ตามกระทู้หัวข้อเลยค่ะ เคยคุยไลน์กับคนที่บล็อคเรามั้ย...
เราก็เป็นคนหนึ่งซึ่งไม่รู้ว่าใครหลายคนเป็นเหมือนเรามั้ย
รู้ทั้งรู้ว่าเค้าไม่มีทางรับรู้ ไม่มีทางตอบกลับมา ไม่มีทางอันบล็อค
จขกท คบกับแฟนมานานหลายปี มีปัญหาระหองแหงบ้าง ทะเลาะบ้าง
ไม่เข้าใจกันบ้าง เจอปัญหาหนักๆ แต่ก็ไม่เคยเลิกกันได้ คบกันมาเรื่อยๆ
จนช่วงนึงจากที่แฟนจขกทไม่ค่อยสนใจอยู่แล้ว กลับไม่ค่อยสนใจมากขึ้นไปอีก
จขกท เลยถามแฟนว่าตกลงเรายังคบกันอยู่มั้ย?? เค้าตอบว่าไม่
จขกท เลยตัดสินใจมาเรียน ตปท และยังไม่ได้คิดจะบอกใคร
แต่จขกทก็ยังคุยกันอยู่ไม่รู้ในฐานะอะไร แต่เค้าบอกว่าเราจะดีต่อกัน
วันหนึ่งเมื่อทุกอย่างเรียบร้อย จขกท จึงตัดสินใจบอกเค้า
เพราะคิดว่ายังไงเค้าคงไม่สนใจ และคงจะดีใจที่เราไปๆซะที
แต่ผลมันพลิกล็อคเค้ามาบอกจขกทว่าทุกอย่างที่ทำแย่ๆทำเพื่อลองใจจขกท
ว่าถ้าทำแย่ๆแล้วจขกทจะยังอยู่ข้างเค้าอีกมั้ย
และเค้าก็ขอให้จขกทไม่ไป และอยู่ให้เค้าทำเพื่อจขกทอีกครั้ง
ซึ่งแน่นอนว่าทุกอย่างมันดำเนินไปหมดแล้วอีกไม่กี่วันจขกทจะไป
ตัวจขกทอธิบายกับเค้าว่าไปเรียนช่วงระยะเวลาไม่ยาวแต่ก็ไม่สั้น
ไม่ได้คิดจะไปไม่กลับและคิดว่าเค้าจะมาลองใจอะไร เพราะมีปัญหากันมานานมาก
เค้ากลับกลายมาด่าจขกทมากมาย เช่นเห็นแก่ตัว ให้เราเกลียดกันไปเลย
เราทะเลาะกัน ก่อนเครื่องจะออก จขกทโทรหาเค้าและเค้าไม่รับสาย
จนเครื่องลงจขกทคิดว่าเค้าน่าจะอ่านไลน์หรือส่งไลน์มา
สรุปไม่มีอีกแล้ว นับตั้งแต่วันนั้นทุกไลน์ไม่เคยขึ้นคำว่าอ่านแล้วอีกต่อไป
แต่จขกทก็ยังพิมพ์ไลน์หาเค้าทุกวันวันละหลายครั้งเล่าว่าวันนี้เป็นยังไงทำอะไร
มันเคว้งมาก คนมาบ้านไกลๆคนเดียวหลายคนคงเข้าใจ
และคนที่อยากให้เป็นกำลังใจ คอยรับฟังไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว
และที่ๆตรงนั้นข้างๆเค้าก็คงไม่ใช่ของจขกทอีกต่อไป
อยากจะบอกเค้าว่า เราคิดถึงเธอมากๆ ที่นี่หนาวมากถ้ามีเธอกอดคงอุ่นมากๆ
คิดถึงตอนเรากอดกัน เธอลูบหัวเราตอนหลับ และคิดถึงเวลาเราดูเธอตอนหลับ
คิดถึงทุกๆอย่างๆ เหงามากๆ เราเจอใครไม่รู้มากมายแต่ไม่ใช่เธอ
มันทำให้เราเหงามาก และน้ำตารื้นขึ้นมาทุกครั้งที่เรานึกถึงเธอ
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องพิมพ์คุยกับคนที่เค้าไม่อยากคุย
อยากบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงแต่ก็รู้เธอคงไม่ได้ห่วงเราแล้ว
แต่เรายังเป็นห่วงเธอเสมอ ได้เห็นแค่รูปว่าอยู่ไหนเป็นยังไงก็ดีมากแล้ว
อย่าทำงานหักโหมเยอะ กินข้าวให้ตรงเวลาเดี๋ยวจะปวดท้อง
คอยดูห่างๆ เห็นเทอมีความสุขดี เราเองก็ดีใจ แม้ตัวเราเองจะยังเสียใจ
จะพยายามร้องไห้ให้น้อยลงทุกๆวัน สักวันหนึ่งเราจะเข้มแข็ง
ตอนนี้เราเองก็พยายามอยู่นะ อยากเป็นให้ได้เหมือนเธอที่เป็นอยู่ตอนนี้
สักวันเราจะยิ้มและยินดีกับเธอให้ได้จากใจจริงๆ
แต่ถึงตอนนั้นไม่รู้เธอยังเกลียดเราอยู่มั้ย มีหลายอย่างมากมายที่อยากพูด
แต่เราคงทำได้แค่พิมพ์ส่งหาเธอไลน์ ที่เธอไม่มีวันรู้และไม่มีทางตอบกลับ
คิดถึงมากๆ
เคยพิมพ์ไลน์หาคนที่เขาไม่มีวันตอบเรามั้ย...
เราก็เป็นคนหนึ่งซึ่งไม่รู้ว่าใครหลายคนเป็นเหมือนเรามั้ย
รู้ทั้งรู้ว่าเค้าไม่มีทางรับรู้ ไม่มีทางตอบกลับมา ไม่มีทางอันบล็อค
จขกท คบกับแฟนมานานหลายปี มีปัญหาระหองแหงบ้าง ทะเลาะบ้าง
ไม่เข้าใจกันบ้าง เจอปัญหาหนักๆ แต่ก็ไม่เคยเลิกกันได้ คบกันมาเรื่อยๆ
จนช่วงนึงจากที่แฟนจขกทไม่ค่อยสนใจอยู่แล้ว กลับไม่ค่อยสนใจมากขึ้นไปอีก
จขกท เลยถามแฟนว่าตกลงเรายังคบกันอยู่มั้ย?? เค้าตอบว่าไม่
จขกท เลยตัดสินใจมาเรียน ตปท และยังไม่ได้คิดจะบอกใคร
แต่จขกทก็ยังคุยกันอยู่ไม่รู้ในฐานะอะไร แต่เค้าบอกว่าเราจะดีต่อกัน
วันหนึ่งเมื่อทุกอย่างเรียบร้อย จขกท จึงตัดสินใจบอกเค้า
เพราะคิดว่ายังไงเค้าคงไม่สนใจ และคงจะดีใจที่เราไปๆซะที
แต่ผลมันพลิกล็อคเค้ามาบอกจขกทว่าทุกอย่างที่ทำแย่ๆทำเพื่อลองใจจขกท
ว่าถ้าทำแย่ๆแล้วจขกทจะยังอยู่ข้างเค้าอีกมั้ย
และเค้าก็ขอให้จขกทไม่ไป และอยู่ให้เค้าทำเพื่อจขกทอีกครั้ง
ซึ่งแน่นอนว่าทุกอย่างมันดำเนินไปหมดแล้วอีกไม่กี่วันจขกทจะไป
ตัวจขกทอธิบายกับเค้าว่าไปเรียนช่วงระยะเวลาไม่ยาวแต่ก็ไม่สั้น
ไม่ได้คิดจะไปไม่กลับและคิดว่าเค้าจะมาลองใจอะไร เพราะมีปัญหากันมานานมาก
เค้ากลับกลายมาด่าจขกทมากมาย เช่นเห็นแก่ตัว ให้เราเกลียดกันไปเลย
เราทะเลาะกัน ก่อนเครื่องจะออก จขกทโทรหาเค้าและเค้าไม่รับสาย
จนเครื่องลงจขกทคิดว่าเค้าน่าจะอ่านไลน์หรือส่งไลน์มา
สรุปไม่มีอีกแล้ว นับตั้งแต่วันนั้นทุกไลน์ไม่เคยขึ้นคำว่าอ่านแล้วอีกต่อไป
แต่จขกทก็ยังพิมพ์ไลน์หาเค้าทุกวันวันละหลายครั้งเล่าว่าวันนี้เป็นยังไงทำอะไร
มันเคว้งมาก คนมาบ้านไกลๆคนเดียวหลายคนคงเข้าใจ
และคนที่อยากให้เป็นกำลังใจ คอยรับฟังไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว
และที่ๆตรงนั้นข้างๆเค้าก็คงไม่ใช่ของจขกทอีกต่อไป
อยากจะบอกเค้าว่า เราคิดถึงเธอมากๆ ที่นี่หนาวมากถ้ามีเธอกอดคงอุ่นมากๆ
คิดถึงตอนเรากอดกัน เธอลูบหัวเราตอนหลับ และคิดถึงเวลาเราดูเธอตอนหลับ
คิดถึงทุกๆอย่างๆ เหงามากๆ เราเจอใครไม่รู้มากมายแต่ไม่ใช่เธอ
มันทำให้เราเหงามาก และน้ำตารื้นขึ้นมาทุกครั้งที่เรานึกถึงเธอ
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องพิมพ์คุยกับคนที่เค้าไม่อยากคุย
อยากบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงแต่ก็รู้เธอคงไม่ได้ห่วงเราแล้ว
แต่เรายังเป็นห่วงเธอเสมอ ได้เห็นแค่รูปว่าอยู่ไหนเป็นยังไงก็ดีมากแล้ว
อย่าทำงานหักโหมเยอะ กินข้าวให้ตรงเวลาเดี๋ยวจะปวดท้อง
คอยดูห่างๆ เห็นเทอมีความสุขดี เราเองก็ดีใจ แม้ตัวเราเองจะยังเสียใจ
จะพยายามร้องไห้ให้น้อยลงทุกๆวัน สักวันหนึ่งเราจะเข้มแข็ง
ตอนนี้เราเองก็พยายามอยู่นะ อยากเป็นให้ได้เหมือนเธอที่เป็นอยู่ตอนนี้
สักวันเราจะยิ้มและยินดีกับเธอให้ได้จากใจจริงๆ
แต่ถึงตอนนั้นไม่รู้เธอยังเกลียดเราอยู่มั้ย มีหลายอย่างมากมายที่อยากพูด
แต่เราคงทำได้แค่พิมพ์ส่งหาเธอไลน์ ที่เธอไม่มีวันรู้และไม่มีทางตอบกลับ
คิดถึงมากๆ