อาจจะเป็นคำถามที่แปลกๆ และบ้าๆ ไปสักเล็กน้อย ^ ^"
รบกวนปรึกษาเพื่อนๆ พี่ๆ ทุกคนด้วยนะคะ
คือตอนนี้เราอยู่ม.ปลาย ค่ะ ย้ายโรงเรียนมาจาก ม.ต้น
เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนม.ต้น เราค่อนข้างมีความมั่นใจในตัวเอง รู้ว่าตัวเองถนัดอะไร เป็นคนแบบไหน ชอบอะไรไม่ชอบอะไร ฯลฯ
จริงๆ แล้วก็ไม่ได้เป็นสาวมั่นอะไรขนาดนั้น แค่รู้แนวทางของตนเองน่ะค่ะ
แต่พอมาตอนนี้ เรารู้สึกสูญเสียความมั่นใจไปเพราะอะไรหลายๆ อย่าง (คือช่วงหลังๆ เราขาดระเบียบวินัย ล้มเหลวและไม่เรียนรู้
ผิดเรื่องเดิมซ้ำๆ ประมาณนี้ค่ะ) แล้วอยู่ๆ ก็รู้สึกสูญเสียสกิลหรือนิสัยบางอย่างไปซะงั้น
เช่นแต่ก่อน เราชอบเขียนอะไรแปลกๆ ฮาๆ ครีเอทีฟหน่อยๆ ..แต่ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองเขียนได้แต่อะไรธรรมดาค่ะ
หรือเพื่อนชมว่าเราคุยสนุก อยู่ด้วยแล้วเฮฮา ..ตอนนี้เรากลับรู้สึกว่าเงียบๆ ขึ้น ไม่ร่าเริงค่ะ (อารมณ์คุยแบบเดิมไม่ได้แล้ว
ไม่รู้ว่าควรพูดยังไงดี)
ไม่รู้ว่าเป็นที่เราขาดความมั่นใจ หรือเพราะอะไร
แต่พอรู้สึกว่าตัวเองทำไม่ได้ปุ๊ป.. มันก็ไม่ได้จริงๆ เลยค่ะ แฮ่ะๆๆๆ (ออกแนวโรคจิตนะเอ็ง)
เพื่อนสนิทเรา ก็บอกว่าไม่สังเกต เราคิดไปเอง
แม่เราบอกว่าเรื่องพวกนี้โตขึ้นแล้วจะไม่มีความหมาย (ด้านนิสัยต่างๆ) ให้เป็นตัวของตัวเองเป็นพอค่ะ
ส่วนพ่อเราบอกว่าไม่ต้องอยากเป็นเหมือนเดิม หรืออยากเป็นอะไร ให้เป็นคนดีเป็นคำตอบสุดท้าย..
เรายึดหลักรสพระธรรมของพ่อมาโดยตลอด (ใช้ศัพท์เว่อมาก)
แต่ก็ยังหลุดออกจากกำแพงที่ตัวเองสร้างขึ้นมา นามว่า "แกทำไม่ได้แล้ว" ซักทีค่ะ

(555 ชอบน้องเม่าจัง)
รบกวนขอคำแนะนำด้วยนะคะ เราควรคิดยังไงดีหนอ..
แท็กชีวิตวัยรุ่น - เผื่อมีเพื่อนร่วมชะตากรรมที่เจอวิกฤติ (คิดไปเอง) เช่นเดียวกันค่ะ
- ดิทเพิ่มข้อมูลเล็กน้อยค่ะ
เคยไหม อยู่ๆ ก็คิดว่าตัวเองทำสิ่งๆ นั้นไม่ได้แล้ว
รบกวนปรึกษาเพื่อนๆ พี่ๆ ทุกคนด้วยนะคะ
คือตอนนี้เราอยู่ม.ปลาย ค่ะ ย้ายโรงเรียนมาจาก ม.ต้น
เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนม.ต้น เราค่อนข้างมีความมั่นใจในตัวเอง รู้ว่าตัวเองถนัดอะไร เป็นคนแบบไหน ชอบอะไรไม่ชอบอะไร ฯลฯ
จริงๆ แล้วก็ไม่ได้เป็นสาวมั่นอะไรขนาดนั้น แค่รู้แนวทางของตนเองน่ะค่ะ
แต่พอมาตอนนี้ เรารู้สึกสูญเสียความมั่นใจไปเพราะอะไรหลายๆ อย่าง (คือช่วงหลังๆ เราขาดระเบียบวินัย ล้มเหลวและไม่เรียนรู้
ผิดเรื่องเดิมซ้ำๆ ประมาณนี้ค่ะ) แล้วอยู่ๆ ก็รู้สึกสูญเสียสกิลหรือนิสัยบางอย่างไปซะงั้น
เช่นแต่ก่อน เราชอบเขียนอะไรแปลกๆ ฮาๆ ครีเอทีฟหน่อยๆ ..แต่ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองเขียนได้แต่อะไรธรรมดาค่ะ
หรือเพื่อนชมว่าเราคุยสนุก อยู่ด้วยแล้วเฮฮา ..ตอนนี้เรากลับรู้สึกว่าเงียบๆ ขึ้น ไม่ร่าเริงค่ะ (อารมณ์คุยแบบเดิมไม่ได้แล้ว
ไม่รู้ว่าควรพูดยังไงดี)
ไม่รู้ว่าเป็นที่เราขาดความมั่นใจ หรือเพราะอะไร
แต่พอรู้สึกว่าตัวเองทำไม่ได้ปุ๊ป.. มันก็ไม่ได้จริงๆ เลยค่ะ แฮ่ะๆๆๆ (ออกแนวโรคจิตนะเอ็ง)
เพื่อนสนิทเรา ก็บอกว่าไม่สังเกต เราคิดไปเอง
แม่เราบอกว่าเรื่องพวกนี้โตขึ้นแล้วจะไม่มีความหมาย (ด้านนิสัยต่างๆ) ให้เป็นตัวของตัวเองเป็นพอค่ะ
ส่วนพ่อเราบอกว่าไม่ต้องอยากเป็นเหมือนเดิม หรืออยากเป็นอะไร ให้เป็นคนดีเป็นคำตอบสุดท้าย..
เรายึดหลักรสพระธรรมของพ่อมาโดยตลอด (ใช้ศัพท์เว่อมาก)
แต่ก็ยังหลุดออกจากกำแพงที่ตัวเองสร้างขึ้นมา นามว่า "แกทำไม่ได้แล้ว" ซักทีค่ะ
(555 ชอบน้องเม่าจัง)
รบกวนขอคำแนะนำด้วยนะคะ เราควรคิดยังไงดีหนอ..
แท็กชีวิตวัยรุ่น - เผื่อมีเพื่อนร่วมชะตากรรมที่เจอวิกฤติ (คิดไปเอง) เช่นเดียวกันค่ะ
- ดิทเพิ่มข้อมูลเล็กน้อยค่ะ