ชีวิตตอนเด็ก สมัยเรียนประถม ของผมครับ (ทนอ่านนิดนึงนะครับ)
ได้เงินไปโรงเรียน วันละ 3 บาท บางวันก็ไม่ได้ถ้าไม่ขอ ห่อข้าวไปกินที่โรงเรียน
วันไหนโชคดี ยายไม่มีเหรียญบาท ยายให้ 5 บาท เดินไปโรงเรียนระยะทาง ไปกลับ ก็ 2 กิโลเมตรกว่าๆ
ซื้อส้มตำถุงเล็กๆ ถุงละบาทที่โรงเรียนกินกับข้าวเหนียวที่ห่อไป ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะโชคร้ายเลยสักนิด
ว่างๆ เสาร์อาทิตย์ โทรทัศน์ บอกเลย แทบไม่ได้แตะ เป็นเด็กอิสานครับ
ไปหาตัดอ้อยหาเงิน ดึงหัวมันสำปะหลังบ้าง กรอกดินใส่ถุงเพาะต้นยาง ต้นยูคาลิปตัสบ้าง แล้วแต่งานบางวัน ทอดแหบ้าง ลงตาข่ายดักปลาบ้าง
#มันก็มีความสุขดี
แต่ตอนนี้ครับ ผมเรียนมหาวิทยาลัยแถวภาคเหนือปี 3 ละครับ ผมมาเรียนด้วยลำแข้งตัวเองครับ ผมไม่เคยแกะเงินพ่อแม่ตั้งแต่จบ ป.6
จบ ป.6 ปุ๊บ บวชเรียนปั๊บ คือ ช่วงนั้น ยายไม่สบาย ผ่าตัดนิ่วในถุงน้ำดี ก็เลยตัดสินใจบวชเพราะพ่อแม่ละ ไม่มีเงินส่งเรียน มัธยมแน่ๆ เพราะโรงเรียนมัธยมก็ไกลจากบ้าน 14 กิโลเมตร
มาเรียนมหาลัยนี้ได้ ก็เรพาะทุนครับ ไม่มีทุนนี่แย่เลย กยศ ด้วย ทุนด้วย แม่กับยายก็เลยไม่ได้เป็นห่วงเรื่องนี้
หลายวันก่อน คือ คือมันจะมีกิจกรรมเดือนหน้าครับ
คือเพื่อนเค้ามาเก็บค่าเสื้อ และมันก็ไม่ดูเวลาล่ำเวลามาเก็บ(นี่กำลังจะสิ้นเดือน) มันมาขอเก็บ แต่ผมก็ไม่มี มีอยู่ 500 แต่ค่าเสื้อ 300
ผมก็เลยบอกไปว่า "ค่อยจ่ายได้ไหม?" แต่เพื่อนบอกว่า"ไม่ได้" ถ้าผมจ่ายไป ผมก็ไม่รู้จะเอาไรกิน และผมก็ไม่กล้ายืมคนอื่น เพราะคนอื่นก็สิ้นเดือนเหมือนกัน แล้วมันก็ ด่าๆ ว่าอย่างนั้นอย่างนี้ ว่าผม จนบ้างแหละ บ้านนอกบ้างแหละ ผมก็ ไม่รู้สิ ก็อยู่เฉยๆให้ด่าเล่นๆ ผมก็เลยบอกประโยคสุดท้ายไปว่า "งั้นกิจกรรมนี้ กูไม่ได้เข้าก็ได้" มันก็สวนกลับมาเลยครับว่า เออ! งั้นไม่ต้องมายุ่งกับพวกกูเลยน๊ะ ผมก็เลยเดินหนีไปจากมัน
คือผมเป็นเด็กบ้านนอกที่จน ก็จริง แต่ผมไม่เข้าใจอารมณ์หรือความคิดของเพื่อนคนนั้นเลยครับ ควรทำไงดี ?
#เด็กบ้านนอกคนนึง
ผมไม่เข้าใจ ครับ ? เพื่อนแบบนี้
ได้เงินไปโรงเรียน วันละ 3 บาท บางวันก็ไม่ได้ถ้าไม่ขอ ห่อข้าวไปกินที่โรงเรียน
วันไหนโชคดี ยายไม่มีเหรียญบาท ยายให้ 5 บาท เดินไปโรงเรียนระยะทาง ไปกลับ ก็ 2 กิโลเมตรกว่าๆ
ซื้อส้มตำถุงเล็กๆ ถุงละบาทที่โรงเรียนกินกับข้าวเหนียวที่ห่อไป ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะโชคร้ายเลยสักนิด
ว่างๆ เสาร์อาทิตย์ โทรทัศน์ บอกเลย แทบไม่ได้แตะ เป็นเด็กอิสานครับ
ไปหาตัดอ้อยหาเงิน ดึงหัวมันสำปะหลังบ้าง กรอกดินใส่ถุงเพาะต้นยาง ต้นยูคาลิปตัสบ้าง แล้วแต่งานบางวัน ทอดแหบ้าง ลงตาข่ายดักปลาบ้าง
#มันก็มีความสุขดี
แต่ตอนนี้ครับ ผมเรียนมหาวิทยาลัยแถวภาคเหนือปี 3 ละครับ ผมมาเรียนด้วยลำแข้งตัวเองครับ ผมไม่เคยแกะเงินพ่อแม่ตั้งแต่จบ ป.6
จบ ป.6 ปุ๊บ บวชเรียนปั๊บ คือ ช่วงนั้น ยายไม่สบาย ผ่าตัดนิ่วในถุงน้ำดี ก็เลยตัดสินใจบวชเพราะพ่อแม่ละ ไม่มีเงินส่งเรียน มัธยมแน่ๆ เพราะโรงเรียนมัธยมก็ไกลจากบ้าน 14 กิโลเมตร
มาเรียนมหาลัยนี้ได้ ก็เรพาะทุนครับ ไม่มีทุนนี่แย่เลย กยศ ด้วย ทุนด้วย แม่กับยายก็เลยไม่ได้เป็นห่วงเรื่องนี้
หลายวันก่อน คือ คือมันจะมีกิจกรรมเดือนหน้าครับ
คือเพื่อนเค้ามาเก็บค่าเสื้อ และมันก็ไม่ดูเวลาล่ำเวลามาเก็บ(นี่กำลังจะสิ้นเดือน) มันมาขอเก็บ แต่ผมก็ไม่มี มีอยู่ 500 แต่ค่าเสื้อ 300
ผมก็เลยบอกไปว่า "ค่อยจ่ายได้ไหม?" แต่เพื่อนบอกว่า"ไม่ได้" ถ้าผมจ่ายไป ผมก็ไม่รู้จะเอาไรกิน และผมก็ไม่กล้ายืมคนอื่น เพราะคนอื่นก็สิ้นเดือนเหมือนกัน แล้วมันก็ ด่าๆ ว่าอย่างนั้นอย่างนี้ ว่าผม จนบ้างแหละ บ้านนอกบ้างแหละ ผมก็ ไม่รู้สิ ก็อยู่เฉยๆให้ด่าเล่นๆ ผมก็เลยบอกประโยคสุดท้ายไปว่า "งั้นกิจกรรมนี้ กูไม่ได้เข้าก็ได้" มันก็สวนกลับมาเลยครับว่า เออ! งั้นไม่ต้องมายุ่งกับพวกกูเลยน๊ะ ผมก็เลยเดินหนีไปจากมัน
คือผมเป็นเด็กบ้านนอกที่จน ก็จริง แต่ผมไม่เข้าใจอารมณ์หรือความคิดของเพื่อนคนนั้นเลยครับ ควรทำไงดี ?
#เด็กบ้านนอกคนนึง