังสือเตรียมสอบไปเมืองนอกจึงออกมาอ่านหนังสือข้างนอกกับเพื่อน ปล่อยให้อาม่านอนคนเดียว ผิงกลับมาประมาณตีสองครึ่ง....ภาพที่ผิงเห็น.....
=========================TT===============================
อาม่านอนตกเตียง กระดูกหัก และจากคนที่ปกติ กลับกลายเป็นอาการโคม่าทันทีค่ะ ผิงทำอะไรไม่ถูกจริงๆ น้ำตามันไหลลด้วยความรู้สึกผิด ผิดที่ละเลย ผิดที่ไม่ดูแล ผิดที่ทิ้งอาม่าไปอ่านหนังสือ ผิด ผิด และ ผิด ความรู้สึกในตอนนั้นของผิงรู้อย่างเดียว อาม่าผิงขอโทษ.....
=====================================================================
หลังจากวันนั้น อาม่าก็ไม่รู้เรื่องอีกเลยค่ะ จำหลานคนนี้ไม่ได้ จำป๊าผิงไม่ได้ และ จำทุกคนไม่ได้....
กลายเป็นคนที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ วันวันใช้มือตบหัวตัวเอง ทำร้ายตัวเองตลอด บางครั้งทุบจนเลือดออก TT บางครั้งทุบจนสมองบวม ต้องให้ยาหลายตัวเพื่อรักษาอาการ..... กลายเป็นคนที่กินข้าวไม่ได้ ต้องให้อาหารทางสายยาง กินขนมโก๋ ที่อาม่าชอบก็ไม่ได้ ผิงยังจำภาพนั้นได้ติดตา อาการอาม่าที่ผิงจะไม่มีวันลืม.....
แต่บางวัน อาม่าก็อาการดีขึ้นนะคะ ยิ้มให้ผิงกับป๊าด้วย ประมาน 5 นาทีแล้วก็ทุบหัวตัวเองอีกครั้ง......ผิงเจ็บแทนอาม่าทุกครั้งแต่คงไม่เท่าป๊า ที่เห็นแม่แท้ๆของตัวเองต้องทุกข์ทรมานแบบนั้นในทุกๆวัน....ถ้าวันนั้นผิงไม่อ่านหนังสือ อาม่าก็คงไม่เป็นแบบนี้....<อาม่าได้ยินผิงนะ ผิงขอโทษ คงสายเกินไปที่จะบอกอาม่า แต่ถ้าชีวิตหลังคามตายมีจริง หลานคนนี้ขอโทษ>
อาม่านอนบนเตียงแบบนี้ 3 ปีค่ะ ทำร้ายตัวเองตลอด 3 ปีรักษายังไงก็ไม่หาย จนชีพจรอ่อนแรง ตลอดเวลา 3 ปีที่อาม่าเป็นแบบนั้น ผิงเห็นป๊าผิงแอบร้องไห้เสมอ...ทุกครั้งที่ผิงเห็นป๊าร้องไห้ผิงจะเข้าไปหาป๊าและพูดกับป๊ากอดป๊าและอยู่เป็นเพื่อนป๊า...
ผิง" ป๊า.....ผิงขอโทษ"
ป๊า" คิดมากทำไมผิง ผิงไม่ผิดหรอก มันเป็นอุบัติเหตุน่ะ < แล้วป๊าก็กอดผิง>"
ผิง" TT"
ป๊าไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น น้ำตาของป๊าในวันนั้นมันทำให้ทุกๆวันของผิงจะต้องเข้มแข็งและดูแลป๊าให้ดีเหมือนที่อาม่าทำ แม้ว่ามันจะไม่เท่าก็ตาม หลังจากนั้นไม่นานอาม่าได้เสียชีวิตเมื่อเดือนที่ผ่านมา
หมอ "เอาเครื่องช่วยหายใจออกไม๊ครับ ผมว่าคนไข้ไม่ไหวแล้ว.."
ป๊า" ....น้ำตาผชคนนี้ไหลออกมา แบบที่ผิงไม่เคยเก็นมาก่อน ก่อนจะพูดว่า ครับ"
ตี๊ดดดดดดด-------
ผิง" ป๊า..."
ผิงไม่ได้ร้องไห้ในวันนั้น แต่พอกลับจาก รพ ผิงทำใจแทบไม่ได้เลย ผิงรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นต้นเหตุจริงๆ
ในวันที่เผา ผิงบอกกับม่าว่า
ผิง" ม่า ผิงขอโทษที่ไม่ได้ดูแลม่าให้ดี ผิงรักม่านะ และผิงจะดูแลป๊าให้ดี ผิงขอโทษ"
อาม่า"..................."
อาม่าแน่นอนไม่ตอบผิง ไม่มีแม้แต่สัญญาณที่บอกว่าท่านรับรู้....ผิงรู้สึกเสียใจก็คงเหมือนกับหลายๆคนที่สุญเสียคนที่รักไป
หลังจากนั้น ผิงก็บินมานอกเพื่อเรียนต่อให้จบค่ะเพราะผิงสอบติดมหาลัยที่หนึ่งในสวิส
ผิงจำได้ วันนั้นวันที่ 6/10/2557 ผิงฝัน......ในฝันมันเหมือนจริงมากๆ อาม่าใส่เสื้อลายจีนๆแบบที่อาม่าชอบ
อาม่ากำลังกินข้าวอยู่ข้างข้างป๊า........ในฝันผิงเข้าไปกอดม่าทันที
ผิง "ม่า ม่าตายแล้วไม่ใช่หรอ?????"
ม่า " อื้อ อาผิง....<ม่ากอดผิงแตะที่บ่าข้างขวาของผิง>....."
เวลานั้นผิงรู้ตัวเลยว่า มันไม่ใช่แค่ความฝันค่ะ อาม่ามาหาผิงจริงๆ มืออุ่นๆ อ้อนกอดนี้ผิงจำได้เสมอ....
ผิง"ม่า...ผิงขอโทษ ผิงไม่ได้ตั้งใจ ผิงรักม่าน่ะ"
ม่า" <ยิ้ม> อาผิง....ดูแลป๊าลื้อดีๆน่ะ ลื้อต้องดูแลป๊าดีๆ"
ผิง "ม่า....ผิง..."
แล้วผิงก็ตื่นค่ะ....น้ำตาอาบแก้ม ตื่นมารู้ทันทีว่าม่ามาหาผิงจริงๆ อ่านมาถึงตรงนี้ ผิงอาจโดนหลายๆคนด่าก็ได้ว่าแต่งเรื่อง เพ้อเจ้อ งมงาย ผิงไม่แคร์หรอกนะคะ แค่อยากให้เรื่องของผิงเป็นอุทาหรณ์ให้ใครหลายๆคนที่ มี คุณ ตา คุณ ยาย คนแก่ๆที่ บ้าน ให้ดูแลท่านให้ดีที่สุด เพราะเราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรกับท่านบ้าง ความประมาทเป็นหนทางแห่งความตาย.....
ดูอย่างอาม่าผิงสิค่ะ แค่ตกเตียง อาม่าเป็นหนักขนาดนี้เลย
ผิงแค่อยากตั้งกระทู้เตือนใจ และอยากบอกให้อาม่าผิงได้รู้ว่า ผิงขอโทษและผิงสัญญาว่าจะดูแลป๊าให้ดีที่สุด
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ