อาจจะยาวไปหน่อย ขออภัย ณ ที่นี้ด้วย
เปิดประเด็นด้วยคำว่า รัก หากรักกันแล้ว ทำไมต้องสนใจคนอื่น หากมีใจให้กันแล้ว ทำไมยังต้องไปคุยกับคนอื่น ถ้าเราเข้าใจกัน การทะเลาะกันก็ไม่มีทางเกิดขึ้นได้หรอก
ผมเข้าใจคำว่ารักดีพอมั้ย ขอตอบว่าไม่ แต่ถ้าถามว่าผมเข้าใจผู้หญิงมั้ย ขอตอบว่าไม่เช่นกัน เพราะมนุษย์ทุกคนมีนิสัยแตกต่างกันไป มีอารมณ์ ทัศนคติแตกต่างกันออกไป ผู้หญิงบางคนชอบที่แฟนหึง บางคนไม่ชอบ ผู้หญิงบางคนชอบคุยเฉพาะผู้ชายคนอื่นเพราะคิดว่าคุยกับผู้หญิงด้วยกันแล้วมันรู้สึกไม่สบายใจ ผู้หญิงบางคนชอบคุยเฉพาะผู้หญิงด้วยกันเพราะคิดว่าเพศเดียวกันเข้าใจกันมากกว่า
ผมถูกผู้หญิงทิ้งมา1ครั้ง ในปัจจุบันตอนนี้บอกให้ห่างกันสักพัก ครั้งแรกคบกัน3ปี8เดือน เหตุเกิดจากที่ช่วงหลังผมไม่ได้ไปสนใจเธอมากพอ ชอบอยู่กับเพื่อน มากกว่าอยู่กับเธอ เพราะว่าเราอยู่ห่างกันไกลมากไปมาหาสู่กันลำบาก ทำให้เธอไม่สบายใจและทิ้งผมไป ทำให้ผมคิดถึงตัวเอง เรามีแฟนที่ดีอยู่แล้ว กลับไม่สนใจ หากเรามีแฟนใหม่ เราจะดูแลอย่างดี......
ในที่สุดผ่านไป 2ปี ผมได้เจอคนใหม่ และคบกันมา รักกันดี ทะเลาะกันเกือบทุกวัน แต่ก็ปรับความเข้าใจกันทุกครั้ง ไม่ปล่อยให้ค้างคาใจ ผมสนใจและพยายามดูแลเธอเป็นอย่างดี ถึงจะบ่นนิดๆ แต่เธออยากไปไหนผมก็พาไป ไปมาหาเธอที่บ้านเกือบทุกวัน นั่งเล่นที่บ้านจนถึงเย็น เหมือนอยู่ด้วยกัน เวลาคุยกันผมจะสนใจเธอเป็นอันดับแรก และสนใจเธอมาตลอด ช่วงหลัง เพื่อนผมกลับมาจากอมเริกา ผมก็คุยและเล่นเกมกับเพื่อนคนนี้ แต่พอเธอโทรมาผมก็สนใจนะ ปิดเสียงเพื่อนแต่มือยังเล่นเกมอยู่และคุยกับเธอมาตลอด แต่สุดท้าย วันนึง อยู่ๆเธอมาบอกผมว่า "เรามันไม่ดีเองแหละ อย่ามารักเราเลย เปิดใจคุยกับคนอื่นเถอะ เราห่างกันสักพักเถอะ" หัวใจผมร่วงไปอยู่ตาตุ่มเลยครับ พอถามก็ไม่ยอมบอก ไปหาที่บ้านก็ให้รีบกลับบ้าน โทรหาก็รีบวางสาย ทั้งเจ็บ ทั้งทรมาน กินไม่ได้ นอนไม่หลับไปเป็นเดือนๆ เธอบอกว่าอย่าโทรมาหาเลย อยากอยู่เงียบๆ เดี๋ยวดีขึ้นเดี๋ยวโทรไปหาเอง แล้วก็ปรับตัวด้วยนะ แล้วเมื่อไรละครับ ไม่มีกำหนดเวลาด้วย ผมได้แต่ร้องไห้ ทำใจไม่ได้ ปิดกั้นตัวเอง ผ่านไป2อาทิตย์ ผมเริ่มชินกับตัวเอง หาเกมเล่น ทำงานบ้าน เพื่อไม่ให้ตัวเองว่างจนมานั่งคิดถึงเธอ พยายามไม่โทรหาเธอ แต่ก็อดไม่ได้ ได้คุยกันวันละ 1นาทีก็ยังดี ครั้งสุดท้ายที่โทรไป ผมบอกเธอว่า"ผมรักเธอคนเดียวนะ จะรักเธอตลอดไป" เธอสวนมาบอกว่า"ผู้ชายชอบพูด
บอกว่ารักคนเดียว เดี๋ยวอีกหน่อยเจอคนใหม่ก็ไปหาแล้ว" ผมคิดในใจว่า ไปโดนใครเป่าหูมา หรือกำลังลองใจผมอยู่กันนะ ผมก็เลยตัดสินใจและบอกเธอว่า"งั้น ผมสัญญากับเธอ ถ้าเธอไม่ไปแต่งงานกับคนอื่น ผมก็จะไม่หาแฟนใหม่ไปตลอดชีวิต" พอเธอได้ยินเธอก็เงียบครับ แล้วบอกว่าจะไปทานข้าวแล้ว เราก็วางสายครับ ผ่านไป1อาทิตย์ พอผมคิดว่าจะลองใจเธอดู ว่ายังรักผมมั้ย ยังสนใจผมอยู่มั้ย ผมหยุดครับ หยุดโทร หยุดส่งข้อความ อดทนเป็นอย่างมาก ผ่านไป 1วัน เธอส่งข้อความมาหาว่า ทานข้าวด้วยนะ แค่นั้นละครับ ผมดีใจสุดขีด แต่ก็ไม่ได้โทรไปหาหรือตอบอะไรมากมาย แค่บอกว่า ทานอยู่ เราก็ทานเยอะๆด้วยนะ
ผมไม่รู้ว่าเธอยังรักผมอยู่มั้ย ยังมีใจให้อยู่มั้ย หรือ แค่เป็นห่วงด้วยความผูกพันธ์ หรือแค่ลองใจผมอยู่ เพื่อนๆ ครอบครัวผมบอกผมว่า หาใหม่เถอะ อย่าไปจมกับอดีตเลย ผมตอบว่าไม่ครับ ผมจะอยู่เป็นโสด ถ้าเธอคนนั้นยังไม่แต่งงานกับใคร
ใครจะหาว่าผมงมงาย หรือบ้าบอ งี่เง่าไร้เหตุผมจะเอาตัวเองไปผูกกับเธอทำไม หาใม่มีความสุขดีกว่า มานั่งทุกข์ทำไม
ผมขอตอบครับ เพราะผมรักเธอ ต้องการหยุดอยู่ที่เธอคนเดียว ผมรู้จักพอแล้วครับ ผมรู้แล้วว่าตัวเองผิดอะไร ทำอะไรพลาดไปตรงไหน พออยู่คนเดียวก็คิดได้ ผมได้ปรับปรุงตัว และได้แต่รอเธออย่างมีความหวัง ถึงแม้จะริบหรี่เต็มที ผมก็จะรอต่อไป
รักสุดหัวใจ ถึงแม้เธอจะไม่รักผมแล้ว ผมก็จะขอรักเธอคนเดียวตลอดไป .......
เรื่องราวของผู้ชายคนนี้ (จากใจ)
เปิดประเด็นด้วยคำว่า รัก หากรักกันแล้ว ทำไมต้องสนใจคนอื่น หากมีใจให้กันแล้ว ทำไมยังต้องไปคุยกับคนอื่น ถ้าเราเข้าใจกัน การทะเลาะกันก็ไม่มีทางเกิดขึ้นได้หรอก
ผมเข้าใจคำว่ารักดีพอมั้ย ขอตอบว่าไม่ แต่ถ้าถามว่าผมเข้าใจผู้หญิงมั้ย ขอตอบว่าไม่เช่นกัน เพราะมนุษย์ทุกคนมีนิสัยแตกต่างกันไป มีอารมณ์ ทัศนคติแตกต่างกันออกไป ผู้หญิงบางคนชอบที่แฟนหึง บางคนไม่ชอบ ผู้หญิงบางคนชอบคุยเฉพาะผู้ชายคนอื่นเพราะคิดว่าคุยกับผู้หญิงด้วยกันแล้วมันรู้สึกไม่สบายใจ ผู้หญิงบางคนชอบคุยเฉพาะผู้หญิงด้วยกันเพราะคิดว่าเพศเดียวกันเข้าใจกันมากกว่า
ผมถูกผู้หญิงทิ้งมา1ครั้ง ในปัจจุบันตอนนี้บอกให้ห่างกันสักพัก ครั้งแรกคบกัน3ปี8เดือน เหตุเกิดจากที่ช่วงหลังผมไม่ได้ไปสนใจเธอมากพอ ชอบอยู่กับเพื่อน มากกว่าอยู่กับเธอ เพราะว่าเราอยู่ห่างกันไกลมากไปมาหาสู่กันลำบาก ทำให้เธอไม่สบายใจและทิ้งผมไป ทำให้ผมคิดถึงตัวเอง เรามีแฟนที่ดีอยู่แล้ว กลับไม่สนใจ หากเรามีแฟนใหม่ เราจะดูแลอย่างดี......
ในที่สุดผ่านไป 2ปี ผมได้เจอคนใหม่ และคบกันมา รักกันดี ทะเลาะกันเกือบทุกวัน แต่ก็ปรับความเข้าใจกันทุกครั้ง ไม่ปล่อยให้ค้างคาใจ ผมสนใจและพยายามดูแลเธอเป็นอย่างดี ถึงจะบ่นนิดๆ แต่เธออยากไปไหนผมก็พาไป ไปมาหาเธอที่บ้านเกือบทุกวัน นั่งเล่นที่บ้านจนถึงเย็น เหมือนอยู่ด้วยกัน เวลาคุยกันผมจะสนใจเธอเป็นอันดับแรก และสนใจเธอมาตลอด ช่วงหลัง เพื่อนผมกลับมาจากอมเริกา ผมก็คุยและเล่นเกมกับเพื่อนคนนี้ แต่พอเธอโทรมาผมก็สนใจนะ ปิดเสียงเพื่อนแต่มือยังเล่นเกมอยู่และคุยกับเธอมาตลอด แต่สุดท้าย วันนึง อยู่ๆเธอมาบอกผมว่า "เรามันไม่ดีเองแหละ อย่ามารักเราเลย เปิดใจคุยกับคนอื่นเถอะ เราห่างกันสักพักเถอะ" หัวใจผมร่วงไปอยู่ตาตุ่มเลยครับ พอถามก็ไม่ยอมบอก ไปหาที่บ้านก็ให้รีบกลับบ้าน โทรหาก็รีบวางสาย ทั้งเจ็บ ทั้งทรมาน กินไม่ได้ นอนไม่หลับไปเป็นเดือนๆ เธอบอกว่าอย่าโทรมาหาเลย อยากอยู่เงียบๆ เดี๋ยวดีขึ้นเดี๋ยวโทรไปหาเอง แล้วก็ปรับตัวด้วยนะ แล้วเมื่อไรละครับ ไม่มีกำหนดเวลาด้วย ผมได้แต่ร้องไห้ ทำใจไม่ได้ ปิดกั้นตัวเอง ผ่านไป2อาทิตย์ ผมเริ่มชินกับตัวเอง หาเกมเล่น ทำงานบ้าน เพื่อไม่ให้ตัวเองว่างจนมานั่งคิดถึงเธอ พยายามไม่โทรหาเธอ แต่ก็อดไม่ได้ ได้คุยกันวันละ 1นาทีก็ยังดี ครั้งสุดท้ายที่โทรไป ผมบอกเธอว่า"ผมรักเธอคนเดียวนะ จะรักเธอตลอดไป" เธอสวนมาบอกว่า"ผู้ชายชอบพูด
ผมไม่รู้ว่าเธอยังรักผมอยู่มั้ย ยังมีใจให้อยู่มั้ย หรือ แค่เป็นห่วงด้วยความผูกพันธ์ หรือแค่ลองใจผมอยู่ เพื่อนๆ ครอบครัวผมบอกผมว่า หาใหม่เถอะ อย่าไปจมกับอดีตเลย ผมตอบว่าไม่ครับ ผมจะอยู่เป็นโสด ถ้าเธอคนนั้นยังไม่แต่งงานกับใคร
ใครจะหาว่าผมงมงาย หรือบ้าบอ งี่เง่าไร้เหตุผมจะเอาตัวเองไปผูกกับเธอทำไม หาใม่มีความสุขดีกว่า มานั่งทุกข์ทำไม
ผมขอตอบครับ เพราะผมรักเธอ ต้องการหยุดอยู่ที่เธอคนเดียว ผมรู้จักพอแล้วครับ ผมรู้แล้วว่าตัวเองผิดอะไร ทำอะไรพลาดไปตรงไหน พออยู่คนเดียวก็คิดได้ ผมได้ปรับปรุงตัว และได้แต่รอเธออย่างมีความหวัง ถึงแม้จะริบหรี่เต็มที ผมก็จะรอต่อไป
รักสุดหัวใจ ถึงแม้เธอจะไม่รักผมแล้ว ผมก็จะขอรักเธอคนเดียวตลอดไป .......